7,100 matches
-
cum arată un tiristor?" De altfel, în cei paisprezece ani de inginerie, nu ține minte să fi venit vreunul și să spună: eu am văzut că la firma cutare se făcea așa. Decît, doar, dacă e vorba să laude ce frumos erau întreținute utilajele, spațiul verde și cît de curat era pe jos. La început, deși nemulțumit de lipsa cunoștințelor cu care se întorceau cei plecați în delegație, Mihai și-a zis că nu-i treaba lui; el e doar un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Mihai știe că nu-i explicase Cristinei cum arată bau-bau, dar în mintea ei de doi ani și jumătate însemna ceva urît, iar o formă a urîtului era și bărbatul acela cu plete și barbă, dovadă certă că urîtul și frumosul se constituie în noțiuni independente de modă ori de gust. Cînd se întoarce în cameră, Mihai o găsește pe Doris dormind răsturnată într-o parte, pe pernă. Are în ea ceva fragil, de copil adormit în așteptare. Îi lipsește doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Insurgenții surprinseră noaptea pe neașteptate tabăra, duseră spaimă și neorânduială în oastea inamică, o luară pe fugă, omorâră și prinseră o parte dintr-însa și puseră mâna pe corturi și pe uneltele de război. În zădar încălecă Caesar Kantacuzenus pe frumosul său cal arăbesc și striga soldaților plin de supărare: "Urmați-mă! Ce să-l urmeze, când el singur nu știa unde mergea și nici putea vedea ce se-ntîmpla tocmai atunci în tabără. Răpit și el de fuga tuturora, lăsă în
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
o oștire ce n-ar fi fost deajuns pentru a împresura cetatea, o mână necunoscută deschise dinlăuntru poarta orașului ce ducea spre mare. Vatatzes intră numaidecât cu oastea și, fără lovire de sabie sau vărsare de sânge, puse mâna pe frumosul și bogatul oraș. Dimitrie, despotul trădat, se refugie în citadelă și nu se găsi cine să stăruie pentru el decât soră-sa Irina, soția văduvită a lui Ioan Asan. Ea căzu-n genunchi dinaintea lui Vatatzes și se rugă cu
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
În secțiunea din urmă, vom căuta să dezvoltăm științifice cerințele esențiali pentru dirigerea unei scene. " Originalitatea de espresiune e începutul și finitul a orce arte". {EminescuOpXIV 236} care țintește la sensibilizarea dramei, ele apar în cerința d-a îndreptăți egal frumosul și adevărul. Însă asta e posibil numai prin pătrunderea momentelor amîndorora. Artea reproducțiunei dramatice sensibiliză individualitățile născute de fantazia poetului dramatic. Ea e supusă așadar, despre partea înfățisărei sensibili, legei frumosului; asta o are comun cu sculptura și pictura. moment
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
dramei, ele apar în cerința d-a îndreptăți egal frumosul și adevărul. Însă asta e posibil numai prin pătrunderea momentelor amîndorora. Artea reproducțiunei dramatice sensibiliză individualitățile născute de fantazia poetului dramatic. Ea e supusă așadar, despre partea înfățisărei sensibili, legei frumosului; asta o are comun cu sculptura și pictura. moment (? ) Însă ea dezvăluie caracterul omenesc în toată movibilitatea devenirei sale (Beweglichkeit seines Werdens), în toată plinătatea cugetului și voinței sale. Reprezentatorul trebuie să sensibilize aceste microcosm cu o claritate atât de
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
se ajunge însă numai prin cel mai mare adevăr al reproducțiunei (Darstellung). El abia ne arată o creatură de carne și os. Prin el ne regăsim pe noi înșine în caracterul reprezintat și patem împreună bucuriile și suferințele sale. Însă frumosul și adevărul sunt momente neseparabili de reprezentațiunea dramatică. Fiecare din ele menținută unilateral (singură) ridică (anulează) ființa artei noastre. Daca actorul dramatic nu vrea să se supuie decât legei frumosului, căutând numai la idealitatea formei, atunci îi sacrifică ei naturalitatea
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
caracterul reprezintat și patem împreună bucuriile și suferințele sale. Însă frumosul și adevărul sunt momente neseparabili de reprezentațiunea dramatică. Fiecare din ele menținută unilateral (singură) ridică (anulează) ființa artei noastre. Daca actorul dramatic nu vrea să se supuie decât legei frumosului, căutând numai la idealitatea formei, atunci îi sacrifică ei naturalitatea (adevărul natural) și-și răpește adevărata valoare a operei sale, adica de-a-l purta pe spectator prin toate fazele vieței sale sufletești și de-a simți din dispozițiunea lui (răsunetul
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
dă corpul cel arhitectonice-frumos. Tonul cultivat artistice altoiește sufletul cuvenit în coprinsul întrupat prin sunet; prin el se arată unitatea ideală dintre fond și formă în espresiunea tonului. Adică abia prin mijlocul lui transpare și domină sufletul asupra corpului celui frumos a sunetului. Undulațiunea ritmică ridică în fine intuițiunea (Anschau) poetică adusă la simțul intern prin accent, o ridică în imperiul mișcărei spirituale, de unde sună la ureche ca un întreg artistic și, ca un asemenea, se alătură (schmiegt) simțului spiritual. Căci
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
până acuma s-au servit de vorba estetică pentru a însemna cu ea ceea ce alții numesc: critică a gustului. Asta arată o speranță greșită, pe care a și priceput-o excelentul analist Baumgarten, de a reduce adică dejudecarea critică a frumosului sub principie raționale și de a constitui din regulele ei o știință. Dar această osteneală e zadarnică. Căci numitele reguli sau criterii sânt după cele mai însemnate ale lor izvoare empirice numa și nu pot servi niciodată la constituirea unor
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
Întru cât și pentru că estetica vine la aplicare nu numai cu privire la artă, ci tocmai atâta, ba mai mult încă cu privire la frumuseța naturală a vieții și a simțămintelor, vom avea să-ndreptăm privirea noastră asupra culturei în legătura ei cu simțul frumosului. Întreg studiul nostru se împarte și orânduiește astfel încît vom avea de dezvoltat: Cu privire la inteligență, antiteza între cultură și știință; Cu privire la activitatea practică, antiteza între cultură și moralitate; în fine, cu privire la estetica vieții, legătura între cultură și simțul frumosului. Antiteza
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
simțul frumosului. Întreg studiul nostru se împarte și orânduiește astfel încît vom avea de dezvoltat: Cu privire la inteligență, antiteza între cultură și știință; Cu privire la activitatea practică, antiteza între cultură și moralitate; în fine, cu privire la estetica vieții, legătura între cultură și simțul frumosului. Antiteza dintre cultură și știință se prezintă mai hotărât și mai clar în de osebirea scopurilor lor. Începutul studiului nostru din acest punt de vedere e justificat Numai cea întîie din numitele trei părți este în intențiunea acestui tratat, cele
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
pe oricine, ar fi trebuit să-i arate cum că deasa ascultare simplă a unei muzici bune e un mijloc mai bun pentru cultivarea simțului de artă. În genere o educațiune adevărat estetică, care să cerce dezvoltarea sufletului în privirea frumosului cu aceeași tărie cu care această dezvoltare se urmărește puțin în privirea moralității * și numai în cea a inteligenței, aceea nu va fi de ajuns pe calea graduală a exercițiului, ci numai prin o instrucțiune regulată și prin explicarea opurilor
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
artă al artei, al propriei sale puteri creatorie, libere, conștii, morale. Cultură în sensul său primitiv va să zică: figură, formă, frumusețe; un suflet într-adevăr cult va fi așadar acela a cărui ființă și viață, simțire și faptă va urma legilor frumosului, si el merită numirea unui suflet frumos. Să nu cugete însă nimeni la acea frumusețe a sufletului ce ni prezintă în Vilhelm Meister, în orce privință palidă și bolnavă. Cu totului altfel este icoana acestei frumuseți cum ne-o schițează
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
simțul moral s-a asigurat de mai nainte de acest instinct, ceea ce presupune cum că totuși moralul este principiul conducător. În faptă există un al treilea, care, în distingere de cele două, poate să fie motiv al înclinațiunii, și adică frumosul. Ideile și legile frumosului sânt deosebite de acelea ale moralității, însă în judecata recunoscătoare sau reprobatoare a unei fapte ele pot să coincidă: sufletul frumos urmează legilor frumuseței; și acuma ni* este [mai] de priceput decât mai înainte de ce ea
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
Schiller însuși poate vorbi despre frumusețea faptelor lui, pe când altfel ele n-ar fi nici morale, nici imorale. Faptul cum că acțiunea e neconștie și fără lupta n-ar fi un motiv ca să-i dăm 233r mai iute atributul de frumos decât dac-ar fi rezultatul unei puternici lupte morale; este însă un fapt recunoscut cum că ideile și legile estetice lucrează, atât în artist cât și în privitor, într-un mod neconștiu. Aceasta este și motivul unic, dar de ajuns
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
se vede un stâlp fundamental al societății". Nu putem să încheiem această considerațiune fără ca să observăm, repetând că, deși aprobăm această din urmă sentiță a onor. C. P. Pockels totuși mult lipsește până întru a vedea în discuțiunea publică asupra frumosului o despăgubire pentru o moralitate mai strictă. Dreptu-i cumcă constituie o parte integrantă a culturei și că propriu[l] mod de trai este privit din punct de vedere al frumuseței și e îndreptat după regulele și legile acesteia; dreptu-i cumcă
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
cumcă constituie o parte integrantă a culturei și că propriu[l] mod de trai este privit din punct de vedere al frumuseței și e îndreptat după regulele și legile acesteia; dreptu-i cumcă cultura în genere, cât și îndreptarea ei asupra frumosului, e o parte a (problemei) datoriei omului și a destinațiunii vieții sale; însă totuși numai o parte! Dacă sufletul e cult odată în toată privința, atuncea trebuie să-nceapă a urma chemării lui proprii și înalte, aceleia a moralității. Într-
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
numai după arta și ideale și ar uita asupra lor toată mărimea practică, cât de puțin ar rămâne ea prin asta în putere și libertate, tot așa de puțin îi e permis și omului singular de a urma numai înclinațiunei frumosului; însă podoaba cea mai nobilă a unui popor este arta și cel mai nobil simț al omului e cel estetic; e un privilegiu al culturei de a se bucura de această podoabă a vieții și de a onora și gusta
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
însă podoaba cea mai nobilă a unui popor este arta și cel mai nobil simț al omului e cel estetic; e un privilegiu al culturei de a se bucura de această podoabă a vieții și de a onora și gusta frumosul pe toate căile; însă cel mai frumos din toate câte sunt frumoase este sufletul cel frumos. {EminescuOpXIV 927} Fragmente răzlețe din Cultură și știință 2258 Prăsirea culturei intelectuale însă prin cei culți se-ntîmpla totdeuna într-o 182r măsură numai foarte
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
turistice ale pădurii sunt:sanitară, generată de ionizarea și purificarea aerului, de rolul de moderator climatic al învelișului forestier; - recreativă și de agrement, exprimată prin satisfacțiile legate de vânătoare, pescuit, drumeție, recreere și odihnă; - estetică, dată de stimularea sentimentului de frumos și de întregirea cadrului peisagistic al altor obiective turistice. Funcția cea mai exploatată a pădurii este funcția recreativă și de agrement. Cele mai reprezentative în acest sens sunt pădurile-parc și pădurile de agrement: a) pădurile - parc se întâlnesc în zonele
România : patrimoniu turistic by Viorel Rîmboi () [Corola-publishinghouse/Administrative/91702_a_93090]
-
în favoarea "existenței". În fond, la Heidegger ar fi vorba despre un platonism mascat, de vreme ce nu se mai caută ein Wahres, "ceva adevărat", ci die Wahrheit, adevărul însuși, exact cum Socrate nu întreba ce este o fată frumoasă, ci ce este frumosul. Ideea nu mă satisface. Îmi trebuie ceva spectaculos, mai puțin rece și tehnic, ceva simplu, limpede; "Secolul 20" nu este o revistă de filozofie. Mă gândesc mai degrabă la o categorie stilistică, la încadrarea lui Heidegger în specia titanismului modern
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
viu, o combinație vestimentară, o ieșire în lume, o vorbă rostită într-o împrejurare sau alta. De altfel sosirea mea în București a stat sub semnul lui Bernea. Acasă mă aștepta albumul lui despre Roma, făcut împreună cu Baconsky ― dumnezeiesc de frumos, cotropit de darul lui de a sesiza minunea neaparentă, cărarea nebătută a splendorii (numai de el deschisă), de forța lui de a spulbera clișeul. Așa cum făcea în toate, dezgropând frumusețea ascunsă, proaspătă și uitată: a muzicii, a caselor, a figurilor
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
masă lungă florentină, cele patru gărzi de corp își ocupă pozițiile, se formează o coadă din doamne și domni care țin, fiecare, lipit la piept, albumul mare și alb, având pe copertă chipul Regelui la 20 de ani, ireal de frumos. Cuprind cu privirea, dintr-un colț al foaierului, întreaga scenă și îmi dau seama că nu înțeleg o iotă din "spectacolul istoriei". Cum sună vorba aia? "E o poveste spusă de un idiot, alcătuită din vorbe și din zbucium și
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
argintii pe fondul perfect de culoare albă sau sidefie a cămășilor de mătase; ăștia nu vedeau muștele, erau niște muște tăcute și folositoare, făceau parte dintr-o ordine naturală, de culoare albastru electric, la fel cu acel patio atît de frumos luminat unde Juan Lucas, foarte sigur pe el, se juca de-a iubirea cu blonda, totul plutind deasupra Limei, În Monterrico și posibilitatea de a călători În orice clipă doreai În Europa sau de a te vindeca de neurastenie și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]