10,805 matches
-
filozofului la un moment dat. Retras în același an (1969) din Universitate, pentru un concediu reparator în Elveția, Theodor Adorno suferă un infarct fatal, se crede astăzi, și datorită presiunilor la care fusese supus. În sfîrșit, avem în această circumstanță tragică motivația principală a faptului că Teoria estetică a rămas neterminată. Relația mai degrabă paradoxală între artă și societate trebuie privită din unghiul a ceea ce Adorno numește "identitate estetică". Legată de lumea reală (prin naștere), arta conține principiul autoconservării acestei lumi
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
Albinus este o necesitate absolută a destinului său. Subjugat impulsurilor vulcanice irepresibile, protagonistul nu poate ieși din scenă decît abrupt și neconcesiv. Orb precum eroii decrepiți ai lui Shakespeare -, el nu mai are șansa vreunei reabilitări. Margot personificarea "vinii" sale tragice execută scurt, mecanic, însă eficient, un ultim ritual: sacrificarea celui care se sacrificase deja, el însuși, pe altarul subliminalului triumfal. Pesemne că multe din aceste viziuni sumbre îi vin lui Nabokov din tinerețea străbătută de traume. Fiu al unei familii
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
Primul capitol expune nu climatul literar, ci socio-politic-literar din perioada comunismului și momentele cheie ale manifestării anticomunismului literar din țară și în exil. Datele oficiale ale "Comisiei Prezidențiale pentru Analiza Dictaturii Comuniste di România" sunt puse, astfel, la contribuție. Istoria tragic solidară și implacabilă în repetitivitate a celor care, precum mama Monicăi Lovinescu, sfârșesc inuman în infernul închisorilor comuniste reprezintă o axă a capitolului biografic. În grade diferite doar prin rezultat tragic sau malefic, deși eșuat sunt prezente experiențele traumatizante ale
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
Comuniste di România" sunt puse, astfel, la contribuție. Istoria tragic solidară și implacabilă în repetitivitate a celor care, precum mama Monicăi Lovinescu, sfârșesc inuman în infernul închisorilor comuniste reprezintă o axă a capitolului biografic. În grade diferite doar prin rezultat tragic sau malefic, deși eșuat sunt prezente experiențele traumatizante ale mamei și fiicei, într-o corespondență funestă. Istoria atentatului asupra Monicăi Lovinescu se reconstituie din toate mărturiile existente, aparținând episoadelor Undelor scurte sau paginilor confesive ale Jurnalului. Studiul inventariază formele de
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
ceva violent. Deci nu e vorba de literatură, ci de terapeutică fragmentară: sunt răzbunări. Cărțile mele sunt fraze scrise pentru mine sau împotriva cuiva, pentru a nu acționa"190. Tratat de descompunere este așadar, o terapie împotriva deznădejdii, este "expresie tragică a exilului românesc"191. Constantin Noica afirmă că în afară de maladiile trupului și ale psihicului, există și maladii de ordin superior, ale spiritului, care reflectă carența sau refuzul generalului, individualului, determinației din ființă. După fiecare carență sau refuz în parte, jonglând
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
1988), cu Premiul pentru teatrologie al UNITER (1991, 2001) ș.a. De asemenea, i s-a acordat Ordinul Steaua României în grad de ofițer (2003). Preocupat încă din anii studenției de dramaturgie (lucrarea sa de diplomă se intitula Despre conceptul de tragic în teatru), P. face o pasiune din cercetarea destinului acestei arte în contemporaneitate, devenind un foarte asiduu teoretician al fenomenului. Pe linia lui Ion Marin Sadoveanu, care opera distincția între dramă (text literar) și teatru (spectacol), consideră că suportul textual
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288936_a_290265]
-
Am văzut îngerii -/ copiii teribili ai epocii noastre/ reali ca o desprindere sau un efect al tristeții/ pe trotuare/ sfidând rețetele” (García Lorca, Brecht, Neruda și alții). Obsesia orașului și o apăsătoare lehamite de cotidian, motive dominante, conduc către esența tragică a condiției umane într-o poezie cu certe accente bacoviene: „De câteva ceasuri prin oraș/ iubito ce singur/ înfășor firele de sânge ale unei priveliști/ [...] lumina ce galbenă/ se târăște pe ziduri printre crăpături/ înghițind materia” De câteva ceasuri prin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288238_a_289567]
-
nu mai sunt țărani/ fac totul să-și pârlească porcul cu paie” (Banat, Brabant românesc...). Senzația apăsătoare a artificialului („Anesteziate/ sau niște secțiuni/ demontabile/ liberate/ cad frunzele/ și aproape false/ plonjează printre copaci” - Anesteziate), ca și teroarea prezentului accentuând sentimentul tragic al singurătății („Uneori pe străzi/ în absența oamenilor/ mă simt și mai singur” - Ca orice tânăr cu plete) definesc un univers tematic familiar. Nici absența titlurilor - soi de refuz de a deconspira esența poemelor - nu mai surprinde: „E destul de greu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288238_a_289567]
-
adâncă descumpănire, care dintr-o dată le spulbera toate nădejdiile și aproape tot ce credeau". Steinhardt spunea de asemenea:,,Părăsit și trădat de ai săi, Hristos se zvârcolește pe cruce, chinuit de sete și acoperit de batjocuri". Da, este o viziune tragică asupra creștinismului, dar e o consecință a libertății Iisus, Dumnezeu fiind, ar fi putut evita moartea pe cruce, a avut libertatea de a o face, dar a refuzat, ba chiar mai mult le-a lăsat și ucenicilor Săi libertatea de
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
ceață și de păsări care, în loc să zboare, cad de pe ramuri. În acest univers reificat și degradat, „un țipăt de pasăre/ amintește că nimic nu e de înțeles/ nici măcar graiul nevinovat/ al păsărilor”. În creația din anii ’80 a poetei, destinul tragic personal converge cu deriva colectivă, într-o rostire poetică sobră, accentuând dramatismul trăirii. SCRIERI: Lumea care nu moare, București, l970; Sfere muzicale, București, l973; Ora clopot, București, l974; Colinele somnului, București, l976; Cămășile vieții, București, l980; Exerciții de civilizație, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288447_a_289776]
-
semnificativ în evoluția dramei psihologice românești. Debitoare naturalismului prin supralicitarea eredității, dar având afinități și cu teatrul ibsenian, Patima roșie este sincronă cu o direcție principală a teatrului european și, în anumite aspecte, anticipează formule viitoare. S. o subintitulează „comedie tragică”, denominație ce preludează „farsa tragică”, cultivată ulterior. Tehnica lui e una clasică, în linia lui I. L. Caragiale, însă aliajul de comic și tragic face din autorul Patimii roșii, într-o anume privință, un precursor al teatrului absurdului. Dacă în Letopiseți
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289795_a_291124]
-
românești. Debitoare naturalismului prin supralicitarea eredității, dar având afinități și cu teatrul ibsenian, Patima roșie este sincronă cu o direcție principală a teatrului european și, în anumite aspecte, anticipează formule viitoare. S. o subintitulează „comedie tragică”, denominație ce preludează „farsa tragică”, cultivată ulterior. Tehnica lui e una clasică, în linia lui I. L. Caragiale, însă aliajul de comic și tragic face din autorul Patimii roșii, într-o anume privință, un precursor al teatrului absurdului. Dacă în Letopiseți (1914), text de inspirație istorică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289795_a_291124]
-
o direcție principală a teatrului european și, în anumite aspecte, anticipează formule viitoare. S. o subintitulează „comedie tragică”, denominație ce preludează „farsa tragică”, cultivată ulterior. Tehnica lui e una clasică, în linia lui I. L. Caragiale, însă aliajul de comic și tragic face din autorul Patimii roșii, într-o anume privință, un precursor al teatrului absurdului. Dacă în Letopiseți (1914), text de inspirație istorică, sondajul psihologic constituia o preocupare dependentă, subordonată, devenită până la urmă stânjenitoare prin exces, în Patima roșie investigarea stărilor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289795_a_291124]
-
altfel, „sănătos la trup și minte.” E în Sbilț o variantă românească a „omului de prisos” din proza rusească, într-o ultimă etapă a involuției lui. Deprins a-și crea dificultăți spre a le birui, S. fixează cadrul altei „comedii tragice”, Dezertorul (1919), de asemenea remarcabilă, într-o mahala a Bucureștilor, probabil spre a dovedi că periferia, din care I. L. Caragiale recoltase atâtea situații comice, poate oferi și material de dramă. Se află aici o lume care vorbește cu „căzutără”, „înnebunitără
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289795_a_291124]
-
și „bine, madam, am înțeles!”. E lumea din D-ale carnavalului, în care rivalele se vitriolează cu „cerneală violentă”. Petrecută în 1916, în primele zile ale ocupației capitalei de către trupele germane, comedia ce se consumă în Dezertorul dobândește un conținut tragic. „Jaluz”, Silvestru Trandafir, zis și Piele-Groasă, sergent rezervist, dezertează de pe front într-un moment critic, spre a-și pune în siguranță „onoarea de familist”. Își găsește nevasta cu Lică Chitaristul, cu care ea nu întreținea, de fapt, legături neîngăduite, și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289795_a_291124]
-
poate și mai direct, Letopiseți întregește viziunea din trilogia istorică a lui Barbu Delavrancea, înfățișând Moldova după „apusul de soare”. În prima piesă a trilogiei lui Delavrancea era proiectată Moldova măreață a lui Ștefan, pe când Letopiseți transpune scenic o Moldovă tragică. În mijlocul ambițiilor deșarte, al veninoaselor rivalități meschine și al marilor lașități, Ion-Vodă este mistuit de conștiința netrebniciei în care țara lui Ștefan cel Mare se cufundă tot mai adânc. Suflet incandescent, patriot dârz, domnul este stăpânit de o neșovăitoare hotărâre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289795_a_291124]
-
e clădită bine. Cum crede și Ion Trivale, dramaturgul, „în loc de dramă istorică, ne dă istorie dramatizată”. Reală forță dramatică posedă alte două piese istorice în versuri, dar într-un act, Săracul popă și Praznicul calicilor (1916). Episod istoric - prima, „comedie tragică” - a doua, ele evocă pregnant, prin densitatea situațiilor, aducerea capului tăiat al cardinalului Andrei Bathory la Mihai Viteazul și, respectiv, ospătarea cerșetorilor din București de către Vlad Țepeș, înainte de a da foc casei în care i-a adunat. Celelalte piese ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289795_a_291124]
-
subiectului înlocuiește preocuparea pentru relevarea omenescului mai adânc, prezentă la S. în scrierile dramaturgice. Patima roșie a stârnit la întâile reprezentații o vie discuție. Unii au văzut în ea un produs al genialității și o capodoperă în materie de „comedie tragică”, cum se subintitulează piesa. De fapt denominațiunea „comedie tragică” este fără motivare, deoarece piesa e o dramă pasională cu aspecte secundare de umor. Drama modernă este tocmai adunarea laolaltă, spre a da sentimentul vieții, a comediei și a tragediei, genuri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289795_a_291124]
-
la S. în scrierile dramaturgice. Patima roșie a stârnit la întâile reprezentații o vie discuție. Unii au văzut în ea un produs al genialității și o capodoperă în materie de „comedie tragică”, cum se subintitulează piesa. De fapt denominațiunea „comedie tragică” este fără motivare, deoarece piesa e o dramă pasională cu aspecte secundare de umor. Drama modernă este tocmai adunarea laolaltă, spre a da sentimentul vieții, a comediei și a tragediei, genuri prea absolute. Detractorii au început a face analiza psihologică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289795_a_291124]
-
emigrat în Israel, care încearcă, într-un efort autoscopic minuțios și perseverent, să descifreze premisele gravei sale nevroze actuale, soldată cu două tentative de sinucidere, în amprenta genetică și în experiențele personale sau sociale traumatizante din trecut: de la un eveniment tragic, ieșit din comun, ca omorul involuntar comis în tinerețe, până la faptele mărunte din existența ternă de zi cu zi. Observator atent al lumii comuniste, ca și al celei postdecembriste, cu care se confruntă cu prilejul unei întoarceri temporare în România
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286889_a_288218]
-
eroi cu care elevii au luat cunoștință la lecțiile cu conținut istoric, se adaugă alte exemple din manualul de istorie, În lecția Constantin Brâcoveanu și Dimitrie Cantemir se vorbește despre iscusința cu care domnitorul muntean a condus țara. Sfârșitul său tragic, durerea sufletească Îndurată când a fost silit să participe la decapitarea fiilor lui, trebuie să scoată În evidență sentimentul de venerație pentru aceste figuri glorioase În istorie. Dimitrie Cantemir se distinge nu numai prin calitatea de demn cârmuitor de țară
INTERDISCIPLINARITAEA ÎN PREDAREA ISTORIEI ROMÂNILOR LA CLASELE I – IV by Ana Maria PINZARU () [Corola-publishinghouse/Science/1233_a_2313]
-
acest adevăr impresionant - comentează Gilson - el nu numai că nu îl mai poate uita, dar nici măcar nu se mai poate gândi la altceva decât doar în raport cu acest adevăr; cunoștințele sale, sentimentele sale, voința sa, toate sunt iluminate de o lumină tragică; creștinul vede un destin care se decide acolo unde aristotelicul nu vede decât satisfacerea unei curiozități. Sfântul Bonaventura, continuă Gilson, este adânc pătruns de acest sentiment tragic [...]. El gândește întrucât este o problemă de viață și de moarte veșnică a
Actualitatea gândirii franciscane : răspunsurile trecutului la întrebările prezentului by Dario Antiseri () [Corola-publishinghouse/Science/100957_a_102249]
-
adevăr; cunoștințele sale, sentimentele sale, voința sa, toate sunt iluminate de o lumină tragică; creștinul vede un destin care se decide acolo unde aristotelicul nu vede decât satisfacerea unei curiozități. Sfântul Bonaventura, continuă Gilson, este adânc pătruns de acest sentiment tragic [...]. El gândește întrucât este o problemă de viață și de moarte veșnică a ști să gândești ceea ce trebuie gândit; se cutremură și numai la ideea că ar putea să i se întâmple, datorită neatenției, să se gândească la alte lucruri
Actualitatea gândirii franciscane : răspunsurile trecutului la întrebările prezentului by Dario Antiseri () [Corola-publishinghouse/Science/100957_a_102249]
-
stârnit o dezbatere fructuoasă în primul rând cu reprezentanți ai (neo)realismului, atacându-i acestuia din urmă elementele centrale. Posibilitatea existenței unei păci separate și permanente între democrații așa cum este ea susținută de teoreticieni ai pacifismului democratic subminează fundamentul viziunii tragice a realismului în relațiile internaționale, și anume iminența războiului interstatal ca urmare a condiției anarhice a sistemului internațional. Din această perspectivă, punctul forte al pacifismului democratic îl constituie negarea supremației factorilor sistemici în explicarea relațiilor internaționale și aducerea structurilor domestice
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
practic, punctul de început al istoriei armelor nucleare, istorie care va schimba într-o manieră radicală și ireversibilă istoria relațiilor internaționale postbelice. Impactul acestei descoperiri istorice a fost relevant prin însăși testarea inițială - însă el se va dezvălui în mod tragic întregii omeniri odată cu folosirea armei nucleare în Japonia, la Hiroshima și Nagasaki (6, respectiv 9 august 1945), conducând la o schimbare fundamentală în relațiile internaționale începând cu acel moment: s-a creat arma care putea produce, direct și efectiv, anihilarea
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]