7,819 matches
-
evrei, atei, musulmani și alții cu nume pe care le-am uitat. Acum, toate cazurile religioase grave trebuie tratate de sărmanul Noakes. Din fericire, nu prea avem multe. — Pare nefericit. — Da, își ia munca prea în serios. Este romano-catolic și singurii pe care îi vindecă sînt quakerii și anglicanii. Ții de o religie anume, Lanark? Nu. — Vezi, cura are ceva șanse cînd doctorul și pacientul au ceva în comun. Cum te-ai descrie? — Nu pot. — Bineînțeles că nu poți! rîse Ozenfant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
whisky fierbinte, și i-a ținut cana să bea. Horcăitul speriat s-a rărit. L-au lăsat învelit într-un halat, cu picioarele încrucișate și sprijinit de mai multe de perne. în culmea fricii, în timp ce se holba la luna neînsemnată, singurul lui gînd fusese că Iadul este un loc mai rău decît starea asta. Nu primise educație religioasă și, deși tatona credința în Dumnezeu îspunînd la sfîrșitul rugăciunilor „Dacă exiști“ în loc de „Amin“), nu credea deloc în Iad. Acum își dădea seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
zănatec, alergînd după sîni și mame care-l să-l hrănească, un copil care nu se sătura niciodată. Și tu ai simțit asta, Rima? — Nu, răspunse Rima scurt. — De ce-l plăceai atît de mult? — Era genul deștept și amuzant. Era singurul dintre noi fără nici o boală. — Nu avea nici una pentru că el era boala, zise Lanark. El era cancerul care-i afecta pe toți care-l cunoșteau. Rima pufni ironic. — Hm, nu știi despre cine vorbești. Sludden te plăcea. A încercat să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
atîta șomaj, nu folosește pedepse corporale în școli, nu are atîția copii în grija statului, atîta alcolism, atîția adulți în închisoare sau lipsă de locuințe. Sînt chestiuni fechi, dar oamenilor trebuie să li se reamintească aceste lucruri. Raportul seismologic este singurul cu limbaj tehnic pentru că se referă la o analiza a anumitor eșantioane permiene profunde care ar putea avea faloare comercială. F-am pus un dicționar de termeni științifici pentru a fă ajuta. — Vă mulțumesc, spuse Lanark, luînd servieta. Sînteți doamna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
ne-o inspiră tocmai țăranul, acest unic și adevărat popor românesc. El, căruia nu-i dăm nimic în schimb, păstrează prin limbă și datini unitatea noastră națională; el e păstrul caracterului nostru în lumea aceasta franțuzită și nemțită, el e singurul care de zece veacuri n-a desperat de soarta noastră în Orient. Așa chilos și greoi cum este, e o putere de rezistență în el pe care nimeni n-o poate sfărâma, nimeni îndupleca. Lipit în Basarabia de colosul ucigător
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
șic din romanuri scrise pentru cocotele din Paris, lucruri cari învederat nu se pot găsi în scrierile unui autor român. Ba criticul gazetei cafenelei Procope combate chiar teoria estetică, emisă de d. Maiorescu în "Convorbiri", că terenul vieții naționale e singurul pe care pot răsări romanuri bune. Citează - in contrarium cum s-ar zice - pe Daudet, căci e citit băiatul. Și noi am avea poate de citat ceva - in contrarium - la teoria d-lui Maiorescu: romanurile genealogice ale lui Emil Zola
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
fosforice și alcaline, cari fac serviciul gratis, fără remiză și fără dobânzi la dobânzi, și-l fac de-ar esista perceptori ori nu, de-ar fi ori n-ar fi politiciani, gazetari, proroci și alte soiuri de creștini. Țăranul este singurul care contribuie la această producțiune, căci arând pământul, [î]l face capabil de-a absorbi dementele ce-i trebuiesc din aer și din apă și de a le combina în materia organică a plantei nutritoare. Așadar pământul și munca lui
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
fosforice și alcaline, cari fac serviciul gratis, fără remiză și fără dobânzi la dobânzi, și-l fac de-ar esista perceptori ori nu, de-ar fi ori n-ar fi politiciani, gazetari, proroci și alte soiuri de creștini. Țăranul este singurul care contribuie la această producțiune, căci arând pământul, [î]l face capabil de-a absorbi dementele ce-i trebuiesc din aer și din apă și de a le combina în materia organică a plantei nutritoare. Așadar pământul și munca lui
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
Izolarea completă a României este așadar pe deplin esplicabilă. [10 februarie 1883] ["ADMIRABILA DIBĂCIE... Admirabila dibăcie a oamenilor noștri de stat fu în timpii din urmă atât de mare încît toate puterile întrunite în Conferență au fost în contra noastră și singurul nostru apărător - din ironie - Austria. Cabinetul din Viena pare a nu fi numai un escelent diplomat, ci cată a fi având o vână dramatică rară, căci nu e lesne a se servi de atât de mari și de nobili actori
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
aceasta. Și, în adevăr, am văzut în trecut că atotputernicia unui guvern ar fi în țara aceasta absolută, gardele d-lui Serurie și delegații subprefecților ar alege pururea pe toți favoriții guvernului eventual daca n-ar exista acest colegiu întîi, singurul capabil de a rezista, chiar în contra elementelor sale proprii. Proba ce s-a dat cu ocazia revizuirii art. 7 e îndeajuns, credem, a dovedi greutatea și direcția de mișcare a acestui colegiu, căci suntem aproape siguri că, daca el n-
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
România, cu toată îndărătnicia ce se opune la București în contra deciziunilor Conferenței de la Londra, credem că e o necesitate politică ca între Viena și București să existe relațiuni bune. România e singurul stat al Peninsulei Balcanice care nu e slav; singurul care nu-și întemeiază toată speranța, tot viitorul, toată existența pe sprijinul Rusiei. După cel din urmă război Bucureștii s-au putut convinge cât plătește amiciția rusească, cum diplomația rusească răsplătește ajutorul dat la vreme de nevoie. Sârbi, muntenegreni și
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
tocmai pentru aceasta adevăratul său partid politic nu poate fi compus din oameni ai țării. Ovreiași pomadați și frizați, galopini de bursă, gheșeftari și antreprenori în doi peri, iată elementele pe cari le încurajează și cari 'l încunjură; cu aceștia; singurii ce sunt tot atât de ușori ca caracter și inteligență, d-sa face politică, economie națională, istorie... literatură chiar. Dar, pe de altă parte, crede că d. Kogălniceanu - cu toată importanța ce-o dădeau Mircea și Ștefan cel Sfânt Dunării și porturilor
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
echitate, de dreptate. Nu fantazia bolnavă a unui umil pomanagiu încoronat prin mila diavolului, nu ea va dicta voința noastră cătră viață, dorința noastră cătră lumină. ["POLONILOR... "] 2263 Polonilor, veniți la ruteni, țineți la ruteni, trăiți la ruteni, ei sunt singurii cari vă deschid calea de libertate. A-i combate va să zică a-i susține, a-i face simpatici Rusiei tartare. Ruteni, țineți la Casa de Austria. 381 {EminescuOpXIII 382-558} {EminescuOpXIII 559} TEXTE GOSPODĂRIA STATULUI 2264 La Români trebuiește denumită cu terminul
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
și teafăr, răscolind poftele neamului de sub țărână. O rămășiță a satului se adunase în sfântul lăcaș, unde ședeau în genunchi și, cu ochii strânși și degetele-mpreunate, treziți deodată din beția macului celui vânăt, spuneau rugăciuni către Maica cea milostivă. Popa, singurul din sat care nu curvise cu puterile florii-ntunecate, își pregătea în vremea asta uneltele de război în care-și punea toată nădejdea. Îmbrăcase odăjdiile lui de mare sărbătoare, își pusese la gât lanțul de argint de care atârna, acoperindu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
tot ce mintea mea a schițat în după-amiezele fără somn. Cutremurat, cu toată pielea înfiorată, am deschis poarta de fier forjat și am intrat în curte. Nu era nimeni. Norii strălucitori încremeniseră pe cer. Într-un colț, un oleandru roz, singurul viu din curtea vidă, răspândea un miros nebunesc. M-am oprit în fața ușii stacojii. Mi-am sprijinit o clipă fruntea de ea. Am simțit că mă scurg pe dalele curții ca o umbră. Ușa nu era încuiată, așa că am deschis
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
an i se adăuga câte o corniță prismatică, ace fragile, mai lungi sau mai scurte, mai groase sau mai subțiri, mai colorate sau mai limpezi, după cum fusese anul respectiv pentru viața Melaniei. Când bătrâna și-a pierdut al doilea bărbat, singurul din cei patru pe care-l iubise, cristalului îi dăduse un ciot negricios ca o măsea putredă, și pe care stăpâna îl smulsese cu cleștele, înciudată, așa cum își smulsese din suflet și amintirea lui Deșire. Noaptea, după ce-i punea înainte
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
hipopotam... Cu timpul, un lanț de asemenea prăvălii scandaliza cartierul, făcând concurență și dublând într-un mod ciudat boutique-urile tradiționale cu măști de Mardi Gras și accesorii Voo-Doo. Marele tablou ce abia încăpuse în automobil domina acum sala circulară, fiind singurul ce împodobea peretele din spate, deschis ca o fereastră către un peisaj fantastic. Pictura, peste care trecuseră secole, căpătase o lucire stinsă, iradiind singurătate și melancolie, înfățișa palate gigantice, de marmură trandafirie, cu fațadele încărcate de colonade și statui, ridicîndu-se
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de spălat - până când aproape că mi s-a făcut rău de căldură. Toată seara, apoi, am recitat cu emfază, în fața oglinzii, din poeții pe care-i descopeream, unii după alții, ultimul părîndu-mi-se întotdeauna cel mai mare, cel atins de geniu, singurul. Patetismul declamărilor mele - cu voce joasă, totuși, căci mi-era teamă de ironiile părinților, deși ei, de cele mai multe ori, stăteau ca morții în aura albastră a televizorului, în sufragerie - întrecea orice măsură. Așezat pe marginea patului, cu cartea-n mână
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
dintr-un torace diform. Un cap de copil în spate și unul în față păreau a-și forța drum prin pijamaua de finet. Pe lângă toate nenorocirile, cocoșatul fusese lovit de hemiplegie chiar în minusculul său atelier de cizmar. Așa că era singurul din salon complet neputincios, incapabil să se ridice din pat, și ținta dușmăniei tuturor, căci împuțea îngrozitor camera, cel puțin o dată pe zi, când una dintre surori strecura "țucalul" sub el și, după o vreme, îl ducea, acoperit cu hârtii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
gurii se ridica vesel spre ureche, ochiul se îngusta și sclipea, pe când, ca fața nevăzută a lunii, partea stingă rămânea de piatră, hieratică și misterioasă. "Parc-ai fi Riga Crypto și lapona Enigel!" Tot cam de 17-l8 ani era și singurul epileptic din salon, un băiat de la țară, mare, cu urechi clăpăuge și ochii injectați. Cât am stat în spital n-a făcut decât o singură criză, dar violentă, năpraznică: a căzut brusc, cu un urlet de tras în țeapă, în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
minute dac-ar fi fost făcut continuu, și atât și dura în zilele când așteptau la rând mai mulți pacienți, ale căror pași, voci șoptite și dregeri de voce bărbatul masiv le percepea cu ușurință prin ușă. Când însă eram singurul "client", mâinile lui mi se plimbau pe față și cîte-o oră-ntreagă, uneori concentrate, apăsând, vibrând și tremolînd anumite grupe de mușchi ca degetele unui violonist, alteori distrate cu totul, atingîndu-mi doar, extrem de ușor, globii ochilor, comisurile buzelor, arterele jugulare
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
percepem și să-l trăim. Și-am înțeles atunci că toți eram Știutori, că-n tot spațiul și timpul, în toată ființa nu era loc pentru inocență, că toți știam că știm, fără să știm încă și ce știm. Că singurul neștiutor de pe fața pământului urma abia să se nască, pentru ca un singur gest al lui să opacizeze un univers transparent, să schimbe virtualul fluctuant și feeric ca aurora boreală în adevăr și realitate. Pe măsură ce avansam spre centrul lui, discul se
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
transparentă și luminoasă, iar deasupra un cer galben murdar, cu nori de pastă frământată, în care firele pensulei se mai vedeau încă. Odaia jegoasă de beton era ultimul loc în care ți-ai fi putut închipui o asemenea pânză, dar singurul în care ea se potrivea cu adevărat. Pe fundalul picturii, chiar între cele două șiruri de construcții în prăbușire, se contura acum chipul adânc gârbovit al lui Herman, ca și când ar fi fost și el pictat în prim-planul tabloului, animal
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
caii, ca-ntotdeauna la ora mesei marilor animale de pradă, se agitau neliniștiți. Erau câțiva ponei cu coame lungi, împletite cu panglicuțe, un unicorn și mai mulți cai mari și puternici, cu chișițe fine și ochi catifelați. La drept vorbind, singurul interesant era unicornul, altfel făcut decât caii și al cărui corn din frunte era albastru-sidefiu și spiralat. Spirala lui era așa făcută, că nu se termina niciodată. Puteai urmări înșurubarea ei la nesfârșit, dinspre frunte spre vârf, pe conul tot
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
aveam să ne mai vedem niciodată." Herman o luase-ncet spre Ștefan cel Mare, orbit de farurile mașinilor ce treceau pe Tunari, topit de dragoste și de suferință. Ajunsese-n garsoniera lui și se trântise pe pat, ghemuit, încă-mbrăcat în singurul lui costum. Adormi și visă că mama Soilei deschide ușița din perete și intră-ntr-o mare-ncăpere cu pereți de metal vopsit roșiatic, prins în buloane masive. O apă verzuie, foarte adâncă, umple cisterna pe jumătate, aruncîndu-și reflexele pe
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]