6,822 matches
-
după 1985, drept stindard legitimator al optzeciștilor - trebuie înțeles și ca o expresie a domesticirii avangardismului, integrat intertextual în cîmpul dinamic al tradiției culturale. Dacă protocronismul legitimează politic și identitar inovația estetică radicală, postmodernismul re-legitimează estetic avangarda, cu o vădită simpatie (implicit ideologică) pentru caracterul „cosmopolit”, „subversiv”, „antiautoritar”, „demofil” (v. „coborîrea poeziei în stradă”) și „detabuizant” (la modul ludic, ironic, parodic și experimental) al acesteia. Sub presiunea noului concept, ideea înrudirii între experimentalismul postbelic (înțeles ca model „afirmativ”, ca „preocupare pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
nu a fost ea de față, când cu interviul, ca să i le sufle la urechea cea bleagă. Dar pe undeva, tare mă tem că eu, sunt unul dintre puținii care au sărit în sus la intervențiile acestea publice ale guvernatorului. Simpatia de care se bucură Mugur Isărescu, din intervențiile căruia oamenii obișnuiți nu prea par să priceapă mare lucru, cred că este o consecință directă a unei pioșenii formale, în fața unui pământesc zeu român al banilor. Când aude vreun discurs politic
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
La Sibiu Victor rămase trei săptămâni încheiate, făcând bine cunoștință cu mama Feliciei, o femeie cumsecade și înțeleaptă, îmbătrânită înainte de vreme de necazurile prin care îi fusese dat să treacă. În discuțiile purtate cu el, femeia îi arătă bunăvoință și simpatie, tratându-l ca pe un adevărat fiu. Așa e mama, ea n-a urât niciodată pe nimeni! îi spuse Felicia, cu amărăciune în glas. Asta nu i-a împiedicat pe alții să se bucure de răul ei, c-așa se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
petrecuseră ceasuri bune scotocind insula În căutarea lui Nicolas și care făceau acum o pauză Înainte de a se reîntoarce pe teren. Sora lui Christian aprecia faptul că Ryan făcea parte din grup, atitudine care nu putea decît să-i atragă simpatia tuturor. Ușa se deschidea Întruna, lăsînd să intre un alt nou venit care, Întrebat din priviri de către ceilalți, scutura invariabil din cap oftînd. Nicolas rămînea de negăsit. Împins de Armelle, care socotea de neconceput și contrar datoriilor poziției lor ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Ne părăsești deja? Scriitorul Înălță sprîncenele, abia surprins, și Îi zîmbi liniștit. - Plec pentru cîteva zile ca să dau ocol insulelor, te tentează? Marie se uita fix la el fără să izbutească să descopere ceva ascuns În atitudinea lui. Își depăși simpatia instinctivă pe care i-o trezea și Își Înăspri vocea. - Îmi pare rău pentru croaziera dumitale, dar am cîteva Întrebări să-ți pun. - O, dar pare să fie ceva grav. Glasul lui căpătase o notă de ironie care pe Marie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Lupino, avem o veste bună! Sînt două nopți și două zile de cînd lupul schilod a trecut pe-aici! Grăbește pasul și-l vei prinde din urmă! Ești atît de aproape, Lupino! Ține-o tot înainte! Lupii dădeau dovadă de simpatie și-l încurajau din toată inima. Atîta doar că, între timp, situația se schimbase: cel care înainta cu viteză era acum lupul înțelept, mînat, se pare, de-o chemare miraculoasă, și nu Lupino, cel altădată de neîntrecut. Se străduia să
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
lui îi încercuiră pe lupii captivi. Sfîșiară cu colții legăturile care-i țineau prinși, încurajîndu-i să se ridice. Puteți pleca acum!, le strigau, trăind împreună cu ei presupusa bucurie a libertății. Le înțelegeau spaima; mai mult, vroiau să-i asigure de simpatia lor pentru soarta de sclav ce le fusese hărăzită pînă atunci. Dar, stupoare! Captivii nu făcură nici un pas. Rămaseră ghemuiți la pămînt, lipsiți de orice intenție de a fugi. Căpătaseră curajul de a-și privi atacatorii în ochi. Și, dacă
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
opune nici o Învățătură anume, zise el cu dulcea cantilenă a graiului venețian. Știința mea e aceea a mării, iar puntea unei galere Îmi e catedra. Locuri de unde se naște, adesea, o viziune diferită asupra lucrurilor de pe uscat. Dante resimți o simpatie instinctivă față de acel bărbat cu o purtare atât de sinceră. Trebuia să fie de vârsta lui, chiar dacă fața săpată de vânt era sculptată cu o rețea de riduri care Îl făceau să pară mai vârstnic. Reprezenta o notă de căldură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
se opri brusc, cu ochii larg deschiși de surpriză. Îl Înșfăcă de un braț, silindu-l să se apropie. În minte Îi reveniseră cuvintele juristului din timpul Întâlnirii lor În chilia de la San Marco. — Nu mi-ai vorbit dumneata despre simpatiile imperiale ale meșterului? — Da... sau cel puțin așa se zvonea la Roma, răspunse Antonio, surprins de agitația poetului. Te gândești că ar putea exista vreo legătură? Dante nu Îi răspunse. Îi dăduse drumul și, Între timp, reflecta. Patru metale și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
Dante Îl fulgeră cu privirea. — Și ce altceva mai crezi? Ia spune! — Nu mi s-a părut că e cazul să fac ceva, bâigui șeful gărzilor. În fond, e vorba de doi nevinovați. Toată lumea spune că cei din Como au simpatii ghibeline, dar În comuna noastră nu s-au făcut vinovați de nici o fărădelege... nu-i nimic În care să poată fi implicați... În afară de două crime atroce! La aceste cuvinte, Bargello păru să Își recupereze ceva din siguranță. Se ridică, scoțând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
împlinise treizeci de ani. Purta o cămașă albă, cu gulerul larg răsfrânt peste un costum de gabardină bej, și părea că se simte foarte în largul lui. Fața lui, deși osoasă, ascuțită ca o lamă de cuțit, inspira în general simpatie, și, ca majoritatea celor care au făcut sport, avea multă siguranță în mișcări. Când trecu pragul, păru totuși oarecum stânjenit. Le dădu bună ziua cu o voce mai puțin sonoră ca de obicei; nimeni însă nu-i răspunse. Bătaia uniformă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
pe sus. De când s-a ajuns, nu mai știe de prieteni." Sau: Nu se iubește decât pe sine". Nu aveau dreptate, el iubea pictura, o iubea pe Louise, copiii, pe Rateau, pe încă vreo câțiva prieteni, și nutrea o mare simpatie pentru toată lumea. Dar viața e scurtă, timpul zboară ca vântul, iar energia lui Jonas avea și ea o margine. Era greu să pictezi lumea și oamenii și, în același timp, să trăiești în mijlocul lor. Nu putea nici măcar să se plângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
dintr-o țară străină. Dramaturgul, care nu știa franceza, stătea în fața lui timp de cinci minute, exprimând prin niște priviri pline de emoție tot ceea ce nu putea spune mai limpede prin cuvinte, în timp ce Jonas încuviința din cap cu o sinceră simpatie. Din fericire această situație fără ieșire era curmată de intrarea vijelioasă a ultimului predicator la modă, care ținea să fie prezentat marelui pictor. Jonas, încântat, nu întârzia să-i comunice acest lucru, apoi mai pipăia o dată teancul de scrisori din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
tîrg aflat la ora spargerii, merită oare să vezi totul cu groază, să-i ai pe toți viermii ăștia pe conștiință, după cum se mai exprimă cîteodată Cucoana? Cam astea sînt lucrurile care le ai de pus în balanță, admirația și simpatia care ulterior gestul tău le va stîrni, pe de o parte, și oprobriul întregii societăți postrevoluționare, dacă n-o vei face, pe de altă parte. Dar tu nu te lăsai încă convins, Potaie, începuseși să visezi draci noaptea, să ai
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
obiectele din vitrină se puneau În vânzare abia la rearanjarea ei, când devenea anacronică, vetustă, adică peste două, trei luni. Era salvat! Cel din vitrină? Șefa se lumină la față, bucuroasă că i se oferă totuși ocazia să-și dovedească simpatia față de profesorul preferat al fiului ei, eminent student, la Litere. Vi-l dau pe ăsta! Iolanda, adună, te rog, cortul. Îl cumpără dom' profesor. 4. Toată după-amiaza acelei zile a zăcut În pat. Îl durea capul și Îl Încerca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
de atunci evita să le mai calce pragul. Chiar pensia le era Înmânată la poartă. Doamna Moduna regreta firea ranchiunoasă a poștașului, dar nici nu se străduia să i-o schimbe. Era oricum prea târziu și, pe deasupra, nu avea o simpatie specială pentru doamna Gheretă. Dacă pensiile le veneau o dată pe lună la dată fixă, Programul Radio-TV Îl primeau săptămânal. Cu toate acestea, doamna Moduna verifica zilnic cutia poștală În nădejdea vreunei scrisori. De sărbători, ele nu lipseau. Una, două În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
doamna Ster, trezită parcă dintr-o toropeală plăcută, Întărită și de zumzetul albinelor care Îi Însoțeau vechiul prieten În drum spre poștă, undeva la granița cu Siria, de unde Îi scria și ei din când În când. Își privea musafirul cu simpatie, dar și jenată la gândul că acesta i-ar fi putut surprinde momentul de slăbiciune și, mai ales, interpreta ca pe un semn de plictiseală ori ramolisment. Bine că n-am sforăit, Își spuse ea, când decise că nu avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
toți patru pentru prima oară. O solemnitate simplă, amicală, o complicitate ușor ironică, Întărită de jocul voios al bulelor de argint În cupele cu șampanie. Să fie acesta Începutul unor Întâlniri repetate! zise Petre, privindu-și oaspeții cu o egală simpatie. Ar fi bine, zise Iolanda. Poate punem și noi umărul la lansarea antenelor parabolice... Parcă le văd plutind În cartier ca pe niște ozeneuri domestice, zise Eleonora. Eu cumpăr una pentru casa din livadă... Și voi face și câteva panouri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
o fată naivă, împinsă pe cărări greșite. Din entuziasmul cu care și-a luat rămas - bun barosanul am dedus că ziariștii au mușcat din momeală și au luat de bună replica lui Loew cum că „Cu cât atragem mai multă simpatie în favoarea fetei, cu atât mai suculentă va fi povestea când îl voi pune sub acuzare pe ucigaș“. Cum Lee nu apăru nici până la ora zece, m-am dus în sala de ședințe și am răsfoit dosarul baban al lui E.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
mai mulți ani, m-am luptat cu el în revista „Știință și tehnică”, sub pseudonimul Ars Amatoria (numele grupului literar din care fac parte), publicând aceste două seriale pseudo S.F. ce și-au câștigat un anumit public, au stârnit anumite simpatii și au sfârșit prin a atrage atenția anumitor organe și organisme de partid și de stat. Ele au dispus în primăvara lui 1989 sistarea „Planetei Mediocrilor”, întrucât au descoperit probabil riscul că, mă citez din ultimul episod apărut, „ceea ce, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
gândit într-o zi să fac o cerere să mi se aprobe și mie un circuit ca al ei, urmând apoi, prin muncă, să suport cheltuielile de programare. — Și ți-au aprobat cererea? întrebă Getta 2, privindu-l cu vădită simpatie. — Nu, că între timp au demontat-o: făcuse o criză, un scurt-circuit, și sărise la mecanicul de întreținere. — E un caz particular, nu se poate generaliza! interveni comandantul Felix S 23, uitându-se cu asprime spre Stejeran 1. — Cum te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
negru, a vândut tranzistoarele nevesti-si, că zicea el că tot n-are nevoie de ele; și după aia a divorțat, că nu s-au mai putut înțelege fără ele. — Și cam de ce fel de piese ai avea nevoie? șopti cu simpatie Getta 2. — D’apoi cine mai știe? răspunse nostalgic Dromiket 4. Eu, având muncă de concepție și programare, am luat dintr-o parte și-am pus în cealaltă, să țin pasul cu avântul științei și tehnicii. Dacă pierdeam o piuliță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
pământeni care așteptau stânjeniți mai în spate: Poftiți încoace, vă rog! O luară printre cișmele spre un grup de cazane masive în jurul cărora roboteau câțiva mediocri îmbrăcați în halate albe. Cei veniți de la câmp îi priveau curioși și cu vie simpatie pe eroii noștri care, cu un cap mai înalți decât toți, se vedeau cât colo că nu sunt din partea locului. În special femeile și fetele mediocre îi urmăreau cu coada ochiului și șușoteau între ele, ba chiar una mai îndrăzneață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
la rândul lui, făcu la fel cu vecinul său. Ca urmare a acestor șoapte și murmure neclare întinse în tot hangarul, în fața pământenilor începură să sosească, dați din mână în mână, zeci de ardei iuți. Înaintea acestei emoționante dovezi de simpatie, comandantului Aciobăniței aproape că-i dădură lacrimile. „Măcar dac-am fi avut niște pixuri sau niște brichete, să le dăm și noi”, gândi el cu amărăciune. — Suntem de-a dreptul copleșiți... nu trebuia... - spuse încet Aciobăniței către mediocrul în vârstă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
au? Am putea să ne înscriem și noi într-unul. — Eu m-aș înscrie pe-o orbită și-aș întinde-o, mormăi, cu privirea în zare, Amărășteanu. — De ce vorbiți așa? întrebă tânăra BȚ 3, uitându-se la pilot cu vie simpatie. Sunteți tânăr, aveți toate șansele s-ajungeți ca noi. Trebuie numai puțină silință. — Și dacă nu vreau s-ajung ca voi? întrebă pilotul Amărășteanu. — E foarte simplu, răspunse tânăra. Dacă nu vreți s-ajungeți ca noi, o s-ajungeți la capătul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]