7,705 matches
-
pe cinste. Ofițerul își însușise lecția și o lasă în pace, dar continuă să o supravegheze. Îi pusese doi Cerberi la stânga și la dreapta casei unde locuia, care o urmăreau pe tot parcursul zilei și al nopții. Lăură primea dese telefoane de la Imad și scrisori frecvente din Liban, pe care ei i le citeau în prealabil ; ea observase chiar o ștampila incolora pe fiecare pagină care conținea dată verificării scrisorii. Nu-și făcea absolut deloc probleme, erau doar scrisori de
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
trupul mort din apă, este atât de ușor, stă în puterile mele, trebuie doar să încetez să mai respir, să renunț la obiceiul indecent de a respira, iar acum, în piscina închisă, împrejmuită, pe al cărei acoperiș cade o ploaie deasă, surprinsă parcă să se lovească de sticla transparentă, încerc din nou, dar nu cu toată inima, mă scufund și îmi țin respirația, dar iată o mână care vine spre mine, mă trage la suprafață, ce ai, mă întreabă el, îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
până la sfârșitul vieții, și apoi mă întreabă, ce anume îți place să faci? Mă holbez la ea timp de o secundă, ca și când cuvintele mi-ar fi necunoscute. Ea îmi întoarce o privire cercetătoare, ochii ei negri sunt înconjurați de genele dese, iar eu chicotesc încurcată, ce îmi place să fac, mă obișnuisem atât de mult cu ceea ce trebuia să fac, încât uitasem complet ce îmi place, așa că ridic din umeri, îmi place să fiu cu ei, indic printr-o mișcare a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
mă mai interesează. Mi-ar plăcea să cred că alegerea a fost a ei, dar nu pot crede, ruptura s-a petrecut treptat sau dintr-odată? Și ea răspunde, nu îmi mai amintesc, își pleacă iar privirile acoperite de sprâncenele dese, sălbatice, și întreb, ai alte prietene acum, iar ea spune, una aici, una dincolo, nu știu dacă mă minte pe mine sau pe ea, simt cum tristețea mă amuțește și deodată nu mai am ce să spun, aș vrea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
crezut, acum înțeleg totul, a fost nevoie ca o femeie străină să vină și să distrugă barajul, să fure sămânța dragostei lui. Raze de lumină străpung cu cruzime camera, simplificând totul, nelăsând nedezvăluit nici un mister, acum înțeleg sensul plecărilor sale dese, semnificația sprâncenelor sale încruntate în fiecare seară, când stăm la masă și mâncăm, iar el ne privește cu ochii alergându-i în toate direcțiile, bântuie prin camere fără liniște, ca un spion pe teritoriul inamicului, semnificația ușii închise a camerei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
trag o mână înspre mine, îi sărut unghiile, am impresia că fiecare unghie a sa are o mutriță, iar fiecare mutriță îmi zâmbește rușinată, asemenea feței lui care se apropie de mine, îi culc capul pe pieptul meu, părul lui des, parfumat îmi acoperă sânii, nu îți face griji, îi șoptesc eu, nu îți face griji, totul va fi bine. În timp ce conduc înspre casă pe întuneric, încep să râd cu voce tare, pentru că exact lângă mașină îmi spusese, îți dai seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
recurge imediat la limbajul și conceptele minimale de contact ale altei specii, căci mintea lor este o minte colectivă, un covor psihic în ale cărui noduri se află indivizii femele. Femeile, de fapt, nu gândesc. Cu excepțiile de rigoare, la fel de dese ca pinguinii albaștri, ele mimează gândirea omenească (toate ideile și formulările îi aparțin lui Cristian Tudor Popescu). c) Ceea ce trece drept gândire, dacă dincolo de zgomotul pe care îl produc se află ceva, este, în cazul femeilor, o activitate aproape mecanică
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
filmului „Spărgătorul de nuci”. Într-un târziu, am fost trimis acasă, iar a doua zi am aflat că, la percheziția domiciliară efectuată soților Răceanu în timpul nopții, nu s-a găsit nimic deosebit. Cum era și firesc. Omul în cătușe În desele treziri din cele câteva ore de somn zbuciumat care au urmat am sperat că rolul meu în cazul Mircea Răceanu s-a încheiat, știind că anchetarea acestuia fusese încredințată unui șef de serviciu, iar toată lumea părea să fi ajuns la
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
Scaun a Moldovei, ci, așezați undeva la umbră pe dealul Copoului, îi vom aștepta să intre în urbe, aruncându-ne asupra orașului o blândă, pioasă privire. Vă leato șapte mii și ceva, Iașul, poreclit de tătari „Târgul de foc” din cauza deselor incendii, de cazaci „Târgul celor o mie de cărări” din cauza excelentului vin alb, de turci „Târgul suspinelor”, din cauza deselor maziliri, și de moldovenii înșiși „Dulcele târg” din cauza deselor giupânese văduvite de o amară istorie, Iașul, deci, era o așezare liniștită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
-ne asupra orașului o blândă, pioasă privire. Vă leato șapte mii și ceva, Iașul, poreclit de tătari „Târgul de foc” din cauza deselor incendii, de cazaci „Târgul celor o mie de cărări” din cauza excelentului vin alb, de turci „Târgul suspinelor”, din cauza deselor maziliri, și de moldovenii înșiși „Dulcele târg” din cauza deselor giupânese văduvite de o amară istorie, Iașul, deci, era o așezare liniștită. Situat la întretăierea drumurilor care legau pe de o parte, partea răsăriteană a Moldovei, pe de altă parte, partea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
șapte mii și ceva, Iașul, poreclit de tătari „Târgul de foc” din cauza deselor incendii, de cazaci „Târgul celor o mie de cărări” din cauza excelentului vin alb, de turci „Târgul suspinelor”, din cauza deselor maziliri, și de moldovenii înșiși „Dulcele târg” din cauza deselor giupânese văduvite de o amară istorie, Iașul, deci, era o așezare liniștită. Situat la întretăierea drumurilor care legau pe de o parte, partea răsăriteană a Moldovei, pe de altă parte, partea apuseană a Moldovei, orașul era un important punct strategic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
neavând puterea exemplarității. Predomina dragostea pentru aproapele tău, chiar dacă acesta era plecat peste mări și țări, ba poate tocmai de aceea. Pe la orele 5 după-amiaza, puteai vedea grupuri-grupuri de tinere venețiene îmbrăcate cu gust coborând pe cheiuri și privind cu dese oftaturi în largul mării. Erau tinerele îndrăgostite de flota maritimă a Veneției. Câteodată, flota venea înjumătățită și-atunci Veneția răsuna câteva minute bune de plânsul și vaietele celor care trebuiau să aștepte să se ridice o nouă generație de marinari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
absolut nimeni nu răspunse întrebării căpitanului Tresoro. Fiecare era ocupat cu înlăturarea și grabnica înghițire a ultimelor urme din sosul de lobodă ce mai adăsta în farfurii. Până și bunii noștri călugări, ale căror stomacuri nord-dunărene erau oarecum obișnuite cu desele năvăliri de foamete migratoare, păreau cuprinși de febra pofticioasă a celorlalți. Doar într-un târziu, una din cele două femei, ușor ciupită de vărsat, spuse: Ați pomenit adineauri, stimate căpitane Tresoro, un cuvânt care ne-a făcut pe mine și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
toată ziua. Episodul 208 AMINTIRI DIN NOVICIAT O clipă se lăsă liniștea. Apoi, dându-și seama că Grigorie al XV-lea îi încuviință rugămintea, Metodiu căzu în genunchi, dând să apuce mâna fină, cu degetele lungi, ușor pătate de cerneala deselor, dar necesarelor pentru acele vremuri bule papale, însă sancta persoană îl împiedică, ajutându-l să șadă din nou pe scaun. — Nu e nevoie, padre Metodiu - spuse zâmbind papa. Am facut-o pentru că în vinele noastre curge același sânge. Pot eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Sir Richard Fine era la fel de impunător pe cât îl recomanda faptul că acaparase discuția; un bărbat mare, bine îmbrăcat, cu o față roșiatică, ușor plinuță și ochi iscoditori ce vedeau mai mult decât purtarea sa lăsa să se înțeleagă. Avea părul des și cenușiu, lucru pe care nu puteai să îl zici despre mulți de acolo, și își trecea mâna prin el la intervale scurte, cu un aer satisfăcut, care trăda cât de mândru e de el. — Când are loc dezvelirea? zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ca să văd la cine se uitase. Camera era plină de oameni: Suki și Belinda Fine, tatăl lor, care vorbea repede cu un bărbat înalt și bine conservat la cei patruzeci și ceva de ani pe care îi avea, cu păr des și negru, David Stronge care își întindea gâtul ca să îi audă ce spun, iar în spatele lui, Charles de Groot și James Rattray-Potter. Mai multă lume se îmbrâncea în spatele lor, dar astea erau fețele pe care le-am văzut, cele pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
să te Întîlnesc aseară, bineînțeles. Dar se pare că n-am fost În stare să Împușc doi iepuri dintr-o lovitură. Lovind ușor ștergătorul de parbriz cu vîrful degetelor mănușii lui negre, individul mă privi iscoditor. — Ai o barbă cam deasă și te invidiez. Mie abia Îmi crește puțină mustață. Am impresia că e vorba de o deficiență hormonală. — Oricum, e pe-un drum fără ieșire... sora aceea a ta... Tot zice că nu știe nimic, că nu-mi poate da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
masă. Avea o formă cam ciudată și era prost legat. După zgomotul pe care l-a făcut În contact cu masa, părea destul de greu. — Ce-i cu ăsta ? Bărbatul cu care am stat de vorbă mai devreme... cel cu barbă deasă. — Aha, cel care pregătise rămen... avea și el o tarabă În albia rîului unde s-au Încăierat... — A zis că-i amintire de la fratele meu. HÎrtia s-a rupt pe cînd Îl despachetam și din pachet ieși la iveală un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
în fața căruia nu ai întrebări, iar răspunsurile îți leagă sinapsele aproape spontan. Când i se pune totuși o întrebare, doamna Vlas dă impresia că accesează o conexiune broadband cu Nirvana: pentru început și de dragul suspansului, oftează; când vorbește, face pauze dese și dă din cap ca Ion Iliescu; iar în final, zâmbește cu subînțeles, ca și cum ar fi oferit o părticică din înțelepciunea sa creierilor interlocutorului. Sunt curios să văd dacă totuși cineva, oricine!, dintre moderatorii de emisiuni se va încumeta s-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
pe iarba moale, întrebându-se de ce este atât de verde și fragedă. Nici nu a observat că ajunsese la poalele unui versant ce se ridica semeț, asemenea unui munte crescut din valurile mării. Spre stânga lui, pădurea de conifere era deasă, în timp ce, pe partea dreaptă, parcă în ciuda vegetației bogate de alături, muntele își arăta originea milenară prin stâncile și pietrele uriașe de diferite culori și structuri, care, cândva, cu mii de ani în urmă, s-ar fi născut din fluvii de
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
Tu“, fiind strâns legat de mecanismele eului, dar și de cele ale memoriei. Oglinda este cea care introduce cititorul în trecut, în „cea mai îndepărtată iarnă“, cea a anului 1950: „Dincolo de oglindă începu să ningă cu fulgi mari, o ninsoare deasă în care lunecau umbre de oameni, siluete de bărbați și femei îndepărtându-se în ceața gri ă...ț“. În antiteză cu dictatura este viața omului de rând, care nu încetează să lupte pentru valorile sale și împotriva antiumanului. Romanul devine
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2202_a_3527]
-
același timp le detest cu aceeași forță, ca și cum ar fi prima oară când le observ. De unde are poporul acesta o așa mare rezervă de bădărănie, nesimțire? Și mă refer doar la niște banalități, care ne împresoară ca într-o pânză deasă, abjectă, care ne bruiază cel mai mult viața. Viața în România. Codruț 23 februarie 2005 Îți trimit aceste două mari reviste („L’Express“ și „Time“), găsite prin aeroporturile lumii. La urma urmei, îmi dau seama că nu sunt altceva decât
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
transpirat și nedemn a păși pe acele marmuri și covoare scumpe. Insignifiant cu cei 20 de lei din buzunar. Îți trebuie un moral foarte bun în România asta, dacă vrei să-i reziști. Codruț 23 mai 2006 Câteva mici, dar dese, enervări cotidiene (sau bolile orașului București): - Parcarea imenselor jeep-uri 4x4, 16x16 etc. de-a latul trotuarului, astfel încât amărâții care se încăpățânează să rămână pietoni se amestecă cu autobuzele, asfaltul și mașinile. - Etichetele cu „vând apartament“ sau eternul „sap puțuri
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
nu ezită să le exibe în fața camerelor de luat vederi; 3. Faptul că e din popor, bădăran, incult, violent la mânie, mai degrabă spărgător de semințe, iubitor de manele sentimentale; 4. Faptul că, totuși, este băiat credincios - își face cruci dese, aduce preoți la sfințit de stadioane, dă acatiste sau construiește / repară biserici; 5. (Foarte important este) faptul că vorbește foarte prost limba română. E agramat și asta place. E mult mai agramat decât marea majoritate a valahilor care apar la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
spun aproape izbucnind în râs. Dar cine e prietenul tău - vreo vedetă TV? Wendy pare dintr-odată să nu se simtă în largul ei. Pielea ei bronzată se închide și mai mult la culoare și își coboară genele negre și dese. Păi, da, spune ea. Chiar e. Îmi ia câteva secunde să fac legătura. Apoi mă străbate un fior de panică. Mii de gânduri îngrijorătoare îmi trec imediat prin cap. Dar apoi îmi spun să nu îmi fac griji. E ridicol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]