11,108 matches
-
acceptarea pocăinței, dezlegarea păcatelor, mulțumirea, o binecuvântare și trimiterea”. Fiecare formă propusă de Ritual este plină de conținut și de semnificație, dar niciuna dintre ele, luată separat, „nu poate să exprime bogăția iertării trăită în Biserică”. În timp ce Forma A, cu Ritualul reconcilierii fiecărui penitent în parte, accentuează responsabilitatea personală a penitentului față de păcatul săvârșit, fiind o formă ordinară de celebrare, Forma B, cu Ritualul reconcilierii mai multor penitenți cu mărturisirea și dezlegarea individuală, exprimă responsabilitatea comunitară față de păcatul unuia și invers
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
dintre ele, luată separat, „nu poate să exprime bogăția iertării trăită în Biserică”. În timp ce Forma A, cu Ritualul reconcilierii fiecărui penitent în parte, accentuează responsabilitatea personală a penitentului față de păcatul săvârșit, fiind o formă ordinară de celebrare, Forma B, cu Ritualul reconcilierii mai multor penitenți cu mărturisirea și dezlegarea individuală, exprimă responsabilitatea comunitară față de păcatul unuia și invers. Fiind recomandată în anumite timpuri „forte” ale anului liturgic, așa cum sunt Postul Mare, Adventul sau alte solemnități, această Formă B dorește să favorizeze
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
importanța cuvenită și celorlalte veșminte sacre, atât a reverendei, cât și a cotei și a stolei. Experiența multor preoți implicați în pastorație confirmă o mai mare apropiere a credincioșilor de sacramentul reconcilierii atunci când confesorul celebrează sacramentul îmbrăcat cu veșmintele sacre. Ritualul Penitenței afirmă că cel care stabilește veșmintele sacre pe care confesorul le îmbracă în timpul celebrării, este ordinariul locului. Fiind îmbrăcat, în momentul celebrării, „altfel” decât de obicei, confesorul amintește penitentului că nu în numele propriu celebrează acest sacrament, ci „in persona
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
discret, cu atât există șanse mai mici ca preotul-confesor să afle date despre identitatea penitentului. Cu cât sunt cunoscute mai puține lucruri despre identitatea penitentului, cu atât este mai mică șansa de a încălca respectarea sigiliului sacramental. Este adevărat că Ritualul Penitenței propune ca, în momentul introductiv, penitentul să îi prezinte confesorului câteva date cu privire la situația sa socială și la dificultățile pe care le trăiește în plan spiritual, însă acest lucru trebuie făcut mereu cu prudență, tocmai din același motiv. Mai
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
printr-un dialog sacramental concret, delimitat de spațiu, timp, modalitate și condiționat de atitudinile confesorului și ale penitentului. Necesitatea dialogului este evidentă, iar conținutul lui este bogat, atâta timp cât interlocutorii (confesorul și penitentul) rămân fideli unei relații adecvate unui asemenea moment. Ritualul Penitenței devine documentul care garantează celebrarea sa. El prezintă forma și structura sacramentului, păstrând valoarea dialogului și indicându-i coerența. Parcurgerea acestui ritual este folositoare unei trăiri spirituale concrete și necesare reconcilierii penitentului cu Dumnezeu. Aceasta este întărită și prin
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
conținutul lui este bogat, atâta timp cât interlocutorii (confesorul și penitentul) rămân fideli unei relații adecvate unui asemenea moment. Ritualul Penitenței devine documentul care garantează celebrarea sa. El prezintă forma și structura sacramentului, păstrând valoarea dialogului și indicându-i coerența. Parcurgerea acestui ritual este folositoare unei trăiri spirituale concrete și necesare reconcilierii penitentului cu Dumnezeu. Aceasta este întărită și prin apelul la unele modele de relaționare și de dialog, prin care confesorul poate contribui ca penitentul să își amintească de bunătatea lui Cristos
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
va face cunoscut penitentului pe Dumnezeu. Înseamnă că autocomunicarea divină are loc în deplinătatea semnificației sale chiar în spațiul celebrării sacramentale și implicit al dialogului dintre confesor și penitent. Sacramentul reconcilierii își găsește eficacitatea atât prin înfăptuirea corectă a prescripțiilor Ritualului Penitenței, cât și prin colaborarea subiectivă și dialogică a confesorului și a penitentului. Această colaborare nu condiționează efectul principal al reconcilierii sacramentale, ci, așa cum am afirmat, doar împlinirea efectelor secundare ale aceleiași reconcilieri. „Cuvintele și gesturile preotului sunt mijloace prin
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
fi vindecat (prin cercetarea cugetului); b) exprimă deschis dorința de a fi iertat (mărturisirea); c) cunoaște modul de vindecare (dezlegarea); d) împlinește opera penitențială, care are și efect medicinal (îndestularea). Se cere însă atenție, pentru că nu parcurgerea unui astfel de ritual face miracole, ci intervenția lui Dumnezeu, care este cu adevărat miraculoasă în viața omului. Însă, prin acest proces, „psihicul nostru, fie în mod indirect, fie latent, este avantajat (...) - pentru că - rupe cercul solitudinii în care eram închiși și, puțin câte puțin
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
cu această formă de întâlnire cu Dumnezeu și se va putea folosi eficient de procesul dialogic cu preotul confesor. Lipsa unei astfel de obișnuințe conduce treptat spre îndepărtare de sacramentul reconcilierii și, apoi, chiar de Euharistie; b) Forma B, cu Ritualul reconcilierii mai multor penitenți cu mărturisirea și dezlegarea individuală, poate fi mai mult promovată. Conștiința apartenenței la o comunitate creștină este utilă creștinului și în practica lui sacramentală. Procesul dialogic realizat în sacramentul reconcilierii va fi atent și la raportul
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
a avut criterii și valori creștine. Biserica propune și actualizează noi modele de cercetare a cugetului, pentru a le veni în ajutor, atât penitenților cât și confesorilor, dorind crearea unui numitor comun în a defini păcatul, vinovăția, iertarea și pocăința. Ritualul Penitenței conține în anexa sa trei modele de cercetare a cugetului, alcătuite în raport cu cuvântul lui Dumnezeu și orientate în sfera a trei teme de referință: dragostea față de Dumnezeu, dragostea față de aproapele și respectul față de sine. Alături de acestea, Biserica locală rămâne
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
un sentiment psihologic de autoculpabilizare clinică poate fi mai ușor vindecat printr-o ședință de psihoterapie, decât prin celebrarea sacramentului reconcilierii, așa cum un discernământ vocațional este mai bine făcut în cadrul unui colocviu spiritual sau al unei direcțiuni spirituale, decât în cadrul ritualului celebrării reconcilierii sacramentale; g) Este recomandată așezarea sacramentului reconcilierii în legătură cu alte sacramente. În practica actuală a pastoralei Bisericii se dorește o mai strânsă corelație între celebrarea sacramentului reconcilierii și celelalte sacramente, pentru că ele se găsesc într-o consensualitate spirituală. Biserica
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
și confesorul său. Alături de aceștia, comunitatea poate fi sau nu prezentă, având la rândul său un rol determinat. Între toți patru, se derulează, atât direct, cât și indirect, procesul dialogic al sacramentului reconcilierii. Acest proces e garantat și indicat de Ritualul Penitenței. El e parcurs în mod coerent atunci când confesorul și penitentul rămân fideli structurii sale. Există și modele ce pot orienta și inspira relația corectă dintre ei, numite paradigme. Ele determină conștientizarea ideii că Dumnezeu lucrează într-un mod original
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
profesorii universitari, mult mai puțini numeric decât în zilele noastre, aveau un prestigiu și un areal de influență ce-i făceau asemănători unor seniori feudali care aveau un spațiu în posesiune și o sumă de vasali care respectau un anumit ritual de supunere. Influența lor era foarte puternică prin manipularea simbolică pe care o realizau (erau mentorii atâtor generații de studenți, posesorii unui volum apreciabil de cunoștințe, pârghiiile de lansare în carieră a multor aspiranți la o situație onorabilă), dar și
Eduard Gruber, întemeietorul psihologiei experimentale în România by Aurel Stan [Corola-publishinghouse/Science/1422_a_2664]
-
așadar, leagă, chiar dacă nu înegală măsură, doi termeni: acela care crede și acela în care se crede.Însă, lucrurile de a căror existență ne în-credințăm sunt indiferente;în credință este presupusă prezența activă a celuilalt. De aceea și aimpus un ritual. 2. „Noi credem în Dumnezeu, dar - ceea ce este altceva - credem și lui Dumnezeu în toate cele. Căci a crede lui Dumnezeu înseamnă a cugeta că făgăduințele pe care ni le-a făcut sunt sigureși adevărate, iar a crede în Dumnezeu
CREDINŢA ŞI MĂRTURISIREA EI by Petre SEMEN ,Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/128_a_428]
-
artelor. În termenii Ecaterinei Mihăilă, intertextualitatea implică o discuție despre structura de suprafață, respectiv structura de adâncime ale textului 43. (În Mitul Eternei Reîntoarceri MER -, reeditarea are loc la nivelul structurii de suprafață, cu propagarea undelor către structura de adâncime. Ritualul vizează prima structură, iar anularea timpului profan și proiecția în cel sacru țin de structura profundă.) Cercetătoarea stabilește la rândul ei o taxinomie a materializărilor intertextuale și obține 9 situații, prin operații de combinări și aranjamente (repetare:structură de suprafață
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
care i se oferă ca refugiu suprem când ființa sa inferioară eșuează"3. Altfel spus, se revelează partea dumnezeiască din om, ferită de erodarea condiției umane. Poate umbra. Trecerea omului în umbră și invers este un proces pretențios, asemeni unui ritual, cu un cortegiu de stări/practici obligatorii. Sacrul apare mai întâi ca stare afectivă care îl copleșește pe Dionis-Dan, ceea ce R. Otto definește prin numinosum, structură emoțională a priori. Însă experiența numinosului, departe de a se manifesta ca univocă, se
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
o dublă semnificație, dacă le raportăm la sistemul de coordonate al unei entități superioare omului. Experiența sacrului nu rămâne niciodată privată și interioară; împărtășită de membrii unei comunități, ea ajunge la o punere în formă colectivă prin intermediul miturilor și al ritualurilor religioase. Ea devine instituție, se organizează în timp și spațiu, făcând apel la structurile simbolice ale imaginației umane (Wunenburger: 2000, pp.50-51). Astfel, căutările în pagini de carte se prezintă ca un gest personal, dar comun și definitoriu umanității în
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
dispare. Protagonistul nuvelei practică, mai mult sau mai puțin, toate aceste forme ludice ale sacrului. Ne oprim la inițiere, care presupune o tensiune numinoasă aparte, cu momente mai semnificative și cu altele estompate. Jocul inițiatic comportă trei etape: 1.un ritual de separare de lumea familiară, în care a evoluat neofitul. Desprinderea de mediul cunoscut se realizează într-un loc consacrat. 2. Moartea inițiatică reiterează adesea moartea unui zeu. Aceasta cuprinde încercări fizice, de multe ori eșuate, care îl poartă pe
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
care îl poartă pe neofit până la moarte (coborâre în Infern, pierderea într-un labirint etc.). La capătul călătoriei simbolice, inițiatul atinge cunoașterea secretă (transmiterea unei limbi secrete, a unui semn de recunoaștere), condiție a unei transformări ireversibile a ființei. 3. Ritualul de confirmare autorizează renașterea la viață. În Sărmanul Dionis, jocul inițiatic nu este autentic, de vreme ce transformarea ființei nu este ireversibilă. Păcatului luciferic săvârșit doar pe jumătate (din fericire sau din nefericire) și căderea din rai reprezintă, în scenariul ludic, cauza
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
și zâmbitoare, rostind limpede și respectuos: Bună seară! Lampa cu flacăra ei roșie sta între Dan și umbra închegată (Sărmanul Dionis Eminescu: 2011, II, p. 50). În hipotext (varianta transliterată și facsimil), dedublarea pare scurtmetraj, totul se petrece repede, fără ritual numerologic, fără etapizarea procesului ori luminarea detaliată a portretelor protagoniștilor. Dacă în hipertext dialogul dobândește pregnanță în trei faze (impresia sonoră a cugetărilor certitudinea auditivă a gândirilor umbrei completarea percepției sonore cu cea vizuală), în hipotext dialogul apare numai în
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
Alcătuind un tablou cuprinzător al acestor societăți, Hanus (1994) subliniază că „organizarea socială a doliului, cu practicile sale colective, presupune deja asistarea persoanei îndoliate”. Lhote a asistat la o ceremonie de acest tip în Coasta de Fildeș, unde tradiția impune ritualuri funerare prelungite. Locuitorii cartierului (întâmplarea se petrecea într-un oraș mare) se adunaseră afară, în jurul unui grup de muzicanți și al unor femei care dansau pe un ritm lent. Atmosfera era gravă, dar nu avea accente de disperare. Ceremonia, reluată
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
să recurgă la anularea retroactivă pentru a se descărca de pulsiunile lor contradictorii. Acești pacienți, presupune Freud, dețin o „moștenire arhaică”: ei au moștenit ambivalența extremă a strămoșilor noștri îndepărtați, sursă a instituției tabuului 45 legat de cultul strămoșilor, de ritualurile de doliu. Grație anulării retroactive, se pot exprima succesiv două pulsiuni opuse: prin urmare, nu putem vorbi despre o anulare reală, ci doar despre exprimarea unui „dublu sentiment” (Freud, 1909b/1979). Freud găsește în superstiție, în practicile magice, în obiceiurile
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
mai bine maniera în care eul se cramponează de contrainvestirile sale. Cortegiul de simptome obsesionale poate apărea ca o sumă de factori de disjuncție și deci de contrapondere în raport cu presiunea pulsională: fie că e vorba de obsesiile însele (gânduri sau ritualuri) ori de mecanisme cum ar fi izolarea, anularea, raționalizarea sau formațiunea reacțională, avem de-a face cu bariere pe care eul le înalță în calea reprezentărilor indezirabile și a afectelor, cu un consum neîntrerupt de energie. Mai ales formațiunea reacțională
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
pe împărtășirea imaginilor. Reluând acest termen care, după M. Weber, caracteriza comunitatea, ceea ce este în joc este ordinea emoționalului. Emoționalitatea scapă constrângerii morale. Se sprijină pe un "soclu ante-predicativ, pre-categorial"11. Teatralitățile corporale care se trăiesc zi de zi în ritualurile vestimentare sau se exprimă într-un mod paroxistic în numeroasele "parade" urbane subliniază o ordo amoris (M. Scheler) în care predomină un sentiment puternic de apartenență. Idealul comunitar are nevoie de simboluri exterioare, de imagini împărtășite pentru a traduce forța
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
gândește trecerea ființei umane"17. Suntem departe de afectarea morală a spiritelor frumoase responsabile de umanitate în ansamblul ei și torturate în necazurile speciei umane. Etica situației este, mai modest, mai uman, deci cu mai multă umilință, o juxtapunere de ritualuri cotidiene, creând o stare de spirit colectivă. Este tributară unui loc, fie real, fie simbolic, și este măcinată de grija acestui loc. Prin urmare, acest sol, acest pământ, această lume devin prin cercuri concentrice importante. Ne "interesează" pentru că suntem înăuntru
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]