6,405 matches
-
prea aveam poftă de fumat la ora aceea. În drum spre cutia cu tutun, m-am oprit în dreptul ferestrei și m-am rezemat din nou de pervaz. Priveam de acolo pe strada pustie, fără să văd sau, mai precis, vedeam proiectate propriile mele închipuiri. Am rămas așa, nemișcat (deși îmi era frig), mai bine de o oră. Uitasem complet de fumat. Acum mă preocupa ceva de care încă nu-mi dădeam seama, pentru că altfel cum se explica nevoia aceea de încremenire
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
Olga, în loc să ne bucurăm, plângem... - Și de bucurie se poate plânge... fato, așa să știi... și-și șterseră lacrimile care nu conteneau să curgă nechemate. Cele două fete se despărțiră într-un târziu, după ce puseră pe tapet multe din planurile proiectate. Acestea urmând a fi aplicate chiar din dimineața celei de-a doua zi. - Mai întâi și-ntâi este bacalaureatul, rosti sentențios Olga. La auzul acestui cuvânt cu mai multe vocale decât consoane, Ina, care până atunci plutise în alte sfere
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
în apă care pătrunseră prin hainele lor subțiri. Natura începuse să se dezlănțuie. Alex veni cu propunerea: - Ce-ar fi să mergi la mine la o cafea? I se părea că așa îi va fi mai ușor să demareze discuția proiectată. Se aștepta ca ea, în discuția ce avea să urmeze, să se disculpe sau să reacționeze cu virulență. Era posibilă chiar declanșarea unei adevărate crize. Nebănuind că seara aceea era sub auspiciile unei zodii neprielnice, Olga se bucură și-și
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
oare într-un act sexual cu ea, murind împreună într-un accident complex? Dimineața și în primele ore ale după-amiezelor o urmărea de la hotel și până la studiourile de film. Nu-i spusesem că negocierile noastre pentru ca actrița să joace în proiectata reclamă la mașină eșuaseră. Așteptând-o să apară, își contorsiona ușor mâinile și se agita pe bancheta din spate, aproape ca și când trupul său ar fi mimat inconștient, pe derulare rapidă, sute de raporturi sexuale cu ea. Mi-am dat seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
corpul nevătămat în aceeași lumină verde-albăstruie care cădea și peste mașinile acelea cu o geometrie perfectă. Vaughan o conduse de la o mașină la alta, ajutând-o să urce pe platforme și să intre în cabinele prototipurilor stilizate, în mașinile special proiectate, în limuzinele de lux pe a căror banchete din spate ședea ca regina ostilă a acelei tehnarhii hiperactive. - Plimbă-te cu Gabrielle, Ballard, mă îndemnă Vaughan. Ține-o de braț. O să-i facă plăcere. Mă încurajă să-i iau locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
în care bovarismul provincial e privit cu ironie tandră, ușor amuzată, iar versul liber muzicalizează grațios, improvizînd ludic rime interioare. Prin 1913 sau 1915 — nu putem preciza cu certitudine data — tînărul autor exersa însă pseudonimul Tristan Ruia, ales pentru un proiectat volum de versuri, Hamlet, dar într-un alt manuscris, datat 1915, putem citi deja — negru pe alb — Hamlet de Tristan Tzara, București 1915. Fotocopiile celor două manuscrise sînt reproduse de Sașa Pană în ediția 1971 a Primelor poeme, sub titlul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Hamlet” și „Ofelia” („Hamlet“, respectiv „Proclamație“, fără a mai aminti prozele), despre iubiri și destine de femei provinciale, despre înserări autumnale și vacanțe etc. În poemele din 1913-1915 ale lui Vinea, impusurile iconoclaste sînt însă cenzurate de o melancolie retractilă, proiectate - nostalgic - în trecut, în amintire sau într-un prezent dominat de sentimentul pierderii iremediabile, al neliniștii metafizice sau al angoasei expresioniste („Septembrie. Ciornă“, „Dintr-o vară“, „Doleanțe“, „Pantelimon“ ș.a.). În schimb, primele poeme ale lui Tzara - pline de îndemnuri iconoclaste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Dada, Suprarealism ș.a.). Referințele invocate în sprijinul propriului punct de vedere - rezervat față de „cei obscuri” - aparțin unor gînditori precum Valéry, Vanderéme, Thibaudet sau E.R. Curtius. În articolul „Dadaism și creație“ (Viața literară, II, nr. 57, 15 oct. 1927, fragment din proiectatul volum Digresiuni asupra conceptului de poezie), Vladimir Streinu ironizează cu o finețe dusă pînă la imperceptibil „metafizica” dadaistă, combătînd-o cu propriile arme: „...Noi, care într-alte vremi ne-am fi prosternat zeităților astăzi defuncte, să așezăm cucernici pe Dada în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
ordine. Așa cum se înțelesese cu patronul acesteia. Poimâine, deci, ne vedem, la prima oră, la locul crimei, glumi, el, către patron, la despărțire.Cele două zile au trecut mai iute decât o clipă. La prima oră a avut loc întâlnirea proiectată alaltăieri. A fost transformată, acea primă oră,într-un moment festiv, ce avea să rămână adânc întipărit în memoria multor celebre persoane municipale. După ce s-a tăiat panglica inaugurală, domnului Mațoschiîi părea rău că totul s-a terminat atât de
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
doar cu soarele și luna pe cer. Iar eu, împărțit în două, mă căutam și mă strigam în disperare, rătăcind printre munți și văi. Deodată, am dat un strigăt de bucurie și recunoaștere în același timp. Mi-am văzut umbra proiectată și răsfrântă peste muntele din fața mea. Am alergat ca un nebun în întâmpinarea ei, în speranța că-mi voi regăsi jumătatea. Dar pe măsură ce mă apropiam, umbra se plia tot mai mult peste munte și se lungea, după cum eu mă depărtam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
scăpa de ea, numai pentru a face loc unei clipe de fericire. Ori, fericirea, în afara tristeții, nici nu există. Dacă deții tristețea, este o eroare să crezi că poți oculta cu ea fericirea. Este o mare eroare, o tristețe greșit proiectată nu poate aduce nicidecum fericirea, e doar o amăgire ce o adâncește și mai tare. Eu văd foarte clar stigmatul pe sufletul tău, este momentul să-i dai un sens, el are valoarea lui, nimic nu e întâmplător. Va trebui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
lumină întru hotar de vindecare. în tihnă, mi am mușcat ferestrele la colțuri să simt seva miruirii curgând peste candela ochilor mei niciodată aprinși. Am sfâșiat tablouri cu pasta încă umedă de teamă să nu fiu înghițit de putregaiul flăcării proiectat ca o rană în pântecul-dojană. Și-am rătăcit pe căi ascunse mimând renașteri asfințite din candelabre prăfuite. Și, la final, doar la final, ochilor mei li s-a permis să afle de ce nu și-au primit lumina de la nceput: ... mi-
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
despre familia Sprague. O listă provizorie de democrați reformiști candidau pentru locuri în Consiliul Municipal și în Comisia de Cenzori din Los Angeles, iar tema campaniei lor electorale era „Sistematizarea orașului“. Susțineau că peste în tot Los Angeles există locuințe proiectate greșit și nesigure și cereau ca Marele Juriu să inițieze o anchetă asupra antreprenorilor care au construit locuințele respective în anii ’20, când afacerile imobiliare au luat un avânt extraordinar. Tabloidele au preluat protestul și au scris nenumărate articole despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
roadele pieselor sale cu succes comercial avea să Își cumpere spațiul și timpul necesare pentru a scrie literatură adevărată, fără a trebui să se mai gândească la vandabilitatea ei. Un stimulent În plus era faptul că, chiar dacă partea dramaturgică a proiectatei sale cariere duble aducea cu sine câteva compromisuri făcute gustului popular, munca nu avea să fie chiar una de sclav. Poate urma să fie chiar distractivă. Perspectiva aspectelor practice ale montării unei piese, a cunoștinței cu actorii, a participării la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Îngrozitor. Nu iau În seamă durerea. Nu mai iau În seamă nimic. Lustra Începe să se balanseze tot mai intens, apoi să se Învârtă odată cu mine. Viteza ei crește de la o clipă la alta. Camera e un vârtej de lumini, proiectate pretutindeni. Apoi se-ntâmplă ceva de-a dreptul ieșit din comun: hainele se desprind din umerașe, ca și cum puteri invizibile le-ar fi Îmbrăcat pe dată. Sacoul se-nclină ușor și invită la dans rochia neagră a Melaniei. Rochia acceptă cu
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
sacre, toate par să fi fost coborâte din ceruri și așezate pe vârful unui deal. Catedrala St David e altfel. Așezată la marginea unui orășel din Țara Galilor, oraș numai cu numele, Își ascunde virtuțile Într-o vale atât de perfect proiectată, că arată ca o gravură. Vitele pasc până sus, aproape de pereții catedralei. Iubesc locul acesta. Fiorul de vechime care-ți umple plămânii când Împingi ușa ca să intri: răsuflarea captivă a sfinților, așa mă gândesc mereu. Cred că aveam șapte sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
case pentru păpuși. Știam eu, strigă ea. Mă interesez pentru un prieten. Da, sigur. Spune-i să poarte sutienul ăla al ei roșu când se duce să caute finanțare. 21.11: Sunat Gerry de la Dickinson Shop din New York. Verificat fonduri proiectate special pentru investiții În societăți cu angajați exclusiv femei. Gerry spune că e floare la ureche: „Fondurile etice sunt noua Viagra, Katie“. 22.27: Ben se scapă pe el În pat. Schimbat cearșafuri. Încercat găsit scutec. Unde sunt scutecele? 23
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
a se stinge din viață, În 1857, Își lasă prin testament toată averea fidelului de Sainte-Barbe, care Însă Îl urmează la doar câteva luni. Un om cu destin tulburat, ca al multora dintre Eleganți, pe care Baudelaire Îl pomenește În proiectata carte despre dandysm ca pe un „scriitor prețios”, Însoțit mereu de o neșansă „la fel de mare ca talentul său”. D’AnnunzioGabriele Ugo D’Annunzio, prinț de Monte Nevoso (1863-1938). Mai mult decât sigur, unul dintre puținii autori italieni care se lasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
muncii, dar ordinea care Îi unește este una obștească: „Trăiau precum albinele”, spune Hesiod. Gând cu totul străin celui construit de egocentricul dandy, care se visează necontenit singular și singur. Cât despre parabola celestă În care dandy-ul se vede proiectat ca Înger de către unul dintre cei mai temeinici cunoscători ai săi, fie-ne Îngăduit să o punem sub semnul Întrebării: „șDandy-ulț este o scurtă epifanie, o utopie pâlpâitoare, o clipă de eternitate ce refuză să se prelungească Într-un prezent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
de seducție! Sprâncenele au o linie pură, alungită, frumos arcuită, și acoperă pleoapele orientale, calde, viu colorate; ochii, migdalați, negri, adânci, arzând de o flacără neasemuită, mângâietori și imperioși, Îmbrățișează, Întreabă și reflectă tot ceea ce Îi Înconjoară; nasul, grațios, ironic, proiectat Înainte, Îți aduce Îndată În minte celebra frază a poetului: Sufletul meu plutește pe parfumuri așa cum sufletul celorlalți oameni plutește pe muzică! Gura are forma arcuită și de acum subțiată de spirit, dar, pe acea vreme, ea mai era Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
mai devreme. Macedoneanul vedea posibilă unitatea și armonia umanității, ca rezultantă a procesului de omogenizare etnică sub semnul Legii. Templierii adaugă acestei construcții dimensiunea religioasă, ceea ce reprezintă un pas mare Înainte. Un pas mare și uimitor, pentru că, să nu uităm, proiectatul ecumenism venea după veacuri de cumplite confruntări ale creștinilor și ale necredincioșilor, de cruciade sângeroase, după masacre reciproce În care sucombaseră zeci, sute de mii de vieți, după războaie pustiitoare iscate tocmai din diferențele, aparent ireconciliabile, În materie de credință
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Dacă marii templieri și șefii politici și religioși musulmani depășeau faza consensului de principiu și treceau la fapte, o eră nouă se deschidea În fața omenirii: vârsta de aur rediviva. Sau, poate, aspirația nebuloasă a pământenilor către o vârstă de aur proiectată nostalgic În trecut abia Începea să-și deseneze conturul de realitate posibilă Într-un viitor născut sub ochii lor: putea fi așezată acum Întâia bornă a celor o mie de ani de pace, belșug și fericire despre care vorbește Cartea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
puncte cardinale. Construcția colibei sacre repetă așadar cosmogonia.18 Întâlnim, și nu este de mirare, o concepție asemănătoare în Italia antică și la vechii germani. Este vorba de fapt de o idee arhaică și foarte răspîndită: cele patru zări sânt proiectate, pornind de la un Centru, în cele patru puncte cardinale. Mundus era, la romani, o groapă circulară împărțită în patru, fiind în același timp imagine a Cosmosului și model exemplar al locuinței sau așezării omenești. S-a sugerat, și pe bună
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
Îmi făcea plăcere să cred - reconstituia atmosfera vizitei lui Pușkin În Crimeea, cu un secol În urmă), Lidia și cu mine practicam un joc de oază născocit de noi. Ideea care stătea la baza lui era parodierea unei abordări biografice, proiectată - ca să zicem așa - În viitor, transformând astfel prezentul amăgitor Într-un fel de trecut Încremenit, așa cum ar fi el văzut de un memorialist senil care Își amintește, ca printr-o ceață neputincioasă, cum a cunoscut un mare scriitor când amândoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
pare că stăpânești tu terenul, te ajută să nu cazi în ridicol tocmai când ești în plină desfășurare de talente. Fără alte ezitări, m-am hotărât să intru. Aveam bani, știam ce urmăream, puteam pregăti în aproape toate detaliile întâlnirea proiectată. Nu mai intrasem niciodată în acel local. Știam că era un restaurant select. Urmăream, uneori, din stație, așteptând troleibuzul, cele ce se petreceau dincolo de perdelele grele, de pluș, vișinii. De obicei erau trase. Uneori, totuși, mai rămânea câte o crăpătură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]