9,812 matches
-
față. Mi-am simțit creierii aprinzându-se și, fou de rage, probabil făcând o figură teribilă, mi-am încleștat mâinile pe umerii ei, zguduind-o. Taci, taci, taci, cred că i-am strigat, simțind o nevoie adâncă să o lovesc, tremurând chiar de această nevoie. Nedându-mi voie să fac așa ceva (gândesc că e înjositor să bați o femeie), doar am ciupit-o, uimit singur de violența dorinței de a o lovi : sigur că dacă aș fi început, cu greu m-
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Un fum negru umplea aerul și țipete îngrozite, și urlete, dându-mi, toate laolaltă, senzația iadului. Cât a durat ? Nu știu. Instinctul birjarului sau al calului a oprit totuși trăsura, ajunsă ca vai de ea. O roată îi sărise. Birjarul tremura tot, ca și mine. În plus, am înțeles că am cucuie și vânătăi, de undeva din obraz îmi curgea un firișor de sânge, dar nu mi-a mai păsat. Calul era plin de spume ; birjarul îl tot lovea cu palma
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
cine sunt, cine m-ar putea vedea : toate conveniențele existenței civilizate dispăruseră și aveam în față rânjetul nud, cinic al vieții. Cu această senzație fluturând prin fața ochilor minții - că modul obișnuit în care trăim este o artificială iluzie -, cu picioarele tremurând, m-am tras într-o parte, pentru că apăruseră un camion și două căruțe de cercetași, să ducă răniții la spital și nenumărații morți neidentificați la morgă. Întorcându-mă cu spatele, ca să nu mai văd, mi-am trecut palmele pe față
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
când deodată îmi sare în ochi agitația din jurul vânzătorului de ziare, aflat vis-à-vis. Ce strigase el n-auzisem, cufundat fiind, ca de obicei, foarte adânc în gândurile mele. Ajunsesem chiar în față la Café de Paris. O secundă am șovăit, tremurând sub umbrelă, temându-mă de umezeala ce numai bine nu-mi face, de pantofii uzi, de rigolele debordând de apă : apoi m-am decis și am traversat. îmbulzeala se făcea tot mai mare, lumea aproape smulgând ziarul din mâna vânzătorului
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Rămâne doar imaginația noastră să vagabondeze... în fine, mult discutata ofensivă din sud a lui Averescu ! Ah, dacă Dumnezeu ar fi cu noi măcar de acum înainte ! Era mai mult de ora două când am ajuns, în fine, ud și tremurând, acasă. Sophie era lipsă, plecată de dimineață la Societatea Damelor Ortodoxe, și, tot așteptând-o, scuturat de frisoane, am strănutat interminabil. Îngrijorat de starea sănătății ce din imprudență o riscasem, ieșind într-o asemenea zi, am dat dispoziții să se
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
la noi în timpul Rebeliunii legionare ? — Asta, da ! îi știu și p-ăia de i-a ținut împușcați, aici, la Dealu-țăcăliei, și n-avea nimeni voie să îi ridice... Și bărbatu lu Moapsa a fost în lagăr, și ce-a mai tremurat Moapsa pân l-a văzut înapoi ! Da el mi-a povestit mie p-ormă că făcea jocuri de șah - dân lemn, dân pîine, dân dracu știe ce - și le schimba pe țigări și pe ce mai primea alții pachete. Mai
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
i se spune adevărul ! — Până când zugrăvim, înainte de Paște, va trebui să-l ajutăm să-și întindă pânzele în fiecare cameră, și pentru etaj, să-l conducă discret cineva pe scară... Cu degetul în sus, Muti arată firele de păianjen care tremură delicat. A și țesut între timp tot tavanul. Muti strivește în scrumieră țigara care răsuflă, uite pe unde răsuflă țigara, uite unde s-a dezlipit hârtia, uite ! Să fie acesta un simptom periculos ? Un semn grav ? Posibil să însemne ceva
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
tampoane de vată, și tu te uiți disperată la ușa proptită de comoda masivă. Ți-e frig și ți-e frică ! La chiuvetă, cu mănuși glacé în mână, domnul Ialomițeanu spală cratițele de sosuri și sânge, iar deasupra capului său tremură cuibul fumuriu de păianjen. Și, deodată, domnul Ialomițeanu strigă : — Până când, strigă, să mai tot așteptăm aici, într-un asemenea demisol incomod și friguros ? Până când va fi prea târziu, așa cum s-a întâmplat cu Margot ? — încă puțin, îi strigi tu, disperată
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
de Tudor, mi-a spus-o și am discutat-o ! Eu n-aș putea în ruptul capului să-l știu pe Țuțu dincolo, cum îl știe Ivona pe Tudor ! Să-l văd o dată pe an, o dată la doi ani, să tremur mereu că primesc, că nu primesc viza ! Ivona, îi tot explic eu, este o femeie modernă ! Ea s-a consolat cu gândul că lui Tudor îi este acolo mai bine decât i-ar fi aici... S-a consolat cu situația
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
duc acasă... Râd toate trei... Ei, spune ! Spune și dumneata dacă ai mai văzut așa ceva ! Parc-acu o văz prima oară ! N-o știu io, ce zurlie și ce apucată e ? ! — Dumneata râzi ! Da, poți să te amuzi ! Dar eu tremur de enervare... Și n-aș fi crezut să fiu silită, tocmai într-o asemenea zi îngrozitoare, la atâtea eforturi... Ah ! Am și o durere de cap, înfiorătoare... Ivona se lasă pe un scaun și își apasă palmele pe tâmple. Vica
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
imediat o ambulanță. Și tu n-ai apărut. Am crezut... Înghite În sec. Nici nu mai știu ce-am crezut. — SÎnt bine. Am vrut doar... să mă liniștesc un pic. O, Doamne, Connor, a fost un coșmar. Începe să-mi tremure brusc vocea, ceea ce e total ridicol, fiindcă acum mă aflu În perfectă siguranță. La un moment dat, am fost ferm convinsă că am să mor. CÎnd am văzut că nu apari... Se oprește și mă fixează preț de cîteva clipe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
cînd mașina argintie a lui Jack apare din celălalt capăt al străzii. — O, Doamne, spune Lissy, cu ochii lipiți de ea. — Nu te mai zgîi atîta ! spun, prăbușindu-mă pe zidul grădinii. Lissy, eu una am clacat. Simt că-mi tremură picioarele. Cred că am neapărată nevoie să beau ceva. Și n-am rimel decît la un ochi, Îmi dau brusc seama. Mașina argintie oprește În fața casei și din ea iese același șofer În uniformă ca ieri. Deschide portiera și Jack
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
mergem mai departe. Vreau mai mult. Fără veste, el se trage Înapoi și mă simt de parcă tocmai aș fi fost smulsă dintr-un vis. — Trebuie să plec, Emma. Salivez de dorință. Încă Îi mai simt pielea lipită de a mea. Tremur din tot corpul. Nu ne putem opri aici. Pur și simplu nu se poate. Nu pleca, mă trezesc spunîndu-i cu glas răgușit. Mai stai măcar o jumătate de oră. Ce naiba Îi sugerez aici ? S-o facem În spatele unui tufiș ? Sinceră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
mea nu m-am simțit mai penibil. Niciodată nu m-am simțit mai... expusă. Acum știe toată lumea că nu pot să suport chiloții tanga și că nu fac kick-boxing și că n-am citit În viața mea Dickens. Vocea Îmi tremură din ce În ce mai tare și, fără voia mea, scot un suspin uriaș. O, Doamne, Lissy. Ai avut dreptate. Mă simt așa o... cretină totală. N-a făcut decît să se folosească de mine, chiar din prima clipă. Nu l-a interesat nici un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
mea. Niciodată. Închid telefonul, mă năpustesc În casă și trag firul din priză. Apoi, cu mîini tremurătoare, scot mobilul din geantă și, exact În clipa În care Începe să sune, Îl opresc. CÎnd ies din nou În balcon, Încă mai tremur de șoc. Nu-mi vine să cred că totul s-a terminat În felul ăsta. Într-o singură zi, superba mea poveste de dragoste s-a prefăcut În scrum. — Ești OK ? zice Lissy Îngrijorată. — Cred că da. Mă las să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Îmi face cu ochiul, iar eu Îl privesc alb, neînțelegînd. — Are o tunsoare super, gen arici, adaugă. Și niște dungarezi pe cinste. — Termină ! strig furioasă, cu fața În flăcări. Nu sînt... Nu sînt... Lasați-mă dracului În pace toți ! Cu mîna tremurînd de mînie, șterg rapid toate emailurile lui Jack. Nu merită nimic. Nici o șansă. Nimic. Mă ridic În picioare și ies din cameră, respirînd greu. Mă duc țintă spre toaletă, trîntesc ușa În urma mea și-mi lipesc fruntea fierbinte de oglindă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Nu crezi, Brian ? — Absolut ! spune tata. Te-ai descurcat foarte bine, Emma. SÎnt atît de uluită, că nici nu mai sînt În stare să deschid gura. Îi Întîlnesc privirea lui tata, iar el Îmi zîmbește ușor, stîngaci. Iar mamei Îi tremură vag mîinile În clipa În care lasă florile jos. SÎnt stresați, am o revelație subită. SÎnt stresați, amîndoi. Tocmai Încerc să mă obișnuiesc cu ideea, cînd apare Paul În ușa biroului său. — Emma, spune, ridicînd din sprînceană. Înțeleg că ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
e adevărată. M-ai făcut să mă Îndră... Mă opresc brusc, gîfÎind ușor. Mi-ai zis că ești absorbit de mine ! M-ai făcut... să-mi pese de tine... iar eu am crezut fiecare cuvințel al tău ! Începe să-mi tremure glasul, trădîndu-mi emoția. Am crezut tot ce mi-ai spus, Jack. Dar, tot timpul ăsta, tu aveai un plan ascuns. Tot timpul ăsta, n-ai făcut decît... să te folosești de mine. Jack mă fixează uluit. — Nu, zice. Nu, stai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
explodează vocea, ca o rachetă. Crezi că secretele mele sînt mai puțin importante decît ale tale ? Crezi că faptul că mi le-ai strigat În gura mare pe un post de televiziune e mai puțin jignitor, dacă-mi spui asta ? Tremur din tot corpul, furioasă și dezamăgită. Bănuiesc că asta are de-a face cu faptul că tu ești un om megaimportant, iar eu... cum ai zis că sînt, Jack ? Lacrimile Îmi Încețoșează privirea. „O fată-care-n-are-nimic-special.“ O fată obișnuită, care-n-are-nimic-special! Jack
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Am un sentiment extrem de ciudat. Ca și cum ceva ar crește În mine cu o viteză amețitoare, ca și cum sînt pe cale să... — Deci asta Înseamnă că mă promovezi ? — Poftim ? Paul ridică privirea. Chiar am zis așa ceva ? Cu voce tare ? — Deci mă promovezi ? Îmi tremură ușor vocea, dar mă țin tare pe poziție. Ai zis că, dacă Îmi creez singură propriile oportunități, atunci mă promovezi. Așa ai zis. Și chiar asta am făcut, nu ? Paul mă fixează preț de cîteva momente, clipind, fără să zică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
iese. O clipă, În micul birou e o tăcere mormîntală. — Așa ! spune Jemima, plesnindu-și palmele, triumfătoare. Să se Învețe minte ! Și, brusc, parcă un descîntec nefast s-a rupt. Brusc, mă pot mișca din nou. Pot să respir. — Ești... Tremur atît de tare, că abia mai pot vorbi. Ești o idioată... o tembelă... o cretină fără pic de creier În capul ăla de găină ! Ușa e dată violent de perete și apare Lissy, cu ochii scoși din orbite. Ce naiba s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
de speranță. Eu clatin din cap, fără să scot o vorbă. — S-a... — A plecat. Înghit În sec. Chiar nu am stare să vorbesc despre asta acum. — Of, Emma. Își mușcă buza. Te rog, nu zice nimic, spun cu glas tremurînd. Am să plîng. Mă rezem de perete și inspir adînc de cîteva ori, Încercînd să-mi regăsesc ritmul egal al respirației. Unde-i prietenul ei ? spun Într-un final, arătînd cu degetul mare spre Jemima. — A fost dat afară, spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
în colțul gurii, vrînd parcă să închidă în el împreunarea buzelor frumos conturate. Stă mult timp așa, învăluind-o cu privirea. Ești frumoasă, Liliana! îi spune el simplu, ca un oftat, într-o exclamație de o naivitate dezarmantă. Nu, Mihai! tremură capul femeii, cu privirea rămasă fixă în ochii lui. Nu, nu trebuie!!... Tresărirea aceasta are în ea ceva dureros, iar Mihai înțelege că sufletul femeii așezate alături de el, cu genunchii atingîndu-se de-ai lui, se află într-o stare în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
lemnului. Tonul cu care a fost întrebat mai ales rostirea acelui "mamă dragă" și gestul de apropiere îi dau curaj, făcîndu-l să-și descleșteze degetele mîinii drepte și să atingă mîna femeii. Dar, dincolo de ochelari, în ochii ei, observă cum tremură iar neliniștea. Mulțumesc! Sigur am mîncat, spune calm, lovind ușurel mîna femeii cu vîrful degetelor, convertind atingerea într-un simplu semn de întărire a spuselor, înainte ca Liliana să rostească acea respingere: "nu, nu trebuie!", pe care el și-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
neliniștește: Ce-i cu tine?! Poftim?! A, nimic, surîde acesta, sprijinindu-se de spătarul balansoarului. Te admiram. Ai în gesturi ceva de prințesă, dar și de Cenușăreasă în același timp. Zîmbetul abia înflorit îngheață pe obrazul Lilianei, iar mîinile ei, tremurînd scurt, nervos, lasă farfurioara și ceașca să cadă pe masă cu zgomot. Într-o singură clipă, Mihai ajunge lîngă ea și-i prinde brațele, obligînd-o să-și înfrunte privirile. Pe obrazul împietrit și-n adîncurile ochilor negri, se citește durerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]