6,522 matches
-
Abia azi-dimineață am aflat cine e ținta. Aveau nevoie de ajutor cu sistemul de aprindere... Mahoud și Sonny Gardner. CÎt era Sanger pe-afară cu ochii după Laurie, ei s-au strecurat În spațiul auxiliar de sub bungalou și au fixat bomba sub podeaua dormitorului lui Sanger. Mie nu mi-au zis, dar cred că În sistemul de stropitori e benzină - se face totul scrum În cîteva minute. Și cine-i tartorul la toate astea, Crawford? — Nu, spuse Paula și scutură din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
și, după toate astea, chiar îl vor înfunda sau dacă într-adevăr urmăreau ce spune. Oricum, nu mai conta și avea poftă să povestească, așa cum nu o făcuse de ani în șir. Pân’ la ziuă se lămuriseră: nu pusese o bombă la World Trade Center, el venea din Iran și, deocamdată, nu aveau decât să rămână cu ochii pe el. Se întoarse în câmp pe picioarele lui, fără însoțitori, dar cu un nume nou: începu să i se spună de-atunci
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
ani, reușise să vină cu tatăl ei, ca să simtă cât sânge iranian i se scurge prin vene. Închiriase acel loc în buricul metropolei, ceea ce însemna să se orienteze. Își făcuse prietene și bărbați influenți o curtaseră încă de la sosire. Spre deosebire de „bombele iraniene“, cu părul asprit de decolorări și cu nasul fragil de la operații estetice, ea era o frumusețe franceză, cu inflexiuni orientale, râvnită și prețioasă în orice colecție. Doar pretenția Soniei de a inaugura un design între chador și pantalonii pataf
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
acum o jumătate de oră! Rămăsese cu ceașca fierbinte între palme și cu ochii măriți spre ecran: doctorul Majid Shahriari, un expert în fizică nucleară, mâna dreaptă a lui Akbar Salehi în programele de la OIEA, fusese victima unui asasinat cu bombă magnetică, în timp ce se îndrepta spre biroul său. Ghazal începu să plângă încet, deznădăjduită, uitându-se la filmul dezastrului. Îl cunoscuse pe Shahriari, care era și profesor la Universitatea Shahid Beheshti, și se gândi că îl și văzuse odată cu fiul lui
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
Între altele, așezarea În grădină a scheletului unui vechi cuirasat, de pe a cărui punte unicul matelot dă onorul oaspeților mai importanți. DisraëliBenjamin Disraëli, conte de Beaconsfield (1804-1881). Intrarea viitorului om de stat britanic În lumea literaților dandy are efectul unei bombe. În 1826, când În revista Athenaeum e anunțată apariția la editura lui Colburn a unui roman „cu totul unic”, „un nou Don Juan byronian, dar În proză”, „povestea aventurilor mondene ale unui tânăr”, nimeni nu poate bănui cine e autorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
spumoasa șampanie de la sfârșitul mesei, e sigur că va declanșa valuri de râs. La homar și somon te poți lansa În politică, poți răspândi noutăți, cu cât mai confidențiale, cu atât mai de efect. Legea dandy rămâne fermă și aici: bombele se comunică discret, cu ochii țintă În farfurie, cu un aer preocupat de ce se află acolo, nu de știrea tocmai lansată: efectul va fi pe măsură. Dar conversația se Încinge abia după primul fel. Atunci poate fi pusă În valoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
cu mâinile încleștate sub sâni, tot gâfâia: „Ah! Ah! Ah! AH! AH! AH!“, ca un chihuahua dresat. — Ai grijă, Cenușăreaso, zise Bez, care se uita la mătură. Mie nu-mi spune nimeni ce să fac aici. Oricum, nici cu o bombă atomică n-o deranjezi pe doamna. — Auzi, să știi că... Hai scutește-mă, da? Ia du-te tu și fă o tură în jurul scenei pe măturoiul ăla! ¯ Auzi, măi... Steve lăsă mătura din mână și înaintă spre Bez. Cum acesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
așteptat-o. A fost o nebunie. Era atât de ușor să mă vadă cineva. Chiar i-am auzit pe unii în foișor, ceea ce m-a enervat, dar cred că n-ar fi auzit nimic nici dacă ar fi explodat o bombă lângă ei. M-am gândit că erau deja ocupați până peste urechi. Hugo ridică dintr-o sprânceană către mine. Am încercat să nu mi se citească nimic pe față. — Dar bătuse toba de nu știu când despre interogatorii, spunea Ben
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
-se maniacal la prim-ministru, căuta ceva în jachetă. Primul foc de armă fu tras direct în cap, așa cum exersaseră de sute de ori. Trebuia tras în cap pentru a asigura paralizia instantanee. Fără reflexe musculare care să declanșeze vreo bombă sinucigașă, fără secundele finale de viață în care suspectul ar putea apăsa pe trăgaci. Bodyguarzii văzută țeasta căruntă a lui Shimon Guttman crăpându-se ca un pepene, creierii și sângele împroșcând lumea din jur. În câteva secunde, premierul fu expediat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
săi să încheie vreo înțelegere cu dușmanul sionist! Dacă israelienii ar vrea cu adevărat să-i stârnească pe palestinieni, nu ar omorî mai mulți oameni în locul unui bătrân? — Dar sioniștii sunt prea inteligenți ca să facă asta! Dacă ar pune o bombă, atunci lumea ar da vina pe ei. Așa, lumea dă vina pe noi. Maggie simțea ceva ciudat în tonul vocii lui Al-Shafi. Ce putea fi? O notă de falsitate, vocea lui fiind poate cu un decibel mai puternică decât ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
încât și un copil de grădiniță ți-ar putea da răspunsul? Se întoarse din nou de la Uri. Spuneți-mi, domnișoară Costello - Uri spune că sunteți irlandeză. Habar n-am dacă sunteți protestantă sau catolică, dar spuneți-mi: când IRA punea bombe la fiecare cinci minute, ce au zis protestanții, „OK, uite: luați Belfastul. Tăiați-l în două pe mijloc și opriți-vă bucata pe care o vreți. A, și în timpul ăsta, toate milioanele de irlandezi catolici care au plecat cu vaporul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
oare un calcul de politician, o descoperire într-un moment de inspirație, faptul că ceea ce ținea în mâna lui, care acum tremura, era un obiect ce putea schimba istoria omenirii la fel de spectaculos ca și cum ar fi ținut în mână detonatorul unei bombe nucleare? Sau exista o explicație mai simplă, una mai puțin nobilă decât toate celelalte: își mușcase Guttman limba din cauză că toate instinctele lui îl făceau să ezite înainte să împărtășească un secret unui arab? —OK, spuse într-un final, sperând ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Machteret-ului m-aș fi așteptat să primesc vești. Urmară murmure de aprobare, câțiva clătinară din cap. Cu toții presupuseseră că un reviriment al organizațiilor extremiste evreiești era de așteptat. În anii ’80, un grup de colonialiști și de fanatici religioși trimisese bombe prin poștă sau le plasase sub mașini, schilodind câțiva politicieni palestinieni. Multe dintre victime erau încă active, apărând la televizor în scaune cu rotile sau cu plăgi faciale îngrozitoare. Poate, continuă Yariv, vor arunca în aer vreo două terenuri de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
necesita resurse infinite de case de siguranță și Salim Nazzal se temea că ale lor erau pe sfârșite. Negocierile de pace din Ierusalim nu făcuseră bine afacerilor; oamenii de pe străzile Palestinei erau brusc mai puțin receptivi la cei care puneau bombe în autobuzele din Israel și în malluri. Dați o șansă negocierilor, asta devenise lozinca preferată a bărbatului din cafenea. Nimeni nu spune că nu ne putem întoarce la confruntările armate dacă - atunci când - eșuează discuțiile. Dar pentru câteva săptămâni să vedem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
ai Gazei, gata să-și deschidă ușile unei evadări din Hamas, organizație care, toată lumea știa, avea ca scop sabotarea negocierilor. Riscurile erau enorme. Dacă afla careva cine se găsea sub acoperișul tău, casa îți putea fi făcută praf de o bombă israeliană. Sau puteai fi împușcat mortal de oamenii Fatahului care, în timp ce în mod oficial erau în coaliție cu Hamas, nu uitaseră confruntările de stradă în care fuseseră implicați împreună cu organizația nu cu mult timp în urmă. Sau puteai fi ucis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
lucru. Bărbații din încăpere încuviințară din cap. Salim era mai tânăr decât majoritatea lor, dar era respectat. În cea de-a doua intifada jucase un rol activ în brigăzile Izz a-din al-Qassam, aripa militară a Hamasului. Era constructor de bombe, unul dintre puținii care reușiseră să scape de rețelele armatei israeliene a cărei politică era centrată pe asasinate. Asta i-a conferit o dublă credibilitate: a ucis israelieni și nu a fost prins. Dar nimic din toate astea nu va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Iar Uri îi spusese, că, în ciuda vârstei, tatăl lui era la curent cu tehnologia. Nu zisese el că bătrânului îi plăcea să joace jocuri pe calculator? Ceea ce făcuse îi stătea perfect în fire. Aflat sub presiune, conștient că ținea o bombă geopolitică în palmele care cu siguranță îi transpirau din ce în ce mai mult, hotărâse să ascundă tăblița lui Avraam acolo unde nu s-ar fi gândit nimeni să se uite. În nici un loc din lumea reală. Ci în lumea virtuală. „Un loc mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
criogenie, știind că acum era prins într-o luptă pentru supraviețuire. Cunoștea bine toate astea pentru că mai trecuse o dată prin ele înainte. Atunci rana fusese psihologică. Se afla într-un tanc, dincolo de granița libaneză, când au fost loviți de o bombă a Hezbollahului, aruncată de pe marginea drumului. Șoferul și tunarul au fost omorâți pe loc. În calitate de comandor, el ar fi trebuit să fie cel mai vulnerabil: el era cel care scotea capul afară. Dar în mod straniu tocmai asta l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
în pușcărie și care veniseră aici într-o misiune sinucigașă? Dacă mai ezitau încă o secundă, Uri știa ce urma să li se întâmple: aveau să fie împușcați în cap, singura cale sigură de a-i împiedica să declanșeze o bombă. Dar nu purtau haine voluminoase, ceea ce de obicei trădează. Erau îmbrăcați normal; într-adevăr, păreau a fi israelieni. Suntem Apărătorii Ierusalimului Unit, spuse în cele din urmă cel mai în vârstă dintre cei doi într-o ebraică fără accent. Iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
dacă nu simplă mistificare, iar Dosarele Secrete ale Sihăstriei Sionului un pseudodocument crucial al istoriei religioase, Dan Brown a Împănat acest melanj pitoresc de adevăr și fantezie cu armura epică a unei intrigi polițiste excelent conduse, aruncând pe piață o bombă literară de răsunet internațional. Preluarea cam grosso modo a tezelor, concluziilor și supozițiilor unor autori francezi și englezi privitoare la subiect i-au adus semnatarului Codului lui Da Vinci niscai acuzații de plagiat. Onest și riguros vorbind, oarecum justificate. Cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
ne pierdem antrenamentul. Am avut o ridicare de sprânceană, neîncrezător. Centrul și prietenia rimau În mintea mea ca Bin Laden cu castraveți. - Dacă ați fi puțin mai relaxat și n-ați aștepta tot timpul să vă cadă În cap o bombă atomică sau o cărămidă refractară, ați putea evita și câteva riduri, și câteva coșmaruri inutile. Părerea mea... - Doamnă Anderson, dumneavoastră vă aflați aici din voință proprie? - Firește, ca toți ceilalți... - Ca aproape toți, ca să fim mai exacți. Eu, de exemplu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Ce se Întâmpla totuși dacă Magistrul Își dădea duhul pe neașteptate, dacă murea subit În somn ori În toiul unei ședințe a Consiliului? Poarta rămânea Închisă pe veci? Se recurgea la invenția lui Alfred Nobel, adică la dinamită? Sau la bomba atomică? Mă Întrebam, pentru că altă soluție de clintire a gigantului metalic care străjuia intrarea nu Întrevedeam. Bineînțeles că n-am găsit nici un răspuns, iar ulterior nu m-am mai gândit la asta; am fost prea bucuros când, În fine, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
fostul său profesor la Coimbra - "era totuși umil când trebuia; scandalagiu și obraznic, totuși timid în fața primejdiei; sectar odios, prieten al măririlor și comodităților vieții..." Portughezii își amintesc încă de spaimele lui penibile; când sărea din tramvaie de teama unei bombe imaginare, se prefăcea rănit ca să nu iasă pe stradă, leșina când se complicau lucrurile și se închidea în ascensorul hotelului ca să scape de urmărire. Îndată ce ajunge la putere, fură sume considerabile din tezaurul Statului, fără șovăire. Numai la Credit Lyonnais
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
în delir, iar republicanii și progresiștii disidenți ai lui Alpoim, hotărăsc că a sosit momentul să proclame fățiș revolta. La conspirație iau parte foarte multe elemente. Alpoim aduce banii, Antonio José de Almeida se înțelege cu anarhiștii și începe fabricarea bombelor, câțiva ofițeri de marină se angajează să înceapă insurecția pe vasele de război. Se hotărăște, printr-o convenție între republicani și disidenții liberali, să se ceară abdicarea Regelui. Campania antimonarhică crește necontenit în intensitate. Machado dos Santos menține legăturile cu
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
măsură împotriva lor. Președintele Consiliului, amiralul Ferreira do Amaral, întreabă pe președintele republicanilor, venerabilul Bernardino Machado, dacă Regele Don Manuel poate asista la o ceremonie. Machado îl trimite vorbă: "Spune-i lui Amaral să fie liniștit. E adevărat că facem bombe pentru revoluție, dar nu ne gândim la un atentat personal, care ar dăuna mișcării. Vom continua să facem bombe, totuși nu avem de gând să omorâm pe Rege. Spunei lui Amaral că poate lăsa pe Rege să se ducă la
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]