8,226 matches
-
un dicționar și un tabel cu verbele franțuzești. Pe peretele din fața biroului atârna un calendar alb, neilustrat. Nu era nici o însemnare pe el. Mi-am luat hainele de pe jos și m-am îmbrăcat. Pieptul cămășii era încă umed și rece. Mirosea a Naoko. Pe carnețelul de pe birou i-am scris: „Aș vrea să stau de vorbă cu tine după ce te liniștești. Te rog dă-mi un telefon cât mai curând. La mulți ani!“ I-am mai privit o dată umerii, am ieșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
răspuns. Era o tăcere mormântală în cămin. Steagul fusese coborât și în cantină se vedea lumină. Deoarece nu prea era nimeni prin cămin, mai funcționau doar becurile de pe partea stângă, dar mirosul de mâncare ajungea până la mine. De data aceasta mirosea a tocană. Am luat borcanul și m-am dus pe acoperiș. Nu mai era nici picior de om acolo. Cineva își uitase pe frânghia de rufe o cămașă albă care fâlfâia în bătaia brizei de seară ca o foaie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
aceasta mergem până la capăt. — Bine, cum doriți, spuse Naoko, chicotind. Era răcoare afară. Reiko purta o jachetă bleu peste cămașă și umbla cu mâinile în buzunarele de la blugi. A ridicat privirile spre cer și a adulmecat aerul, asemenea unui câine. — Miroase a ploaie, spuse ea. Am încercat și eu să adulmec briza, dar mie nu mi se părea că ar mirosi a ploaie, deși cerul era plin de nori și luna nu se vedea deloc din pricina lor. — Cel care stă aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
și umbla cu mâinile în buzunarele de la blugi. A ridicat privirile spre cer și a adulmecat aerul, asemenea unui câine. — Miroase a ploaie, spuse ea. Am încercat și eu să adulmec briza, dar mie nu mi se părea că ar mirosi a ploaie, deși cerul era plin de nori și luna nu se vedea deloc din pricina lor. — Cel care stă aici mai mult, este capabil să prevadă vremea după mirosul aerului. Am pătruns în zona împădurită, unde se aflau casele celor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
de râpă cât ai zice pește. Reiko s-a ridicat în picioare și-a băgat mâinile în buzunarele pantalonilor. — Hai să mergem acasă. E târziu. Cerul era mai întunecat, norii mai denși, iar luna nu se vedea deloc. Acum îmi mirosea și mie a ploaie, dar adulmecam în același timp parfumul proaspăt al strugurilor pe care îi duceam în mână. — De aceea nu pot pleca de aici, spuse Reiko. Mi-e teamă să plec și să mă amestec cu lumea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
răspuns. Am spălat trei castraveți în chiuvetă și am turnat puțin sos de soia într-o farfurie. Am înfășurat un castravete în nori, l-am înmuiat în sosul de soia și l-am mâncat. — E delicios! am zis. Simplu, proaspăt, miroase a viață. Sunt chiar buni castraveții aceștia... mult mai gustoși decât kivi. După ce am terminat primul castravete, l-am atacat pe al doilea. Ronțăiam cu poftă și ecoul răsuna ciudat în încăperea aceea mică. După ce l-am terminat și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
iarnă. Pe geamul de sus a poposit o muscă mare și a r\mas acolo, nemișcată. Deoarece nu adia vântul, Soare Răsare atârna parcă neputincios, de catarg, asemenea togăi unui senator roman. Un câine maro, jigărit și fricos, luase la mirosit toate florile din stratul de flori ce se afla în grădina interioară. Nu-mi puteam imagina de ce trebuie un câine să adulmece flori, pe o zi ploioasă. Scriam și scriam, iar când mă durea tăietura din palmă, lăsam stiloul jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
dat din cap. — Bine, hai la mine! Am luat trenul spre Otsuka, pe linia Yamanote și nu după mult timp ridicam oblonul de metal al librăriei Kobayashi. Pe el era prinsă o plăcuță pe care scria „Închis temporar“. Bătrâna librărie mirosea a hârtie de parcă nu s-ar mai fi tras oblonul de foarte multă vreme. Jumătate din rafturi erau goale și majoritatea revistelor fuseseră legate în grămezi, pentru a fi returnate. Senzația aceea de gol rece era mai accentuată decât o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
ea. — Unde ai vrea să mergem? am întrebat. — La restaurantul magazinului Takashimaya din Nihonbashi. — De ce tocmai acolo? — Din când în când am chef să merg acolo. Am luat metroul până la stația Nihonbashi. Pentru că plouase toată ziua, localul era aproape gol. Mirosea parcă a ploaie și în magazin, iar vânzătorii păreau dezorientați. Am intrat într-un local mic de la subsol și după ce am cercetat cu atenție mostrele de plastic din vitrină, am comandat, fiecare, câte un meniu la cutie. Deși era ora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
gura aceea, ah, atât de moale, zăcea moartă pe pat? Nțțț... Anton dădu paharul peste cap. Poate Else Oloaga să Înghită o poveste ca asta. Dar ea nu prea e genul care să vândă iubire, ce zici? Toată lumea te va mirosi că minți, Sascha. Ai face bine să inventezi un alibi care să țină. Crede-mă: știu totul despre păcat și ec-, ec-... — Ecumenism? — La naiba, știi ce vreau să spun. Economi păcatului! Păi dacă ai plătit-o deja, ți-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
o culoare portocalie, aprinsă. Am presupus că avea de-a face cu decizia ei; ca de obicei, Agnes și cu mine trebuia să dormim la Frau Witting. — Doamna Witting era vecina de sub noi, am explicat. Își purta părul „tapat“ și mirosea mereu a bomboane medicinale mov. Nu i-am zis nimic. În schimb, o priveam fermecat cum Își ridica ciorapii pe picioare, netezind cusăturile, trăgând materialul cu palmele, de-a lungul coapselor, apoi prinzându-le de jartiere, răsucindu-și ușor picioarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
de poliție m-au escortat pe coridoarele aparent nesfârșite, cu linoleum. Până la urmă am ajuns la o ușă. Pieplack a deschis-o cu o cheie obosită și c-o expresie greoaie - sau poate era invers. Spațiul În care am pășit mirosea a vestiar și nu avea nici geamuri și nici aerisire. Un tub de neon bâzâia de parcă ar fi fost gata să renunțe În orice moment la epuizanta sa luptă cu Întunericul. În mijlocul Încăperii era o masă și câteva scaune, Îngrămădite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
ar fi trebuit să suspectez ceva. Dar eram prea pornit să scap din capcana pe care Wickert o Întinsese ca să Îndrepte mai multă atenție asupra problemei. M-am strecurat Înăuntru și am tras ușa după mine. Aerul era Închis și mirosea a vechi, a dulce, de parcă ar fi Început să se descompună. Cu toate acestea, mă simțeam cumva liniștit. Atâta timp, am bâjbâit În Întunercul Încărcat de fantezii și activități compromițătoare. Răutatea, plăcerea și tainele părea să-și fi schimbat locurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
nici o gumă de mestecat, nici măcar apa aia de gură mentolată și scârboasă - nimic de pe planeta asta nu e destul de puternic ca să alunge mirosul de bastirma. Îi trebuie o săptămână ca să dispară cu totul. Dacă mănânci bastirma, respirația și transpirația Îți miros a bastirma zile În șir. Chiar și urina Îți miroase a bastirma! Ce legătură are urina cu Întâlnirile? a auzit-o Armanoush pe mătușa Varsenig, care era destul de nedumerită, Întrebând-o În șoaptă pe mătușa Surpun de Îndată ce le-a Întors
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
și scârboasă - nimic de pe planeta asta nu e destul de puternic ca să alunge mirosul de bastirma. Îi trebuie o săptămână ca să dispară cu totul. Dacă mănânci bastirma, respirația și transpirația Îți miros a bastirma zile În șir. Chiar și urina Îți miroase a bastirma! Ce legătură are urina cu Întâlnirile? a auzit-o Armanoush pe mătușa Varsenig, care era destul de nedumerită, Întrebând-o În șoaptă pe mătușa Surpun de Îndată ce le-a Întors spatele. Încă obiectând, Însă nedorind să se ciondănească cu ele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
ceva mult mai vital decât un castron de manti. — Nu pot, mătușă, a răsuflat cu greutate Armanoush. Mi-ai umplut deja farfuria cu khadayif. Lasă-mă să-l termin pe ăsta, e mai mult decât destul. — Păi, nu voiai să miroși a carne și a usturoi, s-a amestecat În discuție mătușa Surpun cu o nuanță ștrengărească În glas. Așa că te-am servit cu ekmek khadayif. În felul ăsta respirația o să-ți miroasă a fistic. De ce și-ar dori cineva să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
mai mult decât destul. — Păi, nu voiai să miroși a carne și a usturoi, s-a amestecat În discuție mătușa Surpun cu o nuanță ștrengărească În glas. Așa că te-am servit cu ekmek khadayif. În felul ăsta respirația o să-ți miroasă a fistic. De ce și-ar dori cineva să miroasă a fistic? a Întrebat uimită bunica Shushan fiindcă pierduse prima parte a discuției, nu că ar fi avut vreo logică pentru ea oricum. — Nu vreau să miros a fistic. Armanoush a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
a carne și a usturoi, s-a amestecat În discuție mătușa Surpun cu o nuanță ștrengărească În glas. Așa că te-am servit cu ekmek khadayif. În felul ăsta respirația o să-ți miroasă a fistic. De ce și-ar dori cineva să miroasă a fistic? a Întrebat uimită bunica Shushan fiindcă pierduse prima parte a discuției, nu că ar fi avut vreo logică pentru ea oricum. — Nu vreau să miros a fistic. Armanoush a deschis larg ochii, cuprinsă de disperare și s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
ăsta respirația o să-ți miroasă a fistic. De ce și-ar dori cineva să miroasă a fistic? a Întrebat uimită bunica Shushan fiindcă pierduse prima parte a discuției, nu că ar fi avut vreo logică pentru ea oricum. — Nu vreau să miros a fistic. Armanoush a deschis larg ochii, cuprinsă de disperare și s-a Întors spre taică-său, trimițând un SOS, așteptând ca el s-o salveze. Totuși, Înainte ca Barsam Tchakhmakhchian să apuce să rostească vreun cuvânt, telefonul mobil al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
erau extrem de departe de a simți vreun fel de pasiune. — Știi, toată seara am vrut să-ți spun lucrul ăsta, s-a bâlbâit Matt, ca și cum ar fi fost Împovărat de un adevăr neplăcut pe care era pe cale să-l mărturisească. Miroși nemaipomenit... E ceva neobișnuit și exotic... Ca... — Ca ce? a Întrebat Armanoush pălind pe când i se ivea În minte imaginea farfuriei aburinde cu manti. Matt Hassinger a cuprins-o cu brațul și a șoptit: — Fisticul... Da, miroși Întocmai ca fisticul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
să-l mărturisească. Miroși nemaipomenit... E ceva neobișnuit și exotic... Ca... — Ca ce? a Întrebat Armanoush pălind pe când i se ivea În minte imaginea farfuriei aburinde cu manti. Matt Hassinger a cuprins-o cu brațul și a șoptit: — Fisticul... Da, miroși Întocmai ca fisticul. La unsprezece și un sfert, Armanoush a pescuit un mănunchi de chei ca să deschidă nenumăratele lacăte de la ușa bunicii Shushan, temându-se Între timp să nu dea peste Întreaga familie În living, vorbind despre politică, bând ceai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
petrec ceva timp cu ea, fiindcă familia mea mă tot bate la cap să o conduc peste tot ca să se minuneze de Istanbul. Vor să-i cânte osanale orașului ăstuia când s-o Întoarce În America. În ciuda ferestrei deschise, Încăperea mirosea Încă puternic a marijuana, raki și sex. Johnny Cash urla Încă pe fundal. Asya și-a luat geanta și s-a Îndreptat spre ușă. Chiar când era pe punctul să iasă, Însă, Caricaturistul Alcoolic i-a tăiat calea. Privind-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
englezești. Pe când o urmăreau apropiindu-se, cele patru mătuși care stăteau la masă au Început să se foiască Într-un fel straniu, stânjenite, Însă cu zâmbetele largi, de la o ureche la alta, Încă Întipărite pe chip. Curios să vadă cum mirosea străina, Sultan al Cincilea a sărit imediat În picioare și a Început să-i dea târcoale, descriind cercuri din ce În ce mai strâmte În jurul lui Armanoush, amușinându-i papucii, până când a hotărât că nu era nimic demn de interes acolo. — Îmi pare foarte rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
a ridicat trei degete, indicând faptul că titlul filmului era alcătuit din trei cuvinte. A trecut direct la cel de-al treilea și ultimul cuvânt. Ridicând ambele mâini În aer, a apucat un lucru rotund imaginar În palme, l-a mirosit și l-a stors. Fiindcă echipa lui n-a reușit să Înțeleagă ce voia să spună, echipa adversă a Început să râdă. — Asta e o scuză? a Întrebat Armanoush privind-o pe Asya drept În ochi. Cum poți fi atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
poate fi a ta, stăpână. Mătușa Banu stătea dreaptă În pat, mușcându-și buzele până la sânge ca să pară neînduplecată, neavând nici cea mai mică intenție să-și trădeze slăbiciunea În fața domnului Bitter. Pe când Încerca să reziste, aerul a Început să miroasă a praf și mucegai, ca și când camera intrase În putrefacție. Fie momentul prezent se deteriora rapid, transformându-se Într-o rămășiță a timpului, fie putreziciunea trecutului se infiltra În prezent. Porțile interioare ale timpului așteptau să fie desferecate. Pentru a le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]