7,104 matches
-
de catastrofă. Toți au fost rechemați, iar cei prezenți și-au preluat misiunile de apărare a voievodului, documentelor și tezaurului. La Suceava, căpitanul Gâlcă a Închis cetatea, iar pârcălabul Șendre a trimis o escortă de două mii de călăreți care să păzească drumul de Întoarcere al suitei domnitorului. Acestea sunt măsuri interne. Pe plan extern, se impune anularea tuturor misiunilor În care sunt implicați Apărători. Începând cu misiunea Istanbul, care este cea mai periculoasă. - Care este stadiul ei? Întrebă Ștefan. - Avem date
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
să fi plănuit uciderea lui. Era meseria Cuceritorilor. Totul avea un sens. Dar prezența lui Ștefan Oană În palatul Ak Sarai era, de departe, lucrul cel mai copleșitor. Amir se desprinse din fața ferestrei, unde privise marea, portul și fațada palatului, păzită de războinicii Bordjighin. Reveni În fața lui Ștefănel și Îl privi ciudat. Era răvășit. Îngenunche, scoase pumnalul de la centură și Îl puse În fața lui, apoi aplecă fruntea până Îl atinse. Rămase acolo câteva clipe, În tăcerea mustind de neliniști și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
Voise să fie un act de autoritate și devenise o stavilă inutilă În calea unor mărturisiri care Îl depășeau. Înțelese că n-ar fi trebuit, poate, să se afle acolo. Dar avea dreptul să se afle acolo. Era capitala lui. Păzită de oștile lui. În imperiul pe care el Îl lărgise și Îl consolidase. El, Mahomed. Cuceritorul Constantinopolului. Omul neînvins până la catastrofa de la Vaslui. Omul care pregătea, chiar atunci, Îngenuncherea Moldovei. -Vom fi prieteni, sau adversari? Întrebă sultanul, cu privirea ațintită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
lipită de bolta senină și Înstelată. Doar caii simțiseră apropierea zilei. Caii din herghelia Erinei fornăiau neliniștiți, ca și cum ar fi știut că Începe o zi neobișnuită. Se auzeau câte un nechezat nervos și dinspre pădure, unde se aflau caii Apărătorilor, păziți de străji atente, care știau valoarea unui asemenea animal la vreme de iarnă și de război. În ultimele două zile, caii fuseseră răsfățați cu fân din belșug și cu apă curată, de izvor. Fuseseră acoperiți cu blănuri de urs, ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
brazilor. Simțise aerul tare al munților. Înțelesese că o operațiune de salvare se derula, sub semnul Apărătorilor. Apoi o văzuse pe Erina, care călărea În dreapta, fără să-și ia ochii de la el. Un zâmbet ușor Îi trecu peste chip. Era păzit de dragoste și de forță. Erina și Apărătorii. Făcu imediat legătura. Erina reușise să contacteze Ordinul scutului și spadei. Se aflau, probabil, undeva În Balcani. - Unde mergem? Încercă să Întrebe, dar se auzi doar un murmur soptit. Vocea nu avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
și scădeau În intensitate, trecând prin violet și stingându-se Într-un cenușiu care cobora spre negru ca un tăciune din care focul dispărea, lăsând locul infintei tăceri a nopții. Zgomotele scăzură și ele În intensitate. Cei opt Apărători care păzeau carul În care se afla Oană readuseră săbiile În teci. La fel Erina, care putea vedea ce se Întâmplă În fața ei. Alexandru se Întoarse și observă retragerea ienicerilor și apropierea călărețului cu steagul alb. Înțelese că Apărătorii și Cuceritorii câștigaseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
teama de moarte Îți Înjosește sufletul, va trebui să accepți ultima umilință. Din cele șase săgeți vei primi cinci. Folosește-le cât poți de bine. Căci nu vei mai vedea niciodată Eternul Cer Albastru. Cei doi războinici Bordjighin care Îl păzeau pe Ogodai Îi dezlegară mâinile. Tătarul primi un arc identic cu cel al lui Amir. Apoi primi cinci săgeți, iar Amir una. - E nebun... șopti, fascinat, Alexandru. De pe ce lume vine omul ăsta? Va muri inutil... e nebun... dar ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
instalat În camera de jos, iar Erina Își reluase rolul de stăpână a casei, poruncind curățenie, așternuturi și draperii noi și deschizând ferestrele ca să intre aerul cel proaspăt al noii primăveri. Peste Încă o săptămână sosise o herghelie de cai păzită de un tânăr care avea aproape același nume cu el, anume Ionuț, slujitorul Erinei de la moșia Murgeștilor, de pe valea Bârladului. Ca să-i deosebească pe cei doi, Erina hotărâse ca unul să se numească Mitruț Albul de la Albești, iar celălalt Ionuț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
armată de aproape două sute de mii de oameni. Ridicarea țării la luptă. Domnitorul se retrase din Sala tronului făcându-i căpitanului Pietro un semn discret. Străbătu culoarul lung de la parter, luminat de făclii puse din trei În trei pași și păzit de halebardierii spătarului Mihail, urcă treptele care duceau spre camerele voievodale și intră În cabinetul său de lucru, a cărui fereastră dădea spre dealurile Împădurite ale Sucevei. Deschise geamul și lăsă să intre În cameră aerul răcoros al primăverii târzii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
se va Întoarce ca să sprijine rezistența Înverșunată a lui Ștefan. Dar Își amintise de porunca acestuia, ca toți luptătorii să fie lăsați liberi vreme de trei săptămâni. De Întors, nu aveau să se Întoarcă decât Apărătorii. Care puteau să-l păzească pe voievod, dar nu puteau să schimbe soarta războiului. 6 iulie 1476, ora 6.00, Bivolari pe Prut Măria ta, Voi Îndeplini Întocmai poruncile primite, dar numai după ce Întreaga hoardă a Crimeii va fi alungată din Moldova. Am aproape douăsprezece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
În urmă, cu cei doi cai care fuseseră legați În pădurea Murgenilor. Era, deci, o patrulă care sesizase prezența cailor și așteptase să vadă cine va veni la ei. Identitatea lor nu era cunoscută. Patrula se opri În fața unui cort păzit de doi ieniceri. Șeful ei intră, iar Oană Îl auzi spunând: - Înălțimea ta, am găsit doi țărani ciudați. - Ciudați? spuse o voce mai groasă, parcă deranjată de apariția ienicerului. Cum adică, ciudați? - După vârstă, ar fi trebuit să fie În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
destule contingente să asedieze cetățile, tot număra o sută douăzeci de mii de oameni. Deci clipa Înfruntării finale sosise. Oană privi neputincios, zecile de mii de oșteni ai Semilunii care se puneau În marș, spre a Îndeplini poruncile sultanului. Era păzit, și el și Erina, zi și noapte. Nu exista nici o șansă de evadare. Vorbeau puțin și În șoaptă. Iar Erina părea Încă scufundată În tristețea de la Murgeni. Pentru ea, realitatea aproape că nu exista. Se lăsa purtată, fără nici o reacție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
lui Mahomed năpădise pe toate drumurile Moldovei. Cei doi prizonieri o primiseră cu un amestec de furie și de resemnare. Nu fuseseră acolo, nu putuseră face nimic. Toți cei din jurul lor fuseseră prea ocupați ca să le dea atenție, dar Îi păziseră cu strășnicie. Acum, În sfîrșit, sultanul se va Întoarce și spre problemele lăsate pentru mai târziu. Biruise. După Înfrângerea de la Vaslui, după luni de suferință și mânie Înăbușită, după alte luni de pregătiri și de marșuri de-a lungul imperiului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
ca totul să se vadă ca printr-o mătase fină, Întunecată, dar mângâietoare. Erina observă că Oană are mâinile libere și că desface funia cu care erau legate Încheieturile ei. Înțelese că Începeau evadarea, dar nu Înțelegea cum. Cortul era păzit, tabăra la fel. Căpitanul privi În jurul lui, dar nu găsi nici un obiect care i-ar fi putut folosi ca armă. Deschise Încet pânza de la intrare, fără a observa nici o mișcare În jur. Apoi Îi făcu semn Erinei, care putea vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
Dunăre au eliberat Moldova. Dar războiul nu s-a sfârșit. Ne deplasăm, acum, spre sud-vest. Am părăsit cursul Dunării și am urcat pe malul Buzăului și de acolo... de acolo am privit dealurile leneșe ale Țării Românești. Am privit frontiera păzită de trupele lui Laiotă Basarab, Întărite de trupe lăsate de Mahomed. Sultanul pierduse Moldova, dar nu putea pierde Țara Românească. Din informațiile la care am avut acces, am aflat că peste cincizeci de mii de otomani au fost lăsați pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
și te așteaptă cu toată dragostea ce-ți poartă. Adă mata panerul ce pregătiseși sau mai bine trimite-l cu conductorul de la Slepin-kar. Cad de somn, merg să mă culc și te sărut de o mie de ori. V. Alecsandri. Păzește-te să nu răcești. Nu te osteni peste măsură.“ Și iată-l pe Erou: „Dulcea mea Veronică, ă...ț Te rog, puiuțul meu cel scump, să nu fii supărată că nu-ți scriu multe, căci bucuros aș scrie volume întregi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2195_a_3520]
-
prin minte ce vreau să spun. Mașina s-a oprit. Drumul era blocat și mai era ceva de mers până la Palat. Nu, nu-nțeleg ce vrei să zici, a spus Margaret. Bariera de butoaie ruginite și de sârmă ghimpată era păzită de vreo douăzeci de soldați. Pe aproape erau două tancuri sovietice și un camion blindat de care se sprijineau alți soldați. Fumau și priveau mulțimea care trecea. Bill a coborât fereastra, dar nici un soldat nu s-a simțit destul de curios
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
statuar reprezentând un băiat și o fată ținându-se de mână. Pretutindeni erau grupuri de soldați, pe jos ori În camioane, discutând calm Între ei sau fu mând. Adam și Din au trecut pe lângă un grup de vreo șase, care păzeau o barieră de sârmă ghimpată În fața unei clădiri distruse În parte de incendiu. Unul dintre soldați, cu capul dat pe spate, râdea În hohote de gluma unui coleg. Tocmai treceau pe lângă ei, iar Adam a zărit norii roșcați reflectați de
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
ce-mi ceri mie ajutorul? Cum de ai Încredere tocmai În mine? Din a dat din umeri zâmbind. Pentru că, În sfârșit, să zicem că din cauza felului În care arăți. Când o să intri, ai să vezi tu. Acolo sunt unii care păzesc intrarea, niște tipi neprietenoși. Pe unul ca mine nu l-ar lăsa nicio dată să intre. Dar tu, uită-te la tine, cămașă frumoasă, pantaloni, tunsoare. Îndată ce te-am văzut mi-am dat seama că ai fi perfect pentru treaba
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
seama că voiau să-l Întrebe ce căuta acolo, dar știa că, atâta vreme cât continua să Înainteze, era În sigu ranță. Trebuia să nu-și piardă calmul și să-și continue drumul de parcă locul i-ar fi fost cunoscut. Intrarea era păzită de soldați. Nici unul nu-i aruncase vreo privire când intrase. Chiar la sosirea lui, coborâse dintr-un microbuz un grup de tineri doar ceva mai mari decât el. Arătau ca niște sportivi, erau poate fotbaliști. Erau Îmbrăcați simplu, dar Îngrijit
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
băncile Îmbrăcate În pluș roșu, Însă nu i-au plăcut chelnerii eleganți și plictisiți, nici bărbații Îmbrăcați fără cusur care se uitau la ea cu un amestec de mirare și de bănuială. Vous-êtes seule, madame? a Întrebat-o cel care păzea intrarea. Nu i-a plăcut deloc felul În care bărbatul rostise madame, cu o apăsare aproape imperceptibilă a primei silabe. Excesul de politețe o făcea să se simtă bătrână și nepoftită. Nu-i plăcea să i se spună madame. N-
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
nimic, a zâmbit el, nu-i nici o grabă. Sunteți bineve nită la noi! Era modul unui asiatic de a spune mă calci pe nervi. Cel puțin pe-asta o știa foarte bine. Oriunde s-ar fi uitat, erau soldați care păzeau ușile sau mărșăluiau pe marginea peluzelor doi câte doi sau În formații mai mari. Alții, mai În vârstă, treceau prin holuri și dispăreau În tăcere pe după uși Întredeschise. Câțiva i-au aruncat câte-o privire, dar n-a salutat nimeni
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
Și calfele bunicului meu, meșterul tâmplar, fumau cu hărnicie în folosul meu. Albumele pline de spații goale între texte doct explicative trebuie să fi fost cadouri de Crăciun sau de ziua mea de naștere. Până la urmă, pe toate trei le păzeam ca pe o comoară: albumul albastru, în care lipisem pictura gotică și din Renașterea timpurie; cel roșu, care îmi aducea înaintea ochilor pictura Renașterii; cel galben-auriu, în care erau adunate picturile barocului, cu destule lacune. Spre mâhnirea mea, în spațiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
ogor ne-a convins să îndrăznim, am părăsit pădurea protectoare. Ogorul părea proaspăt arat și se termina după un val de pământ. De acolo am urmat un drumeag flancat de tufișuri, care traversa un curs de apă. Podul nu era păzit. Ne-am umplut bidoanele de campanie, am băut, le-am umplut la loc, el a făcut o pauză de fumat. Abia la al treilea pod - să fi fost brațele mai mici ale râului Spree cele cu care se încrucișa drumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
degrabă moțăiam sătui sau, în orice caz, nu reușesc să-mi amintesc de ora asta ca de un interval de timp stăpânit de spaimă - caporalul a încercat ușa pivniței. Era descuiată. Nu era nici o cheie pe dinafară. Nimeni nu ne păzea. Să fi speriat cumva vreo pisică sau poate că, în caz că ar fi existat una, să-i fi tulburat somnul? Prin fereastra de la bucătăria situată deasupra pivniței vedeam barajul anti-tanc. Nici un ins din Volkssturm nu-și mai fuma acolo o ultimă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]