6,948 matches
-
întregi sau să găsesc relația la unt și la hârtie de șters curul și la vată pentru muieri, că domnu’ Costică n-are timp! Culmea, culmea! Așa că stau aici, în zloată. Aștept să vină cămila pe roți. — Ai și avantaje, nea Gică. Mai întâlnești un om, mai vezi lumea. — Ei, nu-i de glumă, cum zic. Necazuri, necazuri, nici unul ca mine nu se mai descurcă. — Dar ai și clipe plăcute, nea Gică. Uite, fina arăta bine... nășica dumitale. Care fină, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
zloată. Aștept să vină cămila pe roți. — Ai și avantaje, nea Gică. Mai întâlnești un om, mai vezi lumea. — Ei, nu-i de glumă, cum zic. Necazuri, necazuri, nici unul ca mine nu se mai descurcă. — Dar ai și clipe plăcute, nea Gică. Uite, fina arăta bine... nășica dumitale. Care fină, care nășică? — Păi, doamna. Păreați bucuroși de întâlnire, ca nașul cu fina. Sau o fi soția directorului. — Cine, doamna Mila? Asta-i altă categorie, domnule! Doamna Mila e minunea pământului! O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
să fii atent, atent, numai ochi și urechi. Taxiul frânase lent, elegant în fața vilei. La așa discurs, Mitică arată și el domnilor ce vasăzică arta șoferilor bucureșteni!... Domnul doctor își scoase portofelul, dar Tolea îl bătu protector pe spate. Lasă, nene, eu plătesc. — Fii serios, dom’ profesor! A fost o consultație, pot spune. O prelegere de artă, dacă nu chiar de filozofie. Cred că și prietenul nostru de la volan s-a delectat. — Lasă-l pe domnul Bender în pace. Am spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Pe Splai... Taxiul se roti, o luă la stânga, reintră în bulevard, făcu rondul la Pache, întoarse. — A, deci nu sunteți bucureștean? Stați la hotel... sunteți în trecere. — Păi, cum... în trecere, sigur. În trecere, marea trecere. Toți suntem în trecere, nene Ostap. Dar eu sunt un provincial, asta vrei să spui. Provincial, bineînțeles. Ar avea timp bucureșteanul să dezbată teme atât de importante? În Capitală, oamenii n-au timp, sunt grăbiți, nene Ostap. Fac pe grozavii! Spumă.N-au timp nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
sigur. În trecere, marea trecere. Toți suntem în trecere, nene Ostap. Dar eu sunt un provincial, asta vrei să spui. Provincial, bineînțeles. Ar avea timp bucureșteanul să dezbată teme atât de importante? În Capitală, oamenii n-au timp, sunt grăbiți, nene Ostap. Fac pe grozavii! Spumă.N-au timp nici să deschidă o carte... Da, sunt provincial pursânge, ca și prietenii mei Ilf și Petrov, vânzătoriide gogoașe. Șoferul nu auzise, se pare, numele, dar nu se mai mira de nimic, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
pare, numele, dar nu se mai mira de nimic, după discursul dinainte. Mândria sa de bucureștean nu cedă, însă. — Ei, nici chiar așa să vorbiți de noi. Am întâlnit eu aici oameni care... — Spoială, domnule, spoială. Învață doar din conversație, nea Mitică. Ciupesc de ici-colo, lustru, atât! Limba dată la polizor, atât, crede-mă. Numai provincia! Acolo e măreția. Acolo, în plictiseală, în mocneală. Acolo-i adevărul, domnule Ostap Bender, acolo, să știi. Ai fost dumneata în capitala unui județ de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
își ascunse un zâmbet și trecu mai departe fără să-i dea un răspuns. Viviana rămase nedumerită: de ce nu primise nici un răspuns și de ce râsese femeia aceea? Dar nu renunță, ci întrebă un bărbat care era în trecere pe acolo: Nene, îmi spuneți, vă rog, unde este strada Vârful Limbii? Bărbatul râse cu poftă și-și văzu de drum. Viviana se rușină și hotărî să nu mai întrebe pe nimeni, renunțând la vizita ei la bunica. Excursia își urmă cursul. Drumul
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
pregătiseră scrisori pentru Moș Crăciun și se adunaseră la marginea satului, unde așteptau nerăbdători. Eu i-am cerut Moșului să-mi aducă un trenuleț. Eu vreau o păpușă nouă. Mie să-mi aducă o săniuță! Uite, acolo în vale, vine nea Vasile poștașul! Să-i ieșim înainte, să vedem ce noutăți ne aduce! Copiii porniră înaintea poștașului, gălăgioși și veseli. Însă nea Vasile părea cam abătut, era tare tăcut, nu ca în alți ani, când le vorbea cu veselie încă de
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
aducă un trenuleț. Eu vreau o păpușă nouă. Mie să-mi aducă o săniuță! Uite, acolo în vale, vine nea Vasile poștașul! Să-i ieșim înainte, să vedem ce noutăți ne aduce! Copiii porniră înaintea poștașului, gălăgioși și veseli. Însă nea Vasile părea cam abătut, era tare tăcut, nu ca în alți ani, când le vorbea cu veselie încă de departe. Nea Vasile, bine ai venit! Ce noutăți mai sunt prin lume? Nea Vasile, ce vești ne aduci? Măi copii, îmi
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
las, am multă treabă și mâine în zori trebuie să pornesc la drum. Poate e doar un zvon răutăcios. Nu se poate să fie adevărat! Și dacă totuși e adevărat? Dacă Moș Crăciun e cu adevărat bolnav? Gândiți-vă că nea Vasile nu a adus niciodată vești mincinoase. Ai dreptate. Ce e de făcut? Nici vorbă să-i mai trimitem moșului scrisorile noastre! Ba eu zic să i le trimitem, dar nu pe acestea în care îi cerem daruri. Trebuie să
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
-i trimite o scrisoare soției prietenului, cu care oricum se vede cel puțin de două ori pe zi, și o mai și semnează, ridicol, ...” cocoșelul tău”!) ; iarăși nu cred că mai e important citatul din Nottara, despre modul În care nenea Iancu urmărea și conducea repetițiile textelor sale : după cum bine se știe, nu Întotdeauna dramaturgul este și regizorul ideal al piesei ... Sigur că unele afirmații din altă teză, despre eroine cu ereditate Încărcată, pot sta, ca-n teatru, unde nimic nu
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
trib din Alaska, măștile se ard, după ceremonie. Oare de ce? Și deși zona e plină de urși, nu se confecționează acolo nici o mască de mor mor! Hm... După ce am băut coniacul Escu, vinurile Conu Alecu și Boier Bibicu, recent - berea Nenea Iancu, mă gîndesc că fără apel la cultură, viticultorii & berarii ar fi mai puțin inspirați... „În artă, emoția este sediul memoriei” (M.Vișniec). Bine ar fi să o afle și o anumită parte a regizorilor... Sunt spectacole, din ce În ce mai multe, despre
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
a șocat, regizorul neștiind să o argumenteze - nici pe scenă, nici la conferința de presă care a urmat : Rică vine seara la Zița (de fapt, cum știm, la Veta !) Îmbrăcat...În femeie ! Și cu lăutarii după el ! De ce ? Ca și nenea Anghelache, cuminte, directorul de scenă n-a vrut să răspunză... 2002 : Dan Tudor propune o nouă Noapte..., la Galați. Veta, Tamara Constantinescu, e o « Ofelie de mahala », iar Zița (Liliana Lupan) « este o ingenuă tomnatecă, supraponderală și machiată la greu
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
așa se poartă unii Cu esența mătrăgunii. * Fala mi-a ieșit în cale Cu un car de osanale; Simțul i-a cerut îndată Altă cale să străbată. * Nu dispare lesne lenea Dacă nu se iau măsuri. De aceea, al de „Nenea”... Ne îngroapă-n multe păsuri. Scris-am versuri cu grămada, Care nu vă spun nimic, Ca la hurtă, la plămada Condeierului cel mic. 16 iunie 2004 Am dorit s-aduc în prag Lacrima minunii, Dar am strâns pân’ azi, moșneag
Reflecții minore pe teme majore by Ioan Saizu-Nora () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91695_a_92329]
-
Îl trase pe inginer după el, șoptindu-i ceva vesel la ureche. - În fine, oftă Goncea mai târziu, strângându-l și mai tare de umeri pe Nisip. Știu ce-nseamnă toate astea cu morții. Îngroapă-i, dezgroapă-i... Jale teribilă nene, neamuri, lacrimi. Și femeile, cu sentimentele lor de regrete. Te ia o amețeală grozavă. De la lingurică. Cu baldiseli, cu gânduri de depresiune. Cunosc și te înțeleg... De pe prichiciul ferestrei, acela ridicat în picioare, aplaudă de câteva ori. Făcu apoi o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
e chestia cu turnatul. Mai venea unul, altul și ne trăgea de interes, că ce mai discută clientela, că dacă am auzit cumva de-aia. Da de aialantă? Mai fugise și Tomnea ăla și Goncea pusese de răsturnase orașul. Aici nea Trandafir a fost ochei. Jos pălăria, m-a deșteptat. Mi-a zis: „Bă, Gentimire, ai grijă ce discuți cu ăștia, ține-i la fereală. Mai spui și tu că o păți, că vedeți, că nu știu. Fă-te că pricepi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
nu știi după aia ce te mai așteaptă. Ține-o cu lozinca asta: dacă nu s-a dat la televizor și nici la radio n-am auzit, de unde să știu eu, la calapoadele mele...“ Chicoti, pocnind șmecherește din degete. - Deștept nea Trandafir. „Nu te omoară pă chestia asta, zicea. Da să nu semnezi nimic. Orice, da fără semnătură.“ V-ați prins? Nu țâțâie acu’ laminoru la tremurici din ăștia de-a semnat? C-a mai ieșit și ăia, care zice că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
furat dividiul și asta nu se acceptă. Dacă nu-l scoateți, în clipa asta chem procuratura, poliția, câinii polițiști, grănicerii de la pichet de e cazul, dar să nu mă prostiți că nu-l găsiți! Am venit să-l petrec pă nenea Ghibirdic și n-o să mă las furat de jalea lui. Popa își mai turnă un pahar. Rămăsese aproape singur la masă. Fătuca veterinarei se apropie și, aplecată peste umărul lui, îi șopti: „Mai vă aduc ceva părinte? Am pus și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
mizilic și o gâscă în pachet la frigider.“ Popa o trase, cu mâna dreaptă strângând-o de șoldul pietros, spre el: Jangolița se așeză și ea la masă. - Ce-au ăia? o iscodi popa. De la ce s-au luat? - ’Ce nea Milică că i-a luat careva divideul ăla de vroia să vă arate pozele cu papa care a fost anu’ trecut la Roma de l-a filmat. Ș-acuma l-a luat careva, sau l-a ascuns. D-asta e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
împleticit, ca paraliticul de bătea clopotul la biserică. - Iertați, părinte, oftă Sighirtău. S-a aprins neamurile toate de la devideul ăla și Milică se dă tare. Poate e mai bine să mai treceți mâine p’aci părinte, că azi... - Auzi, brea nea Stoiene, da cu mama ce-are bre? Că nici n-a trecut anul de când i-am făcut de patruzeci de zile și aia zice ce zice. - Ce zice, pipotoaso, ce zice? Repetă ce-a auzit și ea. Că lumea aude
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
să vi-l dau eu nu a vrut.“ A urmat-o. Iliuță, șoferul lui Iachimovici, îl aștepta pe canapeaua din dreptul ficusului. Se juca cu un lănțug auriu de care avea atârnată o bilă roșie. Se așeză lângă el. „Complicații, nea Păsculescule“, oftă Iliuță. „Dom Jorj nu mai poate să vină. Ne-am întors azi dimineață de la întâlnirea de la Mare și acolo n-a ieșit cum trebuie și mi-a dat să vă dau scrisoarea asta. E doar pentru dumneavoastră, mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
numai noi îl stăpânim. Da’ pe care nimeni nu vrea să-l înțeleagă. Că e mai bine în mister și taină, decât în adevăr.“ Ridică mustrător mâna spre Burtăncureanu, dojenindu-l, ca și cum până atunci prozatorul spusese numai prostii. Chicoti: „Adevărul, nene, te face sărac, calic, nu-ți dă nimic. Cum e cu ăștia de la gazete, care o tot fredonează cu adevărul despre Revoluția de la Județeană. Au prins vreun fir? Știe ei ce e aia permutare? Predare, cu inventarul complet? A înțeles
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
rezidențiat cu mândrie pèrinteascè, învațè toatè ziua, Si la facultate a avut note foarte bune! Vrea sè se facè chirurg! Chirurg?! Sè vè chem taxiul? Da! Cum îl cheamè pe bèiatul dumitale? Tudor! nu-mi vine sè-i spun dumneavoastrè lui nenea Petre, Mè închipui stând de vorbè toatè noaptea cu omul èsta simplu, ațipind pe canapeaua de lângè ghereta lui, mi-ar face bine numai sè-l ascult, Nu te grèbi cu taxiul, nene Petre, poate stè ploaia și-o iau pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
Tudor! nu-mi vine sè-i spun dumneavoastrè lui nenea Petre, Mè închipui stând de vorbè toatè noaptea cu omul èsta simplu, ațipind pe canapeaua de lângè ghereta lui, mi-ar face bine numai sè-l ascult, Nu te grèbi cu taxiul, nene Petre, poate stè ploaia și-o iau pe jos, Nu stè! E de-aia mocèneascè, acuși suntem în octombrie, dupè ziua crucii nu mai avem ce ne aștepta la vreme bunè, s-a dus vară! Da! S-a dus vară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
dus vară! iar eu nici mècar nu mi-am luat concediu, am stat toatè vremea asta în Institut fècând programe pe calculator, doar sunt programator, am modificat configurația rețelei și, Sè nu vè chem taxiul?! Mai ai și alți copii, nene Petre ? Mai am o fatè, măi micè, s-a mèritat anul trecut, dar a plecat la muncè în Italia! Cu bèrbatul ei! Câștigè bani acolo, dar între strèini nu-i că acasè! ascultându-i fascinat cuvintele banale, cuvinte spuse cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]