59,062 matches
-
Léon Thévenin îi oferă următoarea interpretare: "Viziuni stranii de ființe umane surprinse în ceea ce este mai esențial în instinctul lor sau în sentimentele lor. Plăcerea de a trăi sau nepăsare, sau doar îngrijorare maternă. În centru, idealul, inspirația"528. Criticul francez subliniază o dimensiune esențialistă a acestei picturi de reflex vizionar, din care este eliminat orice reziduu anecdotic și care reprezintă o concentrare idealistă a condiției umane, care include maternitatea printre cele mai profunde taine ale sale. În Tripticul cu țigănci
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
accente ludice al lui Jules Laforgue, stabilind în același timp și un punct îndepărtat de fugă cu Salomeea flaubertiană. Locul geometric al mutației pe care o suportă tratarea temei decadente a femeii fatale, ipostaziată de Salomeea, la cei doi scriitori francezi precizează tranziția de la decadentism la formula unui avangardism incipient, tatonant. Prin asumarea actului crud ca act ludic, tratarea temei și implicit a personajului se află la confiniile decadentismului cu avangardismul, cel mai aproape de prelucrarea temei de către Apollinaire. Personajul intră într-
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
critică, care sesizează decupajul dramatic focalizând pe un singur gest climactic, poematic, de efect. În plus, titlul tabloului este același cu titlul piesei lui Oscar Wilde, Salomé, înscris în partea de jos a ramei, cu majuscule. Pictorul păstrează intenționat varianta franceză a numelui pentru care ar fi putut găsi corespondent în limba română: Salomeea, Salomia. De efect este ultimul "e", litera fiind transcrisă cu caracterul grecesc corespunzător, "Є", sugestie a originii orientale a nimfetei. Caligrafierea numelui, ductul stilistic al literelor, amplifică
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
observa, prin utilizarea acestei recurențe tematice, amprenta unei alte sensibilități informate cultural în abordarea unui subiect cu o sinuoasă istorie culturală, circumstanțiat însă decadent în mediile secesioniste pe care le frecventase pictorița în Germania, dar și în spațiul de cultură franceză, unde a cunoscut succesul piesa lui Oscar Wilde. Pictorița realizează o abatere asumată estetic de la "tradiția" biblică, dar și de la reprezentările de factură decadentă, care modelau personajul ca pe un recipient deopotrivă al frumuseții și ororii, o femme fatale. Aerul
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
Italiani", o altă "maison théâtrale" concepută după spiritul și sensibilitatea locatarului ca și casa lui Moreau, reprezentând și un fel de legat testamentar autocelebrativ al scriitorului care încredințează memoriei generațiilor viitoare o imagine deja consacrată a geniului său. Pictorul simbolist francez, Gustave Moreau, își organizează casa-muzeu după același principiu al integrării propriei personalități în locuința amenajată din timp pentru a juca rolul unui alter-ego. Pictorul a întreprins minuțioase adaptări și amenajări ale locuinței pentru a-i da întrebuințarea dorită, prin selecția
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
Courier Français consacră un număr special lui Jean Lorrain, "atât de puțin cunoscut în țara noastră, sau mai bine atât de rău și de fals cunoscut". În ziarul Seara din aprilie 1911 este reprodus articolul lui Jules Bois, din revista franceză, despre scriitorul-dandy și interioarele caselor sale. Articolul este relevant pentru relația pe care estetul o întreține cu propria sa locuință, schimbarea ei aduce o schimbare de "mină", de personalitate. Cu privire la Jean Lorrain, criticul francez sugerează efectul terapeutic al schimbării locuinței-muzeu
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
articolul lui Jules Bois, din revista franceză, despre scriitorul-dandy și interioarele caselor sale. Articolul este relevant pentru relația pe care estetul o întreține cu propria sa locuință, schimbarea ei aduce o schimbare de "mină", de personalitate. Cu privire la Jean Lorrain, criticul francez sugerează efectul terapeutic al schimbării locuinței-muzeu, a mediului decadent cu unul mai puțin încărcat artistic, fără a renunța însă la numitorul comun al celor două spații: recluziunea. De la "azilul de flăcău" cu Boticelli, Watteau, Burne-Jones și Moreau, "în cadre dulcege
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
fastuoasă și intimă seră exotică, pictată. În colțurile acestei sere se află grațioase personaje feminine îmbrăcate în veșminte la rândul lor exotice, asemănătoare unor sari-uri indiene, cu decorațiuni florale, dar având ceva și din simplitatea peplumurilor romane. Un vizitator francez, Léon Thévenin, care redactează și o primă monografie a operei pictoriței, descrie de o manieră sensibilă efectul pe care această seră pictată îl are asupra lui. Plafonul salonului reprezintă o țesătură foliară de o artă rafinată, unde păsări, asemănătoare celor
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
asemeni unor mari flori de-a lungul zidurilor pe care le decorează. (...) Ele însele sunt frumoase fructe de carne, nutrite într-un climat blând pentru a încânta jocurile unei lumi mai delicată și mai civilizată decât a noastră"594. Criticul francez urmărește acest "efect de seră", confuzia de regnuri, contaminarea deliberată a corpurilor umane de lentoarea și flexibilitatea vegetalului. Corpurile acestor femei devin flori, fructe, tulpini, plantele unei sere miraculoase, beneficiind de un climat blând, tropical. La aceasta contribuie, în opinia
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
îngrijirea d-lui G. Murnu. Cu 12 acuarele și numeroase desene de Ary Murnu, București, Editura "Naționala", S. Ciornei, 1929. Maniu, Adrian: Salomeea, Tipografia G. Ionescu, București, 1915. Pallady, Theodor: Jurnal, cu un cuvânt înainte de H.H. Catargi, Traducere din limba franceză de Paul G. Dinopol, Editura Meridiane, București, 1966. Walter Pater, Marius the Epicurean, vol. II, MacMillian and Co., Limited, Londra, 1921 III. Publicistică, critică de artă în periodice Adevărul Adevărul literar și artistic Arhiva. Organul Societății Științifice și Literare din
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
The Aesthetic Movement, Phaidon Press Limited, Londra, 1996, p. 36. 138 Al. Tzigara-Samurcaș, Arta în România, București, "Minerva", Institut de Arte Grafice și Editură, București, 1909, p. 206. 139 Ibidem, p. 207. 140 Ibidem, p. 208. 141 Ioana Beldiman, Sculptura franceză în România (1848-1931). Gust artistic, modă, fapt de societate, Editura Simetria, București, 2005, p. 101. 142 Vezi Angelo Mitchievici, Decadență și decadentism în contextul modernității românești și europene, Editura Curtea Veche, București, 2011. 143 Ibidem, p. 214. 144 Al. Tzigara-Samurcaș
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
recueilles et traducere de V. Alexandri cu o introducere de A. Ubicini, Paris, E. Dentu, 1855. 229 Carmen Sylva, Meister Manole, Trauerspiel in vier Aufzügen, Bonn: Verlag von Emil Strauss, 1892. 230 Idem, Le Pic aux Regrets, traducere în limba franceză de A. Odobesco și G. Bengesco, Montpellier: Impr. Hamelin frères, 1884, in-4, 21 pages. 231 Carmen Sylva, Poveștile Peleșului, Editura Librăriei Școalelor Frații Șaraga, Iași, 1890. 232 Carmen Sylva, Oeuvres choisies, publiées par G. Bengesco, cu o introducere de Edmond
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
F. Șirato, "Expoziția Societății "Arta Română"" I, 1919, în Prospecțiuni plastice, Editura de Stat pentru Literatură și Artă, București, 1958, p. 150. 298 Theodor Enescu, op. cit., p. 207. 299 Annette Dorgerloh, Idem, în op. cit., p. 263. 300 Ioana Beldiman, Sculptura franceză în România (1848-1931). Gust artistic, modă, fapt de societate, Editura Simetria, București, 2005, p. 112. 301 Ibidem, p. 101. 302 Ibidem, p. 105. 303 Acestea două din urmă se găsesc reproduse în Rampa, Anul I, nr. 101, nr. 103, februarie
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
509 A. Garguromin Verona chiar era de origine nobilă, se trăgea dintr-o familie aristocrată dalmată. 510 Mircea Demetriad, "Unicei", în Idem, p. 7. 511 L. Bachelin, "Tannhäuser", în Idem, p. 8. 512 Titlul poeziei acestuia este ortografiată greșit în franceză "Ehen Fugaces", în loc de "Eheŭ fugaces". 513 Numele este ortografiat diferit: Roguska, Roguzka, Rogouska. 514 Mircea Dimitriad, "Friedrich Nietzsche", în Ileana, An. I, nr. 2 septembrie, 1900, p. 26. 515 Alexandru Bogdan-Pitești, "Berceuse d'amour", în Ileana, An I, nr. 3-4
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
teoria propriu zisă, mai precis, ele consemnează progresul. De altfel, nu e o noutate dacă se precizează că problemele de teorie a artei au o vechime considerabilă; ele vin din antichitatea lui Platon și Aristotel (vezi „Poetica”), trec prin clasicismul francez al lui Nicolas Boileau (vezi „L’Art poetique”), ajung În universul lui Kant și Schopenhauer, mari filosofi care au influențat În chip magistral gândirea estetică, dar și În cel al lui Hegel, unul din cei mai de seamă eteticieni de la
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
Pogor și Rosetti se formează În școlile Franței. Ceilalți se Întorceau de la studii din universitățile germane. Al cincilea emul al grupului și acela care trebuia să devină conducătorul lui, Titu Maiorescu, se Înapoia ca fost student al universităților germane și franceze și aprținea prin naștere robusteței ardelenești care, În ultima jumătate de veac, trimisese Principatelor Romane pe atâți din indrumatorii lor, În școală și În literatură”. Acești tineri se gândesc să organizeze o societate literară, pe care o botează ,,Junimea”. Scopurile
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
Renașterea este o epoca istorică menită să lege Evul Mediu european de epoca modernă, iar umanismul este privit drept o mișcare legată de iluminism, născut și el tot acum. Termenul de Renaștere a fost folosit mai târziu. Prin 1855, istoricul francez Jules Michelet a publicat cel de al șaptelea volum al Istoriei Franței, numit Renaissance. Denumirea a fost răspândită prin lucrarea unui alt istoric al artei, de data aceasta elvețianul Jakob Burkhardt, intitulată Die Kultur der Renaissance in Italien În 1861
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
Înainte de moartea autorului. În această carte, Castiglione a descris idealurile de educație ale unui nobil. Acesta trebuia să știe mai multe limbi, să cânte la un instrument muzical, să scrie poezii etc. Michel de Montaigne (1533-1592) a fost un scriitor francez; el Împlinea idealurile Renașterii și umanismului prin viața sa de moșier, primar, consilier politic, birocrat, umanist Învățat, literat educat, catolic evlavios etc. În spirit umanist, a căutat rădăcinile Antichității, Încrezându-se În valoarea și calitățile intrinseci ale omului și În
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
respinse cuvintele și expresiile vulgare. Esteticul este dominant. În teatru este respectată regula celor trei unități: de loc, de timp, de acțiune. Clasicisnul a cunoscut două peroade de afirmare În literatura universală: clasicismul antic, teoretizat de Aristotel și Platon Clasicismul francez din sec. al XVII-lea, teoretizat de Nicolas Boileau (vezi „Ars poetica” - „Arta poetică”) Curentul se definește ca o mișcare artistică și literară menită să promoveze echilibrul și armonia ființei umane, constituite În modele durabile, regăsite În timp. Clasicismului, definit
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
la care au colaborat, „Parnasul contemporan”. La rândul ei, revista purta numele muntelui Parnas, considerat În mitologia greacă, Casa Muzelor. Revista a apărut Între anii 1866 si 1876, iar În paginile ei au fost publicate poezii semnate de cunoscuții parnasieni francezi: Leconte de Lisle, Théodore de Banville, Sully Prudhomme, Paul Verlaine, François Coppée și José María de Heredia. Poeții parnasieni au fost influentati de Théophile Gautier și de doctrina acestuia a „artei pentru artă”. Din dorința de a elibera poezia din
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
tematică vizând subiecte clasice sau exotice, tratate cu o mare rigurozitate a formei si cu o maximă eliberare de emoții. Elementele acestei detașări provin În mare măsură și din „Estetica” lui Arthur Schopenhauer. Parnasianismul european este bine reprezentat de poeții francezi: Théophile Gautier („Les Emaux et Camées”), Théodore de Banville („Les Camées parisiens”), Leconte de Lisle („Poèmes antiques”), José-Maria de Hérédia („Les Trophées”), Sully-Prudhomme, François Coppée, Catulle Mendès ș. a., de poeții englezi: Austin Dobson, Edmund Gosse, Andrew Lang, de poeții germani
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
ale parnasianismului românesc s-au făcut cunoscute Între 1866-1869, În „Pasteluri” de Vasile Alecsandri, socotite sincronice cu cele din Franța, unde curentul a avut „prima școală“ Între anii1866 și 1880, căci bardul de la Mircești era la curent cu mișcarea literară franceză; dar prima veritabilă „școală“ parnasiano-simbolistă din literatura română se datorează lui Alexandru Macedonski, Îndrumătorul cenaclului și revistei „Literatorul”, cu o activitate oarecum singulară și În primele două decenii ale secolului al XX-lea. Alți parnasieni români sunt Ion Pillat, Ion
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
idei; au fost de acord că „forma“ poate fi „impasibilă“, sculpturală, dar foarte pură În liniile sale. Detestarea „incoerenței ideii“, a „incorectitudinii limbajului“ rămâne punctul invulnerabil al parnasienilor (de fapt, „armătura“ e din 1872, dată de Micul tratat de poezie franceză (Petit traité de poésie française) de Théodore de Banville, adevăratul „manual“ al noului curent). SIMBOLISMUL Simbolismul, curent literar, a apărut În Franța În a doua jumătate a sec. al XIX-lea, ca o reacție antiparnasiană. Termenul a fost impus de
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
predilecție pentru anumite teme și motive: iubirea, nevroza, târgul provincial, ca element al izolării, natura, ca loc al corespondențelor. Reprezentanții de seamă ai curentului simbolist din Franța sunt: Charles Baudelaire, autorul poeziei Corespondențe, considerată o adevărată artă poetică pentru simbolismul francez, Arthur Rimbaud, Paul Verlaine (cu a sa Art poetique), Stephane Mallarme. Simbolismul s-a manifestat În literatura română aproape sincronic cu simbolismul european, avându-1 ca teoreticican pe Alexandru Macedonski, conducător al cercului revistei Literatorul. Respins inițial de reprezentanții Junimii, de
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
civilizații, cele mai puțin dezvoltate suferă influența binefăcătoare a celor avansate. Influența se realizează În două momente: mai Întâi se adoptă, prin imitație, forme ale civilizației superioare, apoi, se stimulează crearea unui fond propriu. Teoria imitației este preluată de la sociologul francez Gabriel Tarde. Mergând pe firul istoric al dezvoltării României moderne, Lovinescu se oprește la prima jumătate a secolului XIX și la momentul pătrunderii elementelor capitaliste În viața socială și economică din Principatele Romane, considerând acest fenomen cauza majoră a schimbărilor
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]