6,208 matches
-
culturală în interiorul sistemului internațional. În al doilea rând, datorită concentrării asupra dinamicii socializării, este legitim să afirmăm că liberalismul postulează concepția statului ca actor reflexiv, și nu ca actor rațional. Precum neorealismul, liberalismul oferă o teorie a construirii identității și socializării statului în sistemul internațional legată de felul în care concepe consecințele generative ale anarhiei. În timp ce dinamica socializării se supune variației interne, sistemul internațional definește o buclă de retroacțiune pozitivă auto-susținută, ce încurajează convergența pe termen lung a sistemului internațional în jurul
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
că liberalismul postulează concepția statului ca actor reflexiv, și nu ca actor rațional. Precum neorealismul, liberalismul oferă o teorie a construirii identității și socializării statului în sistemul internațional legată de felul în care concepe consecințele generative ale anarhiei. În timp ce dinamica socializării se supune variației interne, sistemul internațional definește o buclă de retroacțiune pozitivă auto-susținută, ce încurajează convergența pe termen lung a sistemului internațional în jurul păcii democratice. După ce am schițat cele trei modele, în Tabelul 2.1 sunt rezumate atributele lor centrale
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
să conteste pesimismul neorealismului în ceea ce privește viitorul (Buzan și Segal, 1994; Friedberg, 1994; Friedberg, 2000; Mearsheimer, 2001). Totuși, putem pune la îndoială interpretarea neorealismului în versiunea lui Keohane. Neorealismul poate fi înțeles ca oferind o teorie incipientă a construirii identității și socializării statului, legată de concepția sa asupra consecințelor generative ale anarhiei, în loc să fie înțeles ca prezumând raționalitatea actorilor. Din această perspectivă, neorealismul adoptă o logică reflexivă și este mai apropiat de liberalism decât de cadrul alegerii raționale avansat de instituționalism. În loc să
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
instituționaliști alcătuiesc partea raționalistă a triunghiului pentru că devotamentul neorealismului față de un model pozițional al structurii faforizează o interpretare raționalistă. Prin contrast, dezbaterile dintre neorealiști și liberali, referitoare la consecințele generative ale anarhiei și la traiectoria generală a construirii identității și socializării în sistemul internațional alcătuiesc partea reflectivistă a triunghiului. Modelul triunghiular al relației dintre teoria neorealistă, teoria instituționalistă și cea liberală este ilustrat în Figura 2.2. O asemenea conceptualizare pune sub semnul întrebării validitatea enunțului lui Keohane, potrivit căruia instituționalismul
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
pune sub semnul întrebării validitatea enunțului lui Keohane, potrivit căruia instituționalismul reprezintă baza cea mai puternică pentru subsumarea programelor de cercetare ale abordărilor concurente. Ea sugerează că, probabil, axarea liberalismului asupra consecințelor generative ale anarhiei și asupra traiectoriei generale a socializării în sistemul internațional va duce la mai multe rezultate, în căutarea unei sinteze generale între teoriile concurente, decât încercările instituționaliștilor de a rafina modelele raționaliste. În acest sens, cea mai importantă caracteristică a liberalismului este capacitatea de a explica modalitatea
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
va duce la mai multe rezultate, în căutarea unei sinteze generale între teoriile concurente, decât încercările instituționaliștilor de a rafina modelele raționaliste. În acest sens, cea mai importantă caracteristică a liberalismului este capacitatea de a explica modalitatea prin care tiparele socializării în sistemul internațional pot varia sub aspect istoric. Explicarea variației socializării oferită de liberalism ar putea fi descrisă după cum urmează. În primele etape ale dezvoltării, sistemul internațional va funcționa între limitele prezise de neorealism. Distribuția capacităților materiale va fi factorul
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
între teoriile concurente, decât încercările instituționaliștilor de a rafina modelele raționaliste. În acest sens, cea mai importantă caracteristică a liberalismului este capacitatea de a explica modalitatea prin care tiparele socializării în sistemul internațional pot varia sub aspect istoric. Explicarea variației socializării oferită de liberalism ar putea fi descrisă după cum urmează. În primele etape ale dezvoltării, sistemul internațional va funcționa între limitele prezise de neorealism. Distribuția capacităților materiale va fi factorul dominant ce motivează comportamen tul statelor, iar densitatea instituțională va fi
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
capacităților materiale va fi factorul dominant ce motivează comportamen tul statelor, iar densitatea instituțională va fi limitată. Sistemul se va ca racteriza prin războaie regulate și formarea recurentă a balanțelor de putere. Densitatea instituțională va crește pe măsură ce efectele competiției și socializării se consolidează, iar în interiorul sistemului are loc schimbarea culturală. Presupunând că socializarea și competiția încurajează schimbarea culturală într-un ritm constant în timp, densitatea instituțională va crește gradual în sistem. Este posibilă o modificare a modelului liberal de bază, care
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
densitatea instituțională va fi limitată. Sistemul se va ca racteriza prin războaie regulate și formarea recurentă a balanțelor de putere. Densitatea instituțională va crește pe măsură ce efectele competiției și socializării se consolidează, iar în interiorul sistemului are loc schimbarea culturală. Presupunând că socializarea și competiția încurajează schimbarea culturală într-un ritm constant în timp, densitatea instituțională va crește gradual în sistem. Este posibilă o modificare a modelului liberal de bază, care să încorporeze intuițiile instituționalismului. În acest scenariu, se consideră că anumite niveluri
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
a modelului liberal de bază, care să încorporeze intuițiile instituționalismului. În acest scenariu, se consideră că anumite niveluri ale cooperării funcționale sunt condiții necesare pentru apariția unui nucleu relativ stabil, de state democratice liberale. Odată atins acest punct, efectele de socializare generate de pacea democratică pot începe să funcționeze, iar densitatea instituțională va crește mai rapid. Tendința generală produce un tipar "în spirală" al dezvoltării, în care rata schimbării culturale din sistem este accelerată foarte mult dincolo de o anumită etapă a
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
existența statelor democratice poate avea un oarecare efect asupra comportamentului internațional, dar nu duce la o modificare fundamentală a proprietăților emergente ale sistemului. Însă, după acest punct, structura interacțiunii din interiorul sistemului se schimbă. Reflexivitatea este atinsă pe măsură ce efectele de socializare generate de emergența nucleului încep să transforme tiparele generale ale poziționării în interiorul acestuia. Pare plauzibil să emitem ipoteza potrivit căreia colapsul recent al Uniunii Sovietice reprezintă un punct evident de referință istorică pentru apariția unei mase critice de state democratice
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
liberal poate să îl considere ca fiind el însuși simptomatic pentru tendințele istorice generale din sistemul internațional. Această evoluție poate fi înțeleasă ca o reflectare a proceselor de selecție culturală ce decurg din efectele pe termen lung ale competiției și socializării în anarhie. Aceasta nu înseamnă că statul succesor al Uniunii Sovietice, Rusia, a devenit o republică pe deplin democratică și liberală. Totuși, ea reflectă faptul că rigiditatea sistemului politic sovietic s-a dovedit pur și simplu incapabilă să țină pasul
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
inerția instituțională pentru a anticipa un viitor alternativ (Huntley, 1996, pp. 70-71). La Huntley, metafora alinierii sugerează un tipar al dezvoltării izbitor de asemănător cu ideea că se poate ca pacea democratică să fi început să genereze efecte puternice de socializare, care îi încurajează răspândirea la scară mondială. Există două trăsături care fac o distincție empirică între un astfel de tipar și tendințele prevăzute de neorealism și instituționalism. Prima este legată de sfera geografică a răspândirii relațiilor pașnice dintre principalele puteri
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
pașnică a relațiilor dintre marile puteri va apărea la nivel global, chiar în regiuni precum Asia de Est, unde există candidați la un statut de pol, dar unde tiparele independenței economice și instituționale sunt slab dezvoltate. Aceasta reflectă efectele de socializare generate de nucleul liberal, precum și efectul lor asupra periferiei sistemului. A doua trăsătură distinctivă a predicțiilor liberale este accentul pus pe impactul forțelor sistemice asupra structurii politice interne a principalelor puteri din sistemul internațional. Liberalismul anticipează că va apărea o
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
perioada post-Război Rece. Totuși, ne putem îndoi de validitatea unei astfel de agende de cercetare, punând sub semnul întrebării interpretarea neorealismului drept teorie raționalistă.S-ar putea susține că neorealismul a adoptat logica reflexivă ce se concentrează asupra selecției și socializării ce decurg din consecințele generative ale anarhiei. Aceasta implică o conceptualizare triunghiulară a relației dintre cele trei teorii, în care dezbaterile dintre neorealiști și instituționaliști reprezintă partea raționalistă, iar dezbaterile dintre neorealiști și liberali partea reflectivistă. Înțeleasă în acești termeni
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
triunghiulară a relației dintre cele trei teorii, în care dezbaterile dintre neorealiști și instituționaliști reprezintă partea raționalistă, iar dezbaterile dintre neorealiști și liberali partea reflectivistă. Înțeleasă în acești termeni, probabil că focalizarea liberalismului asupra consecințelor generative ale anarhiei și dinamicii socializării de lungă durată din sistemul internațional va fi mai productivă din perspectiva căutării unei sinteze generale între teoriile concurente ale relațiilor internaționale decât încercările instituționaliștilor de a rafina modelele raționaliste. Acest lucru se datorează capacității liberalismului de a oferi un
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
căutării unei sinteze generale între teoriile concurente ale relațiilor internaționale decât încercările instituționaliștilor de a rafina modelele raționaliste. Acest lucru se datorează capacității liberalismului de a oferi un model pe deplin generativ al sistemului internațional, care să explice cum dinamica socializării din interiorul său poate să varieze din punct de vedere istoric. Aceste concluzii arată că prăbușirea Uniunii Sovietice ar putea avea implicații mai profunde pentru sistemul internațional decât anticipează instituționaliștii. În concluziile lucrării lui recente, Wendt sugerează că întrebarea centrală
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
emite ipoteza că, odată cu colapsul Uniunii Sovietice și apariția unei mase critice de state liberale, sistemul internațional a atins reflexivitatea. La rându-i, acest fapt are drept consecință o modificare substanțială a ritmului schimbării culturale și a traiectoriei generale a socializării din interiorul sistemului. Concluzii Una dintre trăsăturile distinctive ale dezbaterilor din domeniul relațiilor internaționale din ultimul sfert de secol este încercarea de a dezvolta teoria sistemică. Teoria sistemică oferă explicații generale, parcimonioase ale tiparelor de comportament din politica internațională și
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
afirmă Harnisch și Maull, "identitățile nu sunt ordini fixe ale preferințelor, ci structuri cognitive dense și coagulate, care sunt deseori confirmate, iar uneori contestate și modificate" (Harnisch și Maull, 2001, p. 148). Această contestare și modificare presupune o înțelegere a socializării care pune un accent mult mai mare asupra caracterului voluntar al schimbării din partea actorilor, și asupra calității de agent a statelor. În loc să evidențieze aspectele "constitutive" ale puterii germane, această situație subliniază ceea ce Bertram numește natura ei "generativă". Din această perspectivă
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
acest fapt duce la interpretări concurente ale relației cu outgrupul. Este important să notăm că ingrupul nu respinge și nici nu este suspicios față de outgrup, din cauza vreunei amenințări concrete la interesele ingrupului, așa cum afirmă neorealismul/realismul. Mai curând, are loc socializarea și se cercetează (in)existența unei amenințări concrete. Astfel, săgeata cauzală se orientează în sens opus față de direcția sugerată de neorealism, întrucât construcția identitară determină anarhia și gradul de frică și competiție. În aceste circumstanțe, "grupul trebuie să ofere argumente
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
mod similar, Johnston și Evans notează că există foarte puțin cazuri, sau chiar nici unul, de instituții de securitate care modifică percepțiile Chinei asupra propriilor interese (Johnston și Evans, 1999; Pearson, 1999, p. 229). Chiar și unde există semne limitate ale socializării, acest fapt reflectă lipsa de unitate și incoerența procesului de formulare a politicii externe și incertitudinea generată și nu indică o schimbare cognitivă fundamentală (Gill, 2001; Lampton, 2001; Johnston, 2003). Wang concluzionează că afirmației potrivit căreia China se socializează în
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
sistemului internațional dezvoltate în timpul Războiului Rece trebuie să fie revizuite în totalitate pentru a surprinde în mod adecvat dinamica ordinii internaționale emergente. Sfârșitul Războiului Rece trebuie să fie privit drept un moment ce marchează reorientarea fundamentală a traiectoriei generale a socializării generate de sistemul internațional. Această reorientare afectează structura relațiilor dintre toate marile puteri, și modifică radical perspectivele schimbării pașnice la scară globală din sistemul internațional. Prin urmare, ea cere o agendă de cercetare mult mai vastă decât cea propusă de
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
comportamentului rațional. În schimb, el subliniază că teoria se bazează pe efectele de selecție generate de interacțiunea într-un mediu competitiv. Privit astfel, neorealismul trebuie să fie înțeles ca o teorie ce se concentrează asupra proceselor de construcție identitară și socializare ce decurg din consecințele generative ale anarhiei. În acest sens, neorealismul se bazează pe o logică reflexivă și este, așadar, mai apropiat de liberalism în termenii concepției asupra alcătuirii și dinamicii sistemului decât de instituționalism. Bineînțeles că explicația socializării statului
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
și socializare ce decurg din consecințele generative ale anarhiei. În acest sens, neorealismul se bazează pe o logică reflexivă și este, așadar, mai apropiat de liberalism în termenii concepției asupra alcătuirii și dinamicii sistemului decât de instituționalism. Bineînțeles că explicația socializării statului oferită de modelul neorealist este trunchiată. Asumpțiile neorealiste despre natura anarhiei fac ca teoria să se ocupe de reproducerea unui mediu competitiv organizat în jurul balanței de putere. Din acest motiv, putem privi neorealismul dintr-o perspectivă raționalistă. Totuși, nu
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
reproducerea unui mediu competitiv organizat în jurul balanței de putere. Din acest motiv, putem privi neorealismul dintr-o perspectivă raționalistă. Totuși, nu trebuie să ignorăm calitatea reflexivă a neorealismului, și nici preferința lui Waltz față de dependența de retroacțiunea cu efect de socializare din interiorul sistemului internațional. În baza acestei interpretări a neorealismului, putem respinge o înțelegere liniară a relației dintre neorealism, instituționalism și liberalism, în care instituționalismul este privit drept un punct de sinteză de-a lungul unei axe între neorealism și
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]