6,271 matches
-
măreția naturii. Alte cărți, Elegii senine (1979) și Răspunsuri (1984), nu aduc schimbări într-un discurs liric care își epuizase resursele. Textele în proză ale lui P., publicate numai în reviste, au cursivitate și se întemeiază pe o fabulă de canon romantic, cu neîndoielnic simț al tensiunii narative, adesea accentuând nota comică până la maxima suculență, într-o formulă subminată totuși de artificiu (Puterea slăbiciunii). SCRIERI: Gânduri de totdeauna, București, 1939; România, București, 1940; Adâncuri și soare, pref. Virgil Carianopol, cu ilustrații
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288640_a_289969]
-
iudaic comunitar festiv săvârșit de sabat sau de sărbători. Folosindu-se de ritualul iudaic, Mântuitorul a instituit Jertfa Legii celei Noi, Împlinită apoi prin moartea, Învierea și Înălțarea Sa. Astfel, Mântuitorul a investit ritualul cu valențe noi, prin aceasta Întregul canon euharistic devenind expresia integrală a unei conștiințe ecleziale vii, În care cultul legii vechi este receptat și folosit În contextul nou, al realității Împărăției lui Dumnezeu, prezente de acum În lume. Birkhat hamazon, „formă” a anaforalei liturgice de astăzi După
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Mihail Iustin Mitrea () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92309]
-
Liturghia este un dat Într-o anume formă, experiat În valorile lui esențiale, dar este și rezultatul unei deveniri. În stabilirea originii anaforalei euharistice trebuie pornit de la cultul iudaic care a constituit structura pe care s-a dezvoltat mai târziu canonul euharistic. Elementul generator care a stat la baza cultului iudaic și care, implicit, a influențat și formarea cultului creștin a fost binecuvântarea iudaică. Binecuvântările iudaice se pot Împărți În două categorii: - binecuvântări scurte care Însoțesc fiecare act al iudeului de la
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Mihail Iustin Mitrea () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92309]
-
serviciului sinagogal sau rugăciunii de mulțumire de după masă, care au o formă mai dezvoltată și conțin și cereri. Din cea de-a doua categorie face parte și birkhat hamazon, binecuvântarea după cină, care constituie forma În care s-a dezvoltat canonul euharistic. Birkhat hamazon are trei secțiuni: - birkhat hazan (binecuvântarea pentru hrană), În care se accentuează grija pe care o poartă Dumnezeu față de Întreaga făptură; - birkhat haareț (binecuvântarea pentru pământul făgăduinței), prin care se mulțumește lui Dumnezeu pentru toate binefacerile Lui
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Mihail Iustin Mitrea () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92309]
-
1 Versiunea tradițională a originilor lui Israel și a monoteismului 1.1. Versiunea tradițională Cea mai mare parte dintre izvoarele ce vorbesc despre religia lui Israel se află în Biblia ebraică și aramaică la care se adaugă textele grecești ale canonului alexandrin, adică așa-numitele cărți deutero-canonice, acceptate ca inspirate de Biserica Catolică, nu însă și de Israel și, după exemplul său, nici de cele mai multe dintre bisericile evanghelice. În această carte nu ne-am propus să discutăm problema canonului biblic și
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
grecești ale canonului alexandrin, adică așa-numitele cărți deutero-canonice, acceptate ca inspirate de Biserica Catolică, nu însă și de Israel și, după exemplul său, nici de cele mai multe dintre bisericile evanghelice. În această carte nu ne-am propus să discutăm problema canonului biblic și criteriile folosite pentru a include sau nu o carte în el. Pentru această temă se pot consulta Introducerile la Vechiul Testament (Soggin 1987), iar alte informații utile se pot deduce și din Talmud, mai ales din secțiunile sale cele
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
pios sau a creștinului, ajunge să amintim că, din punct de vedere scripturar, ea nu se întemeiază atât pe datarea antică a povestirilor mai mult sau mai puțin contemporană cu evenimentele și persoanele descrise, cât mai ales pe conceptul de canon, care într-adevăr este normativ. Nu intenționăm așadar să negăm legitimitatea lecturii în credință a Bibliei, o practică milenară de altfel, care nu-și pune astfel de întrebări. 5 Politeism în Israelul antic? Pentru această tematică a se confrunta cu
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
practic, fariseii erau urmați de o bună parte a poporului astfel că, după dispariția saduceilor ca urmare a evenimentelor catastrofale din 70 și 134 d.C., ei au devenit călăuzele sale spirituale. Tot lor le datorăm transmiterea textului Bibliei ebraice, fixarea canonului, crearea normelor exegetice și etice, care ne permit actualizarea textului biblic, ținând cont și de interpretările ulterioare. Normele stabilite de farisei pot fi sintetizate într-un principiu fundamental: nu doar instituția preoției de la templu, ci tot poporul trebuia să fie
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
ridicate la cer și reîntoarse de acolo pe pământ pentru a le comunica oamenilor ceea ce au văzut și auzit. Viziunile și cuvintele lor au fost apoi adunate și în înregistrate în cărțile numite deseori „apocrife” deoarece nu au intrat în canonul biblic; din păcate, cea mai mare parte dintre ele nu au ajuns până la noi în limba ebraică sau aramaică originare, ci prin traducerea în alte limbi orientale: siriană, etiopiană, slavonă (Sacchi 1981 și 1989). În canonul Bibliei ebraice a intrat
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
nu au intrat în canonul biblic; din păcate, cea mai mare parte dintre ele nu au ajuns până la noi în limba ebraică sau aramaică originare, ci prin traducerea în alte limbi orientale: siriană, etiopiană, slavonă (Sacchi 1981 și 1989). În canonul Bibliei ebraice a intrat doar una dintre ele, Cartea lui Daniel (al cărei caracter apocaliptic este pus la îndoială de unii), și Cartea Apocalipsului în Noului Testament. b) Apocaliptica are multe în comun cu profeția biblică: credința în Dumnezeul lui
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
among selected nosocomial Gram-negative bacilli in the United States. J Infect Dis 1994, 170:1622-5. 33. Cannon WB: Circulating interleukin -1 and tumor necrosis factor in toxic shock and experimental endotoxin. Ann.Surg. fever Inf.Dis,1990;161:7886. 34. Canon HL, Buckingham SC, Wyatt RJ and Jones DP: Fungal peritonitis caused by Curvularia species in a child undergoing peritoneal dialysis. Pediatr. Nephrol.2001,16:35-37. 35. Capdevilla C, Pallares R: Pneumococcal peritonites in adult patients: report of 64 cases with
Peritonitele acute: tratament etiopatogenic by Dorin Stănescu () [Corola-publishinghouse/Science/91842_a_93199]
-
venise din nou Veacul Răzbunării Mozaicilor. Rolul lui Clement în fundamentarea iudeo-creștinismului a fost mare, fiind primul gînditor nemozaic ce continuă vechiul plan de mistificare și falsificare al lui Filon privind unificarea creștinismului iahwist/dogma fariseilor cu filozofia greacă. Unitatea Canonului creștin structurat în scrierile din Didascalia îl concepea ca pe unitate absolută susținută de catolici cu înverșunare, dar contestată de gnostici care spuneau că Iisus a venit să distrugă Legea mozaică și să instaureze o Lege morală. Iudeo-creștinii ,,puri” - ebioniții
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
lucrarea acestuia dar și a celorlalți autori pentru că era o scriere ,,credulă” și ,,lipsită de simț critic” dar ni-mănui nu i-a crăpat obrazul de rușine și în timp acest text, fără urmă de valoare morală sau filozofică, a ajuns Canonul iudeo-creștinilor. Existau de asemenea mari deosebiri de cunoaștere și de moralitate. Unii socoteau că nu este contradictoriu cu credința iudeo-creștină să meargă la circ sau la amfiteatru; alți ezitau între gnosticism și iudeo-creștinism; unii continuau să fie în-tinați de superstiții
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
scena publică, dar și din cărțile de istorie, considerăm că femeia pariziana a știut să-și impună originalitatea și mesajul. Transgresarea modului de a fi, de a gândi și de a simți comun, înfăptuit de Pariziana, este o sfidare a canonului, o "revoluție elegantă", iar vizarea obiectivelor masculine, cum ar fi Puterea, Libertatea și Creația, pun problema unei democrații pe care femeia începe să o cucerească. Pariziana este în căutarea și aflarea soluției, care trebuie însă mereu inventată. Femeia pariziana este
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
dar îmbată și promite. Această constatare lucida nu îl împiedică pe protagonist să se lase din nou sedus, după divorț, proiectând perspectiva picanta a unui adulter cu fosta soție. Acest detaliu, pur parizian, vorbeste despre dorința permanentă de transgresare a canonului. Este sugestiv faptul că personajele masculine din domeniul artisticului sunt cele care percep noutatea acestui tip. Romancierul Gaston de Lamarthe, un alter-ego al lui Zola, reușește să descrie această rasă contradictorie și pătrunde în profunzimea esenței acestui tip feminin. În calitate de
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
text evenimentul prin organizarea scandalurilor, spectacolului, fenomenului etc152. Această proiectare a Parizienei într-un rol se poate califica drept autoficționalizare. Ea poate fi înțeleasă ca semn al unei eliberări a sinelui identitar de stereotipurile epocii. Sfidarea legii morale și transcenderea canonului constituie programul ei existențial. Femeia pariziana impune societății o viziune nouă asupra rolului, obligațiilor, posibilităților, capacităților, ocupațiilor și spațiilor feminine. Experiențele majore ale personajului Parizienei sunt legate de dominarea, în plan intim, prin seducere și dominarea, în plan social, prin
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
239. Nicolae Panea menționează cu justețe că "orice cod social oficial ascunde o dinamică ondulatorie: pe de o parte, efortul oricărui sistem, oricărui tip de organizare, de disciplinare și de definire a individului că producător de gesturi tip, acceptând normele, canonul, rigoarea, iar, pe de altă parte, revoltă, contestarea normelor, chiar cu pericolul marginalizării. Individul modern este condamnat să trăiască într-o ambiguitate semantica, într-o indecizie simbolică" [p.78]. Această indecizie comună se transformă la Pariziana în dorința de a
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
de H.Becque), copii neligitimi (Le Fils naturel, 1858 de Dumas-fiul), reușită în lume și în afaceri (L'Argent, 1894 de Fabre). Reprezentarea cariilor sociale nu este legată la acesti dramaturgi de descoperirea cauzelor (că la romancieri), ci de transgresarea canoanelor moralei burgheze. Teatrele de bulevard reprezintă drame și comedii în care adulterul înflorește. 175 "Productrice d'images, univers de reflets, puissance d'illusion, la ville moderne est le règne du simulacre" [Dumoulié, p.27]. "Citadinul liniștit și cultivat din secolul
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
de care este apropiat, anume personalismul și energetismul. În contextul de față, sensurile celor doi termeni formal și material sunt următoarele: formal semnifică tiparul unui gând filosofic, operațiile prin care el devine inteligibil, forma lui logică determinată prin raportare la "canonul" filosofiei, la condiționarea epistemică, atidudinal-noetică sau formula teoretică a acestei discipline; iar material constituie conținutul informațional al gândului, determinat prin dezvăluirea problemelor, metodelor proprii unei filosofii anume și raportarea acestora la istoria filosofiei și la unitatea culturii în care filosofia
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
cultural-istoric rămâne o reconstrucție filosofică a cărei valoare trebuie continuu regândită și reinterpretată. Interpretarea construită în această lucrare îndreptățește ideea potrivit căreia, sub aspect antropologic, personalismul energetic este o filosofie vie310. El propune un model al omului în acord cu canonul filosofiei și cu fatum-ul cultural contemporan; dar, de asemenea, cu cel al culturii românești actuale, oferind temeiul pentru abordări ale "omului românesc" în contextul filosofiei culturii, nu numai în cel al etnopsihologiei. De asemenea, Rădulescu-Motru reconstruiește exemplar în modelul
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
1995, p. 27. 47 Idem, Kant et le probl(me de la m(taphysique, Paris, Gallimard, 1982, p. 57. 48 A se vedea, pentru sensurile termenului "pragmatic", și Kant, Critica rațiunii pure, București, Editura IRI, 1994; II Metodologia transcendentală, Cap 2 Canonul rațiunii pure. 49 A se vedea Kant, Logica generală, București, Editura Științifică și Enciclopedică, 1985, p. 78. 50 Idem, Anthropologie, p. 36. 51 Idem, Critica rațiunii pure, p. 32. 52 Cf. Idem, Op. cit., I, Diviziunea a doua: Dialectica transcendentală. 53
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
primenească și să radicalizeze dezbaterile noastre cultural-ideologice, fiindcă directorul-fondator al revistei, Ion Bogdan Lefter, precum și echipa lui de redactori și colaboratori aveau în perioada lor de activitate o propunere concretă, formulată adesea explicit, inclusiv cu retorica manifestului: revizuirea drastică a canonului cultural-ideologic românesc, pe baza aderenței la o formă autohtonă de corectitudine politică. Spunând asta, salut totuși o atare formă asumată public de partizanat (ocazional dezmințită de însuși Ion Bogdan Lefter, în mod inexplicabil), deși sunt departe de a-i îmbrățișa
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
mesaj public”, un „gest politic” fără precedent, independent de intențiile autorului său, dar poate nu fără consimțământul tacit al regimului comunist. Jurnalul, susține Borbély, a dezlănțuit în România o „bătălie canonică” în sânul înaltei culturi naționale, care a înlocuit supremația canonului literar ca expresie a excelenței culturale prin cea a canonului filozofic, altminteri marginal în comunism atunci când nu era integral substituit prin dogme ideologice pseudofilozofice 12. După părerea mea, schimbarea produsă de publicarea cărții a avut o anvergură mult mai mare
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
autorului său, dar poate nu fără consimțământul tacit al regimului comunist. Jurnalul, susține Borbély, a dezlănțuit în România o „bătălie canonică” în sânul înaltei culturi naționale, care a înlocuit supremația canonului literar ca expresie a excelenței culturale prin cea a canonului filozofic, altminteri marginal în comunism atunci când nu era integral substituit prin dogme ideologice pseudofilozofice 12. După părerea mea, schimbarea produsă de publicarea cărții a avut o anvergură mult mai mare, pentru că a marcat punctul de cotitură decisiv în dezbaterea endemică
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
josnice expresii ale protocronismului, folosite deseori drept ketman pentru a câștiga prestigiu și resurse instituționale, nu convingeau pe nimeni. Întregului discurs îi lipsea un nucleu tare, o teorie articulată a românității care să poată susține atât vulgata națională, cât și canonul culturii înalte. Este, cred, momentul în care opera lui Noica a ajuns să joace un rol central. Teoriile antebelice ale lui Noica despre românitate, o combinație de heideggerianism și autohtonism radical, fuseseră destul de populare, dar nu atinseseră profunzimea și eleganța
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]