62,906 matches
-
adevărate! Le sărută pe amîndouă, mai Întîi pe ambii obrajii, apoi pe amîndouă mîinile, ca un gentleman european. Parfumul lor rămîne În urmă și se gîndește cît de incredibil de intim este actul de a atinge o mînă cu buzele. Catalogul lui de arome sporește cu o amintire delicioasă. Wakefield bagă de seamă că Susan privește Întreg acest ceremonial cu oarecare invidie. Bărbații Întotdeauna se Îndrăgostesc de Tiffany și se Îndrăgostesc de două ori mai tare de Tiffany și Milena. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
treaptă care arată solid, piciorul Îi trece direct prin lemn. — Numai cinci bucăți de astfel de ticăloase creaturi ar putea da gata căpriorii unui Întreg etaj În douăzeci de minute, Îi mărturisește entomologul amicului său. Wakefield Înregistrează această informație În Catalogul Ororilor, care stă depozitat În memoria lui chiar alături de Anuarul Libidinal și nu are cu acesta nici o legătură, sau, mă rog, nici una de care el să-și fi dat seama. Trec săptămîni pînă cînd Wakefield prinde informația pe care o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
ea, în schimb i-a păsat că i-a spart scrumiera Aynsley? E momentul să mă car, m-am gândit. Am urcat fără zgomot înapoi, pe scări. Eram tulburată. Mă cuprinsese un sentiment ciudat. Mai târziu, l-am căutat în catalogul meu de sentimente și l-am identificat. Nu mai exista nici un dubiu. Era vorba, foarte clar, de Rușine. Mai târziu, spre seară, în timp ce stăteam întinsă pe pat și beam cidru, am primit o vizită din partea tatei. O așteptam. Așa se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
ale noii lor profesoare de limba engleză. Îi învălui cu căldură, grupându-i într-un singur buchet. Numele meu e Simona Deleanu. În acest an, eu voi fi profesoara voastră de limba engleză. Dar mai întâi să ne cunoaștem. Deschise catalogul și după ce pronunța numele fiecărui elev, făcea o mică pauză pentru a-și fixa în memorie locul acestuia în bancă pentru ca, la ora viitoare, să devină o veche cunoștință. Apoi întrebă: Ați primit toți copiii manuale? Un băiețel ridică două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
o lua în mână, o mirosea, trecea în revistă întreaga clasă cu gândul să-l descopere pe cel care îi procurase o asemenea bucurie, dar nici o privire nu trăda autorul. Mulțumea, apoi zâmbea conspirativ, se așeza pe scaun și deschidea catalogul. Îl răsfoia la întâmplare ca după câteva clipe să-l închidă. Pășea apoi în clasă; începea desfășurarea lecției, ca de fiecare dată, cu un fragment din cântecul învățat în ora anterioară.Urma în mod obișnuit trecerea la lecția curentă. Clasa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
Pe primul plan s-a aflat întotdeauna și se va afla copilul. Acum că v-am potolit curiozitatea, cred că se vor topi toate clevetirile. Eu vă stimez și vă rog respectuos, la rândul meu, să fiu stimată. Își luă catalogul și ieși prima din cancelarie, îndreptându-se spre clasa unde avea oră, înainte ca soneria să anunțe sfârșitul pauzei. Toți cei prezenți au rămas perplecși. La o așa declarație deschisă, fără jenă, despre o problemă atât de intimă, nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
de școală. Prima mea școală o organizasem în particular, pe corhana Frenței; elevii mei scriau grijulii pe frunze de salcậmi, cu condeie făcute din spini lungi, bine ascuțiți, iar eu le dădeam note cu exigență. Îmi făcusem chiar și un catalog, notam absențele cu grijă, îi ascultam zilnic la abecedar, aritmetică, mai apoi la geografie, istorie și cunoștințe despre mediu. Notarea era cật se poate de obiectivă și deja îmi catalogasem colegii de joacă în “proști” și “deștepți”, fără a lăsa
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
toculeț mai înalt, iar noi, fetele, îl apreciam foarte mult pentru asta. Baieților le plăcea să poarte plete, noi, fetele, ne mai puneam cậte un ineluș, o brățară ascunsă sub bluza albastră a uniformei, dar la prima notă mică din catalog pedeapsa era crậncenă: baieții, la tuns, fetele, jos tivul de la uniformă. Matematicianul clasei era Mareș, un geniu în devenire, capabil să rezolve orice tipuri de probleme sau exerciții. Vorbea puțin împiedicat, se exprima ceva mai greu la limba romậnă, dar
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
revenit în anii de activitate la catedră, întărindu-mi și mai mult convingerea că mi-am făcut datoria profesională cât mai aproape de cerințele didactice. Drept răsplată i-am mai oferit încă un zece pentru bucuria ei, un zece netrecut în catalog. Am retrăit momente memorabile, care mi-au mers la inimă. Așa suntem noi, dascălii... ne atașăm sufletește de elevi, într-un fel copiii noștri spirituali. Mi-au adus cadou băuturi răcoritoare și produse de cofetărie... Le-am oferit câte un
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
Gh. Mocanu, împreună cu cei doi frați mai mari care au căzut la datorie, toți trei în aceeași săptămână, la Oancea, chiar în vecinătatea meleagurilor natale. După aceea mereu, mereu îi stimulam să comunice între ei colegial și-i strigam la catalog la adunări până am rămas doar trei din 25 câți absolviserăm în 1937. Și în ce stare ne aflăm... Ei, în starea pe care v-am descris-o anterior, iar eu... abia îmi mai fac curaj să privesc lumina zilei
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
în 1937. Și în ce stare ne aflăm... Ei, în starea pe care v-am descris-o anterior, iar eu... abia îmi mai fac curaj să privesc lumina zilei, până când îmi va veni și mie rândul să fiu strigat la catalogul veșniciei. Pare tristă situația și chiar este pe undeva, dar cum tot ce e viu în natură și în societate are un început și un sfârșit, sunt pregătit pentru călătoria finală... Tocmai de aceea am devansat termenul de apariție și
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
Poliphilos. (Michel Lamy, Jules Verne, initié et initiateur, Paris, Payot, 1984, pp. 237-238) Reconstituirea ne luă zile Întregi, ne Întrerupeam lucrările pentru a ne comunica unii altora ultima conexiune, citeam tot ce ne cădea În mână, enciclopedii, ziare, istorii ilustrate, cataloage editoriale, pe diagonală, În căutarea unor scurtcircuite posibile, ne opream să scotocim pe la toate tarabele, adulmecam pe la chioșcuri, furam zdravăn din dactilogramele diabolicilor noștri, ne repezeam triumfători În birou, trântind pe masă ultima găselniță. În timp ce evoc iarăși săptămânile acelea, toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
Garamond. Poate că fusese și vina noastră. Agliè Începuse să-l seducă pe Garamond aproape cu un an Înainte, Încă din zilele petrecerii alchimiste din Piemont. Garamond Îi Încredințase fișierul ASP-ilor ca să identifice noi victime de stimulat pentru Împănarea catalogului lui Isis Dezvăluită, Îl consulta acum pentru orice decizie, cu siguranță că-i dădea o retribuție lunară. Gudrun, care făcea explorări periodice În fundul coridorului, dincolo de ușa cu geam ce ducea În Împărăția de puf a lui Manuzio, ne spunea din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
bumbac. De ce trebuie să faci maternitatea mai dificilă decât e ea oricum? Există o grămadă de chestii din astea ecologice. Am făcut cercetări. Căutând prin buzunarul pantalonilor ei cocheți de culoare maro, mama lui Alice a scos la lumină un catalog pe care i l-a întins fiicei ei. Gândul că mama ei făcuse cercetări - fără îndoială, cu enorme dificultăți - în zona necunoscută a produselor ecologice pentru fundulețul copiilor era înduioșător. Cu toate astea, Alice s-a lăsat condusă de indignare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
i l-a întins fiicei ei. Gândul că mama ei făcuse cercetări - fără îndoială, cu enorme dificultăți - în zona necunoscută a produselor ecologice pentru fundulețul copiilor era înduioșător. Cu toate astea, Alice s-a lăsat condusă de indignare. A luat catalogul cu o mișcare violentă și l-a pus pe masa de schimbat scutece. Scutecele de bumbac sunt foarte bune, mamă. Nu creează atât de multe probleme. Și-apoi mai e și treaba cu alăptatul la sân, a spus doamna Duffield
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
mormăit Neil. Într-adevăr. E construcția de cel mai prost gust pe care am văzut-o vreodată. „Casa se numește Piele, după clubul de noapte în care s-au cunoscut proprietarii“, a citat Hugo din notițe. Da, dar prețul de catalog e de două milioane. Dacă reușești s-o bagi în portofoliu, o să facem bani frumoși. Iar tu o să te reabilitezi, Fine. Apropo, proprietarul te așteaptă mâine. A doua zi, Hugo și-a parcat mașina în fața casei numite Piele. Deși, în ultima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
însemna, evident, că Fitzherbert Place, numărul patru, avea să fie vândută. Și cumpărată de un cuplu cu ochi sclipitori, entuziasmat și nerăbdător să evadeze în provincia pitorească, care urma să se apuce să renoveze casa cu ajutorul vopselelor antichizante și al cataloagelor de arhitectură clasică. Cât ai clipi, cuplul respectiv avea să transforme locul într-un cămin plin de gust. Hugo spera ca acei oameni, indiferent cine aveau să fie ei, să-și găsească fericirea acolo. Bărbatul a încuiat ușa de la intrare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
model de constanță, de consecvență, de rectitudine... * Prima redacție (serioasă, reală) în care am figurat cu un rol bine definit de colaborator cotidian, având "rubricele" mele, sarcinile mele, răspunderile mele, a fost redacția Jurnalului, organul oficios al partidului radical. În Catalogul publicațiunilor periodice românești, prețioasa lucrare a domnilor Nerva Hodoș și Al. Sadi Ionescu, publicată în 1913, din inițiativa și sub îngrijirea Academiei Române, foaia aceasta figurează cu indicațiile următoare: "Jurnalul, ziar democrat independent, Iași, 16 Noembrie 1894-10 Decembrie 1895. Zilnic. Tip
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
ani în „Autotransport“, „German“ și „Maiorescu“ mă învățaseră să înfrunt toate tipurile de puteri ale ochilor. A lor se dovedea fragilă și dezlânată, fără nici un efect asupra mea. Notele tot eu le puneam, era suficient să le vântur foile de catalog, ca pe-un dosar de Securitate. Ieșeau primii din sală, spășiți, îngrijorați de ce încercaseră. Eu nu plecam nicăieri. Aveam micul meu univers, pulsând în ritmul isteț al gândurilor. Toți studenții mei figurau acolo, pălmuiți și îngenuncheați. Îi studiam fugind, înghesuindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
delicios, atrăgea privirile vizitatorilor. Cu cealaltă mână, își trecea nervos degetele peste catarama poșetei. M-am apropiat încrezător, cu bunăvoință. În fond, eu eram profesorul, stăpânul, omul care punea în final nota. Dinu Maria Raluca rămânea doar un nume în catalog, asociat unui copil speriat, pe care-l scoteam la tablă. În drum spre estradă, i-am admirat încă o dată amestecul îngrijit de sobrietate și nonconformism. Cineva crescuse în copilul ăsta frumusețea perversă a bunului-gust, cu-o pată de extravaganță, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
galbene, și negre-putred. Se minunaseră și vameșii: toți călătorii îngrămădeau în țară televizoare, combine, frigidere, aparate de fotografiat; numai unul aterizase cu banane, într-o ladă cât un geamantan. Cât despre foenuri, Maria le schimba în fiecare an, comanda și cataloage speciale de la magazine și edituri. Se abonase la editura ei preferată, „Le Foehn Bleu“, specializată în descrierea de aparatură capilară. Trimiteau albume întregi, cu poze și date tehnice, ca la mașini: ce formă are, în câte culori îl găsești, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
programul de amintiri. Anii curgeau pe ecranul minții, în dezordinea dorită. Acolo eram puternici, inegalabili, cu timpul strivit sub noi așa cum n-avea să mai fie vreodată. Mihnea patrona un întreg balamuc de vârste și gesturi. Abia când se striga catalogul, îți dădeai seama de-amploarea dezastrului. Nu te puneai cu „Zoia Kosmodemianskaia“. Liceul domina sectorul 2. Sub uniformele de tergal, strangulate de cravate bleu din material sintetic, zăceau cele mai mari pramatii din istoria învățământului românesc. Tăcute, inconștiente, așteptând doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
frecat, pantalonul crăpase, curgeau ațele din el. Probabil că nevastă-sa i-l cususe o dată, de două ori, de zece ori, dar, până la urmă, renunțase și ea și-acum buzunarul flutura ca o batistă fiartă. Recitalul putea începe. Belcin striga catalogul rar, poticnit, de pomană. Nimeni nu ieșea la tablă. Din spate, Mihnea dirija orchestra: Cătălin înțepa în stânga și-n drepta cu șurubelnița (când Belcin întreba cine vrea să rezolve problema, voluntarii săreau pe capete); Gino se prăbușea din bancă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
B Complex; credea că îi fac creierul mai mare (Mihnea îl convinsese că și sexul). Învârtea pe bancă o linie de plexiglas, cu care își măsura zilnic părți ale corpului: fruntea, oasele brațelor, distanța dintre picioare. Dacă te uitai în catalog pe coloana lui, găseai numai 10. O dată pe trimestru, Cezar copia după el la teză, dar Belcin habar n-avea cine câtă fizică știa-n clasa lui; lucrările arătau identic. „Se pare că elevul Suciu a copiat la teză. La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
loc în șuruburi, cu blana smulsă și fleșcăită îndesată în urechi. Totul se termina în liniște și miros de sălbăticiune, ca la Grădina Zoologică. Melniciuc vâslea după sandale, se încălța cu dificultate și pleca bombănind, cu batista la nas și catalogul sub braț. Uneori, reprezentația scăpa complet de sub control. Fugeam de la ore în Herăstrău, unde goleam câte-un „Brifcor“ sub sălciile de pe mal. Cezar se dezbrăca imediat și sărea în apă, fâlfâind din chiloții lui albi, tetra, gigantici. Scria limpede pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]