7,756 matches
-
orbi pe Mira coroana luminată Ce frunței ei marmorei îi fuse destinată! O văd și mai frumoasă, mult mlădiată-n îmblet, Pădurile ei negre iluminând c-un zâmbet. [REGINA] Pe tine, cavalere, te voi vedea pierdut... Singur îmblînd prin lume, pierind necunoscut, Urât de ziua albă și [ -'- - -'- ] de noapte. Și-n jurul tău mulțimea s-a-mpreuna cu șoapte, Isteții-or spune celor ce-or vrea a înțelege: E1 a trădat pe-amicu-i... și-amicul lui: un rege". [................................................. ] Ce cauți iar aicea
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
lulă de duhan. [REGINA] Duhan! duhan numești tu acea dulce aromă Ce-originea își trage chiar de la vechea Romă?... Istorie cunoști tu? Cunoști geografie? Ești idiot, o rege, 'n-a ta idioție! [REGELE] Acuși să te ia dracu! Acuși să piei de-aice, Tu, furie cumplită din vremile antice! {EminescuOpVIII 354} Vrei să mă scoți tu [oare] [ - - - ] din sărită, 40 Să umblu-n lume tragic, ca gâsca opărită? O! O! acuși mă supăr! Și îți blănesc giubeaua În furia mea sfîntă
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
NU] E! taci... nu-i de-acelea ea... Odată măritată... nu mai e... nix... Nu se află... O știu eu, și de aceea mi-i dragă... Ei acu adună-ți mințile-n cap și să te vedem In tentationem... Să piară dracu dar trebuie s-o ieu eu. INTENT[ATIONEM] Iar mă duci în ispită... in tentationem... Ei bine: Ta ascultă măi stomahule... nu te supăra... răbdare fătul meu! Trebuie să fac ca marele gheneral muscalesc Suworow care-a poruncit în
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
iubit. Văzutu-l-ai oare? El singur în munte e dus, rătăcit, Și poate de chinul iubirei muncit, De frig poate moare! {EminescuOpVIII 415} Eu am iubit, o, tu codru măreț, Păduri visătoare! Pierdut-am, ah, glasu-i și ochiul isteț, El a pierit, s-a dus, îndrăzneț, În lumea lui mare. Eu am iubit, visătorilor brazi, Tu codrule verde Pierdut pentru ochii-mi e blândul obraz Și glasul iubit eu nu-l aud azi, În lume se pierde. Eu am un iubit, visătorilor
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
brazi, Tu codrule verde Pierdut pentru ochii-mi e blândul obraz Și glasul iubit eu nu-l aud azi, În lume se pierde. Eu am un iubit, visătorilor brazi, Pădure măreață. Și glasul lui dulce eu nu-l aud azi, Pieri pentru mine iubitul obraz, Iubita sa față. Voi brazi cu-apărare, tu soare iubit, Țineți-l cu bine, Priviți ca prieteni pe cel părăsit, Să nu îi înghețe, -n omăt viscolit, Și inima-n sine. Voi brazi cu-apărare, tu
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
aruncă coroana, dar nu se-naintează) FELICE Ce e asta? Un laur veștezit? Ce-nsemnează asta? HISTR[IO] Fiul meu, laurul veșted să-ți fie un esemplu, o povață pentru toată viața ta! Ca și culoarea sa verde plină de viață piere și glorie și favoare. Un moment de [te] poartă lumea de furia nebuniei sale, un moment... până începi a crede în mărimea ta... atunci ți-ntoarce spatele... rămâi singur. FELICE (își face loc și se repede la el ) Tatăl mieu
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
meu? FELICE Tată! ISTR[IO] E clopoțelul morții... ascultă! ascultă! (se desface din brațele lui Felice ) Vezi...? Ei vin! Lasă-mă, lasă-mă. Da, da! Eu viu mamă, eu viu! Ascultă! Ascultă clopoțelul! Pentru mine, pentru mine... Sunetul... din urmă... piere... a pierit?... Eu... viu. (la ultimele cuvinte cade jos ) FELICE Tată! Tată! O, Dumnezeul meu! E mort! (se ridică dup-o pauză lungă) Repauză din calea ta! Dormi dulce! Somnul cel dulce al morții nu te lasă a simți ce
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
Tată! ISTR[IO] E clopoțelul morții... ascultă! ascultă! (se desface din brațele lui Felice ) Vezi...? Ei vin! Lasă-mă, lasă-mă. Da, da! Eu viu mamă, eu viu! Ascultă! Ascultă clopoțelul! Pentru mine, pentru mine... Sunetul... din urmă... piere... a pierit?... Eu... viu. (la ultimele cuvinte cade jos ) FELICE Tată! Tată! O, Dumnezeul meu! E mort! (se ridică dup-o pauză lungă) Repauză din calea ta! Dormi dulce! Somnul cel dulce al morții nu te lasă a simți ce rece, ce
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
Orbitoare dar lipsită de căldură. Nălucire Ca din munții mei tesalici, când, din zarea cea senină, Iese steaua dimineții vestitoare de lumină: Munții-ncep pare c-a arde și e semn cumcă i-a nins. O, nălucă luminoasă ce-ai pierit când te-am atins, De pe stânca cea înaltă unde tu m-ai tot chemat Nu e chip de mântuire, nici cărare de-nturnat, Ci căderea-n adâncime, deci m-arunc și te blestem. LAIS O durere niciodată nu e dreaptă. Să
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
simți în tine... nedeprinsă de ani mulți C-o simțire mai adâncă, tu în mine nu admiri Decât omul ce preferă moartea aprigei robiri. Că mă-nalți peste mulțime este numai o părere... Lasă-mă-n viață numai, strălucirea-ndată piere. O, să-ți piară turburarea de pe ochi, ca să vezi iar Cumcă sunt ce-am fost de-a pururi: un țăran, iar nu ce par. Vrei ruina numai pentru ca un sînge-așa de rând Ca al meu să nu se verse și
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
de ani mulți C-o simțire mai adâncă, tu în mine nu admiri Decât omul ce preferă moartea aprigei robiri. Că mă-nalți peste mulțime este numai o părere... Lasă-mă-n viață numai, strălucirea-ndată piere. O, să-ți piară turburarea de pe ochi, ca să vezi iar Cumcă sunt ce-am fost de-a pururi: un țăran, iar nu ce par. Vrei ruina numai pentru ca un sînge-așa de rând Ca al meu să nu se verse și nu știi că numai
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
a aceștii fatalități ce apasă atât de greu ființa lui... Căci pentru mine el sufere! O, Dumnezeul meu! cugetarea această îmi despică inima, și dacă el nu s-ar fi aruncat după mine în lacul d'Albano, eu aș fi pierit, și când el sufere, când boala îl apasă, îi sfâșie pieptul, când toate s-au sculat asupră-i să-l facă nenorocit, eu să nu merg să-l mângâi, să privighez la trebuințele lui, să-i gonesc nenorocirea?... Oh! când
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
decât putea suferi natura omenească, ci se arăta ca un fenomen extraordinar și prin împrejurarea că păsările și cuatrupedele, cari de altmintrelea se ating de cadavre omenești, sau că nu gustară deloc din morții neîngropați, sau, dacă mușcau din ei, piereau. Dovadă este disparițiunea acestui soi de păsări, cari nu se mai vedeau nici pe lângă cadavre, nici în alt loc. Asemenea la câni, fiindcă trăiesc în apropierea oamenilor, se observa influența răului. [ 51] Cam aceasta era starea boalei, fără a mai
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
formele unei adevărate coade. A consultat bietul sergent pe savanți; aceștia i-au declarat că este cu neputință a-i face vreo operație fără a compromite viața copilului. În ce privește culoarea, s-au încercat în toate chipurile s-o facă să piară. Toate însă erau în zadar: căci, deși izbutiseră, printr-o mulțime de loțiuni și fricțiuni, a atenua nuanța prea pronunțată a epidermii, totuși nu era decât pentru puțin timp. Un moment pielea părea a se albi de tot când seara
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
în somn apărând un diavol mare, cu un aspect înfricoșător, care-i zicea: "Pentru ce te miri că mă vezi... deoarece ai băut din sticlă?... Nu sânt eu tatăl copilului tău? " O, mister! Ajuns la vârsta de 13 ani copilul pieri. Părinții lui, nemângâiați, urmară a bea, dar nu mai văzură reînnoindu-se teribilele aparițiuni cari le nelinișteau somnul. IV MORALITATE Astfel sergentul fu pedepsit pentru necredința lui și cusătorița pentru zgârcenia ei. V CE SE FĂCUSE MONSTRUL VERDE Nu s-
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
avântate, ne chema când dădea peste un nume familiar sau peste adresa vreunuia care venise aici din B. și poate chiar îi cunoștea pe oamenii aceia, sau cel puțin putea să-și dea cu părerea cu privire la o adresă -, dar îi pierea graiul când descoperea semnătura împărătesei Austriei sau a domnului von Goethe. Se spune că Goethe ar fi privit din hotelul montan mina din apropiere, din care s-ar fi extras și ceva argint, chiar și aur, ceea ce o făcu pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
era un oraș care punea o patină pe toate lucrurile din Europa, până și pe propriile amintiri. Era ceva atât de altfel, de necunoscut, încât scotea din forță și vitalitate forme copleșitoare, atât pe lumină, cât și pe întuneric. Ceea ce pierise era lăsat să piară ca niște rămășițe frumoase, piese de colecție cu care se puteau încă face afaceri rentabile. Și tata, care de obicei părea atât de zgomotos și de categoric, ședea mut, un pic neajutorat, ca unul care nimerise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
punea o patină pe toate lucrurile din Europa, până și pe propriile amintiri. Era ceva atât de altfel, de necunoscut, încât scotea din forță și vitalitate forme copleșitoare, atât pe lumină, cât și pe întuneric. Ceea ce pierise era lăsat să piară ca niște rămășițe frumoase, piese de colecție cu care se puteau încă face afaceri rentabile. Și tata, care de obicei părea atât de zgomotos și de categoric, ședea mut, un pic neajutorat, ca unul care nimerise din greșeală în această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
și hai la teatru. ― De ce? ― Păi azi ai spectacol. E marți, e ora 18.00, ar trebui să încep, dar o mai lungesc eu un pic dacă tu o scurtezi acolo și vii. Ai înțeles? ― Da, răspund tremurat, căci îmi pierise glasul. Era adevărat, aveam spectacol și eu dormeam ca prostul. ― Alo, mai spune Pompi, esențial este să nu te pripești. Hai, te aștept. Nu mai țin minte cum am coborât, chiar mă întrebam de ce să nu iau liftul. Prostule, mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
le pompează afară prin esofag ca pe niște baloane invizibile. Este convins că nu va mai ajunge la capătul suferinței, că viziunea sa este mai învolburată ca de obicei, iar demonii care de fiecare dată se ofereau să-l călăuzească pieriseră și ei fără urmă. Brusc, i se păru că întunericul seamănă cu aripile unui șoarece zburător imens, mai negru decît o rugăciune, și un milion de gînduri începură să-i dea tîrcoale ca o haită de lupi. Se lumina de
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
scoși pe tușă. Am făcut și eu aceleași legături, tocmai de aceea mi-am zis de la bun început că nu aveam nimic de pierdut dacă intru în jocul Angelinei, zise Poștașul. Cine știe, poate cu ocazia asta o să-i mai piară și lui Roja cheful să mai facă pe detectivul, m-am gîndit. — Să nu-mi spui că l-ați vîrît și pe Roja în povestea asta, zise Timișoara. Păi fără el, n-ar mai fi avut nici un farmec, zise Poștașul
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
Universității sau MAPN? Nici o aruncătură de băț. N-o să stăm decît să ne tragem puțin sufletul, încearcă să i lămurească Roja. Trebuia să mă gîndesc de două ori înainte de-a intra în încurcătura asta, își spune simțind cum îi piere tot entuziasmul, cum aburii beției îi îngreunează mișcările. Doar n-o să te dezumfli tocmai acum, cînd semnalul a fost dat, cînd totul pînă în clipa asta a decurs conform planului, încercă să se încurajeze, să-și caute din priviri hainele
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
din mînă cu repeziciue. Nu care cumva să te miști de-aici pînă mă întorc că te-ai ars. M-au lăsat toate răbdările. Catîr ce ești. Mă aștepți neclintit dacă vrei să-ți fie bine, adăugă luîndu-și imediat tălpășița, pierind în noapte. Cîteva rafale de vînt se porniră din senin exact cînd ajunse la doi pași de portiera mașinii, umflîndu-i pentru cîteva clipe haina, spulberîndu-i în față praful de pe marginea drumului, încercînd parcă să-l provoace. Își ținu respirația și
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
despre cum a fost să treacă prin exil. Era după Tatu, începe el. Armata noastră a luat-o spre nord. În munții înzăpeziți am găsit o oarecare siguranță, cu toate astea, însă, înălțimile amețitoare au slăbit pe toată lumea. Mulți au pierit, iar animalele de povară și proviziile au fost abandonate. Ne aflam în regiunile mocirloase ale pajiștilor mlăștinoase. Era o imagine de coșmar. În apropiere de Tibet, oamenii mei au fost atacați, iar acum treceam printr-o zonă stăpânită de triburi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
închipui că Mao ar fi capabil de distrugere în masă doar din cauza invidiei pe talentul cuiva. Nimeni nu a înțeles vreodată temerile lui Mao. Treizeci de ani mai târziu, Mao lansează așa-numita Revoluție Culturală a Mărețului Proletariat, în care pier milioane de vieți pentru a-i pava drumul. E un truc pe care Doamna Mao nu va reuși niciodată să-l învețe de la Mao: nu numai că el scapă de critică pentru răspunderea lui în crima secolului, dar își și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]