7,705 matches
-
-Ma avea intuitiv atât de multă Încredere În Riza Selim Kazanci el, la rândul lui, avea să merite acea Încredere până la ultima sa suflare. Această soție blondă cu ochi albaștri, care a venit la el cu o pisică cu blana deasă și albă ca zăpada În locul unei zestre adecvate, era bucuria vieții lui. Niciodată În viața lui nu a refuzat să-i Înplinească vreo dorință, oricât de capricioasă ar fi fost ea. Totuși, nu asta era și atitudinea băiatului lui care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
ca să-și dea seama cine ce făcea În spatele ușilor Închise și cine, dacă exista cineva, rostea blasfemii la adresa Lui. Celui din cer orașul Îi părea probabil un model strălucitor de licăriri pestrițe, Împânzite În toate direcțiile, artificniște artificii explodând În mijlocul Întunecimii dese. În clipa asta modelul urban strălucitor e colorat În nuanțe de portocaliu, roșu și ocru. E o configurație de scânteieri, unde fiecare punct e o lumină aprinsă de cineva care e treaz la ora asta. De unde e situat Ochiul Divin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
sfârșitul lui octombrie, proclamarea Republicii Turce moderne. Steaguri. Vede multe steaguri, colorate În roșu și alb, iar pe ele semiluna și steaua, fluturând În vânt ca niște haine abia spălate. Din spatele steagurilor se ivește chipul lui Riza Selim, barba lui deasă și ochii mari și triști. Apoi se vede ca tânără femeie stând la pianul ei Bentley, cântând melodii vesele pentru oaspeții dichisiți. În cămăruța de deasupra celei a lui Petite-Ma doarme mătușa Cevriye. Are un coșmar pe care l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Cu răbdare și cu vrere, faci din aguridă miere“, nu-i așa? — Cred că da, spuse Norman. Nu știa exact ce voise Fielding să spună, dar Ted avea o slăbiciune pentru citate. Se considera un om al Renașterii și, prin dese citate din Rousseau și Lao-Tzi, căuta să-ți reamintească acest lucru. Și totuși, nu era nimic rău intenționat În ceea ce făcea. Cineva spusese odată că Ted era o „enciclopedie ambulantă“ și asta se răsfrângea și asupra discursului său. Avea ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
astronavă. INTERIORUL Se opriră pe o pasarelă lată de un metru și jumătate. Îndreptând lanterna În jos, Norman constată că Îi despărțea de podea un hău Întunecat de circa doisprezece metri. În jurul lor, abia distingându-se, se zărea o rețea deasă de lonjeroane și grinzi. Parc-am fi Într-o rafinărie de țiței, constată Beth. Își aținti fasciculul pe una din conducte, inscripționată „AVR-90“. Toate marcajele erau scrise În engleză. — Mai tot ce vedeți face parte din structura de rezistență, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
19371 nov. 1993) în anii 1955 1957 documentează asupra condițiilor de formare ale viitorului cărturar, într-o perioadă istorică destul de tulbure. Studentul abia ieșit din adolescență cultivă cu totală sinceritate și dăruire o prietenie întemeiată pe comunitate de „ideal” (noțiune des invocată în aceste confesiuni), de lecturi și preocupări literare, ca și pe împărtășirea acelorași sentimente de revoltă față de injustiția socială, resimțită de tineri cu specială acuitate. În una dintre scrisori (toate fiind adresate foștilor colegi de școală și prieteni - dl.
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
19371 nov. 1993) în anii 1955 1957 documentează asupra condițiilor de formare ale viitorului cărturar, într-o perioadă istorică destul de tulbure. Studentul abia ieșit din adolescență cultivă cu totală sinceritate și dăruire o prietenie întemeiată pe comunitate de „ideal” (noțiune des invocată în aceste confesiuni), de lecturi și preocupări literare, ca și pe împărtășirea acelorași sentimente de revoltă față de injustiția socială, resimțită de tineri cu specială acuitate. În una dintre scrisori (toate fiind adresate foștilor colegi de școală și prieteni - dl.
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
București și la Craiova, dar În deosebi după revenirea noastră În Iași, după 1945, Îi cunoșteam preocupărileși am contribuit la adunarea de documente și la redactarea unor pagini. Împrejurarea de a mă preocupa, ca medic, de sănătatea sa, Îmi facilita desele Întâlniri pe care le-amavut la Policlinica Nicolina, la Spital și la Sanatoriul de la Strunga. Adunând materiale de la basarabenii aflați la București, Craiova, Vaslui, Suceava și Iași, Îngrijinduma de corespondența foarte vastă purtată, mi-am dat seama că În multe Împrejurări
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
cele două zone ale Prutului. După pensionare, prof. Ghe. Năstase a continuat să fie prezent la Catedra de Geografie a Universității din Iași, studiind și finalizând studii privind locurile natale și antrenând la tematica cercetată colaboratori din perioada activă. În desele Întâlniri, fiind conjudețeni, abordam subiecte și preocupări comune, cum ar fi: sanogeneza și mediul geografic, ambianța geografică a stațiunilor balneare, influența climatului din localitățile balneare din Moldova etc. În discuții se evitau Întotdeauna referirile la Basarabia și În general la
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
creșterea animalelor (Stahl, 1998, vol. I, p. 215). Odată cu dezvoltarea economică și cu creșterea valorii produselor generate de bunurile comune apare faza de supraexploatare. Dezvoltarea economică aduce după sine și începutul desființării regimului devălmășiei absolute prin apariția încercărilor tot mai dese de ieșire din indiviziune și delimitare a drepturilor de proprietate . În cadrul regimului devălmășiei absolute existau anumite forme incipiente de proprietate asupra unor locuri. Aceste drepturi de proprietate, cunoscute sub numele de stăpâniri locurești , nu erau permanente, ci durau doar atât
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Şerban Cerkez () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1820]
-
discurs, ce poate fi încadrat în egală măsură în capitolul de discurs justificativ, are efectul dorit, și anume de recuperare a identității BOR, istoria va judeca. Pe lângă aceste firești demersuri de recuperare a identității instituționale în presa românească, au fost dese articole pin care ierarhia a făcut intervenții publice pentru ca românii să își poată manifesta religiozitatea prin participarea la sărbători importante, unele dintre ele anulate ca zile libere. "Patriarhul BOR cere Camerei ca sărbătoarea Sf. Andrei să fie declarată zi nelucrătoare
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
grele perioade din istoria poporului român, 1948-1977"110. Sub aspect funcțional, discursul se încadrează în categoria discursului de prezentare, însă cu scop reparatoriu. Ca multe alte articole cu conținut discursiv religios încadrat în cel justificativ, în perioada analizată se relevă dese mărturisiri ale ierarhilor cu scopul de a repara imaginea unei instituții acuzată deseori de supunere față de dictatura ateizantă. De-a lungul primilor ani '90, singura voce care își face cu adevărat auzită pocăința în spațiul public românesc prin intermediul mai multor
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
noi, mădularele Bisericii și ierarhia ei, în egală măsură"155. Întregul editorial este de fapt un mesaj de atenționare față de incapacitatea BOR de a comunica și de a-și realiza imaginea în sensul percepției publice. În aceeași revistă se fac dese referiri la românism, naționalism și afirmarea valorilor autentice. Pe lângă acestea, discursul religios-naționalist se poate desprinde din evenimente sau acțiuni menite să atragă atenția. Anunțarea și urmărirea evenimentului "Drumul Crucii" este o relatare, o prezentare a unui fapt care, având conotații
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
se juca cu moartea cum se joacă un copil cu focul neștiind. Simțind o atracție nemaipomenită să probeze cu mîna lui dacă e adevărat sau nu ce i s-a spus. Cam așa era prințul, dar prea lunga apropiere, prea deasa întâlnire cu primejdia te poate face nepăsător la ea și încetul cu încetul omul poate să devină, așa, el însuși o primejdie. Ca doctorii care stau în preajma suferindului și din prea multă rîvnă ajung să fie chiar ei purtătorii morbului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
războiului, că doi zburători adevărați se recunosc dintr-o singură privire. Mai avea doar doi-trei pași pînă la grupul în mijlocul căruia Italo Balbo povestea o întîmplare de război, se vedea după cum își purta palmele, cam grăsuțe și acoperite cu păr des, cîrlionțat, închipuind o luptă aeriană, cînd ca din pămînt apăru lîngă el chiar Leonard Bîlbîie. Ținea între degete un pahar de șampanie și după buzele ușor unsuroase se vedea că gustase din minusculele tartine așezate pe masa mare din salonul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
lîngă umărul lui stîng se afla domnul locotenent inginer Gabriel Corvino de la Arsenal, care tălmăcea cu o voce la fel de înflăcărată, dar mai subțire și de aceea ușor de auzit. Țiuia ca un țînțar, așa și arăta, subțirel, fercheș, cu părul des și creț, cu o paloare subliniată de roșeața pomeților, provocată desigur și de zăduful din salonul lui Basarab Cantacuzino, dar și de paharul niciodată gol pe care îl ținea în căușul palmei. "Ca să fii fericit trebuie să fii liber, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
nu lui, aviatorului Pangratty, ci prințului? Cine să știe, atîtea se petrecuseră în nici zece ani, și atentatul de la Senat, nu a fost decît meritul întîmplării ca prohodul să nu i se cînte de-adevăratelea lui Pangratty, apoi grevele mai dese decît sărbătorile, procesele politice și cele de pe urma războiului, fuseseră destule și surprizele, întorsăturile de frază, conversiunile, disparițiile de pe scena politică ori aparițiile fulminante. Iar Serviciul trebuise să știe tot despre toate și încă un pic pe deasupra. Ei bine, pînă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
curată în ultimul moment. Din acestea fuseseră cîteva, dacă se gîndea numai la atentatul de la Senat ori la afacerea sindicaliștilor din tipografii ori la călătoria sa la Viena, cînd era cît pe ce să nimerească într-o țesătură atît de deasă, încît să nu mai iasă niciodată viu, cine știe, un adjutant, oricît de nenorocit ar fi, tot adjutant rămîne, telefoanele și hîrtiile secrete pentru cei de teapa lui fuseseră inventate și dacă mergea ceva bine atunci poșta militară și telefonul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
o tăcere și privire atît de întunecată, încît poate dărîma pe dinlăuntru orice suflet. Este înspăimîntător și la vedere, nici nu știu cum l-au primit la școala de ofițeri. Cenușiu-vînăt la față, ochi mici, negri, ascunși de sprîncene stufoase și gene dese, ca niște perdele, încît nu poți decît cu mare greutate să-i prinzi privirea, spătos, herculean de-a dreptul, cu brațele mereu îndoite din cauza mușchilor care stau să-i plesnească haina ori cămașa, îndesat, picioare scurte, butucănoase, încît nu poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
și or să te urmărească cu necruțare. - Bine, dar nu le-am făcut nimic! - Da, dar poți să le faci! - Ce să le fac?! S-a uitat într-o parte și nu mi-a mai răspuns. Totdeauna făcea așa, în desele noastre întîlniri, când vroia nu să aud totul de la el, ci să încep să gândesc eu însumi, singur, la toate acestea. Nici nu-mi trecea prin cap! Da, bine, n-o să ignor lumea fiindcă nu mă va ignora ea pe
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
indianului dacă într-adevăr el cunoștea extazul de care vorbea... Un extaz perpetuu era oare posibil? mă întrebam. Însuși Cristos s-a înfuriat odată și a gonit negustorii din templu cu frânghia și îndoiala i-a vizitat sufletul pe cruce. Desele referiri; ale evangheliștilor că "fiul omului" știuse de totdeauna că va fi răstignit erau în acest strigăt al lui infirmate. Nu știuse, nu avea de unde, trădarea lui Iuda, judecata, calvarul, totul fusese o surpriză care îi pricinuise o imensă suferință
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
a adăugat, că l-am cunoscut pe acel Pavel. Înseamnă că o să se aranjeze. Stăteam deoparte în încăperea redacției, în picioare, când se apropie de noi un ins spelb, pe care îl cunoșteam, îl chema Virgil Untaru. Anul trecut, în desele mele ieșiri pe poarta Școlii normale, nimerisem de câteva ori la cursurile lui Tudor Vianu și într-o zi, la ieșire, m-am apropiat de un grup care discuta una din întrebările profesorului: dacă Rafael n-ar mai fi avut
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
mea mediatică foarte mare. Dacă mă gândesc bine, era vorba și de DNA. Dânsul spunea că merg prea des la televizor și că iau prea des poziții publice. E posibil ca-n acea perioadă să fi avut poziții publice mai dese, dar era explicabil. Ministrul justiției care ne susținuse pe noi, Monica Macovei, și care lua poziție atunci când eram criticați pe nedrept, plecase odată cu ruperea Alianței DA. Prin urmare, eram singurul care putea să apere o instituție. De aceea, ieșirile mele
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
Ministrul justiției care ne susținuse pe noi, Monica Macovei, și care lua poziție atunci când eram criticați pe nedrept, plecase odată cu ruperea Alianței DA. Prin urmare, eram singurul care putea să apere o instituție. De aceea, ieșirile mele au fost mai dese. Ulterior, când lucrurile s-au mai calmat, și ieșirile mele s-au rărit. — Vi s-a reproșat și faptul că-i plimbați pe inculpați în cătușe prin fața camerelor de luat vederi. — E foarte posibil ca asta să fie o chestiune
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
la sfârșitul capitolului („De aceea spuneam că Ilie Cazane s-a născut la București dintr-o întâmplare“), cititorul a picat deja în capcana poveștii și poate recunoaște, cu satisfacție, că îi place postura de păcălit. Acest roman excelent scris, cu dese anticipări și reluări ale unor episoade ce apar ca din nimic, reprezintă un triumf al povestitorului. Remarcabilă este reținerea acestuia, care își subliniază prezența mai mult prin tăcere, prin ironia discretă, aproape imperceptibilă, prin ingineria textuală fină, voalată și de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]