6,822 matches
-
tăcere, uitându-se la fața mea în timp ce spuneam povestea mamelor mele, și povestea de la Salem și uciderea lui Shalem. Prietena mea nu s-a mișcat și nici n-a scos vreun sunet, dar fața îi arăta zbuciumul inimii, oroare, furie, simpatie și compasiune. Când am terminat, a dat din cap: - Acum înțeleg de ce nu mi-ai povestit mai demult, a spus ea cu tristețe. Aș fi vrut să te fi ajutat să duci povara asta de la bun început. Dar acum că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Vania. Și desigur, fiii lui Iosif pe care îi știi tu mai bine, a zis Gera. Fiice nu are? a întrebat ea. - Nu încă, am răspuns. Gera a văzut două femei tinere și-a arătat cu capul înspre ele cu simpatie: - Acelea sunt două dintre fiicele lui Zabulon, fiul Leei. Mama lor, Ahava, a făcut șase fete, care formează ele singure un mic trib. Îmi place când mă primesc în cercul lor. Sunt un grup vesel. Liora, Mahalat, Gia, Yara, Nadia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
propriu-zis un ospiciu și nici eu nu fusesem nebun. Am rămas abătut și toți s-au simțit obligați să mă încurajeze, să mă asigure că nu trebuia să pun la inimă gafa colegului lor care mă jignise din exces de simpatie, urându-mi să ajung un artist tot atât de cunoscut și de mare ca Van Gogh. „Îți dai seama, Daniel, ce mândri vom fi când vom veni să-ți vedem operele la muzeu? Vom povesti tuturor că te-am îndemnat noi să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
modelele nu mă ascultau? M-am îndreptat furios spre ea și am întins mâna să-i smulg cerceii. Atunci m-a mușcat de braț, aruncându-mi o căutătură sălbatecă. Mânia o făcea frumoasă și, pe loc, am simțit o mare simpatie pentru ea. Fără să stau prea mult pe gânduri și fără s-o cunosc, mai mult din dorința de a mă culca mai repede cu ea, scutindu-mă de preliminarii obositoare, i-am propus să se mărite cu mine. Livia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
să repet aceeași ispravă acum. Curioși, și unii dintre ei cârcotași, bătrânii aveau să-l tragă de limbă pe Dinu să afle amănunte despre cum s-a desfășurat vânătoarea și n-aveam nici un chef să se uite la mine cu simpatie ironică. Preferam să fiu socotit o canalie decât un neajutorat. Prin azil circulau fel de fel de povești despre tăcerea bizară a pescarilor, despre văduvele din cătun care își alungau singurătatea cum puteau, dar vânătorile de cerbi incendiau pur și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
întors spre ea, nu mai exista nici urmă de dușmănie în atitudinea lor. Palma pe care Marta i-o trăsese puștanului le plăcuse. „A dracului femeie, ziceau parcă mutrele lor. Ați văzut cum l-a pleznit?” O priveau chiar cu simpatie și au lăsat-o să plece. Noaptea însă au năvălit peste ea trei inși. Puștanul cu capul ascuțit ca o pasăre și frații lui mai mari. I-au smuls hainele și au violat-o pe rând, după care au aprins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
miros. Cu bătrânii, ea se arăta de obicei caustică, îi lua peste picior când se întreceau cu gluma și o ciupeau. Le striga atunci, răutăcioasă: „Hei, moșule, fii atent că-ți cade proteza”. Și scăpa astfel, pierzând, desigur, și din simpatii, ba chiar împingându-i fără voie pe clevetitori să se răzbune. În dimineața aceea, însă, era cu totul alta. Tremura, și de frig poate, dar cu siguranță și din pricina tulburării care pusese stăpânire pe ea. Valurile deveneau din ce în ce mai mari, aerul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
nu condamne un mort când un papă viu dorea asta? Călugărul făcu o pauză de efect, după care își reluă relatarea. — Papei Ștefan i s-a părut că nu depusesem destul zel și m-a bănuit că aș fi avut simpatii ascunse pentru mort, de aceea păstrasem o scandaloasă decență în proces. În ultimul moment, ca reținerea mea să nu fie rău interpretată, m-am repezit să-i ajut pe cei care smulgeau odăjdiile de pe cadavrul papei Formosus. Dar abia apucasem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
veritabil vierme de mătase. M-am întors la azil și încă din acea zi am început să pun în aplicare un plan. Mai întâi m-am străduit să mă reapropii de bătrâni și chiar să le recâștig cât de cât simpatia celor care n-aveau motive să-mi poarte pică. Arătam ca un om ieșit din convalescență, dornic, din nou, de viață, de bârfeli, de societate, fără urmă de ranchiună în atitudinea mea. Dimpotrivă, am pus toată arta de care eram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
crescute În inocență și fără a ști nimic despre viața sexuală, În special În societatea puritană, ipocrită, din Anglia și America, și apoi aruncate pe neașteptate În oceanul căsniciei, lăsate să Înoate sau să se Înece, stârnea profund imaginația și simpatia lui Henry. Cunoștea, desigur, mecanismul contactului procreator și, din operele ilustrate cu caracter erotic - colecția lordului Houghton din conacul de la țară Îl ajutase mult să se informeze -, se familiarizase cu variațiunile și perversiunile adăugate de ingeniozitatea și depravarea omenească. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
cinci după-amiază și, la 8.30 În seara aceasta, le sort en est jeté... sărmana mea piesuliță va fi aruncată În arenă... ca o fecioară creștină azvârlită leilor și tigrilor.“ Transmise mulțumiri necunoscutei dne Wharton pentru bunele urări pline de simpatie, dar nu și pentru că o anunțase pe Minnie de iminența premierei. „Speram să nu auzi de această mică aventură decât dacă este un succes“ conchise el, „dar acum mă grăbesc să Îți expediez această notiță Înainte ca posibila dezonoare să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
greu, În deschiderea prelungitului monolog final - „Sunt ultimul, Doamne, din neamul Domville“, o voce de la galerie spuse tare: — Și ce bine că ești! Elizabeth Robins Își acoperi urechile, ca să nu audă hohotele stârnite de vorba de duh. Nu avea cine știe ce simpatie pentru Alexander, dar nu-i plăcea să vadă un coleg actor suferind asemenea umilință. Spera, fără speranță, că Henry va ajunge prea târziu pentru a lua parte la ea.] Pătrunse În teatru pe la intrarea actorilor, făcând un semn cu capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
The Times pe masă, Împreună cu un număr considerabil mai mare de scrisori decât veneau În mod obișnuit cu poșta de luni dimineață. Mai mulți prieteni care fuseseră la teatru sâmbătă seară se grăbiseră să Îi trimită mesaje de sprijin și simpatie. Toate exprimau aproape aceleași lucruri: „mi-a plăcut enorm piesa... purtarea scandaloasă a galeriei... rușinosul discurs al lui Alexander... sper că nu te vei descuraja și ne vei mai da și alte piese la fel de frumoase“. Erau pline de amabilitate, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Du Maurier se numărase printre primii prieteni care Îi scriseseră, cu sensibilitatea și tactul care Îl caracterizau, după premiera la Guy Domville, deplângând purtarea galeriei și exprimându-și admirația pentru piesă, și Îi scrise din nou, exprimându-și sprijinul și simpatia, când aceasta fu scoasă prematur de pe afiș. Henry răspunse cu căldură la ambele scrisori, după care schimbară câteva cuvinte la un vernisaj privat, Înghesuit și zgomotos, care se ținu la Grosvenor Gallery În februarie, dar abia la Începutul lui martie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
pe bancă între cumpărături, uitându-ne la un stand cu vaze, iubitul meu mi-a spus: Știi, nu-mi vine încă să cred ce noroc am avut că te-am întâlnit. Credeam că pentru alte persoane nu poți simți decât simpatie, dar nu mi-aș fi imaginat vreodată că voi fi în situația de a nu mai putea trăi fără cineva. Să nu te fi întâlnit înțeleg că ar fi însemnat ca sufletu-mi să rămână sterp, pustiu și toată simțirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
un comportament decent și plăcut trecătorilor. Uneori părând mai sărăcuță, pe alocuri murdară (Vaslui, Bârlad), ea este de cele mai multe dăți fascinantă. Nu te poți plictisi în ținutul umbrelor, culmilor și soarelui. Iar clima, continentală excesivă, i se potrivește de minune. Simpatie, înțelepciune, Iași. Iașii sunt un oraș extraordinar. Însă ceea ce este mai românesc: Universitatea Alexandru Ioan Cuza, Mănăstirea Golia, Biserica Bărboi, Trei ierarhi, Mitropolia, și ceea ce este mai select, mai de paradă: Palatul Culturii, Grădina Botanică, centrul civic, centrul nou, Bulevardul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
mișca cu ușurință, felul în care mă făcea să mă simt ușoară. Dansam cu Adi, mă uitam la Adi, însă mă gândeam tocmai la Angi. Cred că mă simțise distantă, căci, la un moment dat, îmi zâmbi cordial, prietenește, cu simpatie. Ieșirăm o clipă afară pe terasă. După câteva momente de liniște, el începu: Nu seamănă Emilie extrem de bine cu acestea? îmi spuse în joacă. Însă eu știam că e serios. În acea clipă, în acel moment, pentru un minut doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
cineva care vede doar asta în mine? Iar tu ai putea să-l primești înapoi știind toate astea? Da, fiindcă ești doar un gunoi) . și pentru că cele două femei s-au înțeles, a fost pace între ele și o anumită simpatie; respect pentru situație. Tot ce vreau este să nu-mi fie frică, stres. Restul nu contează. Dar frica e ceva în noi, adânc înrădăcinată, și normală. Cheia e să vezi situația, și să fii pregătit. Să sufoci pe cineva astfel încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
o dădăceală neplăcută și înțeleaptă. Colecția mea de tablouri să nu părăsească Regatul. Dădăceală fiind, ești chiar obligat să n-o urmezi. Respect-o totuși, fiind în interesul nostru comun ca, donând imediat colecția guvernului Majestății Sale, să-ți acroșezi simpatia publică, înlesnindu- ți preluarea rapidă a celorlalte valori... Când mă refer la colecția mea de tablouri am în vedere o singură excepție. Cel mai prețios dintre ele (și nu doar în ordine sentimentală) se află deja transferat în țara dumitale
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
în contact cu Deborah pentru simplul motiv că... ei bine... o place. A, am înțeles. Tonul lui Alison era din gama „toate speranțele sunt pierdute“. — Înțelegi acum problema mea? a continuat Julia punând o mână pe mâna lui Alison, căutând simpatia acesteia. Voi toate de la masa asta aveți soți care trebuie să rămână în contact cu fostele lor soții și cu familiile lor de dragul copiilor. Dar eu... eu... am un soț care-și petrece timpul cu fosta nevastă din nici un alt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
folosescpe moment o tautologie. Capetele pe jumătate înecate protestează într-un fel anume, s-ar putea spune chiar printr-o durere de burtă, deși e evident că acum nu e vorba despre burta ta. Te bucuri, domnule, de nețărmurita mea simpatie și de ocazia de a servi un ceai de rădăcini. în cazul unor astfel de afecțiuni doamna O’Toole își pune toată nădejdea în rădăcina săgețelei. Merge de-a dreptul în miezul afecțiunii și, zdrang!, ești vindecat. — Rochia, zise Vultur-în-Zbor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Toole era cea mai urâtă femeie pe care-o văzuse vreodată. își reveni. — Pot să vă pun o întrebare stânjenitoare? îi zise el. Unde mă aflu? — Bună întrebare, încuviință Virgil Jones. — Printre prieteni, îl liniști Dolores O’Toole, rânjind cu simpatie. Vultur-în-Zbor se simți foarte nedumerit. NOUĂ — Ești la poalele muntelui, îi spuse Virgil Jones. Aceasta este insula Calf, iar muntele se numește muntele Calf. în realitate muntele reprezintă întreaga insulă. — Sunteți singuri aici? întrebă Vultur-în-Zbor. — Aici da. Da, aici suntem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
lui Virgil Jones se simți din nou amărăciunea. Vultur-în-Zbor se îndepărtă, luând-o spre colibă. îl lăsă pe Virgil Jones cufundat în gânduri, iar acesta absent rupse în două niște crenguțe. PAISPREZECE în condiții normale Vultur-în-Zbor ar fi simțit o simpatie instinctivă față de doamna O’Toole, așa diformă cum era. El însuși îndurase împunsăturile sociale adresate ciudatului. Ei doi ar fi trebuit să aibă multe în comun. Știa acum și de ce n-aveau. Dacă Virgil Jones avea dreptate când zicea că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
recapete curajul de a crede cu tărie că orașul K era locul potrivit pentru el. Existau destine mai rele decât cel de a petrece o eternitate în compania acelor ochi. Și, cum o asculta pe Elfrida, simțea chiar o anumită simpatie pentru Ignatius Gribb. în ochii ei Gribb era un om grijuliu și drăgăstos, iar ochii ei nu se înșelau. Dar treptat s-au adumbrit, ca și când siguranța ei s-ar fi clătinat... apoi umbra a fost izgonită și ochii au scânteiat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
nu lipsise de la nicio reprezentație. În cinstea păpușarului, a maestrului, avu loc și o recepție. Răspunzând la câteva Întrebări despre munca sa, cei prezenți remarcară modestia și simplitatea artistului, vocea caldă și ochii săi inteligenți. Doamnele Îl priveau cu vădită simpatie, iar domnii se simțeau extrem de onorați de prezența acestuia printre ei. Spectacolul din seara aceea umpluse până la refuz sala. În primul rând de scaune, alături de alți câțiva oficiali din oraș, veniți Împreună cu familiile, se afla Însuși domnul primar (proaspăt Întors
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]