6,425 matches
-
vin se potrivește la o anumită mâncare sau ce flori se cade să dăruiești în funcție de situație. Există în mine ceva needucabil, cred. Un amestec de tristețe, lipsă de umor, stângăcie și rigiditate m-a condamnat să văd în "mondenități" un chin, o corvoadă, o suferință, deși, în singurătate, am tânjit mereu după ele. Ar fi trebuit să-mi dau seama din capul locului, poate, că mă străduiam în zadar. La petrecerile pe care n-am avut inteligența sau prevederea să le
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
Berzelius dar și cu unele substanțe pe care le mânuia cu scrupulozitate și atenție. Privea adesea curios și admirativ cum se aprindea instantaneu fosforul alb în contact cu aerul; își închipuia cum se pot fabrica bombele cu napalm, dar și chinurile omului la atingerea întâmplătoare de această substanță. Fusese obișnuit de la Cercul de foto să cântărească cu balanța analitică unde manevra tot felul de prafuri, revelatoare și fixatori pe care îi dizolva în apă. Când se aduceau la începutul anului manualele
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
Apoi am sărit; apoi am țipat. Bazinul nu era încălzit. De ce oare crezusem că este? M-a săgetat un fior de gheață și imediat am amorțit în urma șocului, dar prima mea reacție - nu doar față de senzația fizică, dar și față de chinul mai mare de a fi anticipat o plăcere care ulterior mi-a fost refuzată - a fost să izbucnesc în plâns. Nu știu cât a durat. Tata m-a scos probabil din apă; mama coborâse în fugă din tribuna spectatorilor, unde se așezase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
de jos, cea mai descreierată face acuma treabă de o sută și de o mie de ori mai eficientă... Productivitatea a crescut enorm, se recoltează pe zi, mă înțelegi? Pe zi, tot atâtea suflete câte am strâns noi, cu ce chin, cu ce trudă, vorbesc generația mea, într-un întreg ev mediu. Știi doar bine că nu mai prididim - am inventat calculatorul, am inventat orașul-mașină, banda rulantă, uzinele Ford, pescuitul oceanic, telefonia mobilă, sateliții, radarul, plămânul de fier... și uite că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
lui Vasile că-l omoară, dar lui nu-i era că-l omoară, dar se duc la pușcărie de tineri și e păcat. Destul a păcătuit el, să nu mai păcătuiască și copiii din cauza lui. După vreo doi ani de chin, cu două femei bolnave, și sănătatea lui Butnaru s-a șubrezit. Mai întâi a strâns-o Dumnezeu pe Ilinca. Nici Ilinca nu le-a spus celor doi copii că a lovit-o Butnaru cu ciocanul în crucea șalelor și de
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
patul într-o galerie a beciului, pe care-l are azilul. Văzându-se în ce situație a ajuns, crâșmarul îl roagă pe doctor să-i dea o pastilă de câine ca să moară mai repede că s-a săturat de atâta chin. Doctorul l-a întrebat ce păcate grele are și, dacă-i spune, are să-i dea o pastilă. Când a auzit doctorul câte grozăvii a făcut i-a zis: Aici să stai până când te vor termina de mâncat viermii de viu
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
și să-i mai ducă câte ceva. Foarte curios că bărbatul ei nu a oprit-o niciodată, a fost întotdeauna de acord și i-a permis să meargă să-l vadă pe muribund de câte ori a dorit ea. După ani grei de chin și suferință s-a stins, topindu se de viu ca o lumânare, un chip de om cu duh de drac și un drac cu chip de om. Urmașii lui au murit, grăbindu-se să i-o ia înainte ca să i
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
Discutaseră odată despre cum Dumnezeu nu-ți dă niciodată mai mult decât poți duce și cineva exemplificase asta prin faptul că atunci când durerea devine insuportabilă leșini. Dar după noaptea aceea, și-l amintea mereu pe Williamson. Nu leșinase deloc În tot chinul, și el i-a dat toate tabletele de morfină pe care le ținea În caz că ar fi avut nevoie, dar nici alea nu și-au făcut imediat efectul. Dar ce-avea el acum era foarte ușor de suportat - și cum nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
-i curgea sudoarea pe față ca apa, și pe urmă agăța coarda Într-un copac de care se rezema apoi, când se așeza lângă mine, cu prosopul și una dintre bluze Înfășurate-n jurul gâtului. — Da’ știu că-i un chin să nu te Îngrași, Joe, zicea și se lăsa pe spate, Închizându-și ochii și respirând adânc, nu-i deloc ca atunci când ești puști. Apoi se ridica și alergam Înapoi spre grajduri, cât Încă avea mușchii Încălziți. Așa-și menținea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
deplin de faptul că te-au ridicat și te-au dus în arestul miliției din târg. Ei. Abia de acolo a început necazul cel mare... Te-au anchetat zi și noapte. Te-au bătut cu sau fără pricină... sfârșitul acestor chinuri n-a venit decât atunci când te-ai trezit în celula închisorii... Ai stat zile fără număr, zile în care doar gardianul ridica capacul vizetei, să vadă dacă mai trăiești... După o vreme te-au dus la ocnă, la scos cărbune
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
chem, că doar un frate am! Îi drept că prin câte am trecut împreună ne-am făcut frați... Drumul până acasă i s-a părut nesfârșit. Nici atunci când s-a întors de pe front rănit, deși pe drum a trecut prin chinuri greu de imaginat, nu i s-a părut atât de lung! Ajuns la poartă, s-a oprit și rezemându-se de ea și-a făcut cruce, îngăimând: „Slavă Celui e Sus că am ajuns la casa mea!” Nu mai avea
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
un gând într-o ființă, într-o credință cum n-a mai fost. Suntem în a 69-a zi a calendarului gregorian, constelația pleacă din Vărsător și sfârșește în cea a Peștelui zburător. Nu știu câte drumuri vin spre noi și câte chinuri se apropie, din astre coborâte: țes o dragoste nouă cu pasiune. Noi cei vechi rămânem cu multă amărăciune, scriem febril în cuvinte subtil strecurate, în cerul gurii legate. Tescuite acolo în făpturi care se pot nega de timpul din margine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
Nu pot fi doamna munților din poveste, nici stavilă privirilor în cohorte de brazi, nici oseminte nu pot să adun, să descifrez dorul Herei de a se îmbăia în izvorul Kanathos; fecioară liberă, în fiecare an. Zeus îi sfâșia bucuria, chinuri de pământ îi tăiau aripile năluce, prin apele de argilă, nu mai trăia decât durere și milă. Dorul de a fi fecioară mereu este mai puternic decât nemurirea unui zeu! E o revenire la starea dintâi idealul tot mai îndepărtat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
ceas, tot așteptăm să vină și să ne cheme cel care rost mai are în ultimul popas. Tristețea-n agonie se strămuta în mine în plină zi cu soare și cu brățări de aur. Era licoarea urii, iubirea suferindă, în chin te îmbăta ca un pahar cu vin, dar ce frumos era să treci peste nisip, să mai poți vedea o lacrimă fierbinte, rămasă fără chip... Și va mai trece o vreme, și va mai trece-un ceas, va râde clipa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
pe norod în sinagogi, propovăduind Evanghelia Împărăției, și tămăduind orice boală și orice neputință care era în norod. 24. I s-a dus vestea în toată Siria; și aduceau la El pe toți cei ce sufereau de felurite boli și chinuri: pe cei îndrăciți, pe cei lunatici și pe cei slăbănogi; și El îi vindeca. 25. După El au mers multe noroade din Galilea, din Decapole, din Ierusalim, din Iudea și de dincolo de Iordan. $5 1. Cînd a văzut Isus noroadele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85116_a_85903]
-
place microfonul -, ci doar o biată secvență c-un cinel zburînd printr-un aer albastru, ca o pălărie pop. Altfel, nimic, nu există cel mai subțire fir de fum din zbuciumul, angoasele, tristețea bebop mai adîncă pe alocuri decît bluesul, chinul, disperarea situată dincolo de propria ei Înțelegere ori căutările neîncetate, febrile, prin muzică și viața paralelă ei, ale artistului. Nici acea prietenie cu totul specială dintre muzicienii de jazz nu este redată, ce să mai zic imaginată, cum trebuie, de pildă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
un copil, pe urmă-i lipea cu apă de Nil și gata Giseh-ul. Și asta-n vreme ce-n Universul Bucureștilor vedem că lumea științifică se zbate să găsească o soluție pentru a restaura mormîntul lui Tutankhamon. Păi, ce atîta chin, doar am citat, puțin lut, cîteva paie, și gata chirpiciu’ faraonului. Din Vremea, aflăm că dintre tablourile furate de regele Mihai, unul l-a vîndut În SUA. Probabil că era cu Ceaușescu. Octavian Știreanu Își Începe și el editorialul c-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
volți, și toată grozăvia a durat pînă cînd au venit chemați de tata profesorii Căruntu și Duminică și au pus diagnosticul și au stabilit tratamentul și după asta am aflat cu toții că pericolul cel mai mare, pe lîngă moartea În chinuri, la o asemenea maladie este orbirea totală, pe urmă a trecut o lună În care și-a revenit Încetișor, eu l-am Întîlnit pe Dumnezeu lîngă pavilionul numărul trei și, cu vreo două zile Înainte de externare, mă cheamă doctorul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
ce spunea Maitreyi. Mă dureau cu atât mai mult, cu cât o simțeam în stare să iubească totul cu aceeași pasiune, în timp ce eu voiam să mă iubească veșnic numai pe mine. O ființă care iubește întruna, pe oricine; poate fi chin mai insuportabil pentru un amant? Mi-o închipuiam goală și adolescentă, încleștîndu-se de pom cu toată nebunia pasiunii ei. Era o imagine care mă turbura, mă irita, căci mi se părea că voluptățile cunoscute de ea atunci nu i le
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
și să plângă. Mă gândeam că nu e posibil ca numai d'upă două-trei săptămâni de dragoste, Maitreyi să-mi fie luată. Cum stam singur, în întunerec, o revedeam în toate colțurile, în toate atitudinile ei de îndrăgostită, uitam toate chinurile pe care le îndurasem din pricina ei, toate îndoielile, și simțeam cum crește în mine, fără hotare, o dragoste pe care Maitreyi niciodată n-o bănuise. Așteptam zorile ca să-i pot spune că o simplă despărțire de o noapte și amenințarea
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Dumnezeu... *** Am avut o noapte sălbatecă. De cum am rămas singur (umblasem mult pe străzi, fumând în neștire și căutând tot mahalalele indigene, a căror larmă și forfot, și limbă îmi aminteau de zilele mele cu Maitreyi) și m-am dezbrăcat, chinul, pe care oboseala îl adormise oarecum, mă năvăli iar, de data aceasta fără să-i mai pot îatîmpina nici o rezistență. Zadarnic mușcam perna, zadarnic mă loveam să nu țip. Spuneam întruna: "Maitreyi, Maitreyi, Mai-treyi"... până ce nu mai înțelegeam nimic din
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
am văzut În viața mea. Ce poți să-i faci unui pește ca Ăsta? Întreabă Johnson. — PĂi, dumneata cu așa ceva voiai să te lupți de unu’ singur, Îi zic. Eram destul de enervat. — SÎnt prea mari, spune el. Ar fi un chin. — Ascultă-mă, Îi zic. Un pește ca Ăsta te-ar omorî. — Da’ sînt tipi care Îi prind. Da, tipii care Îi prind știu să pescuiască. Da’ să nu crezi că nu-i un chin și pentru ei. Am văzut odată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
mari, spune el. Ar fi un chin. — Ascultă-mă, Îi zic. Un pește ca Ăsta te-ar omorî. — Da’ sînt tipi care Îi prind. Da, tipii care Îi prind știu să pescuiască. Da’ să nu crezi că nu-i un chin și pentru ei. Am văzut odată o fotografie cu o fată care prinsese unul. — Sigur. Pescuind de pe loc. A Înghițit momeala, așa că au tras de el pînĂ i-au scos stomacu’ și l-au făcut să iasă la suprafață și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
vrei să mă iei? — Aduci ghinion. — Nu-i adevărat, ești tu nervos acum. Da’ nu contează, prietene. Tot o să te bucuri să mă mai vezi. Acum, că avea bani, s-a Îndepărtat mult mai repede, da-ți zic, era un chin chiar și să-l privești mergînd. Mergea ca și cum ar fi avut Încheieturile strîmbate. M-am dus pînĂ la Perla, să mă văd cu agentu’ să-mi dea actele, și i-am făcut cinste. Apoi am mîncat și pe urmă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
și intră în contradicție cu idealul de feminitate al eroului: Aș fi vrut-o mereu feminină, deasupra discuțiilor acestea vulgare...". Ea își dezvăluie, în noile împrejurări, preocupările pragmatice: Aspirând la dragostea absolută, eroul devine certitudinea absolută. Natură reflexivă, conștient de chinul său lăuntric, Ștefan Gheorghidiu adună, progresiv, semn ale neliniștii și îndoielilor sale interioare: <ref id="5">5 Vianu, Tudor , Arta prozator i lor români, vol. II , Editura Pentru L iteratură , București , 1966, p .268. </ref> Viața eroului devine insuportabilă, el
CAMIL PETRESCU STRUCTURI ALE ROMANULUI by NICOLETA-GEORGETA SOLOMON () [Corola-publishinghouse/Imaginative/516_a_1169]