6,679 matches
-
privirea și se miră: — Ce...? Bastonul meu îi făcu praf mâinile și masa de joc. Crawford duse mâna la brâu. A doua lovitură de baston îi azvârli cât colo pistolul cu amortizor de calibrul 45. Frații o zbughiră pe ușă, urlând de durere. Am ridicat de jos noua mea armă neoficială și le-am spus celorlalți cartofori să-și ia banii și să plece acasă. Când am ieșit, se adunase public ca la urs: polițiști în uniformă care molfăiau sandvișuri pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
era jumătate pe capul ei, jumătate pe pernă. Știind că fotografiile de pe pereți îmi vor aduce perfecțiunea dorită, am tras cearșafurile care le acopereau. Am rămas cu privirea fixată pe portretul perfect al lui Betty/Beth/Liz. Fata începu să urle: — Nu! Ucigașul! Poliția! Am întors privirea și am văzut o impostoare goală, paralizată de imaginile de la intersecția lui 39th cu Norton. M-am aruncat pe pat, i-am astupat gura și am țintuit-o acolo, spunându-i între timp rar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
ținând piept nemților, tu dând bir cu fugiții, ca un nenorocit laș... Emmett se făcu roșu ca racul și încercă să schițeze un zâmbet superior, dar îi ieșise unul chinuit. Gura i se schimonosi și-i zvâcni spasmodic. — Lașule! am urlat și i-am tras una cât am putut de tare. Scoțianul mare și tare începu să bocească de ziceai că-i un copil. Madeleine ieși din baie cu machiajul refăcut și haine curate. Se duse la pat și-l îmbrățișă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
libere. Scalpelele se înfipseră în raftul din spatele meu. Am pipăit podeaua în căutarea unei arme și am dat de o bucată mare de sticlă. Am împlântat-o în fața lui Georgie exact când el și-a smuls scalpetele din raft. A urlat și am simțit oțelul înfigându-mi-se în umăr. Rafturile se prăbușiră. Georgie căzu peste mine, cu sângele șiroindu-i dintr-o orbită goală. Am văzut revolverul pe podea, la câțiva centimetri distanță, m-am târât cu Georgie peste mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
a noastră. I-am răvășit coafura aia à la Dalia, așa că acum arăta ca oricare altă parașută îmbrăcată în negru. I-am încătușat mâinile la spate și m-am văzut în groapa de nisip, pradă viermilor, alături de partenerul meu. Sirenele urlau din toate părțile. Pe fereastra spartă se vedeau luminile lanternelor. De undeva, de te miri unde, Lee Blanchard își reluă replica din timpul revoltei costumelor zoot: — Cherchez la femme, Bucky! Ține minte treaba asta! CAPITOLUL TREIZECI ȘI CINCI Ne-am prăbușit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
N-ați vrea să stabilim noi de comun acord la cât e ceasul? Uite, eu propun să fie ora cinci dimineața. De acord? — În ce sistem? întrebă Stejeran 1. — Lasă-mă, dom’le, cu sistemele astea, că m-ai înnebunit! urlă Felix S 23. Ești de acord sau nu să fie cinci dimineața? — Eu propun să fie cinci, cinci și ceva, interveni atunci Dromiket 4, ca să nu dăm ocazia la interpretări. — Ce interpretări? se întoarse furios Felix S 23. Păi cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
nimic. Numai pocnituri, paraziți și, din când în când, un post cu muzică turcească. — Tovarășe comandant - spuse el palid -, nu reușesc... Ia dă la mine! zise comandantul cu un ton rău prevestitor și-i smulse căștile pilotului de pe cap, apoi urlă în microfon. Baza! Mă, baza! Aici „Romroyce ilevăn”! Răspundeți, mă, lăsați tablele! Gigi, Relule, care ești acolo! Răspundeți, c-avem un accident! În eter - aceleași zgomote nedeslușite. Dom’le, ăștia sunt inconștienți! spuse cu mirare Aciobăniței. Să vezi ce le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
Îngropase deja șapte fii și fiice. Dar mulți au rămas convinși că copilul era un demon. Dintr-un motiv ascuns, Laban, care era cel mai superstițios om care se poate întâlni (scuipa și făcea plecăciuni ori de câte ori se întorcea spre stânga, urla la fiecare eclipsă de lună), a refuzat totuși să plece urechea la cei care susțineau că Lea ar trebui lăsată să moară noaptea afară. A proferat niște înjurături, mai degrabă blânde, pentru că copilul era totuși fată și nu băiat, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
moară. Nebuna de Zilpa s-a strecurat în cortul lui să vadă cum se simte și apoi mi-a povestit și totul suna mult mai rău decât era în realitate. Zicea că avea fața mai albă decât luna plină, că urla ca un câine și că vomita broaște și șerpi. Mi-era rușine și totodată frică. Dacă murea de la mâncarea mea? Sau dacă, la fel de groaznic, își revenea și apoi dădea vina pe mine? Cum nimeni altcineva n-a mai dat semne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
ales tu ai putea să fii mort, bătrâne. Îți ofer șapte luni. Și ca zestre, mă mulțumesc cu jumătate din turma ta prăpădită. Laban a sărit în sus și l-a făcut hoț. - Ești fiul mamei tale, e limpede, a urlat el, crezi că lumea îți datorează ceva? Nu te împăuna cu mine, tinere, că te trimit înapoi unde te așteaptă cuțitul fratelui tău. Zilpa, cel mai bun spion dintre toți, povestea cum se certau și cum se hărțuiau unul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
între două degete de la mâna stângă. Cu mâna dreaptă a tăiat pielea cu o mișcare scurtă și sigură, ca și cum ar mai fi făcut asta de sute de ori, ca și cum ar fi știut foarte bine ce face, povestea ea. Ruben a urlat și lui Iacob i-a căzut cuțitul din mână. Repede, a bandajat rana cu fașele de la Ada și a înfășat copilul foarte strâns, așa cum numai bărbații știu să înfeșe. L-a dus înapoi la femei, șoptind în urechiușa perfectă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
un leac nou, pe care îl luase de la un negustor canaanit. Și-a băgat mâna până foarte sus, până la poarta încăpățânată a pântecului Zilpei și a frecat o gumă aromată, puternică care și-a făcut efectul pe loc. Zilpa a urlat, iar sunetul pe care l-a scos, probabil din cauza atâtor urlete din acele zile, a sunat nu ca al unei femei, ci ca al unui animal cuprins de flăcări. Inna a început să spună un fragment dintr-o incantație în numele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Lea i-a pus numele Gad, de la noroc, și a zis: - Fie să-ți aducă în dar luna și stelele și să aibă grijă de tine la bătrânețe. Dar bucuria n-a fost lungă în cortul roșu, pentru că Zilpa a urlat din nou. Durerea se întorsese. - Mor, sunt pe moarte, a suspinat ea, jelindu-și deja fiul care n-avea să-și cunoască mama. O să trăiască așa cum am trăit și eu, orfanul unei concubine, bântuit de coșmarul unei mame reci și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
care o revindea apoi. Cum nu era o povară pentru nimeni, nimeni nu avea grijă de ea. Dar acum, acest străin plin de furie îi stârnise pe locuitorii orașului împotriva situației ei „de netolerat”. „O femeie singură e un pericol, urlase el în urechile vecinilor ei, unde sunt judecătorii voștri, unde vă sunt bătrânii?”. Și Inna se speriase. Cel mai puternic om din satul ei plin de noroaie o ura încă de când refuzase să se mărite cu unul dintre fiii lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
curând femeie. Era un vis dulce, dar s-a terminat brusc a doua zi dimineața când m-am trezit în urletele lui Laban. Bunicul meu venise după noi și cerea dreptate. - Îl vreau pe hoțul care mi-a furat idolii! urla el, unde e terafim-ul meu? Am ieșit în fugă din cort, chiar la timp ca să-l văd pe tata, cu toiagul de măslin în mâini, ridicându-se în calea lui Laban. Beor și Kemuel stăteau în spatele bunicului, cu încă trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
cum eu și Iosif supsesem de la aceeași mamă. Am fost șocată să aud că Tabea nu-și dorea copii. - Le-am văzut pe mamele mele legănând prea mulți bebeluși care dup-aia au murit. Și am auzit că Oholibama a urlat trei zile înainte de a-și da viața pentru Iti. Eu n-am de gând să sufăr în halul ăsta. Tabea zicea apoi că nu are de gând să se mărite și că mai degrabă ar vrea să slujească la Mamre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
un piept bogat care să-l consoleze. Bărbații care serveau și cei câțiva nefericiți care n-apucaseră să fugă la țară dintre zidurile orașului n-au mai fost așa de norocoși. Ei au simțit cuțitul din plin și mulți au urlat de parcă i-ar fi omorât. Țipetele lor au înțepat văzduhul toată dimineața, dar au încetat în jurul prânzului. Ziua s-a făcut nemilos de fierbinte. Nu se simțea nici o adiere de vânt și nu se vedea nici un nor și chiar și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Bărbații în convalescență transpirau prin haine și înmuiau paturile în care se odihneau. Hamor, care nu scosese nici un sunet când fusese tăiat, leșinase apoi de durere, iar când și-a revenit, și-a pus un cuțit în gură ca să nu urle. Shalem al meu suferea și el, deși nu la fel de rău. Era mai tânăr și leacurile păreau să-l mai ușureze, deși singurul remediu, ca și pentru ceilalți, rămânea somnul. L-am adormit cu o licoare și ori de câte ori se trezea era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
pe pat și pe jos. Sângele lui îmi pătase obrajii, îmi lipise ochii și îmi sărase buzele. Sângele lui trecuse prin pături și-mi încinsese pieptul, îmi cursese pe picioare și-mi acoperise degetele. Mă înecam în sângele iubitului meu. Urlam destul de tare ca să scol și morții și totuși el nu părea să audă. Nici un paznic nu intra pe ușă. Nici un servitor nu alerga. Parcă eram ultima ființă din lume rămasă în viață. N-am auzit pași și nu mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
N-am auzit pași și nu mi-am dat seama ce se întâmplă până când două brațe puternice nu m-au cuprins și nu m-au smuls de lângă cel iubit. M-au cărat din pat cu șiroaiele de sânge după mine, urlând în întunericul nopții. Era Simon cel care mă luase, iar Levi mi-a închis gura și amândoi m-au luat de mâini și de picioare ca pe un țap ispășitor, m-au urcat pe spatele unui măgar și m-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
cu imaginea lui Shalem măcelărit, sângerând, omorât în somn, pe neașteptate. Dacă nu mi-ar fi scos cineva călușul când am vomitat, mi s-ar fi îndeplinit dorința. Tot timpul cât a durat drumul înapoi la corturile lui Iacob, am urlat în tăcere. O, zei. O, cerule. O, Mamă. De ce mai trăiesc? CAPITOLUL OPT Am fost prima de care au aflat. Propria mea mamă a țipat văzându-mi corpul plin de sânge. A căzut la pământ și a început să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
să vorbească cu mine, iar eu nu aveam nimic să le spun. Când a venit noaptea din nou, i-am auzit pe frații mei întorcându-se și am auzit și sunetele prăzii pe care o aduceau: femei care plângeau, copii urlând, animale behăind, căruțe care trozneau sub greutatea lucrurilor furate. Simon și Levi strigau și dădeau ordine cu asprime. Vocea lui Iacob nu se auzea de nicăieri. Ar fi trebuit să fiu învinsă de durere. Ar fi trebuit să fiu epuizată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
să dau față cu ei. Din ochii îmi ieșeau flăcări. Aș fi putut să-i ard pe toți până la cenușă cu un cuvânt, cu o răsuflare, cu o privire. - Iacob, am strigat, cu o voce de animal rănit. Iacob, am urlat, strigându-l pe nume, de parcă eu aș fi fost tatăl, iar el, copilul neascultător. Iacob a ieșit din cortul lui, tremurând. Mai târziu a pretins că nu știa nimic despre cele care se făcuseră în numele lui. I-a blamat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
văduve și de orfani care nu vă vor ierta niciodată. Iacob, am zis, cu o voce care avea ecou ca un tunet, Iacob, am șuireat, cu o voce de șarpe care se leapădă de viață și totuși trăiește, Iacob, am urlat și luna a dispărut. Iacob nu va mai avea liniște în veac. O să piardă tot ce are și o să-i alunge pe cei pe care ar trebui să-i iubească. Nu va mai cunoaște odihnă, iar rugăciunile sale nu vor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
generații de femei - iar el a dat cu un topor în ea. Apoi a urinat peste resturi, blestemându-le ca și cum ar fi fost cauza tuturor nenorocirilor lui. Văzând asta, Zilpa și-a rupt hainele de pe ea și a început să urle cu ochii la cer. Și-a implorat moartea și a scuipat pe memoria mamei care o părăsise. S-a întins pe jos și și-a băgat pumni de țărână în gură. Trei bărbați a trebuit s-o lege ca să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]