6,208 matches
-
Wendt afirmă că descrierea socializării în neorealism este trunchiată, ca urmare a acestor asumpții. Socializarea poate avea două obiecte distincte, comportamentul și proprietățile, iar descrierea neorealismului se concentrează exclusiv asupra primului obiect. Premisele individualiste ale lui Waltz garantează că descrierea socializării în teoria neorealistă permite doar reproducerea homeostatică, în interiorul sistemului. Mai mult, materialismul lui Waltz asigură că explicația pe care o dă socializării este "subțire" și reduce normele și regulile la un comportament în tipare al unităților. Astfel, conținutul normativ al
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
proprietățile, iar descrierea neorealismului se concentrează exclusiv asupra primului obiect. Premisele individualiste ale lui Waltz garantează că descrierea socializării în teoria neorealistă permite doar reproducerea homeostatică, în interiorul sistemului. Mai mult, materialismul lui Waltz asigură că explicația pe care o dă socializării este "subțire" și reduce normele și regulile la un comportament în tipare al unităților. Astfel, conținutul normativ al descrierii socializării la Waltz este atât de nesemnificativ, încât poate fi ignorat (Wendt, 1999, pp. 98-102). Pentru a oferi o explicație completă
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
teoria neorealistă permite doar reproducerea homeostatică, în interiorul sistemului. Mai mult, materialismul lui Waltz asigură că explicația pe care o dă socializării este "subțire" și reduce normele și regulile la un comportament în tipare al unităților. Astfel, conținutul normativ al descrierii socializării la Waltz este atât de nesemnificativ, încât poate fi ignorat (Wendt, 1999, pp. 98-102). Pentru a oferi o explicație completă a socializării statului, sistemul internațional trebuie să fie înțeles în termeni holiști (structura afectează și proprietățile, nu doar comportamentul) și
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
subțire" și reduce normele și regulile la un comportament în tipare al unităților. Astfel, conținutul normativ al descrierii socializării la Waltz este atât de nesemnificativ, încât poate fi ignorat (Wendt, 1999, pp. 98-102). Pentru a oferi o explicație completă a socializării statului, sistemul internațional trebuie să fie înțeles în termeni holiști (structura afectează și proprietățile, nu doar comportamentul) și idealiști (structura definită în termeni culturali, și nu materiali). Astfel, Wendt dezvăluie că, după ce asumpțiile filosofice aflate la temelia neorealismului sunt expuse
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
Wendt este pătrunzătoare, important este și să recunoaștem contextul istoric în care Waltz și-a formulat modelul. Wendt are avantajul retrospectivei oferite de două decenii de reflecție critică susținută asupra Teoriei politicii internaționale. Prin urmare, nu surprinde deloc că descrierea socializării la Waltz nu este specificată complet. Potrivit unei evaluări mai echitabile a neorealismului, dat fiind contextul din care a apărut, modelul lui Waltz, al socializării în cadrul sistemului internațional, este pur și simplu insuficient dezvoltat. Înțeles în acești termeni, pare mai
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
de reflecție critică susținută asupra Teoriei politicii internaționale. Prin urmare, nu surprinde deloc că descrierea socializării la Waltz nu este specificată complet. Potrivit unei evaluări mai echitabile a neorealismului, dat fiind contextul din care a apărut, modelul lui Waltz, al socializării în cadrul sistemului internațional, este pur și simplu insuficient dezvoltat. Înțeles în acești termeni, pare mai potrivit să concluzionăm că statutul statului în teoria neorealistă rămâne oarecum neclar. De exemplu, aceasta este poziția adoptată într-o analiză recentă (James, 2002, p.
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
insuficient dezvoltat. Înțeles în acești termeni, pare mai potrivit să concluzionăm că statutul statului în teoria neorealistă rămâne oarecum neclar. De exemplu, aceasta este poziția adoptată într-o analiză recentă (James, 2002, p. 122). Neorealismul are o concepție superficială asupra socializării, ceea ce-l face să poată fi supus interpretării raționaliste. Cu toate acestea, în timp ce concepția neorealistă privind socializarea este trunchiată, importanța acordată de Waltz rolului acesteia arată că interpretarea modelului în termeni reflectiviști nu este fără temei. Pe scurt, am evidențiat
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
rămâne oarecum neclar. De exemplu, aceasta este poziția adoptată într-o analiză recentă (James, 2002, p. 122). Neorealismul are o concepție superficială asupra socializării, ceea ce-l face să poată fi supus interpretării raționaliste. Cu toate acestea, în timp ce concepția neorealistă privind socializarea este trunchiată, importanța acordată de Waltz rolului acesteia arată că interpretarea modelului în termeni reflectiviști nu este fără temei. Pe scurt, am evidențiat două aspecte ale modelului neorealist. Mai întâi, el se bazează pe un model pozițional al structurii. Ca
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
cu necesitate, așa cum se presupune în general, la asumpția că statele sunt actori raționali. Neorealismul poate fi interpretat și astfel, după cum propune Keohane. Dar, așa cum ar prefera chiar Waltz, neorealismul poate fi privit și ca bazându-se pe selecția și socializarea produse de consecințele generative ale sistemului. Descrierea făcută de Waltz anarhiei nu este în totalitate generativă, iar modelul socializării statului este ambiguu. Totuși, neorealismul poate fi interpretat în sensul că se bazează pe o logică reflexivă pentru că oferă o teorie
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
astfel, după cum propune Keohane. Dar, așa cum ar prefera chiar Waltz, neorealismul poate fi privit și ca bazându-se pe selecția și socializarea produse de consecințele generative ale sistemului. Descrierea făcută de Waltz anarhiei nu este în totalitate generativă, iar modelul socializării statului este ambiguu. Totuși, neorealismul poate fi interpretat în sensul că se bazează pe o logică reflexivă pentru că oferă o teorie incipientă a construirii identității statului în cadrul sistemului internațional. Modelul instituționalist Variabila cheie identificată de modelul instituționalist este distribuția informației
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
raționaliste, prin furnizarea unei descrieri a felului în care interesele se pot schimba, ca urmare a noilor cunoștințe dobândite de actori. Totuși, aceste abordări nu țin seama în mod sistematic de faptul că interesele naționale sunt definite mai întâi de socializarea anterioară a statelor (Hasenclever ș.a., 1997, p. 155). Astfel, descrierea învățării complexe și a schimbării identitare care ni se oferă este limitată sub două aspecte. Mai întâi, problematica centrală rămâne cea a cooperării în anarhie. Anarhia este privită ca fiind
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
doar că astfel de schimbări reflectă variația internă reziduală, care va fi constrânsă de condițiile sistemice (Keohane, 1986b, p. 193). Astfel, încercările de endogenizare a formării preferințelor într-un cadru raționalist lasă suficient loc unei descrieri mai dezvoltate a dinamicii socializării, în care selecția culturală și schimbarea culturală joacă un rol mai important. Pe scurt, am evidențiat două aspecte ale modelului instituționalist. Mai întâi, asemenea neorealismului, instituționalismul adoptă o perspectivă în esență cu caracter reproductiv, și nu transformativ, asupra logicii anarhiei
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
formulare pleacă de la intuiții constructiviste și susține că Moravcsik trece cu vederea o dimensiune sistemică centrală pentru direcția sociologică din tradiția liberală. Cu toate acestea, eticheta de "constructivism" este evitată în favoarea unei terminologii ce recunoaște conținutul normativ liberal al dinamicii socializării. În particular, această formulare a teoriei liberale propune ipoteza că normele culturale asociate cu pacea democratică pot să genereze efecte de socializare care le încurajează răspândirea în sistemul internațional. Atât susținătorii liberalismului, cât și cei ai constructivismului recunosc afinitățile dintre
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
Cu toate acestea, eticheta de "constructivism" este evitată în favoarea unei terminologii ce recunoaște conținutul normativ liberal al dinamicii socializării. În particular, această formulare a teoriei liberale propune ipoteza că normele culturale asociate cu pacea democratică pot să genereze efecte de socializare care le încurajează răspândirea în sistemul internațional. Atât susținătorii liberalismului, cât și cei ai constructivismului recunosc afinitățile dintre aceste poziții (Wendt, 1992, p. 394; Moravcsik, 1997, pp. 539-540). Deși ce este influențată de încercarea lui Moravcsik de a sistematiza liberalismul
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
aceste poziții (Wendt, 1992, p. 394; Moravcsik, 1997, pp. 539-540). Deși ce este influențată de încercarea lui Moravcsik de a sistematiza liberalismul, această descriere pleacă de la constructivism pentru a stabili o formulare modificată, ce acordă mai multă importanță rolului dinamicii socializării și schimbării culturale în sistemul internațional. Datorită concentrării asupra structurii culturale a sistemului internațional ca variabilă cheie ce afectează comportamentul statelor, statutul anarhiei în teoria liberală se deosebește fundamental de modelul neorealist și de cel instituționalist. Liberalismul se bazează pe
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
autotransformatoare. Huntley afirmă că o interpretare a operelor lui Kant, axată numai pe sursele interne ale păcii democratice, trece cu vederea rolul jucat de anarhie în apariția și răspândirea ei. Kant a sugerat că, pe termen lung, efectele competiției și socializării în sistemul internațional încurajează convergența și omogenizarea în jurul formei liberale a statului, iar astfel, extinderea uniunii pașnice liberale. Înțeleasă în acești termeni, pacea democratică devine o poziție de echilibru, de care sistemul internațional va tinde gradual să se apropie. Astfel
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
astfel, extinderea uniunii pașnice liberale. Înțeleasă în acești termeni, pacea democratică devine o poziție de echilibru, de care sistemul internațional va tinde gradual să se apropie. Astfel, deși modelul liberal adoptă modalitățile de reproducere a sistemului sugerate de neorealism competiția, socializarea și echilibrul aceste caracteristici sunt înțelese în termeni foarte diferiți (Huntley, 1996, pp. 57-63; Harrison, 2002, pp. 148-154). Ideea că anarhia poate avea consecințe generative cu caracter transformator ridică întrebări importante cu privire la maniera de conceptualizare a alcătuirii și dinamicii sistemului
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
alcătuirii și dinamicii sistemului internațional. În cadrul modelului liberal, se afirmă că sistemul internațional funcționează prin procese de selecție culturală de lungă durată. Prin urmare, anarhiei i se atribuie o logică reflexivă, cu ajutorul căreia statele internalizează identități culturale, prin presiuni de socializare generate de sistemul internațional. Se poate considera că transformarea sistemul internațional este declanșată de consecințe atât intenționate, cât și neintenționate ale interacțiunii. În termenii consecințelor neintenționate, Huntley afirmă că, într-o competiție de lungă durată, statele liberale vor tinde să
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
dintre egoiști raționali. În terminologia lui Wendt, ea reflectă efectele constitutive, și nu comportamentale, ale interdependenței (Wendt, 1999, pp. 344-349). Totuși, elementul distinctiv al modelului liberal al sistemului internațional este axarea lui pe rolul schimbării culturale în funcționarea competiției și socializării. Spre deosebire de efectele neintenționate ale anarhiei, schimbarea culturală presupune exercitarea voluntară a calității de agent. Statele vor alege liber să se alăture zonei democratice a păcii, astfel facilitându-i extinderea. Ca atare, schimbarea culturală este importantă mai ales la extremitățile dezvoltării
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
fundal puternice în sistemul internațional, care încurajează statele să respecte normele păcii democratice. Totuși, în ciuda existenței acestor presiuni puternice, orientarea exclusivă asupra confirmării nu surprinde în totalitate dinamica complexă ce încurajează răspândirea normelor liberale. Aceasta se întâmplă pentru că efectele de socializare generate de pacea democratică pot să deschidă un spațiu permisiv, care le încurajează să adopte o schimbare culturală prin exercitarea voluntară a calității de agent. Huntley indică moduri prin care competiția și socializarea generează "o "buclă cauzală" dialectică" de retroacțiune
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
liberale. Aceasta se întâmplă pentru că efectele de socializare generate de pacea democratică pot să deschidă un spațiu permisiv, care le încurajează să adopte o schimbare culturală prin exercitarea voluntară a calității de agent. Huntley indică moduri prin care competiția și socializarea generează "o "buclă cauzală" dialectică" de retroacțiune auto-susținută (Huntley, 1996, p. 59). Efectele de socializare dezvoltate de nucleul liberal încurajează statele aflate în situația schimbării culturale să adopte transformări ale identității lor. Apoi, acest fapt se răsfrânge asupra proprietăților sistemului
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
un spațiu permisiv, care le încurajează să adopte o schimbare culturală prin exercitarea voluntară a calității de agent. Huntley indică moduri prin care competiția și socializarea generează "o "buclă cauzală" dialectică" de retroacțiune auto-susținută (Huntley, 1996, p. 59). Efectele de socializare dezvoltate de nucleul liberal încurajează statele aflate în situația schimbării culturale să adopte transformări ale identității lor. Apoi, acest fapt se răsfrânge asupra proprietăților sistemului, consolidând dominația nucleului liberal. În aceste condiții, alegerile culturale făcute de unități vor afecta în
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
Wendt ca "o capacitate de auto-reflecție critică ... care ajută ... [actorii] să depășească un fals sentiment de determinism" (Wendt, 1999, p. 375). În această etapă, unitățile dobândesc autonomia de acțiune necesară pentru a accepta liber schimbarea culturală. Astfel, modelul liberal al socializării încorporează o descriere teoretică a condițiilor generale în care devine posibilă schimbarea culturală voluntară a unităților în sistemul internațional. Bineînțeles că unitățile își pot folosi autonomia crescută a acțiune pentru a se împotrivi presiunilor de a adopta schimbarea culturală. Prin
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
descriere teoretică a condițiilor generale în care devine posibilă schimbarea culturală voluntară a unităților în sistemul internațional. Bineînțeles că unitățile își pot folosi autonomia crescută a acțiune pentru a se împotrivi presiunilor de a adopta schimbarea culturală. Prin urmare, dinamica socializării va fi supusă variației culturale și instituționale legate de impactul preferințelor interne asupra normelor sistemice. Moravcsik pretinde că, din acest motiv, preferințele interne ale statelor trebuie să aibă prioritate cauzală în modelul liberal (Moravcsik, 1997, pp. 539-540). Totuși, în aceste
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
evidențiat două aspecte ale modelului liberal. Mai întâi, liberalismul adoptă un model transformațional al structurii. Anarhia este înțeleasă ca fiind atrasă recursiv într-un proces continuu de dezvoltare culturală în interiorul sistemului internațional. În al doilea rând, datorită concentrării asupra dinamicii socializării, este legitim să afirmăm că liberalismul postulează concepția statului ca actor reflexiv, și nu ca actor rațional. Precum neorealismul, liberalismul oferă o teorie a construirii identității și socializării statului în sistemul internațional legată de felul în care concepe consecințele generative
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]