7,756 matches
-
spună oamenilor că mai trecuseră și alții prin asta, fără să le pună la îndoială propriile dezastre. Se pare că suferă de ceea ce se cheamă amnezie retrogradă. Legea lui Ribot: amintirile mai vechi sunt mai viguroase decât cele noi. Noul piere înaintea vechiului. Buzele ei îl îngânau în timp ce vorbea, străduindu-se să țină pasul. Ea își puse palma întinsă peste teancul de acte. —Amnezie? Dar memoria lui e perfectă. Recunoaște pe toată lumea. Își aduce aminte totul despre... sora lui. Pur și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
împotriva Războiului din Golf. O gașcă de tineri republicani l-a luat la bătaie pe prietenul meu de atunci doar pentru că purta o insignă cu „Nu vrem petrol pătat cu sânge“. L-au legat cu o panglică galbenă! Veselia ei pieri la fel de repede cum apăruse. Aruncă o privire vinovată în jur. Dar fratele tău? —Vă referiți la școală? Practic, au fost nevoiți să-i dea lui Mark o diplomă onorifică de absolvire a liceului. Nu mă înțelegeți greșit. Nu e un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
căsătoriei lor, un lucru pe care nici un copil care se respectă nu-l face. Și îi suna fără abatere de zilele lor, oricât de greoaie era conversația. —Pari surprins. Doar știi că pe ecran îți apare identitatea celui care sună. —Piei, drace. În plus, de unde știi de la ce telefon vorbesc? —Tati? Mare prostie. —O, mda. Uită ce-am spus. Oricum, de ce mă suni pe celular sau cum îi spune? Ca de obicei, pornise cu stângul. — M-am gândit că o să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
tânăr. — Dar ea semăna un pic cu... Lindsay nu-știu-cum? — Chiar deloc. Poate o idee cu Natalie Wood. Dar mult mai cu... femeia cu care aveam să mă însor. Mark privi prin zidul de apă care-i încercuia, iar veselia îi pieri. —Destin, asta zici? Cinci centimetri mai la stânga și viața ta e a altuia. Stătea și ea acolo, pur și simplu, și câștiga o pâine, când bang! - partenera ta pe viață. Aș zice că cineva a avut grijă de tine. Weber
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Ea închide ochii și se întinde pe pământul înghețat. El se lasă pe spate lângă ea, pe o parte, cu capul pe brațul îndoit. Se uită la ea, la câmpul deschis care este ea, în timp ce ultimele pete chihlimbarii de lumină pier, căutând-o pe femeia din urmă cu un an. Acum, ea îi întoarce privirea. Nu știu ce am vrut de la dumneavoastră. De ce v-am scris despre Mark. Nu știu ce-am vrut de la el. De la oricine. Își întinde palma către dovada incriminatoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
că vom mai ieși vreodată din țară?” „Bineînțeles. Și faptul că se întâmplă chiar mâine mă întristează. Pentru mine sunt tristă, fiindcă un om bătrân are nevoie de tovărășia altora, ca să nu moară. Singur și fără vreun rost, așa îți piere cheful de viață, iar moartea bagă de seamă.” „Dar îi ai pe elevii tăi și pe vecini.” „Nu sunt din carnea și din sângele meu, dragule, nu din carnea și din sângele meu. Sigur, nici voi nu sunteți din aceeași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
de fag, de o sută de ani, și se pun amândoi În genunchi și spune Onica: După mersu pomului / Va fi mersu fătului / Dacă pomu mere bine / Fătu crește și se ține / Dacă pomu nu mere / Fătu scade tot și piere. Se scoală În picioare și apucă drumul satului, timpul dintr-o dată nu mai vrea să curgă Încet și intră În rotire nebună ca hora aceea din duminica de Sânziene, și Onica, și acum femeie frumoasă, se Întoarce din lumea aflată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Bărbații de la anunțurile personale și potențialii parteneri de afaceri. Ce putea fi mai sigur de-atât? Îi voi invita pe toți la... ăă... o petrecere pentru cei interesați de origami. O petrecere origami. Puteam chiar să mă iluzionez, în caz că-mi pierea curajul, că tot ce fac e să-mi fac noi amici și să-mi construiesc noi relații de afaceri, nu că îmi caut un nou partener. Ce vreau să spun e că, dacă asta era direcția pe care o apucase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
a spus că e sigur că nu veți mai fi vreodată împreună, am știut că aceasta e singura mea șansă. —Kieran..., am început eu. El mă apucă stângaci de mână. Te rog, lasă-mă să-ți spun până nu-mi piere curajul! Jenny, te-am iubit dintotdeauna, încă din prima zi când ai venit la Bristol. Mi s-a făcut un gol în stomac. —Kieran... —Te rog. Mi-e rușine să spun că am fost bucuros când am aflat atunci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
se închise gemând. În clipa în care cuiul meșterit cu înflorituri trecu prin zăvorul puternic, loviturile de secure de afară începură să muște din lemn. Izbiturile răsunau ca un clopot, astupând urletul mulțimii întărâtate de sângele vărsat. — La Brâncoveni, să piară Brâncovenii... Să piară! Cine oare dusese vorba că marii boieri ce țineau dregătoriile îl îndemnaseră pe vodă Constantin Șerban Cârnul să lase la vatră, fără bani, oștirea mercenarilor sârbi? Vorba vine sârbi, că numai Dumnezeu știe ce erau: de înțeles
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
În clipa în care cuiul meșterit cu înflorituri trecu prin zăvorul puternic, loviturile de secure de afară începură să muște din lemn. Izbiturile răsunau ca un clopot, astupând urletul mulțimii întărâtate de sângele vărsat. — La Brâncoveni, să piară Brâncovenii... Să piară! Cine oare dusese vorba că marii boieri ce țineau dregătoriile îl îndemnaseră pe vodă Constantin Șerban Cârnul să lase la vatră, fără bani, oștirea mercenarilor sârbi? Vorba vine sârbi, că numai Dumnezeu știe ce erau: de înțeles nici între ei
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Rămâi cu Costandin, că eu o să plec... Am plătit și vreau să rup legământul... Ridică încă o dată privirea grea spre ușă, implorând un răspuns. — Dar legătura blestemată s-o fi rupt? mai întrebă ea în șoaptă. Și scrie cronicarul: „Au pierit atunci Gheorma vel banul, Drăghici fiul Papei vistierul de la Greci nepotul lui Mihai Vodă Viteazul, Gheorghe Carida, Papa Brâncoveanul, Cristea fiul lui Socol, Udrea slugerul Doicescu, Preda Beca de la Maia, Sava Șufarul, Dumitrașcu Frejureanu, Dumitru Comisul, Mihai Ciohodaru și patru
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
mii de ani, când Dumnezeu i-a vorbit lui Moise. Cuvintele se aud aici mai bine de la depărtare decât de aproape. Aici, doar o clipă să vrei cu toată puterea să te unești cu Dumnezeu și se împlinește. Spaimele îți pier și mersul ți se schimbă, se face ușor ca și cum trupul n-ar avea greutate. — Nu știu. Sunt multe de spus. Aș vrea să le găsesc un capăt și să le depăn. Dar se învălmășesc toate. Nu știu cum să încep. — N-are
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
milă cu tunul în Acropole. Ghiulele mari începură să muște din templele zeiței Pallas, până când o bubuitură mare care cutremură pământul până departe, apoi altele mai mici în lanț puseră capăt canonadei. Explodase toată rezerva de pulbere a turcilor, dar pierise și minunea lumii: Acropolea Atenei! Hamie supraveghea din ușă cum îndeplinea feciorul ritualul cafelei și, de îndată ce acesta termină, îl expedie dintr-o mișcare a ochilor. Mihai ar fi vrut să afle mai multe despre lupta dintre venețieni și turci când
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
își șterse cu pioșenie ochii cu același tiv și în sfârșit, după ce își atinse fruntea cu el, îl mai sărută o dată și-l lăsă jos. Să dea Dumnezeu să ți se împlinească ce ți-ai pus în gând, să-ți piară frica ce o ai în suflet și să se răsipească odată cu fumul ăsta. Zamfira într-o clipă fu în picioare, smulse autoritar coada lopețelei din mâna doamnei și bolborosind cu voce scăzută începu să facă niște gesturi stranii, fumul descriind
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
pe cer, în fiecare zi apărea tot mai sus și pe măsură ce se ridica în tăria cerului i se scurta coada iar, după o vreme cu ninsori în februarie, când s-a înseninat din nou, steaua cu coada ei cu tot pierise. Când strălucea și mătura cerul cu pletele ei, oamenii bătrâni erau îngroziți. Își aminteau cum în anul în care fusese omorât postelnicul Constantin Cantacuzino venise tot așa o stea cu coadă. Probabil de asta ziceau că ar fi semn, dar
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
arătând larg cu brațul întins spre cele două râuri. Reluă gutural: — Aici moșul lui Șerban Vodă și strămoșul nostru... Brâncoveanu se opri, trase aer în piept: ...Mihai Viteazul l-a înfruntat pe Sinan Pașa. Selin pașa, știi câți oameni au pierit în mlaștina asta? Despre credincioșii lui Allah, Ibrahim Pecevi, cronicarul padișahului, scrie că au murit ca niște martiri, despre călăreții lui Mihai Vodă am pus noi să scrie pe cruce că au luptat ca niște viteji, căci noi ca mare
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
sau roșii, dând asalt la iatagan prin înșelătoarele smârcuri în care s-au scufundat până la gât, fără să moară și nici să iasă, cu ochii dilatați de groază privind cum trag în ei călăreții beiului Mihai. Câți ieniceri instruiți au pierit atunci și cui a dat cineva vreo socoteală? Peste un veac, Șerban bei a ridicat în amintirea valahilor căzuți o cruce. Să fie oare drept? Oare nu trebuia să-i pomenească pe toți? Dacă beiul Constantin se va întoarce sănătos
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
mânăstirii de sub munte împletirea frunzelor de spini și acant urcă spre înălțimile cerului lui Dumnezeu. Mihai Cantacuzino se simțea minunat; i se părea că toată lumea este a lui și neînchipuit de frumoasă. Sentimentul de vinovăție care-l stăpânise atâta vreme pierise ca un abur, lăsând locul unui fel de autocompătimire. Punea în cumpănă alternativ când virtuțile sale de ctitor, când smerenia care-i însoțise toate acțiunile. Da, bineînțeles, el spătarul Mihai Cantacuzino stătuse în umbră nu pentru că era unealta marelui stolnic
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
ce este cu asta? — Cum, neică Dinule, crezi că Brâncoveanul este nebun? Seimenii erau plătiți de divan de aci din țară și tot au tăiat pe cine au nimerit când s-au răsculat acum cincizeci de ani. Uiți cum a pierit Papa, tatăl lui vodă, uiți cum i-au scos oasele răposatei Elena Doamna a lui Matei Voievod de le-au purtat despuiate prin toată Târgoviștea ca să o necinstească? Adică nu vezi că pentru Moldova e mai rău, că în loc să-și
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Basarab, feciorul luminatului Domnu Io Constandin Basarab Voevod, în locul altei cruci ce era de lemn, care era ridicată de Preda biv vel vornic Brâncoveanul în pomenire pentru fiu-său Papa Postelnicul, părintele mai sus pomenitului Domn, că într-acestaș loc au pierit, în zilele lui Constandin Vodă Șerban, ce au fost domn în urma lui Matei Vodă când s-au ridicat dărăbanții asupra Domnului și boierilor țării, la leat 1655; și stricându-se crucea de lemn, s-au ridicat această piatră la Iulie
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
s-au perindat în acești douăzeci și cinci de ani stă martoră de câte pungi s-au dus spre ei. Dar când a mai stat Bucureștiul atâta vreme fără să fie prădat și siluit de hoarda din Bugeag? Amenințarea lor oare a pierit? Zece ani de când stă treaz, verifică fiecare depeșă, fiecare mesager, atent la cei ce se cred mai marii lumii asumându-și dreptul hotărârii soartei altora, de zece ani cu taica zâmbind blajin încearcă, încearcă mereu să facă ceva ca domnii
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
în piept, deci adormise. Până la el nu se auzea sforăitul dar se gândi că probabil Leu, măgarul cuviosului, îl aude, că altfel cum se explica precauția cu care își cumpănea piciorul la fiecare pas? Noaptea i se părea măreață, îi pierise frica aceea care-i paralizase simțurile când crezuse că ieromonahul este nebun, acum știa că nu este. Aerul rece avea o transparență neobișnuită și luna plină i se părea atât de aproape încât se mira că vârfurile fagilor nu o
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
răspunde: „Cum, nu știi? Să ne facem aci, neică Mihai, Bizanțul nostru, ăsta e versetul!” — Âââ, âââ, reveni neînchipuit de grav isonul, terminându-se cu înfrățirea la unison alături de glasul dascălului: — Că știe Domnul calea drepților, iar calea necredincioșilor va pieri. De jur-împrejur pe pereți, păretare, scoarțe caramanii, pe câmp negru din lână seină cu jocuri de cruci și romburi din diferite culori, când stinse când aprinse... Se spunea că pe locul acesta primul lăcaș de închinăciune l-ar fi ridicat
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
centrul orașului. Împreună cu ei a fost ucis și Radu Dudescu, capuchehaia Țării Românești, care trebuise să asiste la stingerea neamului Brâncovenilor în urmă cu doi ani. Așa s-a spulberat nădejdea creștinilor din Balcani de a fi eliberați, așa a pierit partida Cantacuzinilor, boieri valahi care luptaseră pentru domnii pământene. Se vede că încă nu sosise vremea prăbușirii otomanilor. Cu drept cuvânt zicea vodă Brâncoveanu despre închipuirile atâtora: „Ce spun astrologii sunt numai păreri și umbre...” Testamentul doamnei Ilinca postelniceasa Cantacuzina
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]