8,226 matches
-
fără somație chiar În noaptea aia, profitând dă somnu greu dă după șmotru. Limardo a rămas cu buza umflată, iar bețivanu cu victoria morală care ne-a bucurat pă toți, de nu ne mai Încăpem În pele. Ipso facto, am mirosit pungășia: bancu nu iera dă târlan, că donșoara sora lu Fainberg s-a băgat iar În gura lumii cu asociatu dă la Bazaru Bășcăliile, dân răscrucea lu Pueyrredón cu Valentín Gómez. Mă doare să vă dau matale o veste d-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Wenceslao, da mi-a zis el că altele n-or fi mai puțin minunate. Și io crez așa un șoz, fincă jupân Zalduendo era bulca lu Ăl de Sus, bașca că, Într-o după-amiază, trecând pă la casa lui, câmpu mirosea tot numa a prăjeală. Douăj de zile după, musiu Zalduendo era decât hoit și duhu lui a putut urca țintă la cer, unde sigur că acu stă cu toate meniurle și trufandalile alea dulci. Mersi pentru atenție și că m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
ca unul, au pus foc expoziției chiar În ajunul zilei de naștere a sculptorului, care a suferit importante stâlcituri, datorită impactului cioburilor de cărămidă cu regiunea vulgar numită fesier. În ceea ce-l privește pe vânzătorul de bilete, servitorul, el a mirosit ce urma și, ca să nu stârnească viesparul, s-a retras Înainte de vreme, salvând Într-o valijoară de fibră banii Încasați. Drumul mi-era clar: să caut o vizuină, un cuib, un refugiu greu de localizat, unde să stau la umbră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
am nimic cu ăi dă jos, da nici nu uit că io sunt consul și tre să păstrez, chiar dacă nu ie chestii-trestii, aparențele. Un pas alăturea cu drumu și nema cap săltat. La Buenos Aires nu riști canci: tipu distins Îl miroși dân depărtare. Da acilea, În străinătăți, te ia cu amețeli: nu alegi vorba mitocanului de-a Împăratului. Te Îmbrățișez, Indianu IV Dragă Avelino, Norii negri dă vijelie s-a destrămatără. Vineri m-am rezemat dă ușa de la intrare, parcă așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
bicicletă uitată p-o quinta cu verdeți, că după mine biciclistu iera În proces dă reșapare, pen’că nu și-a arătat fosa nazală când Garfunkel Însuși i-a Încălzit locu cu chiulasa. D-acolo a demarat parc-ar fi mirosit un cubuleț Întreg dă escarola și părea mai la fix că chiar Zoppi, sau mă-sa, i-ar fi pus În anusu dă păsărică o petardă Fu-Man-Chu. Unii ș-a dat drumu la chimir să surâză văzându-l pedalând așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
și la Mate Gato alternau gratuit cu restul colaborărilor, fără să lipsească nici unul din versulețele pe care șomerii le lasă la toaletă. Apăreau și nume de femei demne de cea mai mare cinste, cu numărul de telefon alături. Așa cum a mirosit consoarta mea, doctorul Palau a sfârșit prin a da lovitura și m-a Înfruntat, spunând că s-a sfârșit cu foaia literară, că nu-mi putea mulțumi pentru serviciile aduse, pentru că nu-i ardea de glumă și că să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
merită să-ți pui pielea la saramură pentru alde Cocoș. Știu că vrei să dai ochii cu el, dar nu merită. E o cacealma, dom'le, un fîs, o chestie de gazetă și atîta tot, pe unul ca tine îl miroase de la o poștă. Nu știu cum se face, dar voi, ăștia, și se strîmbă semnificativ, mirosiți altfel decît toată lumea." I-a dat drumul încetișor pînă cînd a simțit că Lică Făinaru se poate ține pe picioarele lui. Dacă ești atît de deștept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
dai ochii cu el, dar nu merită. E o cacealma, dom'le, un fîs, o chestie de gazetă și atîta tot, pe unul ca tine îl miroase de la o poștă. Nu știu cum se face, dar voi, ăștia, și se strîmbă semnificativ, mirosiți altfel decît toată lumea." I-a dat drumul încetișor pînă cînd a simțit că Lică Făinaru se poate ține pe picioarele lui. Dacă ești atît de deștept, de ce nu mi-ai spus tot ce aveai de spus de la început? Ori dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
lui. Dacă ești atît de deștept, de ce nu mi-ai spus tot ce aveai de spus de la început? Ori dacă nu voiai să-mi spui nimic de ce pînă la urmă tot mi-ai zis?" Ziaristul încerca să-și îndrepte hainele, mirosea puternic a băutură, coniacul care se vărsase peste el reușise să acopere acreala persistentă a oricărui bețiv înveterat, "de ce, de ce, voi ăștia nu puteți trăi decît punînd întrebări! Și dacă vi se răspunde, întrebați mai departe că de ce vi s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
reușise. Umblase mai toată țara pe vremea cînd lucra la Mott, dar către mare nu-l trimisese și nu-l atrăsese nimic. Știa că mai are foarte puțin, vreo patruzeci de kilometri pînă la mal, dar nimic nu arăta. Gara mirosea a trandafiri și după ce a trecut de ea, nădăjduind că se va descurca în orășel, a intrat într-o mlaștină de praf cald, care îi acoperea pantofii, ridicîndu-se la fiecare mișcare. Cum treceai de gară mirosea altfel, a colb, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
nimic nu arăta. Gara mirosea a trandafiri și după ce a trecut de ea, nădăjduind că se va descurca în orășel, a intrat într-o mlaștină de praf cald, care îi acoperea pantofii, ridicîndu-se la fiecare mișcare. Cum treceai de gară mirosea altfel, a colb, a paie uscate, a bălegar încins. Ulița dreaptă de la gară pînă la capătul celălalt era mărginită de salcîmi piperniciți. Case palide, gălbui în lună, fără garduri ori cu împletituri de nuiele rare, căzute pe o parte. Cîte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
nu puteai decît să bănuiești că i-a făcut plăcere, "o să vă dau una la etaj, cu vederea spre înlăuntru. Jos e praf, sînt muște, acum dorm, dar ziua, ah, cîte muște sînt, nici nu vă închipuiți. Și dinspre stradă miroase a măgar. A bălegar de măgar. Cîte muște tot atîția măgari sînt la noi." Ar fi trebuit să rîdă, cunoștea tipul de ins care face glume ca să poată ieși din stinghereală, din strînsoarea timidității. N-a rîs. Poate nici nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
întors cu o cutie de tablă în care se vindea halva Kadri, rotundă, în două culori, roșie și verde. Dacă-l cunosc, mai întrebi dumneata!" Cu degetele groase, negre de tutun, nu l-a văzut fumînd, în odăi nici nu mirosea a scrum, ci doar a frunze de tutun care se usucă, dulceag și persistent, a deschis cutia. Înăuntru fotografii. I le-a înșirat pe masă. L-a recunoscut pe Cocoș, erau chiar fotografiile, unele, care apăruseră în ziare. Rînjind, proaspăt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
Germania, încuietoarea magnetică, acționată cu electricitate. Era de fapt singura folosire a electricității în Vladia și asta datorită faptului că prințul adusese în Vilă bateria de pornire a avionului său, care rămăsese să ierneze sus, pe platoul pustiu, unde vara mirosea a pelin. A intrat și a încercat să se scuture de pămîntul galben care i se prinsese de bocanci, lovea tare cu talpa țintuită în plăcile de gresie care duceau la intrare. Cînd ieșea în inspecție își punea ținuta de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
transformări din clipa în care țîșnește din locașul lui, dar nimic nu se mai poate întîmpla în ceea ce privește linia sa de zbor. Această "imagine balistică", în fiecare primăvară efectua tragerile conform regulamentului și tocea regulamentele de unul singur, în odaia lui mirosind a frunze de nuc uscate, alungă orice gîză, orice musculiță și primăvara roiau nori de muscărime deasupra viilor, tocea și manualul de balistică al domnului inginer militar Botnărescu de la Arsenal, această "imagine balistică" era imaginea vieții omului, a sorții, cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
confereau obligația să aibă în grijă soarta așezării și a oamenilor săi. Cînd simțea că-și pierde simțul datoriei, oricui i se poate întîmpla așa ceva, însă numai Radul Popianu își dădea seama, atunci intra acolo, în chilerul casei unde mai mirosea încă a nucă și a ceară de albine și a fuioare de cînepă topită și melițată, intra acolo și își plimba palma peste cotoarele cenușii. Praful se aduna ca o pulbere de făină dintr-o moară unde se măcinau destine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
tot acolo, undeva. Asta, era la mintea cocoșului, presupunea tot felul de relații, legături, complicații. Șerban Pangratty era obligat să facă politică, nu că ar fi fost preocupat ori pasionat, dar, prin starea lui, trebuia să facă. Iar el cam mirosise ce fel de politică putea face prințul asemenea felului său de a fi năzuroasă, fantezistă, la marginea lucrurilor permise. Un aviator nu poate trăi decît "în margine", este mereu tentat de a împinge cît mai mult această margine a îngăduinței
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
acolo unde le este locul, prin firea lucrurilor. Trebuiau doar să se privească unii pe alții și să priceapă că sînt la fel, că gîndesc la fel, și deci trebuie să procedeze la fel. Mare vulpoi Mihail, mare profesionist! A mirosit afacerea înainte chiar de a se pune pe roate. Toți ăștia nici nu știu că fac parte din ceva, că pun la cale ceva, nu știu încă, iar Mihai Mihail a și pus laba pe ei. Era ca și cum ai stîrpi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
caz limpede, și ca el mai erau atîția alții, care la nici zece ani de la sfîrșitul războiului uitaseră toate și totul, uitaseră sau se făceau că au uitat și foarte senini, nici usturoi n-au mîncat, nici gura nu le miroase, se vîră iarăși în politichie și tulbură apele, și așa destul de murdare, încît nu mai știi care-s curații și care-s păcătoșii, vina o poartă aceeași amețeală a victoriei, "hai, fraților, să ne împăcăm, să fim buni și darnici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
vorba chiar de o fascie, de fasciști?" Pangratty îl prinse ușurel de braț, "dacă vrei să te duc cu mașina, a mea e după colț, e o mașină-sport, sper că nu te deranjează, e atît de plăcut. Un mai dumnezeiesc, miroase a paradis, nu simți?" Și fără să schimbe tonul, adăugă "o mascaradă, un carnaval, n-ai văzut, voiau să se impresioneze ei între ei, să-și dea curaj. Și l-au adus și pe maimuțoiul de Balbo. Știi că m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
aproximație, consulul era mort și nimeni nu știa, ci imaginea fotografică pe care nebunul de Pangratty a descris-o și apoi a arătat-o tuturor celor ce voiau să o vadă. Și prințul zănatec a tot repetat că nici măcar nu mirosea urît în birou, "scorțișoară și piper, amestecat cu ceva dulceag, asta e concluzia logică, nu?" Ca un copil a dus la nas dintele căzut și o clipă a avut vaga senzație că există un miros dulceag. Apoi mirosul a dispărut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
adevărata lovitură? De unde să mai știe el cum stau lucrurile dacă domnul Bîlbîie l-a și intoxicat l-a îmbolnăvit, obligîndu-l să judece, orice-ar face, după mintea lui, nu după cea proprie? Și-a turnat pînă la jumătatea păhărelului, mirosea plăcut a alcool tare și a strugure, gustă cu vîrful buzelor, apoi bău totul dintr-o dată, cu o mișcare scurtă. Îi veniseră lacrimi în ochi, simți fierbințeala coborînd pînă în stomac, se scutură și-și zise "acum e mai bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
o raită pe la crâșmă, să te știe lumea la față, să vadă că n-ai murit. Nu apucară cei doi să refuze că Popianu i-a prins de umeri și aproape cu de-a sila i-a băgat în odaia mirosind a gaz lampant și a covrigi cu mac, uscați, vechi de luni de zile. Bercu moțăia la tejghea, cu șorțul de cauciuc, mîndria lui, îl cumpărase pe vremea cînd prințul făcea prăpăd prin prăvălii, cumpăra tot risipind banii ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
de bun venit, ceea ce a urmat n-a fost decît floare la ureche. Deplasarea în cazarmă numai în formație și în pas de paradă, latrinele fără uși, aflate sub supravegherea vizuală a sergentului de serviciu, rufăria avînd aceeași măsură și mirosind a creozot, putînd fi schimbată de la unul la altul fără nici un fel de grijă, pedepsele colective dacă vreun elev nu îndeplinea "întocmai și la timp" ordinul, aceeași mîncare în fiecare zi, aceleași linguri, aceleași blide, același urlet dimineața "deștep-ta-rea!", toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
s-a trezit în fața Gării de Nord cu un sentiment de singurătate și neajutorare foarte puternic și neplăcut. Practic n-avea nici un fir de care să se apuce. Cît moțăise pe bancheta compartimentului de clasa a III-a între doi țărani care miroseau a fum și a acreală ajunsese la concluzia că numai un om îl poate ajuta Leonard Bîlbîie. Leonard Bîlbiie care să-l ducă undeva sus, la cineva de încredere, căruia să-i spună tot ce știe. Se socotise că ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]