7,345 matches
-
verzi de arbori, înmulțindu-se până departe și devenind doar pete de culoare strălucind în arșiță, din care se ridicau ici-colo siluete de blocuri înalte, turnul televiziunii, centura subțire a cartierelor îndepărtate tremurând în aerul înfierbântat de parcă ar fi fost desenate pe o pânză mișcătoare și, aproape de orizont, zig-zagul mastodontic și alburiu al Casei Scânteii - toate nu-i păreau decât un imens decor pentru ecoul statornic și copleșitor ce se ridica fără întrerupere din stradă, învăluindu-l, înghițindu-l. Dar lipsit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
pe care îl faci e cel mai important, ci cum îl vezi, cum ți se prezintă. Vrei să spui că n-am dreptate? Vorbea cu o voce egală, fără înflăcărare, de-a dreptul încăpățânătă în convingerea ei, înceta să mai deseneze cercuri și linii cu bețișorul subțire pe pledul care îi acoperea picioarele, își da capul ușor pe spate, să-și umple chipul de lumina puternică, privea arborii crescuți în dezordine, cohortele de frunze, unele palide, altele ruginite, vine toamna, gândea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
în picioare: „Ce Dumnezeu?! Ce înseamnă asta?“. Din acea clipă ea s-a pierdut. Ori ca și cum ar fi obosit teribil. Ori ca și cum nimic n-o mai interesa, deși îl asculta mai departe. Adică s-a închis în ea, continua să deseneze linii și cercuri cu bețișorul, dar nu în ritmul sunetelor de clavecin și să-și întindă obrazul zbârcit și palid către soare, ascultându-l, dar parcă nu reușea să-i urmărească vorbele din ce în ce mai repezite, pentru că el se revoltase și devenise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
a putut urca treptele de piatră, pătrunzând în capela răcoroasă, gălbui luminată prin vitralii. Sicriul se afla în mijloc, iar la capul lui, crucea de un ocru strident, cu numele ei cel lung și anii nașterii și ai morții, 1898-1975, desenate cu tuș negru, ușor tremurat. I-a sărutat mâna și fruntea rece. A privit-o: îmbrăcată în rochia ei vișinie de ceremonii de preț, subțire și firavă cum fusese în ultimii ani, buzele strânse, nasul subțiat și străveziu, fruntea ușor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
băga pe toți în aceeași oală -, okay, am să schimb: după ani de lucru alături de acest om, află că n-ar fi de partea lui nici într-un fleac ca ăsta, pentru că, în fond, totul nu-i decât un fleac. Desenând cu vârful pantofului cercuri și linii pe lemnul cenușiu, doar mușchii feței îi palpitau, trădându-l, cuprins de emoție și străduindu-se în zadar să se gândească la altceva, pentru că era prea puternică senzația lui de umilință. Ridicând brusc fruntea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
pe nedrept, el clipea într-un anumit fel dintr-un ochi și ea știa că e de partea ei și vor urma explicații sau nemaipomenite povești în camera lor, în care tristețea va dispărea ca prin farmec. O învăța să deseneze, îi vorbea despre băieți și fetițe, femei și bărbați puși în felurite situații și înainte de a-i spune cum procedaseră aceștia și cum credea el că e mai bine, o lăsa pe ea să găsească soluția. Greșea de cele mai multe ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
stătea acum În Încăperea din față, curățîndu-și unghiile În timp ce fuma o țigară. Lui Jim Îi plăcuse Întotdeauna domnul Guerevici, deși rusul acela În vîrstă nu era prea impresionat de el. Un fel de artist amator, cînd era bine dispus Îi desena lui Jim, În albumul de autografe, complicate vase cu pînze. Bufetul lui cenușiu din bucătărie era plin de gulere și piepți de cămașă scrobiti, iar lui Jim Îi părea rău că domnul Guerevici nu-și putea permite o cămașă adevărată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
dar după ce dădu Încet ocol camionului, le permise deținuților să coboare. Ajutați de soții lor, Basie și doctorul Ransome le dădură jos pe femeile bătrîne, Întinzîndu-le la umbră Între roțile din spate. Jim se așeză pe vine pe pămîntul alb, desenînd cu un băț modelele cauciucurilor. De cîte ori ar trebui oare să se Învîrtească fiecare cauciuc ca să se tocească de tot, pînă la pînză? Problema, una dintr-o mulțime, care Îl preocupa tot timpul, era de fapt destul de ușor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
din cimitirul alăturat Îi țineau departe. În afara beneficiilor nutritive, botanica era un subiect incitant. În dispensar, doctorul Ransome tăia și colora felioare de tulpini și rădăcini de plante, le monta sub microscopul doctorului Bowen și Îl punea pe Jim să deseneze sutele de celule și vase hrănitoare. Clasificarea plantelor era un Întreg univers de cuvinte; fiecare buruiană din lagăr avea un nume. Denumirile abundau; enciclopedii invizibile zăceau În fiecare boschet sau șanț. Cu o zi Înainte, Jim săpase două șanțuri de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
mîna stîngă și un lighean cu apă fierbinte. — De ce e furios Basie pe Jim? Jim schimbă saluturi cu americanii: Cohen, un maestru la jocul cu mingea și fanatic al șahului; Tiptree, mașinistul solid, blînd, care era regele cărților cu benzi desenate; Hinton, alt steward de cabine și filozof; Dainty, telegrafist și cel mai viril bărbat din Lunghua - bărbați amabili care Își jucau rolurile În beneficiul lui Jim și se veseleau tot timpul. CÎnd Îl vedeau, majoritatea Îl plăceau pe Jim, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
cilindru. Materiale și ustensile: hârtie colorată, hârtie velină albă; riglă; model (iepuraș, rățușcă) - vezi planșa 2. carioca; Etape de lucru: - Se taie din hârtie colorată benzi late de 10 cm și lungimi de 40-60 cm. - Se alege motivul și se desenează la începutul benzii de hârtie care se pliază în funcție de mărimea modelului. - Se decupează banda pliată după modelul ales. Nu se taie partea punctată pentru a ține unite figurinele. - Desfaceți banda pliată și decupată și apoi decorați-o cu carioca sau
Abilit??i practice clasele I-IV by Paula Axinte () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84043_a_85368]
-
pe care o aruncă pe geam, ne vine chef să aruncăm și noi și aruncăm, nu țigările mele, vaco, numai una, un Tigar mort, din armata ta regală, de ce nu arunci? Miau își salvează cu țipete defensive soldații de țigară desenați cu pix, cu ruj, încruntați și severi, sau îndurerați când mor decapitați sau cu picioarele rupte în aer de la săritura de pe buza sticlei, acum cum mai bem? bem oprind cu limba tutunul din sticlă, băieții de la Capitol!!! strigăm toți pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
neîntreruptă, să ai un secret al tău pe care să-l știi doar tu și Dumnezeu, mult timp m-am gândit oare ce a vrut să-mi spună atunci bunica mea. Miau aruncă cu mere prin casă și de la balcon, desenează lămâile cu nas și gură și ochi, eu îi fac șoricei de ciocolată, ea ne modelează în plastilină și aruncă cu crema de la tort, mai ales pe fața mea, mă desenează cu carioca verde pe mâini, până aici ai voie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
Miau aruncă cu mere prin casă și de la balcon, desenează lămâile cu nas și gură și ochi, eu îi fac șoricei de ciocolată, ea ne modelează în plastilină și aruncă cu crema de la tort, mai ales pe fața mea, mă desenează cu carioca verde pe mâini, până aici ai voie, și dinții... abia șoptește ea, îndreptând periculos vârful inamic spre ținta din privirea ei, mai ales stă murdară pe degete și se spală pe loc cu apă plată din sticlă, așa cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
când cânta el la chitară, și când am ajuns în Barcelona și mama lui a căzut de pe scara vonmobilului și ne-a stricat concediul, și ce prăjituri bune făcea, și casa mea cu animale, cum stăteam eu la soare și desenam și ieșeam desculță și lupul mă iubea și pisoiașii, citeam în șezlong și mă bronzam în soare tot timpul, toate erau la locul lor, farfuriile la farfurii, conservele în beci, mâncarea de câine făcută, boabele pisicii și ficățel crud și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
funerare la triburile Agni din Coasta de Fildeș 1. Strategiile rituale implică aici două acțiuni paralele: pe de o parte, îmbrăcarea trupului neînsuflețit și machierea lui; pe de altă parte, confecționarea unor „sculpturi”: statuete, vase de pământ cu un chip desenat pe ele sau simple vase funerare - pe scurt, toate variantele colossos-ului sau ale zeului-obiect, care merg de la corpul înveșmântat, machiat și împodobit până la statuie (trecând prin diversitatea de obiecte fabricate cu acest prilej) și care corespund așa-numitului womi, mort-viu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
devine locul privilegiat al apariției invizibilului. Pinul, emblemă a locului aparițieitc "Pinul, emblemă a locului apariției" Veritabil loc al aparițiilor, scena teatrului no se înfățișează ca un spațiu vid, cu podeaua goală, al cărui unic decor este pinul, simbol invariabil, desenat pe peretele din fundal. La sfârșitul reprezentației, actorul nu revine în scenă 1, iar spectatorului nu îi rămâne decât să contemple estomparea, dispariția, absența definitivă a fantomelor. În fața ochilor săi se mai află doar imaginea pinului, neclintită, figurare a permanenței
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
zeului coborât din cer e cea a pinului veșnic același...” În a doua parte a piesei, shite va incarna „zeul ivit în chip de pin divin”. Pinul, care marchează aici locul apariției unei zeități, este într-un fel dublura pinului desenat în fundal. În Matsukaze, el marca, așa cum am văzut, locul apariției unei fantome. Pinul semnalează întotdeauna posibila prezență a invizibilului. În Takasago, pentru a descoperi secretul pinului (așadar, pentru a accede la adevăr), secret păstrat din timpuri imemoriale și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
Pădurea se răzbună”. Podul din Rața sălbatică figurează o lume aparte, o lume în care timpul s-a oprit - pendula care nu mai merge, biroul vechi, cu multe sertare, dulapurile mari, pline de cărți cu poze, mai ales aceea având desenată „pe copertă ș...ț moartea cu o clepsidră în mână și alături o fecioară”. Imaginile o sperie pe Hedvig, dar în teroarea ei există și un dram de fascinație: fata visează să învețe să facă și ea gravuri. Toate aceste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
toaletă cu fata care o ajuta la baie. Nu auzea cuvintele, dar vocea soției îl pătrundea ca o frază muzicală îndepărtată, deosebit de melodioasă. O simțea trecându-i ușor prin sânge, ca o mângâiere fără sfârșit. Și sunetele acelea reușeau să deseneze în el imaginea trupului gol, cu picăturile de apă alunecând alene peste umeri, brațe, sâni. Căsătoria lor își dovedea trăinicia prin numărul și vârstele copiilor. Aveau șase copii, patru fete și doi băieți. Cel mai mare, Grigore-Feirat, împlinise deja douăzeci și unu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
de croitor, Iancu descoperi abia atunci un tânăr fermecător, cu o barbă potrivită după moda italiană. Panglica neagră care îi acoperea ochiul stâng îi dădea un aer agresiv de lup de mare. Stătea picior peste picior pe un scaun și desena ceva într-un carnet. ― Oh, îmi cer scuze! Nu v-am observat. Dante Negro înclină doar capul, privindu-l rece cu ochiul lui neacoperit, și continuă să deseneze, indiferent la comentariile croitorului. ― Dumnealui este un pictor italian. Și-a pierdut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
de lup de mare. Stătea picior peste picior pe un scaun și desena ceva într-un carnet. ― Oh, îmi cer scuze! Nu v-am observat. Dante Negro înclină doar capul, privindu-l rece cu ochiul lui neacoperit, și continuă să deseneze, indiferent la comentariile croitorului. ― Dumnealui este un pictor italian. Și-a pierdut ochiul într-un accident, dar vă asigur că vede întreit cu celălalt. Nu înțelege decât limba italiană, franceză și foarte puțin din română. Mi-a comandat mai multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
pereche de potârnichi atârnând la oblâncul șeii. Intenționase, desigur, să-și ofere serviciile, dar nu mai apucase. Copoiarii își mânau deja câinii spre alte tufișuri, ca să stârnească păsările și pentru șoimul lui Grigore-Feirat, fiul prințului. În marginea pădurii cu copacii desenați în albul zăpezii, Dimitrie Moruzi era mai preocupat de problemele sale, deși părea atent la propriul său șoim și la părerile prințului Manuc. ― ...țara Românească și Moldova rămân... trebuie să rămână în continuare sub suzeranitatea turcilor. Am promisiunea Fericirii Sale, sultanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
stăpânea deja certitudinea că acea femeie surprinsă în intimitatea ei, indiferent cine era, nu putea fi decât iubita de taină a pictorului. Între timp femeia dispăruse. Răzbeau doar aburii, un zvon de glasuri și râsul femeii. Și tocmai acest râs desenă în el conturul îndepărtat, dureros de drag, încă neșters al primei sale soții, Avet. Prezența ei acolo, în el, acolo unde nu se mai aștepta să o găsească atât de vie, îl copleși. Era uluit de dorința renăscută. Un vulcan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
intrare spre marea sală de recepții. Manuc lipsea de mai multe săptămâni, dar lăsase instrucțiuni precise pentru primirea plenipotențiarilor ruși și turci. Bucătarii începuseră deja să pregătească multe și rafinate feluri. Dineul se anunța grandios. În salonul restaurantului, reflexele vitraliilor desenau forme geometrice divers colorate pe fiecare masă. Ospătari apretați și aferați, cu mănuși impecabile, controlau atent farfuriile, tacâmurile și înălțau turnuri de pahare pentru șampanie. Cei din subordine ștergeau, înlocuiau, rearanjau, executând orice indicație pe loc și în tăcere. Fuseseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]