6,854 matches
-
V.2... IV.5... “Ah! Ce plăcere să salutăm pe cel mai tânăr pensionar...” ... ”...Adică, de ce să-i mai duceți, dacă bunicul are, acum, timp berechet...” “...final de carieră. În antecamera veșniciei, cum am citit eu undeva. Frumos, nu? Antecamera veșniciei! Sună așa, cam ca un dangăt de clopot...” ... “...Mi s-a făcut “pielea găinii”, mai abitir ca atunci când mi ai blocat salariul pe câteva luni pentru că m-am prezentat cu un certificat medical pe care n-ai binevoit să mi
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
gaguri ieftine, niște trucuri cabotine... am aflat că e studentă în anul III la Naturale, că tatăl ei e preot într-un sat (ce coincidență!), că... Coana Moașă! Sărmana coană moașă! Doctorul întregului sat. Chipul ei, deși pierdut demult în veșnicie, îmi revine în minte clar, mai adevărat chiar decât a fost atunci când avea viață. O față bonomă, cu trăsături fine și pline de blândețe, cu toate că Ana Angelescu, nimeni alta decât coana moașă se străduia să pară în fața satului întreg sobră
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
mi-ar plăcea să învăț mai departe, dar nu cred că pot, pentru că, la liceu, e nevoie de ceva bani, cam mulți, că mama zice că e mai bine la profesională, ies cu o meserie, trei ani nu-s o veșnicie, pe urmă, neapărat, am să fac liceul la seral. Pot să merg și la liceu - mi-a răspuns părintele Traian - că doar acolo, după câte știe el, pentru copii ca mine, orfani, dar cu rezultate bune la învățătură, există burse
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
zgomote închipuite, precum ronțăitul de fierăstrău al firelor de iarbă legănate de adiere, și atunci se ridica ușor, îl învăluia cu brațele, îl trăgea la pământ, sărutându-l și respirând ușurată, dă-o naibii de logică! n-o să trăiesc o veșnicie! Iar din acele clipe încolo n-ar mai fi fost interesată și, prin urmare, nu știa de legătura existentă între aceste teorii despre iubire, artă, căsătorie și alunecările singuratice Îalunecări în toate sensurile - și cădere, și ispită - și de aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
facă ceva și la sfârșit îndemnul că nu merită să suferi pentru nimic. A fost întocmai, fără ca Andrei Vlădescu să-i spună vreo vorbă. Și ea sfârșea: „Dă-o naibii de treabă! Se poate, mă? Doar n-o să trăim o veșnicie, să ardem pentru orice lucru! Află că m-am șucărit și eu și trebuie să-mi alung supărarea și uite că am să beau de necaz. O să beau un mescal“. Părul bogat și roșcat a săltat un timp, nervos, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
vreau să știi că-mi pare bine că sunt aici“, apoi coborându-și fruntea pe umărul lui, „și că mi-e bine. Strânge-mă tare în brațe. Strânge-mă și dă-le naibii de cărți, că n-o să trăiești o veșnicie“, „Ce vrei să spui?“, se arătă nedumerit, „Exact ce-ai auzit, știu eu bine c-ai auzit: n-o să trăim o veșnicie“, lipindu-și fruntea și buzele de gâtul lui cald, învăluindu-l în acel parfum amețitor de viorele sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Strânge-mă tare în brațe. Strânge-mă și dă-le naibii de cărți, că n-o să trăiești o veșnicie“, „Ce vrei să spui?“, se arătă nedumerit, „Exact ce-ai auzit, știu eu bine c-ai auzit: n-o să trăim o veșnicie“, lipindu-și fruntea și buzele de gâtul lui cald, învăluindu-l în acel parfum amețitor de viorele sau alte flori proaspete de primăvară, și el încercând să-i ridice capul încăpățânat lipit de umărul lui, „Și ce-am să fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
mângâia părul și nu se auzea decât foșnetul rochiei ei și pe urmă glasul grav, pentru că-i auzise întrebările, „Dă-l naibii de țigan și dă-le naibii de examene! Ești cu mine acum, asta contează, n-o să trăim o veșnicie, vreau să-mi fie bine, vreau să fiu fericită, înțelegi? înțelegi?“, ridicând fruntea brusc și apucându-i fața între cele două palme încă reci, privindu-l în ochi și întrebându-l cu gravitate: „Înțelegi? Răspunde-mi!“. Pe urmă brusc schimbând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
durerile și obsesiile mari le faci mai ușoare, în orice caz suportabile, în orice caz o vreme suportabile. Știa foarte bine ce se întâmplă cu el în fiecare zi. Evitase mereu să folosească vorbele definitive și categorice „întotdeauna“, „niciodată“, „pentru veșnicie“. Oricât ai fi de ferm într-un sentiment și într-o relație umană nu are rost, își spunea, să gândești că în eternitate toate vor fi identice, te poți schimba de la o zi la alta, celălalt se poate schimba sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
să speri în sufletul tău, dar să nu închizi speranța în vorbe care numai printr-o minune, atât de rară încât e de necrezut, se va împlini. Însă acum i se părea că durerea și disperarea lui vor dura o veșnicie. Știa foarte bine că timpul macină și alină orice și că după o vreme totul nu va fi decât o amintire pe care va fi liber s-o gândească ori nu, după bunul plac. Dar până atunci i se părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
foarte bine că timpul macină și alină orice și că după o vreme totul nu va fi decât o amintire pe care va fi liber s-o gândească ori nu, după bunul plac. Dar până atunci i se părea o veșnicie, de parcă disperarea lui ar fi fost sortită să dureze cât lumea, pentru că fiecare clipă era un chin și număra clipele de chin. „Asta nu înseamnă nimic pe lângă altfel de chinuri“, îi spunea Rodica Dumitrescu dintre pături. „Cel puțin știi că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Muntele se ridica asemeni unei primejdii dorite, proteguitor și indiferent și plin de speranțe și veșnic și al lumii întregi. Și în clipa următoare s-a învelit iarăși în cortine de aburi și privirile umezi și îndurerate nu străpungeau decât veșnicia și nimic altceva. Ca o himeră necesară. Au coborât, în timp ce soțul Mioarei schia. S-au așezat la o cafea cum făcuseră cu ani în urmă. Între ei erau amintiri, tăceri și din nou amintiri. „Mama s-ar bucura grozav dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
trimis la voi." 15. Dumnezeu a mai zis lui Moise: "Așa să vorbești copiilor lui Israel: Domnul, Dumnezeul părinților voștri, Dumnezeul lui Avraam, Dumnezeul lui Isaac și Dumnezeul lui Iacov, m-a trimis la voi. Acesta este Numele Meu pentru veșnicie, acesta este Numele Meu din neam în neam. 16. Du-te, strînge pe bătrînii lui Israel, și spune-le: Mi s-a arătat Domnul, Dumnezeul părinților voștri, Dumnezeul lui Avraam, lui Isaac și lui Iacov. El a zis: "V-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85084_a_85871]
-
vânt, Să-l scuture pe al meu mormânt. Vuietul să i-l ascult tăcând, Nopțile reci să le simt mai blând, Florile să-și scuture parfumul lor sfânt Să-mi fie balsam pe mormânt. În codrul vreau să stau în veșnicie Ca sufletul din mine să nu umble-n pribegie, Iar ploaia ca o soartă cântă Și pe mormânt, ea este o bucurie sfântă. Când mi-a fost greu, eu l-am simțit aproape, De aceea vreau în el ca să mă
Regăsirea by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91647_a_107362]
-
ea moare, Soarele e soare și mereu răsare, Viața când s-a dus nicicând nu mai reapare. Când soarele apune, nu este dureros, Mâine iar sosește chipul lui frumos Îmi pare-o nebunie, viața nu e soare, Nu ține-o veșnicie e frunză ... căzătoare. SINGUR LA APUS Bogați cu haine scumpe îmbrăcați Gândesc că pot să schimbe pasul sorții Și strâng averi imense de-mpărați, Renume-și fac și-ades își uită morții. Doamnele și ele se gătesc și ies Pompoase
Regăsirea by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91647_a_107362]
-
Trăiește codrul în mine, Lumea sa îmi aparține, Nicicând n-am să-l părăsesc, Mă iubește și-l iubesc. Și la vremea de ... nu sânt Am să mă prefac pământ Să rămân aici cu el... Trist e codrul singurel! RAIUL VEȘNICIEI Fulgere să strălucească, Codrul să îngălbenească, Frunza lui să cadă jos Să se- așeze în strat gros, Să-ncălzească cu folos Un mormânt necălduros. Iarna, falduri de zăpadă Peste crengi uscate cadă, Și în nopțile prelungi, Vântul bată-i frunza
Regăsirea by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91647_a_107362]
-
Măcar câteva minute, Roata vieții-ncetinească, Timpu-n loc să îl oprească, Aș dori să-mi dăruiască Doar o clipă minunată Să mă simt încă odată Mică-n casa părintească! Într-a Lui împărăție, Cu cântec de serafim, Raiul meu de veșnicie Va fi tainic și sublim... O PETALĂ DINTR-O FLOARE Nepoțelul meu cel mic Seamănă cu mine-un pic Și nu pot trăi de fel Dacă nu sunt lângă el! E-o petală dintr-o floare, Este-un fluturaș sub
Regăsirea by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91647_a_107362]
-
făcut o dată pentru totdeauna, cînd S-a adus jertfă pe sine însuși. 28. În adevăr, Legea pune mari preoți pe niște oameni supuși slăbiciunii; dar cuvîntul jurămîntului, făcut după ce a fost dată Legea, pune pe Fiul, care este desăvîrșit pentru veșnicie. $8 1. Punctul cel mai însemnat al celor spuse este că avem un Mare Preot, care S-a așezat la dreapta scaunului de domnie al Măririi, în ceruri, 2. ca slujitor al Locului preasfînt și al adevăratului cort, care a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85082_a_85869]
-
Watson, balansând pe volan un teanc de declarații. — Începem treaba de la mijloc și apoi continuăm. Câte trei clădiri de fiecare parte: adică șapte clădiri cu totul. Șase apartamente În fiecare... — Patruzeci și două de apartamente? Doamne, o să ne ia o veșnicie! — Și mai sunt și cele de pe partea opusă a străzii. Watson privi În sus către clădirea de lângă ea, apoi din nou spre Logan. Nu putem să punem niște băieți În uniforme să se ocupe de asta? Logan Îi zâmbi. — Tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
ușor încât nu știe omul dacă mai ești în urma lui sau poate ai luat-o peste deal de multă vreme. --Nu voiam să-ți tulbur liniștea, părinte. --Tulburămi-o, fiindcă va veni și vremea când n-oi fi bucuros de liniștea veșniciei... Nu știu de ce, dar nu mai aveam parcă nimic să-i spun în acele clipe. Gândurile erau dominate de întrebarea: “Ce voi găsi în chilioara mea? Oi găsi - ca de fiecare dată - mâncarea caldă pe masă? Și cum de știe
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
sînge, vor fi aruncate în flăcări, ca să fie arse de foc. 6. Căci un Copil ni s-a născut, un Fiu ni s-a dat, și domnia va fi pe umărul Lui; îl vor numi: "Minunat Sfetnic, Dumnezeu tare, Părintele veșniciilor, Domn al păcii." 7. El va face ca domnia Lui să crească, și o pace fără sfîrșit va da scaunului de domnie al lui David și împărăției lui, o va întări și o va sprijini prin judecată și neprihănire, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
este rîvna și puterea Ta? Fiorul inimii Tale și îndurările Tale nu se mai arată față de mine! 16. Totuși, Tu ești Tatăl nostru! Căci Avraam nu ne cunoaște, și Israel nu știe cine suntem; dar Tu, Doamne, ești Tatăl nostru, Tu, din veșnicie, Te numești "Mîntuitorul nostru." 17. Pentru ce, Doamne, ne lași să rătăcim de la căile Tale, și ne împietrești inima ca să nu ne temem de Tine? Întoarce-Te, din dragoste pentru robii Tăi, pentru semințiile moștenirii Tale! 18. Poporul Tău cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
coptă și latină. „Sufletul este alfa și omega“, zise Petru. „E bine tot ce Încuviințează Dumnezeu.“ „Fapta nu este bună sau rea În sine“, adăugă Simon. „Morala este statornicită de oameni, iar nu de Dumnezeu.“ „Fapta de milostenie este zălogul veșniciei“, zise Petru. „Minunea este o mărturie pentru cei Încă neîncrezători.“ „Dumnezeul vostru ar putea drege vătămarea unei fecioare?“ Îl Întrebă Simon, privindu-și Însoțitoarea. „El are puterea spiritului“, spuse Petru, vădit stînjenit de Întrebare. Sofia zîmbi cu Înțeles. „Dar oare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
oda somnului, sub pleoapele lor aghesmuite cu balsam și cucuta visului, nu se Întrezărea semiluna verzuie a ochilor pieriți, căci bezna era deplină, bezna jilavă a timpului, negura veșnică a grotei. De pe ziduri și din bolta peșterii se prelingea apa veșniciei, susurînd lin pe vîna stîncii, precum sîngele În venele adormiților, iar uneori stropii cădeau pe trupurile lor trudite, pe chipurile lor Încremenite, rîurind printre ridurile frunții Înspre scoica urechii ori oprindu-se În arcada pleoapelor, după care se scurgeau precum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
cîte se petrecuseră În sufletul său și În trupul său, nici el nu mai știa cînd, acum Îi apăreau ca-n vis, poate chiar fusese doar un vis, coșmarul vieții și coșmarul morții, coșmarul iubirii neîmplinite, coșmarul timpului și al veșniciei. În preajma sa, la stînga și la dreapta, Îi presimțea pe cei doi prieteni ai săi, pe păstorul Ioan și pe Malhus, căzuți Într-un somn letargic, Îi simțea, deși erau duși cu dușii, neclintiți și făr-de suflare, ca Îmbălsămați, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]