60,137 matches
-
a ieșit. Ajuns în camera de zi, a cerut să i se dea căciula de blană și galoșii. Doamna Catinca i le-a adus. Iorga a cerut apoi permisiunea să se ducă la baie, dar rugămintea aceasta i-a fost refuzată de către șeful Echipei Morții. Doamna Catinca a vrut să-și însoțească soțul, dar și această cerere a fost respinsă. Legionarii au deschis ușa și Iorga a ieșit înconjurat de ei. Ultimele lui instrucțiuni adresate doamnei Catinca au fost: "Ai mare
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
ar fi putut foarte ușor să plece în Ungaria. El ignora propriul principiu: "Fiecare națiune pentru ea însăși, pe teritoriul pe care trăiește ea". Din păcate, majoritatea ungurilor trăiau departe de graniță, amestecați printre români. Iorga știa cît de ferm refuzau ungurii să accepte administrația română, dar spera ca evoluția impresionantă a economiei românești să-i facă să se răzgîndească. Chiar și în anii '20, el trata deznaționalizarea secuilor cu ușurință, într-un mod neliniștitor. Numai că impresionanta economie întîrzia să
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
de voie (într-un mod organic), ca în Occident, ci sub forma unui tratament de șoc brutal, printr-un contact nevrozant cu statele modernizate. După aceea, România a fost pusă (ca și alte societăți tradiționale) în fața obișnuitei opțiuni neplăcute: să refuze schimbarea și să fie distrusă sau să se schimbe, transformîndu-și (distrugîndu-și) propriul mod de viață. Nu este de mirare că unii patrioți și intelectuali voiau să fie selectivi și precauți! Iorga nu greșea în privința forței naționalismului, numai că el nu
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
a fost ulterior expulzat din Statele Unite din cauza trecutului său. Dar Boeru a rămas în Germania. Soția lui, dna Olga Boeru, a fost mai puțin norocoasă. Ea a fost aruncată în infama închisoare de la Misle, iar copiilor ei le-a fost refuzat dreptul de a studia. Pentru Boeru lucrurile au mers bine în Germania de după război. S-a căsătorit cu o nemțoaică înstărită, căreia i-a povestit cum "comuniștii au ucis-o pe biata lui soție...", comițînd conștient delictul de bigamie, întrucît
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Boeru a avut noroc în ambele Germanii, dar l-a irosit. El a rămas în istorie ca asasin al lui Nicolae Iorga, deși s-a străduit din răsputeri să nu rămînă cu imaginea aceasta. Istoria n-ar trebui să-i refuze această distincție îndoielnică. La șase săptămîni după întrevederea relatată mai sus, Boeru murea în același cămin de bătrîni din Germisch-Partenkirchen. Indice de nume Adamov 295 Adams, Henry 13 Adler 129 Agârbiceanu, Ion 121, 168, 399 Albert I. 159 Aldea, C.
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
studentul lui Iorga, menținînd relații strînse cu el în timpul Războiului cel Mare și după aceea. "Îmi amintesc", scrie Șeicaru, "nesfîrșita tristețe din ochii lui Nicolae Iorga. Poate că îneca în truda sa neobosită întrebări privind existența și teama de moarte, refuzînd orice răgaz. Aceasta era motivația faptului că, aidoma oricărui romantic, Iorga prefera artele plasitice muzicii. Muzica era abstractă prin definiție, sensibilizînd infinitul, și acesta este motivul, aceasta este explicația dezinteresului aproape total al lui Iorga față de muzică" 18 Karl Göllner
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
nu pentru fiii prințului moștenitor al României. Aceștia trebuiau educați în România. Op. cit., vol. II, p. 179. În studiul său asupra lui Iorga, Oldsen, subliniind faptul că Iorga a fost educat în universități străine, îi reproșa că vrea să le refuze altor români acest avantaj (Oldsen, op. cit., p. 96). Oldsen nu sesizează întenția lui Iorga. Iorga nu s-a înstrăinat deloc de români primind educație străină, folosind cunoștințele dobîndite pentru revigorarea culturii române. Dar avea puține motive să creadă că același
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
răspuns cererii lui ca evreii să fie asimilați cu forța în numărul din 4 mai 1903 al "Sămănătorului", "Cu prilejul dispariției "Tribunei"", scriind despre maltratarea românilor ardeleni care, în plus, erau invitați să participe la alegeri frauduloase, ceea ce ei au refuzat. "Românii din Transilvania au o singură datorie: să lase apele învolburate să treacă pe lîngă ei și peste marmura neclintită a existenței lor naționale și să nu participe la o astfel de comedie", spunea Iorga. Iorga nu admitea o comparație
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Neamul românesc", 27 noiembrie 1916 41 "Neamul românesc", 3 ianuarie 1916 42 O viață de om..., vol. II, pp. 225-227 43 "Neamul românesc", 21 august 1916 44 "Neamul românesc", 3 septembrie 1916. La conferința de Pace de la Versailles, Danemarca a refuzat să reanexeze teritoriile locuite de germani. Nici măcar Hitler nu s-a atins de graniță. Rezerva danezilor a fost răsplătită 45 "Neamul românesc", 22 septembrie 1916 și 6 febr. 1917 46 "Neamul românesc", 12 noiembrie 1916 47 "Neamul românesc", 3 noiembrie
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
de la București s-ar lăsa mai curînd mîncați de cîini decît să părăsească țara nu le-a plăcut tuturor: cei care intenționau să plece în Rusia, i-au cerut lui Iorga să elimine pasajul la reeditarea discursului, dar Iorga a refuzat. O viață de om..., vol. II, p. 254 62 Memorii, vol. I, p. 16 63 Discurs pronunțat în fața Camerei Deputaților a României (Iași, 1917) 64 "Neamul românesc", 16 decembrie 1916 65 O viață de om..., vol. II, pp. 261-262 66
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
22 Erdély története (3 volume), Budapesta, 1981, vol. 3, p. 1730 23 Supt trei regi, p. 313 24 În aprilie 1941, naziștii i-au oferit Banatul sîrbesc Mareșalului Antonescu. Nevoind să strice relațiile dintre popoarele român și sîrb, Antonescu a refuzat ferm oferta 25 În cadrul corespondenței, există un document provenit de la Ministerul de Interne al Ungariei, arătîndu-l pe Vasile Goldiș ca fiind destul de cooperant cu autoritățile maghiare în timpul războiului. BARSR, Corespondența lui N. Iorga, vol. 281, doc. 149. Politicienii își fac
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
de misticismul și de căutările sale întru găsirea răspunsurilor, el s-a alăturat Legiunii la îndemnul mentorului său, Nae Ionescu, în anii '30. Au fost amîndoi arestați în timpul Dictaturii Regale. Carol le-a cerut să condamne Legiunea, dar ei au refuzat. Eliade a fost salvat de intervenția democratului militant A. Rosetti, care a aranjat eliberarea și numirea lui în 1940, la Ambasada României de la Londra, exact la timp ca să-i asigure începutul unei vieți noi și să evite blestemul sordid al
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
nu a întîrziat. Lui Gusti i s-a decernat, în 1935, titlul de Kudo, de către Universitatea din Leipzig. Atunci cînd li s-a sugerat naziștilor ca același titlu onorific să-i fie acordat și lui Iorga, ierarhia culturală nazistă a refuzat. Rectorul Universității din Breslau a propus chiar ca titlul acordat lui Iorga de Universitatea din Leipzig să-i fie retras. Însărcinatul cu Afaceri Pochhammer (devenit ulterior Ambasador al Germaniei, dr. W. Fabricius) s-a opus, subliniind faptul că, deși atitudinea
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
să apere Timișoara și Oradea de unguri și să deplîngă absența Bulgariei 131 "Neamul românesc", 12 și 22 iunie 1934 132 Memorii, vol. VII, p. 41 133 Ambasadorul francez în România din timpul Războiului, St. Aulaire, își amintea cum Brătianu refuzase toate garanțiile acordate de ruși României aliată acum insistînd categoric în schimb asupra acordării de garanții inechivoce din partea francezilor și a englezilor 134 "Neamul românesc", 8 martie, 6 iulie, 19 și 23 octombrie și 19 noiembrie 1935 și 15 mai
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
va ajunge! Nu uita asta, pentru că acesta este cel de al 11-lea ceas!" Semnat: "O bună româncă". Legionarii îi trimiteau tot timpul fotografii ale căpitanului, pe care Iorga le rupea furios 68 "Adevărul", 30 noiembrie 1937 69 Iorga a refuzat să încaseze salariile pentru aceste posturi suplimentare și le-a donat unor acțiuni caritabile 70 Alexandru Lepădatu, Scrieri alese: Articole, Cuvîntări, Amintiri, Cluj-Napoca, 1985, p. 408 71 "Neamul românesc", 30 martie și 24 mai 1938 72 "Neamul românesc", 16 iulie
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Memorii, vol. VII, pp. 181 și 185 121 Op. cit., vol. VII, pp. 373-374. Familia Iorga își amintea că Mussolini a făcut după ocuparea Albaniei gestul de a-i permite lui Iorga să continue organizarea școlii sale acolo, dar el a refuzat această onoare 122 Regina Elena i-a oferit un sediu școlii misionare. Memorii, vol. VII, p. 96 123 D-na Liliana Pippidi-Iorga către autor 1 "Neamul românesc", 16, 23 și 25 mai 1940 2 "Neamul românesc", 28 mai, 1,14
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
nu au recunoscut alipirea statelor baltice la URSS, iar estonilor, letonilor și lituanienilor din taberele din Germania și Austria li s-a oferit posibilitatea să se Întoarcă În Est sau să se stabilească În Vest. Balticii nu erau singurii care refuzau să plece. Numeroși cetățeni sovietici, polonezi, români și iugoslavi preferau să rămână În taberele temporare din Germania decât să se Întoarcă În țările de origine. Cetățenii sovietici se temeau pe bună dreptate de tipicele represalii Împotriva oricui stătuse În Vest
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
rămase. Mai pronunțat În „zona morții” dintre Odessa și Marea Baltică, fenomenul s-a produs peste tot: Întorși din lagărele de concentrare În 1945, supraviețuitorii și-au găsit casele din Praga sau Paris ocupate de indivizi „aciuați” În timpul războiului și care refuzau să plece, revendicând virulent proprietatea. Sute de mii de unguri, polonezi, cehi, olandezi sau francezi au fost astfel, În calitate de beneficiari, complici la genocidul nazist. În toate țările ocupate, fabricile, pământul, vehiculele, aparatura și produsele finite au făcut obiectul exproprierii fără
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
stânga, rezuma această stare de spirit În memoriile sale, L’Aventure incertaine: „Rezistența - scria el - ne-a transformat pe toți În contestatari În toate sensurile cuvântului, opuși În egală măsură oamenilor și sistemului”. Era firesc, după experiența rezistenței antifasciste, să refuzi Întoarcerea la erorile anilor ’30. De unde și atmosfera suspect de optimistă care a urmat eliberării. Deși totul În jur era distrus - de fapt, tocmai din această cauză -, ceva nou și mai bun se profila la orizont. „Nici unul dintre noi - scriau
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
demonstreze „caracterul inacceptabil al planului anglo-francez, să Împiedice adoptarea unei decizii unanime și apoi să părăsească dezbaterile, antrenând cât mai mulți reprezentanți ai altor țări”. Patru zile mai târziu, Stalin s-a răzgândit. Lui Gottwald i s-a spus să refuze invitația, contramandând participarea la conferință. Întâlnindu-se cu o delegație a guvernului ceh, din care făcea parte și Masaryk, Stalin a avertizat că „aceasta este o problemă fundamentală, de care depinde prietenia ruso-cehoslovacă. Mergând la Paris, veți arăta că doriți
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
lungă”, primul pas semnificativ În recunoașterea iminentei confruntări de către americani. Cu excepția lui Kennan, responsabilii politicii externe americane par, În această prezentare, de o candoare surprinzătoare. Poate chiar erau - și nu numai cei ca Walter Lippmann sau senatorul Estes Kefauver, care refuzau pur și simplu să accepte ceea ce auzeau despre acțiunile sovieticilor În Europa de Est și În alte părți. Cel puțin până la jumătatea anului 1946, mulți lideri americani au vorbit și acționat ca și cum credeau sincer În continuarea parteneriatului cu Stalin. Lucrețiu Pătrășcanu, unul
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Început, francezii au reacționat cu previzibile izbucniri de orgoliu. În Comisia Aliată de Control din Germania, ei au blocat sistematic implementarea deciziilor luate de Cei Trei la Conferința de la Potsdam, pe motiv că Franța nu participase. Autoritățile provizorii franceze au refuzat inițial să coopereze cu guvernele militare aliate și cu UNRRA În sprijinul refugiaților, pe motiv că deportații și refugiații francezi trebuiau să fie ajutați În cadrul unei operațiuni independente, exclusiv franceză. Mai presus de orice, guvernele Franței postbelice au resimțit puternic
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
nici un interes să treacă de partea Franței pentru a contrabalansa greutatea internațională a Londrei și Washingtonului - deși francezii s-au convins de acest lucru abia În aprilie 1947, la Întâlnirea de la Moscova a miniștrilor aliați de Externe, când Molotov a refuzat să susțină propunerea lui Georges Bidault de a separa bazinul Rinului și a impune control străin asupra zonei industriale Ruhr. și totuși, francezii continuau să plăsmuiască alternative pentru o himerică independență În politica externă. Au existat negocieri eșuate cu Polonia
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
1947, Senatul american a ratificat Tratatele de pace cu Bulgaria, România, Ungaria, Finlanda și Italia, În ciuda avertismentelor trimise de diplomații americani de la Sofia și București. Chiar a doua zi, figura marcantă a opoziției anticomuniste bulgare, liderul țărănist Nikola Petkov (care refuzase să se Înscrie, ca alți țărăniști mai flexibili, În Frontul Patriotic Comunist), a fost arestat. Procesul lui a durat de pe 5 până pe 15 august. La 15 septembrie, Tratatul de pace cu Bulgaria a intrat În vigoare și patru zile mai
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
dovedit constant nepopulari, chiar și la Budapesta. Deși etichetat drept reacționar și chiar fascist, Partidul Micilor Proprietari (echivalentul maghiar al partidelor țărănești) a obținut majoritatea absolută În alegerile naționale din noiembrie 1945. Cu sprijinul socialiștilor (al căror lider, Anna Kéthly, refuza să creadă că aliații lor comuniști s-ar Înjosi Într-atât Încât să falsifice alegerile), comuniștii au reușit să dea afară din parlament câțiva deputați, pe care i-au acuzat În februarie 1947 de conspirație și, În cazul liderului Béla
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]