6,822 matches
-
tinereță, amândoi nenorociți, Voi cu inimi simțitoare, ce atât vă potriviți, Amândoi amici cu codrii nebunii v-ați pus în cap Încât ochii-a vă deschide eu, mătușa, nu am cap. Dară fost-au din iubire cea de-ntîiu căsătorie? Înclinare, simpatie - mai știu ce a vrut să fie? Dar destul c-acea simțire voi amor o botezarăți Și să vă feriți de dânsul de apururi vă jurarăți. Eu am-visat, nepoțică, multe și mai multe poate Decât tine, decât dânsul, dară vezi
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
meu, nerăbdător să-l vadă pe Hennessy apărînd.) Poate nimeni. — Asta-i greu de crezut. A fost un caz clar de incendiere. Am așteptat o replică din partea lui, dar el s-a mulțumit să-mi zîmbească, acel zîmbet liniștitor de simpatie profesională cu care sînt tratați cei Îndoliați la capelele funerare. Părea să nu-și dea seama că degetele lui, În loc să Împăturească mai departe șervețele de hîrtie Într-o flotă miniaturală, Începuseră să le desfacă și să le netezească. Pe cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
vorbesc cu el azi-dimineață la judecătoria din Marbella, dar n-am avut noroc. Sincer să fiu, el a refuzat să mă vadă. — Știu. David Hennessy a vorbit cu avocatul lui Frank. (Mă atinse pe umăr, Într-un gest spontan de simpatie.) Frank are nevoie de un timp de gîndire. Familiei Hollinger i s-a Întîmplat ceva cumplit. Pe tine te tulbură, dar Încearcă să vezi lucrurile din punctul lui de vedere. — Încerc. Dar care e punctul de vedere al lui Frank
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
niciodată parte la activități criminale pentru propriul său cîștig. — Pe de-a-ntregul adevărat. Are conturi În multe bănci și bani mai deloc. Dar, dacă nu pentru cîștigul său, poate pentru al comunității? (Se opri În dreptul ușii, privindu-mă cu o simpatie cam mult exersată.) Dumneavoastră Îl apărați, domnule Prentice, dar gîndiți-vă la fratele dumneavoastră. Chiar dacă Estrella de Mar v-a adus eliberarea, nu puteți rămîne aici pentru totdeauna. Într-o bună zi vă veți Întoarce la Londra, și s-ar putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
câștigă tot mai mulți adepți cel de-al doilea. Deși mai toți susțin că atât de contorsionatul dandysm se află În declin pe malurile Senei, dandy-i continuă să Împânzească saloanele, cafenelele, cluburile. Doar că nu sunt priviți cu mare simpatie. Ei se mai numesc spre 1830 și les Roués de la Régence. Les Roués... ar fi vicioșii, libertinii, corupții, cei care n-au nici un scrupul și, În plus, nici o snagă, semn că dandysmul e Încă defavorabil perceput. Cât despre le gandin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
că sunt ficțiuni, note de călătorie, memorii sau epistole, paginile scriitorilor români din secolul al XIX-lea care Îi introduc În scenă pe tinerii filfizoni din București ori Iași au o amprentă de neconfundat. Rareori tonul lor se Încarcă de simpatie fățișă. Confecționează descrieri neutre, dar cel mai adesea varsă multă zeflemea prin vârful peniței. Până și filfizon, așa cum Îl notează dicționarele, rămâne total depreciativ. Chiar atunci când Îl Întâlnim pomenit - poate pentru prima dată - la Ion Ghica, e vorba despre lălăiala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
de a nu mai putea iubi. E rănit narcisic, e depreciat sistematic. I se Întreține constant un complex de inferioritate, fiind supus unei exigențe orgolioase a părinților, căreia nu reușește Întotdeauna să-i facă față. „Propria-i voință, dorințele, sentimentele, simpatiile și antipatiile, propriile-i insatisfacții intră În amorțire.”1 Într-un studiu des citat, o altă psihanalistă, Françoise Dolto, leagă strict dandysmul de absența tatălui, punând câteva Întrebări deloc retorice. De unde provine sentimentul de abandon total al majorității dandy-lor?2
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
a crezut că Îi are și chiar i-a avut. Fie-i Îngăduit să o spună - căci a devenit modest - că și-a găsit cei treizeci de cititori pentru cele treizeci de exemplare. N-a fost nici o bătălie, ci doar simpatia lor. Dacă mai sus pomenita carte ar fi descris vreo chestiune importantă sau vreun mare om, cu siguranță că nu s-ar fi stins, cu cele treizeci de exemplare ale sale, În tăcerea nebăgării de seamă. Dar era vorba despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
care Brummell i-a inspirat-o brusc acestui prinț. S-au povestit chiar anecdote care nu merită a fi pomenite. E oare nevoie de toate aceste trăncăneli? Altceva contează. Era imposibil ca Brummell, așa cum apărea, să nu atragă atenția și simpatia bărbatului despre care se spunea că ar fi fost mai mândru și mai fericit de distincția manierelor decât de Înălțimea propriului rang. Se cunosc, de altfel, strădaniile prințului de a-și eterniza tinerețea. Pe atunci, el avea 32 de ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
atragă. Preferință foarte omenească, dar care Îi Îndepărtează pe oameni; căci cea mai frumoasă dintre uimiri e spaima. Unde să te oprești pe acest drum? Brummell o știa prea bine și singur. El răspândea În doze perfect egale teroarea și simpatia, preparând astfel filtrul magic al Înrâuririi sale. Indolența nu-i Îngăduia să fie În vervă, deoarece a avea vervă Însemna să fii pasionat, Însemna să ții la ceva; iar a ține la ceva Însemna să te arăți inferior. Cu sângele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
vanitate feminină, iar acest homme à femmes din Lauzun Își vârâse spinul În sângele princiar atât de mândru. Ea spune, vorbind despre Henriette a Angliei, ducesa de Orléans: „Nu aveam nici o Îndoială că putea nutri pentru ea acea curtenie... o simpatie pe care obișnuia să o Îndrepte spre multe femei”. În acea clipă, ea Începe să-și citească În suflet: „Dumnezeu (spune Domnișoara cu o gravitate à la Bossuet) este stăpânul stărilor noastre. Ni le Îngăduie atât cât le poate Îndura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
nu este lipsită de inadvertențe și inexactități, pe care vom avea prilejul nedorit de a le semnala În decursul exegezei noastre. În portretul lui Barbey d’Aurevilly din Les Contemporains, Jules Lemaître - un critic ce nu poate fi suspectat de simpatii secrete față de dandysm și al cărui impresionism, nedisimulat sub aparențe scientiste, ar trebui să suscite simpatia lui Al. George - propune o interpretare ingenioasă a dandysmului, ca filosofie a iluzionării: „Opera pe care și-o propune dandysmul este foarte paradoxală și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
semnala În decursul exegezei noastre. În portretul lui Barbey d’Aurevilly din Les Contemporains, Jules Lemaître - un critic ce nu poate fi suspectat de simpatii secrete față de dandysm și al cărui impresionism, nedisimulat sub aparențe scientiste, ar trebui să suscite simpatia lui Al. George - propune o interpretare ingenioasă a dandysmului, ca filosofie a iluzionării: „Opera pe care și-o propune dandysmul este foarte paradoxală și foarte dificilă. În mod general, oamenii nu sunt dominați decât prin puterea materială, prin geniul artelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
ani, înalt, elegant, cu piele albă, cu mustața alungită după moda circaziană, cu barba scurtă și îngrijt ajustată. De la primele cuvinte de bun venit, s-a întunecat la față. Accentul meu îl neliniștise, comunitatea maghrebină din Cairo fiind cunoscută pentru simpatiile ei față de otomani. M-am grăbit s-o chem pe Nur alături de mine. S-a înfățișat cu chipul descoperit. Tumanbay a recunoscut-o. Soră de neam și văduvă a unui opozant față de Selim, ea nu putea decât să-i inspire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
să apară o secretară la biroul de recepție, Uri îi explică faptul că toată lumea era fie la demonstrațiile din Israel, fie în lanțul uman. În cele din urmă, se ivi o femeie care îl privi lung și cu o adâncă simpatie pe Uri, ochii i se umeziră. Devenea clar faptul că, oricare ar fi fost opiniile sale, Uri Guttman era fiul îndurerat al aristocrației colonialiste: vestea sinuciderii mamei sale se răspândise peste noapte, după anunțul de la radio din acea dimineață. Fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Ben-Ari, să știi. L-am făcut general. „Dar Brutus e un om de onoare...“ — Ce vreți să fac, domnule prim-ministru? — Cred că trebuie să înființezi un departament de informații care să nu răspundă decât în fața acestui cabinet. Să verifici simpatiile politice ale fiecăruia. Să te asiguri că nu au semne de întrebare în privința tratativelor de pace. Folosește indivizi de stânga sau foști drogați dacă e nevoie. Asigură-te doar că sunt loiali. Scoate din afacere ministerul apărării și FAI-ul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
de-acolo. Era de la clubul de noapte din Tel Aviv, unde ea și Uri l-au găsit pe fiul lui Baruch Kishon. Maggie l-a observat la intrare, la scurt timp după ce au ajuns. Aproape că i-a zâmbit cu simpatie: o altă persoană trecută de treizeci de ani, rătăcită într-un club fremătând de tineri sprinteni, superbi. A urmărit-o atunci - și a urmărit-o și acum. Scopul lui era neîndoielnic. Orice avea ea să descopere, va vrea acel lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
decât praf în ochi -, ci din cauza acestui unic defect. Toate laudele alea; și ea le crezuse până la ultimul cuvânt. Nu era mai mult decât o ispită, cea mai involuată formă de viață din lumea spionajului, trimisă acolo ca să-i câștige simpatia lui Uri Guttman. Faptul că reușise nu făcu decât să-i mărească greața. În ce o transforma asta? În nimic mai mult decât o târfă care lucra pentru guvernul american. Maggie sări instinctiv din scaun, unde stătuse tot timpul. Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
îndreptându-se spre aeroportul Dulles. După micul discurs de avertizare, Miller reușise să o surprindă. Expresia lui, mișcările arogante ale gâtului denotau altceva, ceva ce nu mai văzuse. Miller înclinase capul într-o parte și ochii lui păruseră să exprime simpatie. Rămase în poziția asta o bună bucată de vreme înainte să spună încet: —Trebuie să facem lucruri abominabile uneori, cu adevărat oribile. Dar le facem pentru o cauză dreaptă. Ceea ce o înnebunea acum, când stătea în părculețul ăsta părăsit, era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
ascuțit înaintea dumneavoastră... Noi întotdeauna am știut să ne atragem osândiții de partea noastră... și de aceea execuțiile au mers întotdeauna foarte bine... Asta e și teoria guvernatorului... Moartea cu de-a sila... e moarte inutilă... Dacă nu-ți atragi simpatia și sprijinul osânditului, n-ai făcut nimic. Nici noi nu avem nici o bucurie, nici osânditul nu înțelege nimic din moartea lui... Omul trebuie să simtă tot timpul căldura călăului, trebuie scos din tristețea și din monotonia sa și pus la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
rămâne decât soluția abandonului În brațele unui somn adânc și consolator. Mai ales când poate fi ultimul. Am ajuns la această filozofie ieftină și fatalistă spre dimineață. În cele câteva ore scurse după ce sfrijitul Îmi urase noapte bună aproape cu simpatie (sau cel puțin așa mi se păruse mie la reluare, probabil din nevoia de a găsi un oricât de scheletic punct de sprijin În oceanul de ostilitate care mă Înconjura), În acele ore Înfrigurate, mi se destrăbălaseră În minte o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
merg cu sinceritatea până la capăt, ar fi trebuit să recunosc că, pentru conștiința mea - ce minunat sună acest cuvânt! -, aveam adăpostită În mânecă o carte salvatoare. De dată foarte recentă, Însă extrem de bine-venită. Nu doar conaționalitatea și, hai să zicem, simpatia pentru Eveline m-au făcut să revin cuminte În camera mea și să reiau exercițiile de dicție ori cum se vor fi numind ele când au ca obiect imitarea vocii cuiva. Nicidecum. Descoperisem o motivație mult mai solidă pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
lucrările în cuprinsul cărora diferitele probleme tratate sânt discutate pe larg. Recitind acest text după opt ani, am înțeles și mai bine că o astfel de întreprindere naște nelămuriri. Încercarea de a înfățișa, pe două sute de pagini, cu înțelegere și simpatie, comportamentul lui homo religiosus, și mai ales situația omului societăților tradiționale și orientale, nu este deloc ușoară. Atitudinea deschisă riscă să fie luată drept expresia unei nostalgii secrete pentru condiția trecută a lui homo religiosus din timpurile străvechi, ceea ce nu
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
care Don Carlos rezolvase problemele politice externe, după criza ultimatumului, era un lucru de care foarte puțini vorbeau. Realele lui însușiri politice nu găseau ecou în marea masă portugheză pentru că nu exista între Tron și neam nici o legătură caldă, de simpatie. Don Carlos nu va fi iubit de o parte din supușii lui - destul de puțini, de altfel - decât douăzeci de ani după moarte. Unul din intelectualii republicani cei mai de frunte își amintește, în memoriile sale: "Avea defecte. Dar cu toate
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
unul din ei fost profesor al Regelui și fost ministru monarhist - se înscriu la republicani. Alegerile din 28 august 1910 dau 24 de deputați republicani. Regimul își trăia ultimele clipe și oamenii din Guvern încercau de pe acum să-și asigure simpatia urmașilor - a republicanilor. Zadarnic se organizează în Porto o Legiune Albastră, pentru apărarea monarhiei. Zadarnic se zbate Nordul, neodihnitul centru al insurecției portugheze, manifestîndu-și cu orice prilej devotamentul față de tânărul Suveran. Partidele monarhice se macină între ele, și rotativa funcționează
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]