8,366 matches
-
pentru spusele oratorului), și jocul mâinilor, care avea logica lui și care dezvolta o cu totul altă partitură, m-a fascinat. Pe antebrațul stâng, colega mea ținea o poșetă pe care a mutat-o discret cu mâna dreaptă mai aproape de cot. "Dumnezeule, mi-am zis, te pomenești că începe să mănînce!" în dreptul ei, farfuriile și tacâmurile erau frumos așezate, iar dincolo de ele, ca într-o redută prost păzită, se odihneau platourile cu mâncare. Mâna dreaptă a doamnei directoare a pornit, ridicîndu-se
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
color. "Ah, non! Non! C'est trop!" o aud pe regină spunând, cu glasul tremurând și împingînd poza cu mâna. Intervin cu un "Dar e posibil, doamnă?", în vreme ce scutierul în scurtă de piele din dreapta mesei o înhață pe femeie de cot. Femeia își trage, demn, cotul și pleacă, vădit fericită, cu prada obținută în mâini, în cea de a doua categorie ― nostalgicii ― intră bărbați foarte în vârstă, de obicei către 90 de ani, care au făcut parte fie din vreun corp
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
est trop!" o aud pe regină spunând, cu glasul tremurând și împingînd poza cu mâna. Intervin cu un "Dar e posibil, doamnă?", în vreme ce scutierul în scurtă de piele din dreapta mesei o înhață pe femeie de cot. Femeia își trage, demn, cotul și pleacă, vădit fericită, cu prada obținută în mâini, în cea de a doua categorie ― nostalgicii ― intră bărbați foarte în vârstă, de obicei către 90 de ani, care au făcut parte fie din vreun corp de gardă, fie au avut
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
de expresie și scoate la iveală o fericire fără obiect? Și trupul, apoi. Când ne degradăm fizic, începem să semănăm cu obiectele stricate: sîntem ca ușa unui frigider care se închide prost, ca brațul unui fotoliu care joacă sub greutatea cotului, ca apa rezervorului de la clo pe care o auzi curgând întruna. Bucăți întregi din corpul nostru "se strică" și le mai tragem o vreme după noi până în ziua în care trebuie să renunțăm și să le aruncăm, cu utilizator cu
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
și rațe, o cadă enormă, care părea de porțelan și azur. Maică-sa Îl striga: darling, el nu se Întorcea, ea Îl săruta pe ceafă și pleca, fermecătoare, În timp ce frumoasa metisă, În cele mai incomode poziții, Încerca temperatura apei cu cotul, avînd grijă să nu cadă cumva În vana aceea mare care putea foarte bine să fie o piscină de la Beverly Hills. Pe la șase și jumătate seara, zilnic, metisa cea frumoasă Îl lua pe Julius de subțiori, Îl ridica În aer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
frumoasă? o Întrebă În timp ce spăla ceștile. Și tot el, majordomul acesta demn de familia Lastarria, deschise ușa, Îi pofti să intre și dintre toate guvernantele puse ochii pe Vilma. Julius băgă de seamă de Îndată și-i făcu semn cu cotul Cinthei care tușea moartă de frică. Toți copiii intrară În castel unul cîte unul și doamna Lastarria Îi sărută pe rînd pe toți recunoscîndu-i și spunîndu-le pe nume: „Bună ziua, doamnă“, spuse Vilma; Îi Înmînă darul cu cartea de vizită și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
numelui. Foarte bine! Foarte bine! Partenera lui Își Întinse brațele În direcția lui Rafaelito, care privea toată scena nedumerit și temător. LÎngă el, Martin zîmbea mai sceptic ca niciodată. — Să te vedem acum, hai, du-te și-l Înghionti cu cotul. Sărbătoritul se ridică, se opri o clipă, apoi Înaintă neîncrezător spre masă; În viața lui nu-l urîse atît de tare pe vărul său; ba mai mult, acum Îi ura pe toți musafirii, care stîrniseră un vacarm nemaipomenit. Să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pe Vilma acceptă invitația. Merseră toți trei la un restaurant-bar, o terasă foarte mare așezată chiar pe malul rîului, lîngă podul suspendat. Aici Nilda a băut o halbă mare de bere și a Început să vorbească tare, nestingherită, dîndu-i cu cotul din cînd În cînd lui mister și tot povestea mereu despre pădurea virgină Vilrna, În schimb, urmărea conversația zîmbînd, dar fără să se amestece, fiindcă Peter, așa-l chema pe pictor, fusese În pădurea virgină și cunoștea orașele Iquitos, Tarapoto
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Începuse ceremonia. Copiii Înaintau cuminți spre altar; Înaintau printre două rînduri de bănci, privindu-și părinții cu coada ochiului; În urma lor veneau nașii. Susan Îl descoperi pe Julius, fu surprinsă văzîndu-l atît de bine pieptănat și-i făcu semn cu cotul lui Juan Lucas să nu piardă spectacolul. Juan Lucas Îl zări și-i făcu cu ochiul cînd Julius trecu, prin dreptul lor; Îl urmări cu privirea În timp ce Înainta spre altar. „Băiatul tău o să ajungă episcop“, Îi spuse lui Susan și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
În cea de a doua etapă a urcușului zidarul care suia se Întîlnea pe schelă față În față cu un alt zidar care cobora cu găleata goală și-i făcea loc, dar cum erau puși pe glume, adeseori Își dădeau coate sau se băteau cu palma peste dos, făeîndu-l să se clatine pe cel care urca. Aceste incidente se soldau desigur cu Înjurături de mamă sau altele și mai cumplite pe care Julius le reținea fără să-i poată califica totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
hohote, nimeni nu se amuza mai mult ca el de Încîntătoarea neatenție a lui Susan: „Dar, draga mea, Îi spuse, supa pe care o mănînci e rece și așa trebuie servită“. O iubi și mai mult cînd ea Își sprijini cotul de masă cu un gest adorabil și-și Îngropă bărbia În palmă, deschizînd niște ochi imenși și distrați și făcînd un efort disperat de a se Întoarce la realitate și de a-și aduce aminte că gazpacho este un fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
trebui să calce pe pajiște, renunțînd la jocul ei și Înaintînd cîțiva metri pînă la marginea piscinei luminate. Acolo se opri și așteptă cu spatele sosirea lui Ernesto Pedro de Altamira: „Nu te mișca, auzi că-i spune, apucînd-o de coate: rămîi așa o clipă, Susan... E o plăcere nespusă să pot privi Lima peste umărul tău atît de alb... Nu te mișca, mai stai puțin... Lasă-mă s-o mai privesc doar o clipă, așa cum se vede acum, cu: luminile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
clipă, așa cum se vede acum, cu: luminile astea care abia se zăresc... Sigur că aș putea pune o statuie În locui ăsta, dar cum aș putea Înlocui părul tău, dragă?“ Susan simți că mîinile lui Ernesto Pedro se desprind de pe coatele ei și se Întoarse zîmbind, scuturîndu-și bucla blondă pe spate și Înfățișîndu-i toata splendoarea bustului ei care se vedea foarte bine datorită decolteului Îndrăzneț al rochiei strălucitoare și albastre. Avea gata pregătite pe buze cuvintele englezești și căldura unei fraze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
patio-ului. Se simți mai bine. Și se simți mult mai bine cînd văzu că primul grup de invitați se apropiau să-și ia rămas-bun: „Vă Însoțesc, domnilor, vă Însoțesc“, le spunea de Altamira și atingea cu degetele sale ariene coatele albastre ale invitaților, Împingîndu-i ușurel prin acel patio fermecat, prin living-ul incredibil, prin vestibulul Încîntător etc. Se mai apropiară și alții pentru a-și lua rămas-bun În timp ce avansa și el le spuse: vă conduc, domnilor, zîmbitor și spunîndu-și: „Au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
douăzeci de ani de frumusețe mai puțin ca Susan. Îi părea rău că Susan nu știe să Înoate și ar fi dorit nespus s-o Învețe, dar și mai mult ar fi dorit să nu aibă o julitură enormă la cot, de la o căzătură. „Mă duce“, le spuse luîndu-și rămas-bun și o zbughi spre dormitorul ei: poate că rana se vindecase și putea să smulgă crusta, ca să se Înfățișeze curată la Întîlnirea cu Juan Lucas, dar de unde să ia o rochie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
patru picioare și acum, deodată, biata de ea avea În fața ochilor o masă cu un singur picior, În mijloc. „Nu m-aș mira să se prăbușească În timp ce mîncăm“, se gîndea și nu Îndrăznea să taie carne, nici să-și sprijine coatele pe ea, ca să nu apese prea tare. Și apoi scaunele aveau foarte puțin spațiu pentru șezut și În fiecare clipă se temea că dacă nu e atentă o să alunece Într-o parte și-o să se lovească, „la vîrsla mea căzăturile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
În sfîrșit au reușit să le aducă la cunoștință că o găsiseră pe Arminda moartă În călcătorie. „Doctorul trebuie să fie În drum spre casă“, spuse Juan Lucas, dîndu-se jos din Jaguar. În timp ce Susan, nemișcată pe locul ei, Își sprijini coatele pe genunchi, apoi Își ascunse fața În palme. Se mișcă abia cînd și-o aminti pe Arminda călcînd cămășile lui Santiago, curînd după nuntă. Au trebuit să Îndeplinească o serie Întreagă de formalități, Juan Lucas a aranjat totul foarte bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
furia de bucurie a lui Santiago, care acum se repezea asupra lui Bobby, complet năucit și-l scotea, din luptă În cîteva secunde. Se auzea rîsul sonor al lui Juan Lucas. Următorul era Julius, „urechilă!“, Îl strigă, dîndu-i ușor cu cotul În ficat și trăgîndu-l În același timp destul de tare de urechi. Apoi Îl Îmbrățișa pe Juan Lucas și ceva mai Încolo dădu cu ochii de Carlos, care profită de bucuria momentului ca să-l Îmbrățișeze și el. „Ăsta e Lester“, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cu atîta avea și ea din ce plăti taxa la colegiul iezuit unde Învăța băiatul ei, voia să scalde În sudoare o carieră de avocat pentru băiat, nu o lăsau să plece, o chemau, o nouă gamă de lovituri tabu, coate și palme, palme și coate, lovituri numai cu coatele, două lovituri cu un singur cot. toate le știa bateristul, o ținea acum sub stăpînirea loviturilor lui, o subjugase iar: tun-tun... tun-tún... tun-tún tun-tún tun-tún tun-tún tun-tún tun-tún tun-tun tun-tún tun-tun-tac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
din ce plăti taxa la colegiul iezuit unde Învăța băiatul ei, voia să scalde În sudoare o carieră de avocat pentru băiat, nu o lăsau să plece, o chemau, o nouă gamă de lovituri tabu, coate și palme, palme și coate, lovituri numai cu coatele, două lovituri cu un singur cot. toate le știa bateristul, o ținea acum sub stăpînirea loviturilor lui, o subjugase iar: tun-tun... tun-tún... tun-tún tun-tún tun-tún tun-tún tun-tún tun-tún tun-tun tun-tún tun-tun-tac tun-tun-tac tun-tun-tac tún-tun tún-tun tun-tun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
la colegiul iezuit unde Învăța băiatul ei, voia să scalde În sudoare o carieră de avocat pentru băiat, nu o lăsau să plece, o chemau, o nouă gamă de lovituri tabu, coate și palme, palme și coate, lovituri numai cu coatele, două lovituri cu un singur cot. toate le știa bateristul, o ținea acum sub stăpînirea loviturilor lui, o subjugase iar: tun-tun... tun-tún... tun-tún tun-tún tun-tún tun-tún tun-tún tun-tún tun-tun tun-tún tun-tun-tac tun-tun-tac tun-tun-tac tún-tun tún-tun tun-tun tun-tun tun-tun-tac-tac tac-tác tac-tác
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
ei, voia să scalde În sudoare o carieră de avocat pentru băiat, nu o lăsau să plece, o chemau, o nouă gamă de lovituri tabu, coate și palme, palme și coate, lovituri numai cu coatele, două lovituri cu un singur cot. toate le știa bateristul, o ținea acum sub stăpînirea loviturilor lui, o subjugase iar: tun-tun... tun-tún... tun-tún tun-tún tun-tún tun-tún tun-tún tun-tún tun-tun tun-tún tun-tun-tac tun-tun-tac tun-tun-tac tún-tun tún-tun tun-tun tun-tun tun-tun-tac-tac tac-tác tac-tác tac-táctac-tac-tún tun tun, Gloria Symphony căzu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Benn purta numărul cinci la pantofi.) — Pentru Lisa! concluzionă Barry. La acel moment toți erau îmbujorați și amețiți, așa că ridicară paharele albe de plastic, stropind cu vin și cu bucăți din dop pe hainele lor în timp ce chicoteau și își dădeau coate, strigând „Pentru Lisa!“. Lisa a stat exact atât cât a fost necesar. Și ea aștepta de mult plecarea aceasta, dar credea mereu că va pleca în glorie, văzându-se deja la New York. Asta în loc să fie deportată în Siberia revistelor pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
invită Ashling și amândouă intrară în cameră. O să port pantalonii crem și topul ăsta. Ashling s-a întors prea brusc dinspre dulap și o călcă pe Joy pe picior, după care Joy a sărit în sus și și-a lovit cotul de televizorul portabil. —Auuu! Înghesuiala asta nu te scoate din sărite niciodată? oftă Joy, masându-și cotul. Ashling dădu din cap. Îmi place să stau în oraș și chiar pe toate nu le poți avea. Ashling s-a schimbat rapid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
întors prea brusc dinspre dulap și o călcă pe Joy pe picior, după care Joy a sărit în sus și și-a lovit cotul de televizorul portabil. —Auuu! Înghesuiala asta nu te scoate din sărite niciodată? oftă Joy, masându-și cotul. Ashling dădu din cap. Îmi place să stau în oraș și chiar pe toate nu le poți avea. Ashling s-a schimbat rapid în hainele de ieșit în oraș. — Eu aș arăta ca un bărbățoi în hainele astea, o admiră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]