7,705 matches
-
sluga. S-a ferit de la geam și s-a dus la patul lui de lângă sobă; a plecat fruntea și a adormit iar, numaidecât. Într-adevăr, ceața începea să se împuțineze - observa paznicul. În fund, în pădure, i se părea încă deasă. Dar dinaintea casei se destrămase. Se vedea cum de pe vânătul zăpezii se preling în sus fantome. Se ridicau un timp, apoi coborau la vale; apăsa asupra lor tăcerea înghețată a înălțimilor. Culi clocea în el o mânie amestecată cu dezgust
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
mă deosebesc de alții decât prin abuz și prin faptul că eu nu ascund ce gândesc. Când se strica vremea, Dinu nu mai era deloc altruist; devenea un bolnav egoist care tremura pentru viața lui. De câte ori se lăsa o ceață deasă peste mare, îl vedeam cum intra în panică, lăsa totul baltă și se repezea să-și pună un șal în jurul gâtului, de teamă să nu răcească. El simțea atunci lumea nu cu inima, ci cu bronhiile și cred că nu
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
plăcut în curiozitatea lui încît mi-am scuturat impermeabilul de apă pe trepte și i-am zis sec: "Pe nimeni". Până la urmă n-a fost o ploaie furtunoasă. Dimpotrivă, ploua meschin, mărunt, ca toamna. Se lăsase și ceața. O ceață deasă, vâscoasă, care aproape ascundea marea. L-am auzit pe Domnul Andrei explicîndu-le celorlalți bătrâni care se înghesuiseră la capătul coridorului și priveau ploaia: "Pe o vreme ca asta nu se poate zbura, ar fi o sinucidere". Un vânt umed legăna
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
alt val, dansa pe el, scoțând de fiecare dată sunetele cunoscute, de rău augur, care mă atrăgeau în larg. Am forțat barca pentru că începuse să se lase ceața. Acum nu mai vedeam pasărea. Îi auzeam numai chemările. Ceața devenea din ce în ce mai deasă și mai scârboasă, mi se lipea de mâini și de ochi și, deodată, în timp ce mă luptam să păstrez echilibrul bărcii pe valuri, am simțit cum mă podidește o sudoare rece, de spaimă. Fiindcă nu departe de barcă, am văzut rotindu
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
și a devenit mai întâi vânt în toată regula, apoi furtună în toată puterea cuvântului. Oa- menii nu s-au speriat, pentru că prin acea parte de Franță asemenea fenomene nu sunt prea rare. Nici ploaia care a prins să ca-dă, deasă și grăbită, nu a pus pe nimeni pe gânduri. Și acestea au o frecvență apreciabilă. La un moment dat, lumea a observat că furtuna a scăzut în furie. În scurt timp, s-a și potolit. Numai norii negri acoperiseră în
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
interiorul țării și mai lipsit de prejudecăți decât cei din afară. Defectul său însă e o anumită superficialitate care e și cauza, și efectul (cum vreți s-o luați!) faptului că Pastenague n-a trăit propriu-zis în România. Vizitele destul de dese în această țară „tristă și plină de umor” (vorbele poetului sunt foarte des citate de Pastenague) nu suplinesc experiența trăită, le vécu, cum zice el însuși, negăsind cuvântul în românește. De aceea, ideile lui sunt uneori mai ciudate. Deseori ezit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
chiar și-au încurajat angajații să doarmă la birou, pe o saltea improvizată, adusă cu grijă de acasă, pentru ca procesul muncii să nu fie perturbat de evenimente casnice neprevăzute (practica, uluitoare în ochii unui individ obișnuit cu pauze lungi și dese, se perpetuează și în prezent în unele ministere și clădiri guvernamentale). Mulți oameni mureau de epuizare fizică și nervoasă, dar, ceea ce era mai important, cuferele trezoreriei se umpleau simțitor. Un asemenea efort național nu a întârziat să aducă abundență în
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
N-a uitat oare naratorul să ne înfățișeze și destinul ambiguu al unor pusilanime înaripate? Desigur, este rândul prepelițelor să intre în scenă, "aceste inocente și fricoase pasări, ce se nasc și mor în iarba livezilor și în frunzele cele dese ale dumbrăvilor, prin vocea lor monotonă, dar ritmică, păreau că servă de regulator (scuzați expresia, perfect inocentă la vremea respectivă, n. m.) al cadențelor acestui concert divin". Nu detectați cumva și ecouri de solare cântece franciscane în subtextul bravului pitar
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
bucureșteni: Toți oaspeții ascultau pe lăutari cu mai multă sau mai puțină băgare de seamă; numai Caragea și hatmanul Cărăbuș păreau mai agitați decât toți ceilalți. Aceasta se vedea din mișcările capului, din alterarea feței și mai cu seamă din desele oftări ce ieșeau din piepturile lor. Vinul cel tămâios de Cernătești, turnat necontenit în gâtlejul boierilor, începu să-și facă efectul său (iertați, din nou, redundanța, n. m.). Oaspeții noștri, cari până aci mâncau și beau liniștiți ca cei șapte
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
bea un suc ori altceva, dacă-i doar pasager merge, hă, hă, hă...” Autobuzul a plecat. Acum stația se vede mai bine. De fapt, unde se află locul acesta? În care parte de sat? Încearcă să se dumirească, dar ceața deasă îi bruiază orice efort. Au traversat șoseaua. Și, mai departe? “Băieți, cum ajung la Valea Morii?” “Mai mergeți puțin și dați de Cotul lui Dunea. Faceți la dreapta și o luați în jos.” Cei doi puștani, să aibă cam la
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
este acum doar răceală de nepătruns, doar forță oarbă. Inima lui se aude bătând; în corzile viorilor în tânguirea alămurilor, în zbuciumul percuției sau în tonul confensiv al pianului. De fapt, în întreaga execuție a orchestrei Filarmonicii. Nu sunt prea dese concertele de acest gen aici, în N. S-ar spune că ele nu sunt aproape deloc. Dar, iată, stăzi minunea s-a întâmplat. Ceea ce, pentru locuitorii unui oraș mare înseamnă un fapt obișnuit, pentru cei șaptezeci și ceva de mii
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
să deschid ochii. Încă nu. Mai rămân puțin întinsă. Simt o zvâcnire în tâmplă. Mă întorc spre ceasul de pe noptieră. Nu reușesc să văd cât arată. Nu-mi dau seama dacă e senin sau înnorat. Văd o ceață gri și deasă. Nu disting lucrurile din cameră. Îmi las ușor capul înapoi pe pernă și închid ochii. Îi deschid brusc și privesc tavanul. Un gri monoton. Acum mai bine de douăsprezece ore îmi pierdeam timpul pe net. Nu că n-aș avea
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
doar contururi. Nici un detaliu. Ajung la medicamentul-minune ce-mi ia durerea cu mâna. Nu e praf, e pastilă. Înghit una. Fără apă. Mă așez cât pot de comod într-un fotoliu și iau telecomanda. Dau drumul la televizor. În ceața deasă din fața ochilor, disting doar o pată gri. Nu mi dau seama pe ce canal a rămas televizorul ieri seară. Totuși, îmi dau seama că e un canal de știri. Las acolo. Încet-încet, durerea de cap începe să slăbească. Deslușesc vocea
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
rușine de ele, pe care le-a scos numai după ce coborâse aproape de capătul traseului, la clinica Aslan: porți mari și ziduri înalte în spatele cărora se întindea parcul, o alee largă asfaltată, cu arbori înalți și plini de umbră și tufe dese de o parte și de alta, foșnet de frunze și ciripit de păsări, scuar de flori și iarbă pe margini, clădire albă, întinsă pe o mare suprafață, coridoare la dreapta și la stânga, cu covoare strălucitoare, uși albe cu câte un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
sale, de îndoielile și suspiciunile sale în chiar clipele în care simțea refuzul, însă incapabil să se poarte altfel, deși se vedea învins și suferind. Dar firul acela, viermele orgoliului, oblojit la început, crescuse și devenise plantă și acum țesătură deasă și nu-i mai putea scăpa. Pentru că orgoliul lui - mare, dar neajuns încă la a fi nemăsurat - nu primise loviturile ce l-ar fi putut însufleți ori știuse să le evite. Urmărea posomorât, tăcut și palid încercarea oricui de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
același peisaj. Un munte părea să le închidă drumul, ca un uriaș ciclopic. L-au ocolit și orizontul s-a deschis din nou spre alte creste, în spatele cărora se ghicea umbra altora. Înzăpezite toate. Mai jos, hlamida întunecată a brazilor deși. Mai jos și mai aproape, pășunile. În dreptul cheilor Cluses, au părăsit autostrada, întorcând la stânga. Începea un drum suitor în serpentine, îngust, asfaltat, cu pereți abrupți de granit de o parte. Ținutul hlamidei de brazi. De cealaltă parte, la zeci și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Deși neclintită, grădina părea că Întunecată și sălbăticită. Iarba netăiată Începuse să se legene În bătaia vîntului, iar rododendronii erau mai sumbri decît Îi ținea el minte. Ignorată de grădinar, bicicleta lui zăcea pe treptele terasei. Jin merse prin iarba deasă spre piscină. Apa era acoperită cu frunze și insecte moarte, iar nivelul scăzuse cu aproape un metru, lăsînd pe laturi un strat de murdărie. Mucuri de țigară strivite zăceau pe faianța albă și un pachet de țigări chinezești plutea sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
alamă. Jim ascultă liniștea din interiorul casei, apoi Își ascunsese bicicleta În frunzele nemăturate de lîngă trepte. La a treia Încercare, se cățără pe zidul garajului În stil Tudor și luă cu asalt acoperișul ascuțit. Se lăsă jos În frunzișul des al grădinii, care se agăța de casă ca un vis Întunecat care nu voia să se risipească. Ținînd În mînă o țiglă desprinsă de pe acoperișul garajului, Jim porni prin iarba Înaltă spre terasă. Așteptă pînă cînd un avion zbură pe deasupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
care zbura la mică Înălțime, ar putea declanșa detonatorul, Jim se grăbi În vale, despărțind urzicile cu revista. Aruncă În aer conserva Spam, o prinse Într-o mînă, dar la a doua aruncare o pierdu printre ierburi. Căutînd-o prin iarba deasă, o găsi În cele din urmă la marginea apei și hotărî să mănînce carnea tocată Înainte să-i alunece definitiv din mînă. Șezînd pe malul canalului, spălă murdăria de pe capac. O picătură de sînge Îi curse din nas În apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Codrul cheamă și - înfioară De cu zori și până- n seară Să-i ascult cântările Să-i sărut cărările. Când îl văd măreț în zare, Bucuria mea e mare, Râurile ce curg spre vale Îmi duc dorurile-agale. În pădurea verde, deasă, Gătită ca o mireasă Îmi doresc mormântul meu Unde nu-i pământul greu. Pe mormânt frunza să-i cadă, Plapumă dulce și caldă. Nopțile să-mi fie line, Diminețile senine. De aș fi veșnic pe pământ, N-aș mai vrea
Regăsirea by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91647_a_107362]
-
-n clocot și ceaiul La gazul cu flacără fină Că-și face de cap guturaiul Și n-am în sertar aspirină. Eu n-am să mai ies azi din casă, Văd fulgii că-și joacă alaiul Iar neaua-i mai deasă, mai deasă Și nu cred că merge tramvaiul.
DECEMBRIE (?n epoca de aur) by Constantin IURAȘCU Tataia () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84342_a_85667]
-
și ceaiul La gazul cu flacără fină Că-și face de cap guturaiul Și n-am în sertar aspirină. Eu n-am să mai ies azi din casă, Văd fulgii că-și joacă alaiul Iar neaua-i mai deasă, mai deasă Și nu cred că merge tramvaiul.
DECEMBRIE (?n epoca de aur) by Constantin IURAȘCU Tataia () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84342_a_85667]
-
și toate florile din grădini. C’est tout à fait autre chose. Ledoulx nu se grăbea să verifice impresia fostului consul al Franței. Nici nu avea de gând să o facă vreodată. O ignora. De la numirea lui avea tot mai dese momente de exasperare. Zilnic trebuia să se lupte cu indolența și insolența slugilor, cu amestecul de lux și murdărie în care înțelegeau să-și ducă viața cei mai mulți dintre locuitorii orașului. Mai era, desigur, și marea, inexplicabila, revoltătoarea simpatie de care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
păcatelor și a trufiei sale fără margini: boală grea, dambla, bube, tremurături și pierderea mădularului, mai ales! N-ar mai avea parte de el câte zile o avea! Amin!” PAGINĂ NOUĂ 32 Ziua își făcea cu greu loc prin ceața deasă a nopții. Doar copacii din parc luminau fantomatic cu șiruri de coroane aurii. Trăsura trăsese deja la scară în fața cazinoului. Prințul respiră adânc și cu plăcere aerul tare al toamnei. Cu atât mai mult cu cât aflase despre îngrozitorul sfârșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Îl văd de sus, cum parcurge șinele, ce par un șiret negru, scurt, trasat în curbă, între cele două grupe de arbori împliniți. Dincolo de terasament, se înalță pădurea celuilalt munte, care închide decorul, ca un perete confecționat dintr-o grămadă deasă de urși de catifea, cu spinările bombate în toate nuanțele de verde. ...O carte despre suflet nu are nici un rost, numai dacă nu cuprinde duh din scoarță în scoarță, chiar și atunci când acel ce o scrie, consumat de o flacără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]