7,104 matches
-
mai fabrice medicamente anticancer ci pentru un cancer generalizat. într-un laborator din lume, s-a creat un virus - o tulpină a HSN1 - nimicitor ce ar putea ucide, în căteva zile, jumătate din populația Pămăntului. O să spuneți că va fi păzită bine sau distrusă rețeta de laborator, dar se poate întămpla ca și cu virusul de Sida care a “fugit” din laborator și omenirea nu știe cum să se mai apere de violența lui. Apoi, în nesăbuința lui, omul este angrenat
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
dar am promis o ultimă întălnire dacă vremea și vremurile... Aurora: Felicitări Evelin. Recunosc că am avut clipe în care am crezut că recunoști că ești chiar extraterestru. Centrul și observatorul s-ar fi transformat într-un loc de pelerinaj, păzit de o armată și asaltat de ziariști, TV și gură cască amatori de enigme. Profesorul: Cum ai ales zodia Scorpionului? Te-a descris exact cum ești. Evelin: O zodie omenească... Aurora: Evelin, te-ai găndit măcar o clipă să ne
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
pentru paza propriu-zisă, pe care o făcea. Își ținea, tot acolo, doi-trei purcei, câteva păsări, un câine, un măgăruș, o văcuță cu vițel, ca să aibă și o gură de lapte, mai la Îndemână, când Îi era poftă. El, Însă, Își păzea, cu inima și cu sufletul, nu doar cu bâta, În primul rând, hectarele sale, și, odată cu ele, și pe cele ale consătenilor săi - cooperatori. Își procurase un aparat de radio, care, zi și noapte, Îi bâzâia În traistă. La Început
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
Nu, mamă. De ce, nu? Pentru că, pur și simplu, simt că nu pot. Dacă renunț acum la ea, mor! Și dacă, ferească Dumnezeu, nerenunțând, totuși, mori? Dacă așa mi-o fi scris, așa să-mi fie! Pe cât o să putem, o să ne păzim. Să nu se afle. Nu. Asta nu se poate. Să nici nu te gândești la așaceva. De ce să nu mă gândesc la așa-ceva? Pentru că dragostea, pe lumea asta, e ca și pârțul. Miroase. Și te dă de gol. Atunci
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
Nu. Asta nu se poate. Să nici nu te gândești la așaceva. De ce să nu mă gândesc la așa-ceva? Pentru că dragostea, pe lumea asta, e ca și pârțul. Miroase. Și te dă de gol. Atunci, n-am să mă păzesc. În sfârșit, asta-i! Asta-i? Da, dacă astai, asta-i! Bine. În prima zi, care a urmat celei În care poposise pe pragul dintre rai și iad, i-a șoptit, Corinei, În timp ce aceasta ieșea din cancelarie: vino jos! Când
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
ce-i bântuia măruntaiele. Ospățul lua sfârșit În cămară, unde, ascunzându-se după o perdea, Stepanida se despuia de haine și, mâncând mierea cu degetele, Începea să-și facă semnul crucii, pornindu-se pe bocit. Chiar și oarbă fiind, Își păzea borcanele Închise În lada de zestre cum Își păzește o cloșcă puii, bodogănea umblând de colo până colo, cu vraful de chei În mână și cu un băț În alta, amenințând copiii ce se jucau prin preajma ei. Izbitoare i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
unde, ascunzându-se după o perdea, Stepanida se despuia de haine și, mâncând mierea cu degetele, Începea să-și facă semnul crucii, pornindu-se pe bocit. Chiar și oarbă fiind, Își păzea borcanele Închise În lada de zestre cum Își păzește o cloșcă puii, bodogănea umblând de colo până colo, cu vraful de chei În mână și cu un băț În alta, amenințând copiii ce se jucau prin preajma ei. Izbitoare i se păru Tatianei și asemănarea lui Stan cu pălimarul Tihon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
de dincolo era la fel de căzut În decrepitudine precum cel de aici. Rând pe rând, tinerii părăsiseră Brodina, se aciuaseră mai Întâi În orașul din apropiere, apoi plecară mai departe, se risipiră prin lume, care Încotro. Ce rost mai avea să păzești acum fâșia de pământ ce despărțea o țară de alta, dacă până și granița dintre viață și moarte fusese desființată!? Copiii nu se mai nășteau, În schimb se Înmulțiseră peste măsură berzele. Pe fiecare stâlp de telegraf era un cuib
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
ținea mereu pe a lui, că el se culcă afară. Lângă treptele de la intrare. „Doar nu sunteți câine, ca să dormiți acolo...“ „La o adică, pot fi și câine, de ce nu, o tot lălăia vizitatorul. Tot n-are cine să-ți păzească curtea... Am să fiu câinele tău de pază și am să dorm la picioarele casei tale...“ „Bine, bine, vorbim mâine dimineață“, căuta să-l potolească Mașa. Dar Extraterestrul nu se lăsa bătut: „Mâine dimineață e acum, rosti el cu limba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
în România au existat sisteme de irigații. După 1989, oamenii au distrus și au furat majoritatea sistemelor de irigații, pentru construirea cărora s-au cheltuit bani și muncă. Sunt vinovați cei care au furat și cei care nu le-au păzit și nu le-au gospodărit. Se poate spune că seceta din timpul verii este o etapă în derularea apocalipsei manifestată prin uscarea plantelor. Plantele s-au uscat din lipsa apei și din cauza temperaturii ridicate a razelor solare și din lipsa
Apocalipsa este în derulare by Narih Ivone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/317_a_605]
-
începe să fie descifrat Ziua 20 - Stabiliți în Bulundi, am fost cazați într-o baracă destul de confortabilă, în marginea uzinei de acolo. Ospitalitatea celor de aici este mult prea călduroasă spre a fi sinceră. Suntem supravegheați atent de gărzile care păzesc centrala electrică, iar atmosfera din jurul nostru seamănă cu aceea dintr-o garnizoană. Misterul dispariției locuitorilor din sate persistă și nu pare să existe nici o explicație pentru el. Am văzut în tabără semnele prezenței borduriene, la fel ca și în capitală
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
opri în fața unei uși blindate. Tintin apăsă discret pe clanță și, minune !, ușa nu fusese încuiată. Căci nimeni nu își putea imagina că vreun sclav din fabrica morții ar putea ajunge aici. Tournesol nu era singur.O gardă borduriană îl păzea, în vreme ce în fața sa se afla nimeni altul decât maiorul Olrik, ce își desfășura interogatoriul său cotidian. Luați prin surprindere, garda și Olrik fură cap turați fără vreun zgomot. Misiunea de recuperare a lui Tournesol nu dăduse greș, iar inamicul cel
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
cu o cataramă de pe care cineva polizase însemnele regale, polivitaminele din cutii de tinichea americane, toate și multe altele rămâneau întrebări suspendate la care timpul avea să aducă răspunsuri neașteptate. Mai era o ladă brașovenească plină cu alte multe secrete păzite de lacătul care refuza se se descuie. După mulți, foarte mulți ani, între fărâmături de hârtie, aveam să descoperim comoara, inutila comoară: registre de cantină școlară de la Câșlița Dunării, dintr-o Basarabie ucrainizată de tătuca cu șapcă și mustață Stalin
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
pedeapsa cu sărutarea, a căutat-o din priviri pe Cecilia care dispăruse. —Elena, unde-i soră-ta? a întrebat îngrijorat. Nu știu, a ridicat din umeri mirată și ea. —Ți-ai pierdut iubita. Vezi, dacă nu știi să ți-o păzești. — Te-a părăsit. — Lăsați-mă cu prostiile voastre. N-ați văzut unde s-a dus? Gândindu-se că nu avea unde să fie decât la restaurant, s-a îndreptat într-acolo. A intrat și observând-o, a mers tiptil, tiptil
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
prinzând-o pe Elena de braț. —Ham! Ham! Ham! s-a oțărât Lupaș spre el. -ioai! ne mușcă, au fugit speriați în hohotele de râs ale fetelor. —Afurisitul, ai văzut că nu te lasă să te atingi de ele. O păzește ca un bodyguard, al naibii! — E mare, voinic și rău. E câine lup, de aceea este sălbatic ca și neamul lui. Râdeți de noi că ne-am speriat. —Vă prindem odată fără el, gagicilor, le-au amenințat băieții îndepărtându-se
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
câine rău”, s-o fixăm la poartă ca nu cumva să muște pe cineva, că nu putem să ținem încuiat toată ziua și să nu dăm de vreun necaz. Așa, Lupaș, te-ai făcut rău? îl ia de ureche Elena. Păzește casa și zi și noapte, că de aceea poate l-a îndrăgit Alexandru. Mă bucur că sunt prieteni. Știi că înainte ne ascundeam de el ca să nu ne certe. Știi ce-a făcut alaltăieri? —Ce? — Niște copii care mergeau la
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
roase și la unghiile tale crăpate și rupte, și spune: Hai să vezi care e noua industrie în plin avânt... Ascensorul oprește la etajul cincizeci, întreaga mansardă închiriată de Lenny, în care două mormane de mușchi în costume cu dungi păzesc o ușă. Caraliilor ăstora le plătești partea lui Lenny, jumate din tot ce câștigi. Unul îți spune numele într-un microfon prins la rever, și ușile sunt deblocate cu un bâzâit puternic. Înăuntru sunteți doar tu, Angelique și Lenny. O să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
atât de lungi încât nu-și poate strânge pumnul, spune: — Dar ai plâns... — Fiecare apostol sau discipol, spune doamna Clark, oricât ar fugi ca să-și urmeze mântuitorul, fuge în aceeași măsură ca să scape de ceva. În mijlocul războinicilor sculptați care ne păzesc, sub orhideele de hârtie vopsite și pliate astfel îcnât să pară naturale, doamna Clark spune că avusese o fiică. Un soț. — Cassie avea cincisprezece ani, spune ea. Spune: O chema Cassandra”. Doamna Clark spune că atunci când găsesc un mormânt puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
pe care am învățat-o tot de la doamna Florentina U., preluată de la o bătrână ce avea aproape suta de ani când i-a dat-o: Doamne, eu mă culc în patul meu Ca în sânul lui Dumnezeu ! Îngerul să mă păzească ! Maica Domnului să mă ocrotească ! Înger, îngerașul meu Fii tu păzitorul meu ! și mă apără de boale grele, De oameni răi, știuți și neștiuți! Dă-mi Doamne oameni buni cu pâine și cu sare și cu Darurile Sfinției Tale ! Doamne
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]
-
așadar curtea voastră și întindeți o mână de ajutor și vecinilor, fără să cereți răsplată. Cereți muncă și veți căpăta. Iar toate aceste calități pe care le-am enumerat până acum se încununează cu BUNUL SIMȚ. Cine-l are să-l păzească ca pe cel mai prețios dar, cine nu-l are să și-l cultive. Este foarte ușor să arunci vorbe și fapte de ocară asupra celorlalți, dar e mult mai greu să dai dovadă de bun simț în ziua de azi
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]
-
STÎRNISE. VĂZU CĂ PETER CADRON DĂ SĂ VORBEASCĂ, DAR CONTINUĂ CU ȘI MAI MULT ELAN, FĂRĂ SĂ-L BAGE ÎN SEAMĂ. GLASUL LUI UMPLU ÎNCĂPEREA: \ TOATE TRUPELE DISPONIBILE ALE ARSENALELOR TREBUIE CONCENTRATE ÎN ORAȘUL IMPERIAL. FIECARE STRADĂ TREBUIE SĂ FIE PĂZITĂ DE UN OBSERVATOR. FLOTA AR TREBUI MOBILIZATĂ LA O DISTANȚĂ CONVENABILĂ PENTRU A ȚINE ORAȘUL SUB TIRUL EI. TOATE ACESTEA TREBUIE SĂ FIE ÎN STARE OPERATIVĂ PERMANENTĂ. ȘI CÎND COLO, EU CE GĂSESC? (FĂCU O PAUZĂ ȘI APOI ÎNCHEIE CU
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
cercetări fugitive nu-l satisfăcu. Era o navă spațială care nu putea să-și părăsească hangarul; mai mult decît atît, era un vehicul pe care, acum că pusese stăpînire pe el, nu-l putea părăsi fără primejdie. Poate că era păzit. Faptul că nu văzuse vreun soldat de-al Inneldei nu dovedea nimic. Se prea poate să fi fost acolo, dar să poarte costume care-i făceau invizibil. Probabil că Împărăteasa ținea morțiș să nu atragă atenția observatorilor de la Arsenale asupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
îndreptă fără grabă, cu un aer degajat, spre scară, se frecă de mai mulți oameni care așteptau pe acolo și începu să urce. Era incredibil de simplu. La fiecare nivel se aflau alți paznici, dar n-aveau aerul că ar păzi ceva anume. Hedrock nu-și putu alunga impresia că au venit aici sus ca să evite orice luptă. Uită pur și simplu de ei cînd ajunse la "barca de salvare". O cercetă iute și constată că nu e nimeni înăuntru. Oftînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
prin dinții veninoși. ORBITE Colo, dimineața mea, Viu altar îți miruia: Ca Islande caste, norii În, dorită, harta orii, Ageri, șerpii ce purtai, Șerpii roșii, scurși din rai, Și, cules, albastrul benții De pe jerbele Juvenții. * Lăncile de iarbă mici Le păzea cățeaua Bitsh, Inimi mari dormeau pe țară. Munți, cu sângele afară... Cunoscut acelor zori În fântâni, în șerpi, în nori. STATURĂ Să nu prelingă, să nu pice Viu spiritul, robit în ea, La azimi albe să-l ridice: Sfiit pruncia
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
curioase pamfletele și schițele sale, dăunează poeziei. E neglijat, urât. S-a recunoscut în ultimul timp că versul vrea să fie cuvânt pentru el însuși. Părțile simple ale unei poezii nu sunt cuvintele, ci versurile. Dacă domnul Arghezi ar fi păzit acest adevăr, n-ar fi cultivat glezna, aliterația în contrasens (tampon de vocabule) sau aliterația diluată și năclăită, comițând versuri în felul următoarelor: "Mi-am împlîntat lopata Tăioasă în odaie" ( Între două nopți) " Vino-mi tot tu-n fereastră" (Vino
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]