7,387 matches
-
Moartea asumată este o explozie a firii, nebunia de a visa nu împiedică gravitația pleoapelor. Închide ochii, în lume, culoarea resuscitează fotografiile, aici Dumnezeu stabilește ordinea în care cad frunzele. La început toamna vine în inimă. Așteaptă până ți se scutură cuiburi din vene, până păsările negre te vor sfâșia ca pe un hoit putred, până se va face târziu în gușile cerului. Coboară înserare peste felia de pâine, noaptea sub aripile îngerilor, întunericul în sticla cu lapte. Așteaptă, dragul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
o clipă? Dumnezeu, pentru diversitatea cerului, a modelat îngeri din fulgi de zăpadă, apoi, s-a bulgărit cu sfântul Petru până ce ghemotoacele albe și-au luat zborul. Dumnezeu, invidios, i-a alungat din rai într-o zi de ianuarie creaturile scutură aripile cât e iarna de lungă. Așteaptă, Petre, așteaptă! Din puful păpădiei nu poți să te ridici mai sus de intenția câmpiilor. Unde să vii? Verdeața și răcoarea promisă în cimitir nici măcar în ierbarul lui Dumnezeu nu există. Număr anii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
refren, pântecele meu ca o catedrală în noaptea de Înviere. Genia, simțurile sunt avangărzi ale ispitirii, fiecare răspuns concretizează intenția de a culege nimicul, cenușa nu lasă nici măcar o dâră de cretă în oglindă. Miros! Primăvara în siropul de tuse scutură păpădia. Vara, greierii inspiră aroma grâului copt. Toamna gutuile parfumate îmbibă fotografiile. Se desfac florile albe în vârful salcâmilor ianuarie sfidează anotimpurile. Mirosul resuscitează memoria. Portocala de Crăciun, una împărțită la cinci, a cincea parte încă o dată tăiată în trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
furtună. Însemnele monahale se desprindeau precum filele dintr-o carte descleiată. Pecețile călugăriei se ștergeau una câte una de pe hoitul obez. Gradele maiorului de securitate se exfoliau de pe epoleți foițe de ceapă; insignele, ca niște fâșii de inimă putredă, se scuturau a întomnare târzie. Sub stejar, un morman de oase: 19 cranii, vertebre, clavicule, coaste... groapă comună pe valea Bistriței, Sterian, Hogea, Preda, Costea, Pintea, Samoilă, Duca, Solomon, Mihalache... Marcu maxilarul încleștat parcă a mușcătură de menghină, arcade desfăcute a secetă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
mai vagă intenție de așteptare. Starea de om liber i s-a sfârșit într-o primăvară de mai. Era duminică, înfloreau castani pe dealul Copoului. La mijlocul parcului, o poartă din fier forjat, șotronul s-a ridicat în picioare, s-a scuturat de sânge, de praf, și posibil, prin acea poartă, s-a înălțat la cer. Atunci, în decembrie, durerea și-a depășit limitele. Durerea nu poate fi pusă în paranteze pătrate. Durerea începe acolo unde lumina face ciur pielea proaspăt ieșită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
anul acesta au rodit inimile, anul ce o să vină va umple maternitățile. Trei, doi, unu: dragoste, mugure, cenușă. Doi, trei, unu: verde, roșu, negru... Timpul, o succesiune de consemnări, Dumnezeu rupe pagini din calendar, răsucește țigări, trage în piept secunde, scutură scrum peste cimitire, scuipă cenușă. Anul trecut am sădit un pom, anul acesta am înverzit în jurul sufletului, la anul, Doamne, la anul, cum voi sparge în ambele sensuri cerul?! Amăgire. Nimic mai incert decât o consemnare a prezenței într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
o cochile goală de melc și o cumpănă de fântână: El a cerut apă și a primit furtună, eu rouă visez, Stăpâne, plouă cu cenușă peste Bârgău, de parcă un înger s-a jucat cu chibrituri prin livezile cerului. Raiul își scutură nimicul peste creștetul munților, Doamne. Nu am știut că și în grădinile tale e toamnă. I-a fost sete. Întunericul este mai mult decât asfințit de soare. Întunericul se lasă decupat de locuire precum pământul cimitirului, nici o unghie mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
la șerpi, scorpioni și lipitori. Dar ei nu-i păsa. Se aventura în bălțile nămoloase ca să adune muguri de lotus, făcea raiduri prin cuiburile păsărilor, deschidea ca pe o surpriză păstăile bine închise, pigulea ieburile și mugurii, săpa după rădăcini, scutura fructele din copaci și se întorcea acasă cu părul răvășit, cu mâinile murdare de noroi pline de flori, cu gura roșie și albastră din cauza tuturor lucrurilor din care gustase. Colțurile sariului îi erau legate strâns și avea înăuntru crini de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
să se miște ca un păianjen ce străbătea în grabă scena improvizată din copacul pe care soarele își pusese pecetea. Picioarele acelea de insectă zorită îl făcură să simtă un fior scurgându-se în jos pe șira spinării și-și scutură palmele, voind parcă să scape de păianjenul dinăuntrul său. Își aminti cum se speria singur câteodată în casa lor din Shahkot, scoțând limba din gură în fața oglinzii și băgând-o apoi la loc - o limbă de șarpe, nu a lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
facă ziarele ferfeniță; șterpeliră pieptenele lui Ammaji și-l înfipseră sus într-o creangă, rupseră spițele de la umbrela lui Sampath, lăsând-o stricată și plină de găuri. Traseră jos rufele de pe tufele de lantana, unde fuseseră lăsate la uscat. Pinky scutură o creangă înfrunzită strigând: — Ticăloaselor! Duceți-vă înapoi în junglă, unde vă e locul, însă ele săreau în cercuri, pe jumătate drapate cu haine, trăgând sariuri și cearceafuri și piese de lenjerie după ele, rupând materialul în fâșii, împrăștiindu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
din bețe și bucăți din tuburile interne pe care le recuperase de la cauciucurile vechi. Oriunde priveai, cineva alerga printre copaci, implicat parcă într-un exercițiu arhaic de mânuire a armelor, lansând proiectile. Numai că, în momentul acela, maimuțele doar se scuturau, constatând că, de fapt, nu erau dureroase, în timp ce adepții sufereau mai multe leziuni, dat fiind că pietrele zburau înapoi și-i loveau în față în loc să zboare spre maimuțe. Când nu se aflau în bazar sau în livadă, maimuțele se obișnuiseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
care era atât de fără milă călcată în picioare. Sampath își frecă buza de jos cu o petală de mușcată, înroșind-o. Își frecă obrajii în sus și-n jos cu o floare, colorându-i ca să se asorteze cu buza. Scutură o păstaie de tamarin din cutia sa de tinichea și mâncă o sămânță. Mâncă și un pic de ferigă uscată, și, într-o criză de nervi, înghiți frunza bolnavă și se apucă să roadă osul. Simțea o mânie feroce, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
fie cuprins de același extaz insuportabil pe care îl simte o pisică frecându-se de un trunchi de copac. Storsese cleiul lipicios din arbuști, tăiase tulpini ca să curgă sava ca laptele și să se picteze cu albul ei pe picioare. Scuturase stamine încărcate cu polen ca să-și verse povara galbenă și bogată pe degetele sale și-și presărase această bogăție pe pleoape... Mintea îi reveni la evenimentele acelei după-amiezi. 20 Acesta era atmosfera încărcată ce-l întâmpinase la sosire pe noul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
de reacție de care nu-și dădea seama, desigur. Fiind observată, ea trecu de procesul inconștient de acceptare a intruziunii lui, fiindcă se întoarse la el. - Deci, zise ea. Încurajat, Eldred înaintă. - Nu merge, zise el. - Câte mesaje? - Șaptesprezece. El scutură din cap: - Mi-e teamă că am cam întârziat. Am subînțeles că Gosseyn va reuși să se întoarcă aici. Acum, singura noastră nădejde este faptul că el se găsește în transportorul care părăsește azi Pământul în direcția Venus. Urmă un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
confuze de undeva din centrul galaxiei. Nouă sute de mii de nave de război, aproximativ, au atacat capitala Ligii, în al șaselea decan. Tânăra femeie rămase un timp tăcută. În sfârșit, vorbi, cu lacrimi în ochi. - Așadar, Enro a făcut saltul! Scutură din cap, furioasă, și-și șterse ochii. - Situația este clară. Am terminat cu el. Puteți să-i faceți ce vreți, dacă veți avea vreodată ocazia. Crang, neimpresionat, răspunse: - Era inevitabil. Rapiditatea, însă, mă încurcă. Am fost luați pe nepregătite. Îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
altă parte? zise. Gosseyn avusese intenția de a observa pe tot parcursul, dar nu avu posibilitatea. Corpul lui Ashargin păru să se topească într-o pastă fără formă. Vederea i se tulbură în orbirea groazei. Impactul avionului la aterizare îl scutură, aducându-l într-o stare cât de cât normală. Cu picioarele tremurând, ieși din avion și văzu că aterizase pe acoperișul unui edificiu. Privi curios în jur. Părea important să păstreze o imagine a cadrului. Își dădu seama că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
De atunci este în starea asta? Glasul sonor era acum insistent. De această dată, femeia nu răspunse direct. - Așadar, marele Discipol s-a lovit de cineva care nu este maleabil? zise ea. Substanța din umbră tremură, ca pentru a se scutura de aceste vorbe. Răspunsul întârzia. - Este un univers straniu, zise în sfârșit Discipolul. Ici și colo, pe miliarde de planete, se găsesc indivizi care, ca și mine, posedă o facultate unică, care-i ridică peste normă. Iată-l pe Enro
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
covor gros verde și, în fața lui, un geam care forma o proeminență aerodinamică pe flancul navei. Femeia se lăsă să cadă cu un oftat puternic pe o canapea de lângă fereastră și zise: - E minunat să te simți în siguranță. Își scutură părul negru. - Ce coșmar! Adăugă, furioasă: - Nu se va mai întâmpla niciodată. În drum spre fereastră, Gosseyn se opri auzind aceste cuvinte. Se răsuci pe jumătate spre ea pentru a întreba pe ce își fonda această convingere, dar nu formulă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
Află că prezicătorii se nășteau în mod normal, de obicei la bordul aerulotelor. După câteva zile de la naștere, erau transportați până la primul centru în care se găseau locuri disponibile. - Ce se întâmplă cu copiii în aceste centre? întrebă Gosseyn. Yanar scutură din cap. Iar o frână în fluxul său nervos. - Asemenea informații nu sunt pentru străini, îi zise tăios, nici chiar... Se opri, dădu din umeri și încheie scurt: - Pentru nimeni. Gosseyn nu insistă. Începea să se neliniștească. Faptele relatate rămâneau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
lichidez! zise. Yanar se prăbuși în fotoliu și-și schimbă din nou culoarea. Roși. - E fals..., îngăimă. De ce-aș risca eu să-l chem pe Discipol și să-i zic unde ești? Nu sunt capabil să fac așa ceva. Se scutură. - N-ai putea să dovedești, adăugă. Gosseyn nu mai avea nevoie de probe. Fusese mult prea imprudent nesupraveghindu-l pe Yanar. Astfel, mesajul pornise, răul era făcut, Gosseyn nu se îndoia deloc, prezicătorul avusese niște reacții prea violente și prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
-mă ceva care nu are nici o legătură cu dumneata. Dumneata bruiezi tot. Gosseyn își lăsase furculița. I-ar fi plăcut o precizare referitoare la Venus, dar ar trebui să amestece și viitorul său. Spuse: - Fata care mă servește? - Vorn? Leej scutură din cap și zâmbi fetei care stătea dreaptă, foarte palidă. - Este prea de tot pentru nervii lor. Îți voi spune viitorul ei, mai târziu, între noi doi, dacă vrei. Fata răsuflă. - Nava de război galactică din Crest? zise Gosseyn. - Trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
că era gata să-l lovească pe paznicul Templului. - Ea te mai interesează, ai? spuse el rânjind. - Sora voastră, zise Preotul, este cogeranta lui Gorgzid, mandatată și ea de către Zeul Adormit. Enro își trecu mâna prin coama roșie și se scutură ca un leu: - Câteodată Secoh, zise și rânjetul se accentuă, parcă ai fi Zeul Adormit. Este o iluzie periculoasă. Preotul spuse liniștit: - Eu vorbesc în numele autorității ce mi-a fost conferită de stat și Templu. Nu pot face mai puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
Discipolul îl va lăsa pe Enro cel Roșu să guverneze galaxia. Enro, turbat, spuse: - O să mă ocup eu de Discipol, nu-ți face griji. - Ușor de spus. Poate oricând să intre și să-i omoare pe toți de aici. Uriașul scutură din cap. Părea înveselit. - Amice, zise, i-ai ascultat propaganda. Nu știu cum își fabrică umbra, dar am ajuns la concluzia de mult timp că restul este fizic ordinar. Asta înseamnă distorsoare, iar ca arme, energie. Numai două distorsoare în această clădire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
specializate pot îndeplini orice funcție particulară mult mai repede și deseori mai bine decât un organ sau un efector uman. Este un preț pe care-l plătim pentru adaptabilitatea noastră virtual nelimitată. Gosseyn spuse foarte repede: - Consideri problema insolubilă? Celălalt scutură din cap. - Este o chestiune de grad. Este posibil ca antrenamentul inițial să fi pornit pe o cale greșită și ca orientare diferită să poată da rezultate mai bune. Gosseyn înțelegea foarte bine. Un pianist care a învățat o digitație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
etape și zece mii de ani-lumină, se găseau în apropierea Gellei. Următoarea stație - Venus. La sugestia lui Gosseyn, Leej manevră cadranele de oprire anticipată. Sau mai bine zis, zăbovi mai multe secunde ca să le regleze. Apoi brusc, se lăsă pe spate, scutură din cap și spuse: - Ceva nu merge. Nu pot detecta, dar am sentimentul că nu vom ajunge atât de aproape de această planetă ca de baza precedentă. Am sentimentul unei... interferențe. Gosseyn nu ezită. - Le telefonăm, zise. Dar videofonul și placa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]