6,679 matches
-
După ce-o să mă gândesc, o să te contactez. —Bine. Vocea Fionei a rămas inexpresivă, deși femeia se chinuia să se abțină ca să nu reacționeze într-un fel pe care mai târziu să-l regrete. În clipa aia îi venea să urle și să bocească, să tăbare cu pumnii asupra spatelui și umerilor bărbatului într-o izbucnire furioasă. Pe Fiona o scoteau din minți încăpățânarea și prostia lui David. Dar, în loc de toate astea, ea și-a folosit toate resursele emoționale ca să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
se pregătea să-l plesnească în glumă. Fiona s-a uitat la ceas. —La naiba! E abia șapte și jumătate! Ce mai facem noi azi? —Sărbătorim! a declarat David. —Ce sărbătorim? — Începutul unei noi relații de familie, în care, în loc să urle, toată lumea ascultă pe toată lumea și adoptă cu entuziasm propunerile celorlalți. Fiona și Jake s-au uitat la el nedumeriți. —Ei, credeți că măcar azi putem să ne comportăm în felul ăsta? a adăugat David cu o tonalitate ușor deznădăjduită. —OK
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
ochii și și-a lăsat capul pe spătarul scaunului, dar n-a scos nici un cuvânt. Julia a tăcut preț de câteva secunde, încercând să-și tempereze nervii. Voia să-și păstreze avantajul moral și era conștientă că dacă începea să urle și să țipe n-avea decât de pierdut. —De cât timp știi că e copilul tău? Bărbatul s-a frecat la ochi. — Am aflat tot atunci când au aflat și ea, și Paul. Imediat după naștere. Până atunci îmi spusese tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
i se urcă furia în creier și, de data asta, nu s-a mai putut stăpâni. — Pentru mine, e important, James, iar tu o să-mi spui tot ce vreau să știu. Fir-ar al dracului! Măcar atât îmi datorezi! a urlat ea. James a tresărit și-a ridicat mâinile într-un gest de capitulare. —Bine, bine. Știi când te-am sunat de la serviciu că-ți spun că Deborah mi-a trimis un sms în care m-a anunțat c-a născut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
arici 198 Cei mai buni dușmani 215 Vremuri grele 225 De una singură 232 La mulți ani mie însămi 246 Extazul și agonia 266 Războiul spermei 277 Străini în noapte 288 Unii oameni nu te aud până nu începi să urli 299 Telefonul de trezire 311 Nu-ți pune toate speranțele în același ticălos 330 Ooo - la - la - auuuuuu 342 Un efort conștient 358 Un gogoloi sau doi? 371 Omul ghețurilor 384 Eu sunt Alison, du-mă-n zbor 397 Cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Invitația din ochii ei era evidentă. Au rămas astfel clipe îndelungate - obezitatea și slăbiciunea unite prin expresia dezgolită a dorinței. Apoi gura lui Virgil a tresărit ușor, într-o încercare neconvingătoare de zâmbet. S-a ridicat din scaun, cu mintea urlându-i scandalizată în trupul obosit. A mers până la ușă și a dat la o parte pânza de sac, așteptând cu o galanterie înțepenită ca doamna O’Toole să iasă șontâcăind din încăpere. în luminiș, printre puii adormiți, s-au oprit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
până acolo. Lumina zilei ajută. Alungă monștrii. — Monștrii... spuse pierdut Vultur-în-Zbor. — Vin dinăuntrul tău, zise Virgil Jones. Dinăuntrul tău... îVocea i se stingea, i se pierdea.) Pe Vultur-în-Zbor îl cuprinse iarăși nedumerirea. Avu iar vedenii deformate. — Nu-ți pot explica! urla Virgil de la capătul unui tunel lung. Să treci prin asta înseamnă s-o înțelegi. Ascultă vocea mea. Ascultă doar vocea mea. Pe Vultur-în-Zbor îl copleșea frica, frica omului sănătos în fața unei boli inexplicabile. Simțea cum convingerile îi alunecau printre degete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
stat așa un moment, tunând și înroșindu-se, apoi mâinile i s-au întins după Virgil Jones. înainte ca Virgil să se poată mișca, a fost înfășcat de gât într-o strânsoare ucigătoare. Gâfâi după aer. — Te scuz pe dracu’! urlă O’Toole. Oho, ești ditamai prostul, domnule Virgil Casanova! Mă jur jur pe toți sfinții că nu te strâng de gât aici, pe loc, te sugrum până-ți găsești moartea pe care-o meriți. Să intri în casa lui O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
își simți capul clătinându-se dintr-o parte în alta: — Nu. O’Toole râse. — Virgil nu și-a făcut niciodată prieteni apropiați, zise el. Ești înțelept că stai deoparte. Vultur-în-Zbor simți un fel de rău la stomac. — Aruncați-l afară, urlă o voce din spatele încăperii. Aruncați-l afară ca pe bețivani! O’Toole rânji. — Cale-Bătută! strigă el. Dă o mână de ajutor, dacă ești amabil. îl ridicară de o parte și de alta pe Virgil Jones și-l târâră către ușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
frig cosmic, care-mi Îngheață totul pe dinăuntru. Dinții Îmi toacă metalic. Îmi vine să zbier, dar țipătul nu se poate Închega. Sunt Încordat ca un arc. Închid ochii. Caut febril În spațiul memoriei un loc În care să pot urla nestingherit. Beznă. Frânturi de imagini. Apoi lumină limpede. Găsesc o vale Înflorită dintr-o primăvară târzie, prin care am hălăduit cu mulți ani În urmă. Aer cristalin, parfumat de salcâmi. Îmi trântesc spiritul peste un dâmb verde, acoperit cu iarbă
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
Beznă. Frânturi de imagini. Apoi lumină limpede. Găsesc o vale Înflorită dintr-o primăvară târzie, prin care am hălăduit cu mulți ani În urmă. Aer cristalin, parfumat de salcâmi. Îmi trântesc spiritul peste un dâmb verde, acoperit cu iarbă grasă. Urlu. Mai Întâi un geamăt, un țipăt isteric, prelung, urmat de un urlet Înalt, negru. Cerul se clatină. Iarba se usucă. Pare arsă. Copacii au floarea scuturată. O ceață densă coboară cu repeziciune, Îndepărtându-mă de orice imagine. Cotloanele memoriei Îmi
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
haină ca lumea... dă-te dracu’ de pârlit...” Și-i mai pocnea și una după ceafă, ca să nu mai mintă. Într-una din zile, nemaisuportând concertul acela de râsete și de cuvinte jignitoare, a alergat furios dintre noi, În timp ce “tribul” urla Înveselit. Am fost cu toții siguri că nu-l vom mai vedea multă vreme În mijlocul nostru. Dar, la scurt timp după ce se făcuse nevăzut, a apărut de după colțul blocului, cu o privire de Învingător. Era Îmbrăcat Într-un costum de tergal
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
În Întregime de pudra aceea cenușie, pe care Începea să o perceapă tot mai adânc În nări, aspră ca o ninsoare venită din iad, ce-l Înspăimânta cumplit. Ar fi vrut să se prindă cu mâinile de tâmple și să urle fără oprire, prelung, asemeni lupului singuratic la lună. Își simțea capul neverosimil de umflat, și ceva ca un clipocit nedeslușit Îi picura În auz cu zgomot stins, Înnebunindu-l. Se Întrebă cum de mai era conștient Încă, cum de mai
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
și respiram foarte greu. Nechezatul... Dar brusc picioarele mi s-au lovit surd unul de altul și, cu mâinile Întinse, m-am prăbușit zgomotos peste nisipul fierbinte, care-mi frigea Întreg trupul, cu privirea lungită spre apă. Am Început să urlu, așteptând izbiturile copitelor. Nisipul Îmi năvălise În gură, În nări, Între pleoape. Îl simțeam aspru și dureros, undeva, dincolo de piele, În propriile-mi organe, În creier, În adâncurile ființei... M-am trezit cu o puternică migrenă și cu un gust
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
pentru că Îi ia o oră să ducă gunoiul și-mi spune mie tot timpul să o iau mai Încet. -— Ia-o mai Încet, Kate, parc-ai fi mașinăria aia din parcul de distracții. Cum se cheamă? Aia În care oamenii urlă și stau lipiți Într-o parte cât timp se Învârte drăcovenia aia. — Forța centrifugă. Știu asta. Mă refeream la numele mașinăriei. —Habar n-am. Zidul Morții? —Exact. Îmi dau seama că are dreptate. Nu am luat-o razna Într-atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
la masa din bucătărie, Îmi ajunge dintr-odată la urechi un zgomot neobișnuit, un țiuit uscat ca de disc zgâriat. Mă uit În jur, căutând sursa. Îmi ia câteva secunde să-mi dau seama ce e: liniște. Sunetul neantului Îmi urlă În urechi. Am cinci minute de singurătate, mă bucur de ele, Înainte ca Emily și Ben să apară țipând de bucurie să mă vadă. După sărbători, am mereu impresia că cei mici au nevoie de mine mai mult ca oricând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
la doi-trei centimetri deasupra umezelii. Când Îl Întreb pe șofer dacă ar putea cumva să găsească o rută mai scurtă până la policlinică, Îmi răspunde dând volumul atât de tare Încât oasele maxilarului Încep să-mi tremure În ritmul muzicii care urlă din casetofon. (Ăsta o fi gangsta rap?) După Încercarea mea de dinainte de Crăciun de a fi prietenoasă cu Winston, nu mai am de gând să vorbesc cu el. Dar În timp ce mă chinui să ies din mașină, se Întoarce spre mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
-mi demonstreze cum funcționează, m-am răstit la ea: „O iau și gata, mulțumesc“. (Și nici nu prea cred c-o pot suna pe Paula În Maroc s-o Întreb cum să folosesc echipamentul propriului copil.) Ben a Început să urle. Stropii de ploaie se amestecă cu afluenți de muci care Îi curg În jos pe buze pentru a forma o cascadă a nefericirii. Ați remarcat că toate accesoriile pentru bebeluși sunt Însoțite de promisiunea unei „asamblări facile“? Aceasta este prescurtarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
poșete și scot pachetele acelea alunecoase care se deschid instantaneu, pălăriile acelea de ploaie transparente. Și iată-le cum stau, ciripind prietenoase și urmărindu-mă cum mă lupt cu acoperitoarea. —Vai, biata gâgâlice, zice una arătând spre fiul meu, care urlă din toți plămânii. Te udă ploaia, nu-i așa? Lasă că termină mămica imediat. Degetele Îmi sunt țepene de frig. De-abia pot să țin clipsul, darămite să-l desfac. Împachetat În partea greșită a acoperitoarei, Ben e roșu ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
și serioasă de toate iluziile? Poate pentru că simt că e mai bine să intervin eu prima Înainte să i le spulbere bărbații.) Vizavi de noi, o brunetă tracasată Îmbrăcată cu un pulover larg, roz, Încearcă să-și potolească bebelușul care urlă. Se ridică și Îl leagănă. Se așază la loc și Încearcă să-l facă pe bebeluș să-și pună capul pe umărul ei. Într-un final, Își ridică puloverul și-i oferă un sân. Costumul care ocupă scaunul de lângă ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
Întărește ideea de comunitate etc. E important și pentru copii să o vadă pe mami relaxată Într-un context domestic, să acumuleze amintiri strălucitoare din copilărie, În loc de amintiri cu o femeie Îmbrăcată În negru care iese În goană pe ușă urlând instrucțiuni. Totul este sub control. Cartea de bucate este deschisă ca o Biblie pe pupitrul de citit curat, ingredientele sunt aliniate În formație. Am o sticlă foarte ușchită de ulei de măsline sienez cu o fundă de mătase. Port un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
sub control. Ne vedem mâine. Nu-ți face griji, drăguțo! Deschid ușa cuptorului și mi se dezvăluie dezastrul. Foile de aluat s-au transformat Într-o pădure pietrificată. Nu intra În panică. Gândește, Kate, gândește. Ies În goană pe ușă urlând instrucțiuni. Poate Richard să Îl Îmbrace pe Ben și să facă ordine În bucătărie? 12.31: Mă Întorc de la supermarket. Ben e Îmbrăcat, dar bucătăria arată ca o scenă din Disney merge la Dresda. —Richard, credeam că te-am rugat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
abia puteam să plasez Germania pe hartă, darămite să stau la palavre cu o adunătură de bancheri din Frankfurt. Nu mai târziu de prânz, am Început să mă simt de parcă aș fi avut două pietre fierbinți atașate de piept. Sâni urlând să fie goliți. Nu era decât o toaletă, o chestie portabilă ascunsă Între copaci. M-am Închis În cabină, mi-am desfăcut bluza și am Început să storc laptele În WC. Laptele de mamă e altfel decât cel de vacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
Învățat. Știu că Paula Îi lasă să se uite la televizor destul de mult, dar din alte puncte de vedere Îmi dau seama că e mult mai bună decât aș fi eu: consecventă, mai răbdătoare. După un weekend cu copiii, eu urlu să mă lase să ies din casă, dar cu Paula, totul merge de la sine. Nu ridică niciodată vocea. Multe părți bune ale caracterelor lor le au de la ea. Când am fost mai seara trecută la școală la o Întâlnire cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
Ben la grupul de muzică Little Stars azi-dimineață și e destul de sigură că Roo s-a Întors cu el. Dar, când a vrut să-l culce pe Ben la prânz, nu au reușit să-l găsească. Ben e distrus. A urlat și a tot urlat În timp ce Paula căuta prin casă. A răscolit peste tot, dar cangurul e de negăsit. Îl aud pe Ben sughițând de durere pe fundal. Ce-a apucat-o să-l scoată pe Roo din casă, În primul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]