7,696 matches
-
mari ale talk-show-urilor politice actuale, care se remarcă prin schimburile violente de replici, acuzele nefondate și atacurile la persoană. Marcus et al. (2000) au explicat acest fenomen prin atracția involuntară față de conflict. Cum altfel am putea explica faptul că indivizii resimt simultan atât repulsie cât și atracție față de conflictele din știri? Așa cum ni se explică în literatura de specialitate (Gerber et al., 2011), agresivitatea crește nivelul atenției. Într-un context de agresivitate, devenim mai alerți, mai atenți la stimulii din exterior
Conflictele din ştiri. Impactul asupra cinismului, încrederii şi participării politice by Mădălina-Virginia Boţan [Corola-publishinghouse/Journalistic/928_a_2436]
-
primul caz, s-a subliniat confuzia dintre natural și primitiv, ignorându-se faptul că omul este esențialmente o ființă socială: „Întorcându-se împotriva naturii se întoarce împotriva lui însuși“. Din această cauză, la un moment dat, psihologismul și moralul sunt resimțite ca forțări și abandonate treptat. „Restaurația imaginară“ pe care, apoi, Sadoveanu, o încearcă prin construirea societății arhaice perfecte (care n-a existat astfel niciodată) este pasul decisiv înspre abandonarea oricărei iluzii de realism și instalarea în livresc, în imaginarul afirmat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
artificiu, nu spontaneitate; joc, nu invenție; manieră, nu poezie. Așadar, o artă a expresiei, înflorită și prețioasă; uniformă și decorativă; cântătoare, cadențată ca în versetele biblice“. Poate că temele literaturii lui Sadoveanu vor fi, tot mai mult de acum încolo, resimțite ca învechite pentru cititorul internaut, consumator exclusiv al ficțiunilor timpului său; poate că însăși scriitura sadoveniană, expresivă și misterioasă în sine, nu-i va mai entuziasma decât pe marginalii lecturii, pe rafinații degustători din underground-ul stilului, dar Sadoveanu va rămâne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
aducă abundență în aproape fiecare cămin, iar rezultatele negative n-au așteptat nici ele să-și facă apariția. Natalitatea extrem de scăzută (cine mai are chef de hârjoneală în pat după ce muncește douăsprezece sau chiar paisprezece ore?), insecuritatea și timiditatea maladive resimțite de bărbați în fața unei femei și viceversa, incapacitatea savurării unui moment real de plăcere, inexistența vacanțelor și, în general, lipsa timpului liber sunt tot atâtea consecințe ale unei noi forme de nebunie brevetate în Extremul-Orient: mania muncii. Aceasta nu poate
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
a ceea ce îl înconjoară. Eu văd, eu pot, eu înțeleg, eu vreau, eu am iată tentaculele verbale care ne guvernează, sub diferite forme, și sunt singurele pe care noi le putem gândi sau imagina. De aceea confruntarea cu japoneza este resimțită ca un șoc. Enunțul japonez (și implicit judecata emisă astfel asupra lumii) nu este construit în jurul persoanei care asumă și rolul de subiect gramatical, ci în jurul unei stări de fapt, care se întâmplă cumva independent de subiect. Nu eu văd
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
amici) de același sex, pentru a se simți în largul lor și pentru a fi înțeleși pe deplin. Aproape toți bărbații au dificultăți în inițierea unei comunicări erotice cu posibile partenere, ceea ce duce la frustrări imense și intense, acumulate și resimțite de ambele părți. Faptul că subiectele intime sunt încă percepute ca tabuuri absolute arată că drumul care trebuie parcurs până la integrarea sexualității în viața individuală și colectivă este încă lung. Școlărița N-am înțeles ce anume îi fascinează pe americani
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
mi-am luat de la o tarabă ceasul miniatural pe care-l mai port și acum la breloc. Am fost în localul My Way, la karaoke. Ne place la karaoke. Ne place să ascultăm oameni mai nesiguri pe ei, să le resimțim emoția atunci când sunt pe scenă, să le înghițim fiecare gest și să-i încurajăm în gând, ținându-ne strâns de mână. Am cântat și noi How Do You Do de la Roxette și am stat la masă cu niște oameni frumoși
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
de domnul și doamna Wentworth. În zdrențe și subnutriți, prizonierii se tîrau pe șosea cu saboții lor de lemn și se alcătuiau o procesiune lungă de vreo trei sute de metri. Efortul de a-și căra bagajele Începuse deja să se resimtă, iar una dintre țărăncile chineze din fața porților strîngea acum În mîini o rachetă de tenis. Sprijiniți de vehiculele lor, soldații și ofițerii de jandarmi priveau fără să spună nimic. Bine hrăniți și bine echipați, acești militari de securitate, atît de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
plasează aici la granița dintre concretețea cărnii și abstracție, sunt corpuri-semn, hieroglife însuflețite, situate în spațiul ce desparte trupul viu de marionetă sau de manechin, în acel spațiu unde incarnarea se află la limita dezincarnării sau, mai exact, pare să resimtă nevoia de a o integra. În ceea ce-l privește pe Kantor, acesta își înscrie în modul cel mai explicit textul-manifest, „Teatrul morții”, în prelungirea gândirii lui Craig. Dacă respinge și corectează viziunea propusă de Craig - în „Actorul și Supramarioneta” - despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
să nu distrugă vraja: e ușor de înțeles că, punând „aparițiile” alături de actor, Pirandello a ținut să sublinieze forța de realitate a personajului imaginar, care, în viziunea poetului, este întotdeauna mult mai real decât s-ar părea. Dar și actorul resimte această forță de realitate - firește, actorul capabil să creadă în fantome, să se lase fermecat de ele, prins în mrejele lor. „V-ați jucat rolul, Contesă”, comentează Cotrone, „împreună cu două figuri ieșite direct din imaginația autorului dumneavoastră”. „Aparițiile” vor dispărea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
prezența unui fior misterios, ca și când ar fi fost atinse de aripa nevăzută a cuiva sau a ceva venit de altundeva, dintr-o altă lume, ceva ce dădea senzația unui amestec de hidoșenie și de frumusețe.” În cele din urmă, înfiorarea resimțită în fața reîncarnării teatrale îi amintește regizorului de o alta mai veche: „În timpul războiului, pe peronul unei gări, așteptam cu aceeași înfiorare întoarcerea lui Ulise din Troia...” Modernul Ulise, soldat întors de pe front, dar și fantomă venită din teritoriile morții. Camera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
și în tragedia greacă, de apariția unui mesager al morții. În acest sens vorbește el, în notele de regie la Clasa moartă 1, despre căutarea elementului straniu, a „stranietății”, „a unei stranietăți atât de accentuate, încât publicul să o poată resimți ca pe un șoc dureros”. Iar printre mijloacele indicate mai apoi ca exemple de instrumente ale producerii șocului se numără și apariția neașteptată și tulburătoare a unui străin, alături de apariția unei fantome ori de nălucile ce ne bântuie visele, „acele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
iarbă, a celor plecați dintre noi”. Ideea unei opere a cărei grandoare e strâns legată de moarte are la Genet un dublu aspect. Ea privește mai întâi relația dintre sentimentul pe care i-l inspiră statuile lui Giacometti și teroarea resimțită în fața statuii lui Osiris din cripta de la Luvru: „Mă cuprinsese frica, pentru că nu încăpea îndoială că era vorba despre un zeu”. În fața unor statui de Giacometti, trece printr-o stare asemănătoare, simte „o emoție foarte apropiată de acea teroare și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
lui de taină. Cu siguranță, pictorul alergase la hanul în care trăsese Marioritza, într-o ultimă încercare de a o reține. Fără succes. Plecarea Marioritzei îi surprinsese pe toți cei care o cunoșteau. Lăsa un mare gol în urma ei. Îl resimțea și prințul. Dacă era sincer cu el însuși, trebuia să accepte că asta se întâmplase din momentul în care șoimarul de la Păuna îi trimisese vorbă că Além revenise la casa șoimilor. Pictorul îi invită în atelier, arătând o atenție deosebită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
românește... Dar uite, uite că plecai cu pantalonii în vine!... Hermelinul roși de ciudă, dar și de plăcere. Putea să jure că își legase bine nădragii. Cum de alunecaseră totuși? Valetul avea mâini de vrăjitor. Nu le simțea, în schimb, resimțea din plin efectul. ― Ce faci? Nu mai pleci? ― Ba da! Acum... Vă mulțumesc, domnule! ― Ușa este puțin mai la dreapta ta. ― Da, domnule! ― Julien! ― Voi veni negreșit, domnule Julien. PAGINĂ NOUĂ 28 Ivan strângea și împacheta lucruri, lega cufere și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
laolaltă, se răsti la mine Omul cu ciocul de aramă. Apoi continuă ca pentru sine: - Cățeaua a fost în călduriă E hotărât că nu ne vom mai putea înțelege niciodată, din vina ei, deoarece a cugetat cu matricea. Atunci am resimțit durerea violentă din creștet. Omul cu capul de păstârnac îmi implantă în creier ciocul de aramă, clătinându-și zarzavatul țestei și gesticulând cu hulubele mâinilor întinse în spațiul negru cenușiu fixat ca un hotar în jurul tristeții mele, peste care nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
poezia cu titlu criptic „Canibalism stelar“ (vol. I, p. 42) „Întîlnirea celor două stele, a celor două făpturi“ nu este „efectul interpenetrării dintre acțiunea de precunoaștere cu cea de necunoaștere“, după cum va susține Nina Roth-Swanson, ci transpunerea lirică a șocului resimțit de Mendel Osipovici În momentul În care privirile noastre se vor fi Întîlnit, atunci, la redacția publicației Însemnări rusești (unde trecuse „Întîmplător și fatal“) de la Paris, Într-o sumbră zi de noiembrie a anului o mie nouă sute douăzeci și doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
Revistei de istorie și teorie literară de a publica în 1988 un capitol inedit („Mătrăguna”) din lucrarea lui Simeon Fl. Marian a fost lăudabilă, dar nu a umplut un gol, ci abia l-a revelat. Un gol care s-a resimțit nu o dată (16). Nici chiar Mircea Eliade nu a știut de existența acestui manuscris, și astfel nu a folosit nenumăratele informații folclorice, etnobotanice, de medicină populară culese din toate regiunile țării și cuprinse în capitolul „Mătrăguna” din cartea inedită a
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
am donat 75 de exemplare, Însemnările disparate n-au luat drumul coșului, scrisorile au rămas necercetate, consemnările pe marginea cărților citite așteaptă să fie folosite, fișele Întârzie să se transforme În profiluri și Înșiruirea ar putea continua la infinit. Am resimțit din plin și această sincópă legată de jurnal, Întrucât mă obișnuisem să notez câte ceva zilnic și chiar dacă Însemnările nu depășeau bariera banalului, ele reflectau o anume stare a neputinței de a-mi depăși condiția. Chit că o să-mi răpească alte
Ultima sută by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91673_a_93187]
-
suntem Împrăștiați și nu trăim cu toată ființa ceea ce se Întâmplă În Altar. Eu n-am fost nominalizat În vreun fel, dar am citit printre vorbe și va trebui să-mi revizuiesc atitudinea. 8 decembrie 2012 Pentru prima oară am resimțit oboseala, cel mai tare durându-mă mijlocul și coloana, de la statul În picioare, dar poate fi și o stare pregripală, pe care nu aș dori-o. De altfel, cam toți suntem betegi, Însă nu avem Încotro și trebuie ca În
Ultima sută by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91673_a_93187]
-
comunicare ale acestuia prin crearea de site-uri, bloguri, conturi pe Facebook, Twitter, Hi5, chiar dacă interesul lor nu a fost și nu este sistematic. În același timp sunt vizibile reticentele clasei politice față de noile medii de comunicare. Totodată, politicienii români resimt atât temere, cât și nesiguranță în mediul online, prin imposibilitatea anticipării reacțiilor vizitatorilor. Comentariile acide, licențioase și tranșante ale internauților nu sunt de natură să-i încurajeze în a depăși aceste obstacole. Nici consilierii de imagine sau relaționiștii publici nu
by IONELA CARMEN BOŞOTEANU [Corola-publishinghouse/Administrative/1115_a_2623]
-
el nu vine din afară; dacă sunt mobilizat într-un război, acest război este războiul meu, seamănă cu mine și îl merit.” (Jean-Paul Sartre, Ființa și neantul 1) Coeficientul de adversitate, adică modul direct sau indirect de împotrivire al celorlalți, resimțit de oameni în acțiunile pe care le promovează în atingerea scopurilor lor (propuse în calitate de agenți raționali, care-și urmăresc adecvat interesele ă vezi John Rawls, A Theory of Justice, Belknap Press of Harvard University Press, Cambridge, Massachusetts, 1971), este o
[Corola-publishinghouse/Administrative/1991_a_3316]
-
al tradiției patriarhale care asociază femeile instituției familiei (în cadrul căreia au roluri extinse privind îngrijirea și munca domestică), o corelație care se menține în pofida tendințelor generale de modernizare și democratizare a societății. De aceea, coeficientul de adversitate pe care îl resimt în general femeile în demersul lor de integrare socială este diferit și mai accentuat decât cel al bărbaților. Aceștia își adjudecă ceea ce, după o expresie populară, se poate numi partea leului. În virtutea rolului său dominant în cadrul grupului, leul își reține
[Corola-publishinghouse/Administrative/1991_a_3316]
-
fi surprinsă discriminarea 2, mă voi opri la discriminarea subiectivă și la cea relativă. Discriminarea subiectivă redă sentimentele unei persoane care se consideră nedreptățită sau chiar respinsă de sistemul social din cauza genului (Bulai, 2004, p. 31). De pildă, starea apăsătoare resimțită de o femeie care trebuie să-și crească singură copilul, situație care are consecințe multiple, de la nivelul vieții cotidiene până la șansele reale de dezvoltare în carieră 3. Legat de această stare subiectivă poate fi adusă în discuție o alta, cea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1991_a_3316]
-
cultură, mediu profesional, fiind, astfel, greu de identificat anumite interese comune femeilor ca grup social. Lucrarea de față pornește însă de la ideea că, în ciuda existenței unor diferențe între femeile din România, ele sunt unite de anumite nevoi pe care le resimt o mare parte dintre ele. Așadar, ce sunt aceste interese de gen? Cum pot fi ele identificate? Definiția acceptată astăzi în literatura de specialitate ca fiind îndeajuns de largă pentru a cuprinde o varietate de teme este aceea a Maxinei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1991_a_3316]