8,226 matches
-
de faptul că a înghițit un ciob de porțelan, atunci când a mâncat ciorbă de burtă, la restaurantul cutare. Așa țară, așa accidente culinare. În Franța s-ar fi plâns poate de faptul că brânza a fost prea fermentată sau vinul mirosea a dop, hi, hi... P.S. Bănuiesc că am trimis magnifice rapoarte despre combaterea contrafacerilor, asigurarea calității etc. la Bruxelles. Ca și despre minunatul personal calificat pe care îl avem în combaterea contrafacerilor. Mirel 12 iulie 2006 Am rămas stupefiat, observând
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
fost distrus datorită nemerniciei, hoției și lipsei de conștiință profesională a angajaților pescari, care au vândut tot peștele, apoi nu au mai putut plăti curentul electric de la pompele ce reîmprospătau apa etc. Acum totul arată ca o băltoacă abandonată, ce miroase pestilențial în zilele de vară. La mirosul de nămol călduț se adaugă și acela al crematoriului de resturi de pui de la „abator“. Este vorba de un abator construit în anii ’80, care, alături de fabrica de zahăr (gigantică, supradimensionată) nu a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
dificilă, pe care ne-am obișnuit să o numim, în lipsă de altceva, „tranziție“. O perioadă a acumulării capitalului și a limpezirii apelor, a stabilizării ordinii și firii lucrurilor. Până atunci suntem obligați să suportăm traiul într-o societate care miroase urât, o mlaștină populată cu pești mici și mari, unii mai feroci decât alții. O societate în care toate metehnele (ce cuvânt turcesc minunat!) noastre naționale și-au găsit teren liber de exprimare și care ne fac nouă, celor dedulciți
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
să spună ce mi s-a întâmplat, pentru ca părinții să se roage la Maica Domnului pentru mine”. Trebuia să fie operat în acea zi de joi, dar când a intrat asistenta în salon cu perfuziile, a spus deodată: “Ce tare miroase a mir de biserică”. „Eu nu aveam la mine mir, așa că acela a fost un semn care m-a încurajat că Cineva este cu mine. Mi-a dispărut îndoială din suflet și, deși eram în mare suferință, am simțit în
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
scuze. Și totuși zâmbește. Și e drăguț. Foarte drăguț, de fapt. Așa că e iertat pe loc. — Nu am vrut să te sperii, dar mă întrebam, dacă nu e prea mare deranjul, aș da orice pentru o cană din cafeaua aia. Miroase divin. Are cel mai fermecător zâmbet pe care l-am văzut vreodată. Genul de bărbat pe care sunt sigură că celelalte femei îl adoră. Imaginează-ți cum ar fi să fii căsătorită cu cineva ca el. Să vezi fața aia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
drept în ochii mei. Niciodată nu stau să mă întreb „Ce-ar fi dacă...?“. Nici măcar nu mi-ar trece prin cap. Viața e prea scurtă pentru îndoieli. Sosesc felurile noastre de mâncare vegetariene și de-abia aștept să înfulec. Mâncarea miroase divin și e o atmosferă relaxată în restaurantul ăsta. Aș putea adormi aici, și Adam are dreptate: viața e prea scurtă pentru gânduri negre. Am decis să continui să-mi scriu scenariul, fără să-mi mai fac griji că va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
citind un număr din Vogue, care e rezervat de fapt pasagerilor de la clasa întâi. Pe de altă parte, majoritatea pasagerilor noștri de la clasa întâi sunt bărbați și preferă să citească The Economist. Când mă apropii, strâmbă din nas de parcă aș mirosi urât. — Da? întreabă ea cu o voce pițigăiată. — Am venit să văd dacă sunt jeleuri în căruciorul de duty-free, spun. Și spre marea mea rușine, simt cum mă înroșesc, deși nu am făcut nimic greșit. Deschid căruciorul și încep să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
reciproc. Da, îl știu, spun eu repede, simțind că îmi ard obrajii. Pentru numele lui Dumnezeu, ce-am făcut ca să merit asta ? Arată bine, foarte bine, de fapt, deși dintr-un motiv ciudat, nu-mi place să recunosc asta. Și miroase bine - Polo, Ralph Lauren, cred. — Câți sunteți aici? întreabă Debbie voioasă. —Suntem cinci. E ziua lui Colin. Grozav, îmi spun. Colin e fratele lui Donald, deși nu e nici pe jumate la fel de arătos. Dar lipsurile de la capitolul aparențe le compensează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
simpatic. Apoi întâlnești unul și deodată toți ceilalți bărbați apar de te miri unde. Vino mai aproape, ordonă Mike și face un semn din cap spre fereastra carlingăi. Mă duc puțin mai în față, așa încât acum stau foarte aproape de Mike. Miroase divin. Aftershave Armani. Pot să pun pariu. Norii se dau deodată la o parte și priveliștea care se ivește mă lasă mută de uimire. E captivant. Munții maiestuoși sunt atât de calmi, înveliți elegant în pături groase, groase de zăpadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
se întoarcă, dar chelnerul care îi conducea, făcând temenele, îl asigură fără echivoc : S-a făcut, șefule ! Mulțam, ați fost foarte generoși !" Victor nu își amintește cum au ajuns în camera aceea scăldată în lumină violet și în așternuturile proaspete mirosind a parfum de brad. Nu va ști niciodată dacă orele sau clipele de dragoste petrecute cu femeia fără nume au fost adevărate sau au fost doar o halucinație, un vis. Dar indiferent ce a fost, senzațiile care îl împresoară îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
Apu..., v-oi ruga sî intraț în casă până eo m-oi răpezî cu dânsu până la pichetu rusăsc. I-om adormi noi pi rusnaci cu niște șnaps dacă n-or hi dormind buștean de-amu." În încăperea scundă e cald, miroase a fum și a cartofi copți. De altfel, cojile carbonizate, puse într-un castron pe masa scundă, divulgă conținutul cinei lui Petrică din seara de duminică. Dora scotocește în poșetă, scoate un pix, rupe o foaie dintr-un carnețel. Ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
presupus pe unde să continuăm prin hățișul care s-a îndesit deîndată ce am început să urcăm dealul împădurit zărit în ajun și care s-a dovedit destul de abrupt. Înainte de amiază am fost întâmpinate de doi câini care ne-au mirosit, ne-au arătat colții și ne-au urmat pas cu pas. Câini ! Deci eram în apropierea oamenilor. Într-adevăr, erau câinii paznicilor coloniilor de muncă din zonă care ne-au identificat fără întârziere și ne-au luat la interogat. Aveam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
desigur aspru pedepsită pentru vrăjitorie. Dar nici de data asta nu au urmat nici înjurături, nici lovituri, nici amenințări. Mi-au cerut să îi conduc în "laborator", adică în încăperea bordeiului nostru destinată plantelor și s-au oprit îndelung să miroase și să pipăie modestele și puțin numeroasele putinele cu pomezi și ulcele cu fierturi și să se uite ca mâța în calendar la etichetele improvizate cu denumiri scrise într-o limbă necunoscută. Afară au mai exclamat de câteva ori : "Harașo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
intre în incintă numai după ce ne-au verificat cu atenție "bumaga" de deținut. De jur împrejurul îngrăditurii cu sârmă ghimpată vegheau amenințătoare miradoare de pază. "Spitalul femeii", acesta era deci destinația noastră. Baraca în care urma să locuim era proaspăt văruită și mirosea a dezinfectant. Ne-a întâmpinat o femeie ursuză care ne-a arătat unde să ne instalăm : o cameră mare cu două paturi de spital, o masă și două scaune pentru mine și Minodora, o alta de aceleași dimensiuni dar cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
înghițituri mici ca să pot savura gustul demult uitat, ca apoi să-l urmez fără întârziere în vizita de dimineață. S-a dovedit că Gerhard era un bun psiholog, căci m-a dus întâi în baraca noilor născuți. Văruită proaspăt și mirosind a spital ca și cea în care eram cazați, baraca avea doar o singură cameră ocupată de trei mogâldețe înfășate strâns în pânză albă. Nu m-am putut abține și l-am luat în brațe pe primul bebeluș care a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
Evelinei povestea că, în timp ce era la profesorul X, la o testare, o altă elevă a profesorului care lucra la aceeași masă cu ea, în timpul acelei ore, care costa cât o zi de muncă a tatălui ei, i-a spus celeilalte, miroși a Fa, te-ai spălat cu Fa roz, nu, nu mă înșel, confirmă-mi, așa-i? Și de aici o întreagă poveste despre deodorante, săpunuri și prețuri, vă imaginați, în timpul acelei ORE! Deci, vă spuneam că Evelina traversează o criză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
sau ba, cum să nu te faci praf după un pahar în asemenea condiții? Uneori, așa cum stătea prostit pe un scaun în mijlocul bucătăriei, se apleca să-i maseze fruntea, spunea repede, fără să miște buzele și o rugăciune, pielea ei mirosea îmbietor, ca o cratiță cu mâncare abia stată din fiert. Cum ședea aplecată spre el, valuri de căldură năvăleau dintre sânii ei uriași. Dimineața se trezea oarecum refăcut, de obicei se abținea să pună alcool în gură, obsesia lui era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
vezi? Nu-l atinge nici timpul. Crede-mă, par suspecți oamenii ăștia cu biografii prea rotunde, cărora nu li se întâmplă nimic într-o lume unde totul este ca frunza în vânt. El, singurul, rămâne neclintit, este intangibil! Nu-ți miroase a nimic? Își bătu cu degetul arătător nara. Puah, se strâmbă Nina, scuturându-se de repulsie, în semn că ei îi mirosea tare. Nu vă înțeleg, izbucni fata, și oricum nu vă cred, izbucni fata și nu-și mai putu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
într-o lume unde totul este ca frunza în vânt. El, singurul, rămâne neclintit, este intangibil! Nu-ți miroase a nimic? Își bătu cu degetul arătător nara. Puah, se strâmbă Nina, scuturându-se de repulsie, în semn că ei îi mirosea tare. Nu vă înțeleg, izbucni fata, și oricum nu vă cred, izbucni fata și nu-și mai putu reține lacrimile. Eu nu știu ce fel de oameni sunteți, le reproșă. Se amuzară amândoi copios de argumentele lichide, fierbinți ale Carminei. Alexe se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
fel chiar amici, făcuseră armata împreună, primele săptămâni a început tare, bum, bum, bum, zile de carceră, citat pe ordin disciplinar, pe urmă cine credeți c-a obținut cea mai lungă permisie? El, cine altul? Mie a început să-mi miroase de pe atunci, mă, că avea spatele asigurat, fusese infiltrat între noi, de aia îi convenea s-o facă pe nebunul, voia atmosferă, trebuia să-și formeze un mit. El nu putea să respire la un loc cu noi, lui îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
din birou. Pe urmă iar alte rugăminți, plecăciuni, mâna lui mângâia încoace și încolo marginile biroului, dacă sunteți amabilă, dacă, îi cerea împrumut și ibricul. În concluzie făcea un ceai, un simplu ceai, avea el un amestec special, ceva care mirosea intens a busuioc, umplea tot biroul cu acel miros, mulți înghițeau în sec. Își bea ceaiul cu înghițituri mici, egale, închidea ochii, inspira profund, dacă strănuta sau tușea își cerea scuze în dreapta și-n stânga, bea toată cana foarte împăcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
mult decât de obicei. Îi deschise Alexe, nu părea a fi în apele lui, nu-i răspunse nici la salut și, culmea, nu lansă nici un compliment. O porni singură de-a lungul holului, pe drumul bine știut. Era praf și mirosea a igrasie stârnită. Toate obiectele din casa familiei Alexe arătau ca după un cataclism natural. Teancuri de cărți, ziare, scaune răsturnate acoperite cu hârtie de sac, o lustră, sticle, canapeaua întoarsă cu două arcuri sărite, un vas de faianță fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
încăperea, argumenta, dădea verdicte...se mișca dezordonat de ici acolo cu câte un obiect în mână neștiind ce să facă, unde să-l așeze. Nu prea-și găsea locul în mijlocul dezordinii generale care-i înghițise biroul. În cameră erau musculițe, mirosea a cartofi prăjiți, apa curgea cu presiune la baie. Apăru și Nina, îmbrăcată cu pantalon de trening, cu buzunarele pline de ghemotoace de hârtie și cârpe, și cu o cămașă de a lui Alexe, în carouri, ruptă și plină de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
călcâi de-al Elenei. Așeză semnul de carte între pagini și abandonă cartea pe noptieră. Tatăl făcea semne presând cu unghia deasupra aliniatului de unde urma să continue lectura. Mama stinse lumina și veni lângă ele. Era caldă, avea carnea pufoasă, mirosea a leșie. Era multă liniște. Elena o prinse de mână și o strânse. Carmina răspunse strânsorii. Era ca și cum și-ar fi vorbit. Nu dormi? Nu dorm. Își controlă respirația. Elena credea că în somn omul respiră mai greoi de aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
nemulțumită, scotea limba la figura pistruiată ce-i răspundea la fel. Venea în pat cu nasul și pomeții obrajilor îmbâcsiți de cremă, nu dispăruse nici un pistrui de când începuse tratamentul, dar ea spera că poate, mai târziu o să aibă efect. Crema mirosea a busuioc, era grasă, perna se păta spre supărarea mamei care trebuia să fiarbă lenjeria. Carmina nu-i spusese niciodată Elenei că tocmai pistruii ei roșiatici o făceau atât de simpatică și nevinovată. Nu i-a spus pentru că simțea un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]