59,062 matches
-
procesele de negociere și renegociere dintre manageri și salariați (personalul) pe baza luării în considerare a unor capabilități (reale sau virtuale, existente sau proiectate) și a ierarhizării lor în raport cu strategia de acțiune a organizației. Termenul de „resursă” provine de la termenul francez ressource cu sens de ajutor, iar la plural resurse, verbul sourdre însemnând „a izvorî”, generând conceptul de „sursă”<footnote Encyclopédie des ressources humaines, vol. I, Groupe Terence, Éditions d’Organisation, Paris, 1993, p. 16. footnote>. Diferitele modele manageriale se concep
Managementul resurselor umane în administraţia publică by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/234_a_151]
-
procedeele specifice ale studiului literar. Comparația formală între literaturi - sau chiar între mișcări, personalități și opere literare - este rareori o temă centrală în istoria literară, deși o carte ca Minuet (Menuet) *2 de F. C. Green, care compară aspecte ale literaturilor franceză și engleză din secolul al XVIII-lea, poate fi edificatoare stabilind nu numai paralele și afinități, dar si divergențe între dezvoltarea literară a unei națiuni și a celeilalte. În practică, termenul de literatură "comparată" a inclus și include încă domenii
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
a fi termenul cel mai potrivit pentru a desemna studiul literaturii orale. Un alt sens limitează literatura "comparată" la studiul relațiilor dintre două sau mai multe literaturi. Folosirea termenului în acest sens a fost împământenită de înfloritoarea școală a comparatiștilor francezi condusă de defunctul Fernand Baldensperger și grupată în jurul periodicului Revue de littérature comparée. *7 Această scoală a acordat o deosebită atenție - uneori în mod mecanic, dar alteori cu considerabilă finețe - unor probleme cum ar fi reputația și pătrunderea, influența și
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
astăzi prin influența practică pe care o are identificarea virtuală, mai ales oi Statele Unite, a predării literaturii si a predării unei limbi. In Statele Unite, această situație are drept rezultat o surprinzătoare lipsă de contact între cercetătorii literaturilor engleză, germană și franceză. Fiecare dintre aceste grupuri poartă o pecete absolut diferită și folosește metode diferite. Desigur, aceste izolări sunt, în parte, inevitabile, pentru simplul motiv Că majoritatea oamenilor nu trăiesc decât într-un singur mediu lingvistic ; dar nu e mai puțin adevărat
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
că în multe probleme ale istoriei ideilor, inclusiv ale istoriei ideilor critice, asemenea delimitări nu stau în picioare ; se secționează în mod artificial materii omogene și se scriu istorii privind ecourile ideologice întâmplător exprimate în limba engleză sau germană sau franceză. Atenția excesivă acordată limbii vorbite de fiecare popor în parte aduce prejudicii deosebite studiului literaturii medievale, deoarece în evul mediu latina era principala limbă literară, și Europa forma o unitate intelectuală foarte strânsă. O istorie a literaturii evului mediu în
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
A. valorifică formule lirice dintre cele mai diverse: teme antice, stil clasicizant (obsedantul mit al argonauților, titlurile latine ale unor poeme), ritmul și universul folcloric (influențe blagiene, argheziene), aluzii la poezii ori tendințe, simboluri consacrat moderne (Corbul lui Poe, simbolismul francez, T. S. Eliot). Pax autumnalis, prin formula prozodică, este o replică la Oda lui Eminescu, iar Balada regelui Lys, prin tematică și stil, trimite la Doinaș și Macedonski. Se pot identifica alte afinități, cu obsesiile bacoviene, cu descriptivismul pillatian, cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285416_a_286745]
-
decadentă într-o altă carte, Decadență și decadentism în contextul modernității românești și europene, carte pe care cea de față o completează. În cazul artelor plastice, decadentismul rămâne tot un atribut legat de un context bine precizat, identificat în cultura franceză cu romanele lui Huysmans, dintre care În răspăr (1884) constituie modelul exemplar și, din punctul de vedere al artelor plastice, cu saloanele rozacruceene ale lui Joséphin Péladan. În mod esențial, reperul principal rămâne unul literar și francez prin excluderea unor
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
identificat în cultura franceză cu romanele lui Huysmans, dintre care În răspăr (1884) constituie modelul exemplar și, din punctul de vedere al artelor plastice, cu saloanele rozacruceene ale lui Joséphin Péladan. În mod esențial, reperul principal rămâne unul literar și francez prin excluderea unor alte contexte. Pentru cultura română termenul de simbolism nu și-a dobândit deplin drept de cetate, deși îi revine meritul lui Theodor Enescu de a fi interogat serios acest fenomen cu privire la perioada formativă a creației lui Ștefan
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
arta plastică românească cu propriile sale ingerințe estetice conferind particularismul, specificul simbolismului românesc din care nu lipsesc reperele decadente. Ca și simbolismul european, simbolismul românesc este unul sincretic, eclectic, suferind influențe din partea curentelor europene similare, în special pe linia școlii franceze, germane și a prerafaelitismului și a ceea ce a însemnat ca relativă unitate stilistică Art Nouveau-ul cu variantele sale "naționalizate". Astfel că pot coabita în interiorul direcției simboliste, nuanțată de temele privilegiate ale decadentismului, un anumit senzualism Jugendstil într-o bună parte
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
sensibilă. Am utilizat adesea pentru precizarea unei formule, o serie de trăsături comune picturii și literaturii, dar și diverșilor pictori europeni pe teme asemănătoare integrate aceleiași arii de sensibilitate estetică. Am încercat să deplasez atenția nu doar spre modelul picturii franceze sau germane, dar și asupra picturii simboliste din țările Europei Centrale și de Sud-Est, în mod obișnuit ignorate în studiile de specialitate sau tratate cu toată "considerația" pe care o datorăm perifericilor. Un motiv în plus îl constituie faptul că
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
Schorske 18, relevă multiple similitudini. Un aer de familie decadent îl au operele care înregistrează excesul de civilizație, hiperrafinamentul adesea transpus la nivel estetic în cadrul unor civilizații vechi, ajunse la apogeu, înaintea destrămării lor. Un exemplu școală îl constituie scriitorul francez Karl-Joris Huysmans, unul dintre fidelii "Serilor de la Médan" alături de Guy de Maupassant, Paul Alexis și Léon Henniques, a cărui evoluție oferă datele unei reconversii a naturalismului în estetica decadentă, reconversie care are semnificația mai profundă a unei mutații estetice. Inițial
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
negativistă, mefientă față de progres, a "refuzului" moralismului, raționalismului, materialismului grosier, stabilindu-și aceste repere culturale, istorice și prin intermediul decadenței ca fenomen larg de civilizație, afectând evoluția marilor culturi europene, în particular cele de origine și tradiție latină, cum este cultura franceză. O mizanscenă flamboiant-estetică a decadenței latine, finis latinorum, se datora în parte militantismului cultural al rozacruceanului de rit estetic, Joséphin Péladan, punând în circulație tema destructurării civilizației latine pe baza coruperii catolicismului. Péladan nu este singurul care conferă o accepție
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
în parte militantismului cultural al rozacruceanului de rit estetic, Joséphin Péladan, punând în circulație tema destructurării civilizației latine pe baza coruperii catolicismului. Péladan nu este singurul care conferă o accepție latinocentristă și europeană decadenței, cu epicentrul în cultura și civilizația franceză. Și Edward Lucie-Smith îl menționează pe Huysmans cu cele două romane, În răspăr și Liturghia neagră, ca punct de reper pentru decadentism în raport cu reperele simboliste Jean Moréas și Stephane Mallarmé, construcție perfect simetrică: un autor bas-étage care însă a marcat
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
și într-o dimensiune istorico-filozofică, prin intermediul noțiunii mult mai complexe de decadență. Iar în relația cu simbolismul, asumă rolul precursorului, al primului venit pe scena artei, topit ulterior din lipsă de fibră teoretică în matricea simbolistă. Rămânând în spațiul culturii franceze de vocație pedagogic-modelatoare pentru pictorii români formați la Paris, se poate constata că tocmai mutația decadentă a gustului ex-naturalistului Huysmans aduce în prim plan o serie de artiști plastici, majoritatea asimilați simbolismului, unii dintre ei lipsiți la momentul apariției romanului
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
unui club simbolist, un rol esențial este jucat de doi literați, J.-K-Huysmans și Joséphin Péladan, ambii emblematici pentru decadentismul european. Prin urmare, contaminările estetice se află în chiar miezul discuției, ceea ce face dificil, cel puțin pentru istoricii de artă francezi, disocierile radicale de "partea blestemată", decadentismul. O mise en abîme a unei selecții de gust simbolisto-decadent, mai pronunțat decadent având în vedere "selecționerul" se regăsește în romanul lui Huysmans, la rândul său critic de artă avizat și influent. Selecția sensibilității
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
scene de cruzime și senzualitate, iar ca exemplu, Reed alege celebra pictură a lui Thomas Couture, Romanii decadenței (1847), o pictură academică după toate regulile, care a avut un succes deosebit când subiectul era în vogă, modelul prestigios al decadenței franceze fiind cel a decadenței Imperiului Roman. Capitolul II II.1. Gustave Moreau O adevărată femme de lettres, prețuită la Paris ca și în țară, Maria Bengesco a servit drept corespondent la Paris pentru ziarul L'Independance roumaine între 1903 și
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
artă sesizează întrebuințarea civică a unui limbaj plastic simbolist, de la nudul feminin senzual, la alegoriile sensibilizate, de la gesticulația hieratică, la spiritul emblemelor, de la lirism, la spiritualism etc. Pictorul de origine română aplică principiile unei picturi murale impregnate simbolist ale maestrului francez. "Utilizarea tentelor pastel, respectând tonalitatea mai mult sau mai puțin gri a pietrei, absența profunzimii, subtituirea liniei modelului, toate aceste principii moștenite de Puvis de Chavannes vizează respectarea suprafeței tabloului, adaptării acestuia peretului și asigurării inserției sale într-un ansamblu
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
stau printre realizările remarcabile. La Galeria Durand-Ruel se succed expozițiile sale personale din 1887 și 1894. Ultima trebuie să fi fost cunoscută unora din tinerii pictori români care urmează școala de Belle Arte la Academia Julian sub îndrumarea unor maeștri francezi. O parte dintre pictorii care vor expune și la Saloanele rozacruceene organizate de Joséphin Péladan, precum Alexandre Séon, Alphonse Osbert, sunt influențați de pictura lui. Péladan însuși îi purta un respect deosebit, cu toate că pictorul nu a dat curs invitației sale
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
subiectului său într-o atemporalitate care reunește statuarul și simbolicul generează o armonie stranie, în acord cu insolitarea melancolică. Avem aici un tardiv reflex romantic, vizibil mai degrabă în pictura unui Caspar David Friedrich decât a lui Delacroix și congenerilor francezi, dacă excludem componenta mistică a picturii sale. Așa cum remarcă și Lucie-Smith, se pot decela în picturile lui Puvis de Chavannes trăsăturile unui pesimism care devine placă turnantă a sfârșitului de secol XIX. "În timp ce Böcklin impunea o viziune tumultuoasă și neliniștitoare
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
care pictorul a avut-o nu numai asupra picturii germane, ci și asupra artei plastice europene, incluzându-i pe pictorii români. Rodolphe Rapetti consideră că Böcklin reprezintă pentru cultura germană, ceea ce Gustave Moreau sau Puvis de Chavannes reprezintă pentru cultura franceză. La rândul său, Ștefan Popescu realiza corect influența pe care a exercitat-o Arnold Böcklin asupra pictorilor simboliști Max Klinger, Ludwig Herterich, Franz von Stück, Hans Thomas. Altfel, pictorul este așezat de critici și scriitori în panteonul marilor figuri ale
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
Stück, Hans Thomas. Altfel, pictorul este așezat de critici și scriitori în panteonul marilor figuri ale culturii europene alături de Homer, Phidias, Shakespeare, Dürer, Rembrandt dar și Goethe, Beethoven sau Wagner 63. Notorietatea lui Böcklin se reflectă și în spațiul literelor franceze, decadentul Joséphin Péladan, fondatorul saloanelor rozacruciene unde expun o bună parte din pictorii simboliști francezi, îl socotea printre figurile exemplare ale artei timpului alături de Puvis de Chavannes și Gustave Moreau, chiar dacă pictorul nu a dat niciodată curs invitației de a
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
ale culturii europene alături de Homer, Phidias, Shakespeare, Dürer, Rembrandt dar și Goethe, Beethoven sau Wagner 63. Notorietatea lui Böcklin se reflectă și în spațiul literelor franceze, decadentul Joséphin Péladan, fondatorul saloanelor rozacruciene unde expun o bună parte din pictorii simboliști francezi, îl socotea printre figurile exemplare ale artei timpului alături de Puvis de Chavannes și Gustave Moreau, chiar dacă pictorul nu a dat niciodată curs invitației de a se alătura cercului exclusivist al scriitorului. Böcklin exercită o influență consistentă asupra lui Franz von
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
numai ei, nu vor fi rămas insensibili și care, cu forța pe care o are moda, impune un stil, o atitudine, care se regăsesc atât în literatura, cât și în pictura simbolistă: "Câțiva ani, cât a durat nebunia Burne-Jones, femeile franceze în pas cu moda s-au îmbrăcat și s-au comportat "à la Burne-Jones", au cultivat un ten palid, ochi încercănați și un aer de epuizare nesănătoasă"82. În acest context, entuziasmul lui Ștefan Popescu își găsește un suplimentar suport
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
În acest context, entuziasmul lui Ștefan Popescu își găsește un suplimentar suport în afară de cel al afinităților elective și inclusiv pe această filieră prerafaelitismul este adus la cunoștință și pătrunde în conștiința tinerilor pictori. Relația prerafaelitismului cu sensibilitatea simbolistă în pictura franceză a fost analizată cu acribie de către Laurence Brogniez în Préraphaélisme et symbolisme. Peinture littéraire et image poétique. Admirația pictorilor români pentru Burne-Jones era consolidată de afinitățile "poetice" pe care critica franceză le descoperea între pictura acestuia și aceea a lui
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
tinerilor pictori. Relația prerafaelitismului cu sensibilitatea simbolistă în pictura franceză a fost analizată cu acribie de către Laurence Brogniez în Préraphaélisme et symbolisme. Peinture littéraire et image poétique. Admirația pictorilor români pentru Burne-Jones era consolidată de afinitățile "poetice" pe care critica franceză le descoperea între pictura acestuia și aceea a lui Gustave Moreau. "Plasați într-un raport de echivalență, Moreau și Burne-Jones fac schimb de trăsături, pentru a forma imaginea unică a unui ideal pictural de pictură "poetică" așa cum este el configurat
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]