6,854 matches
-
la capul unui poet plecat dincolo? Și când aprind o lumânare numesc în gând pe mai toți scriitorii care au plecat dincolo, pe care i-am cunoscut direct, unii mai mari, alții mai mici, egali în fața morții, egali acum în fața veșniciei personale, universalizată prin actul morții: Dan David, Maria Anegroaie, Laurențiu Ulici, Nicolae Alexandru-Vest, Emil Iordache, Cezar Ivănescu, Ioan Horațiu Lașcu, Radu Săplăcan, Alexandru Pintescu, Iustin Panța, Ion Chichere, Nichita Stănescu, Mihai Drăgan, Mihai Ursachi, Radu G. Țeposu, Ion Enache, Irina
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
te crezi pasăre când zbori cu avionul. * Mersul cu vaporul nu este echivalent cu înotul. * Prin porturi, marinarii beau fiindcă sunt însetați de uscat. * Amețiți de zborul prin aer, aviatorii se îmbată pe pământ. * Bucuria are durata clipei; supărarea - a veșniciei. * Oferă ca și cum tu ai fi cel ce primește. * Bucuria prea multă nu strică; doar poate deruta. * Săracul e mai generos; bogatul mai cărpănos. * Nu ești niciodată singur, Dumnezeu e întotdeauna cu tine. * În biserică ești singur în fața Domnului. * Când te
Comprimate pentru sănătatea minţii recuperate, recondiţionate, refolosite by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/714_a_1242]
-
oraș de morți, unde crucea devenea simbolul prim prin excelentă iar o asemenea stare îl făcea să exclame: În fața crucii, care-i amintește lupta cu viața și-ți descoperă un ideal mare, sublim dar... depărtat, te simți mai mic față de veșnicie; îți dai seama cât de deșartă e viața; îți îmblânzești sălbăticia omenească; desfrânarea simțurilor dispare; noi ne renaștem și trăim clipe de adevărați creștini"118. Crematoriul îi apărea astfel ca un spațiu terifiant, determinându-i sentimente de dezgust. El descrie
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
cele din urmă dorințe ale celui ce a murit și mă cuprinde un fior de groază și milă. În fața crucii, care-i amintește lupta cu viața și-ți descoperă un ideal mare, sublim dar... depărtat, te simți mai mic față de veșnicie; îți dai seama cât de deșartă e viața; îți îmblânzești sălbăticia omenească; desfrânarea simțurilor dispare; noi ne renaștem și trăim clipe de adevărați creștini. Cimitirele noastre din România sunt, cu mult mai cuviincios alcătuite, decât cele de aici. De câte ori n-
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
Matei XXIII 23-25). Din cuvintele: "Pe acestea trebuia să le faceți și pe acelea să nu le lăsați nefăcute!" se vede îngăduința Mântuitorului în ceea ce privește bunele datini, dar și dorința, ca acestea să nu primeze legei dată de Dumnezeu, care este veșnicia și deasupra tuturor întâmplărilor omenești. Clericii anticremaționiști, când este vorba despre a discuta cremațiunea din punct de vedere religios, cred că ți-au închis gura, când îți spun: "Da! Doctrina bisericii și nici canoanele nu opresc incinerarea umană însa ... se
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
De a schimba obida în calmă bucurie, / De-a crede că-i senin un cer vârstat de nor, / De a păși în moarte ca-ntr-o copilărie. // Surâde tinerețea și umblă în durere, / Când o socoți pierdută ea-și urcă veșnicia; / E o nădejde care nu a ajuns putere, / Dar poate cu un gest să biruie tăria. // Stăpână-i pe știința dea ști ce n-a mai fost, / De-a stinge-n armonii voci ce departe sună, / Își făurește-n grabă
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Vasile I. Schipor () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93275]
-
în vânt. // Ardea lumina ca o jertfă aspră / Desculță-n spuma unui cer murdar... / Și umbra ei de pasăre albastră / Murea în rana soarelui amar. // E-atâta dor în umbra ruginie / Și printre stele șoaptele-s adânci. Încărunțit cu înc-o veșnicie / Mă răstignesc în agonii de stânci...” (Radu Strugariu, Bocet solar, 3, 1995, p. 21); „Albastră, zăpada scrâșnea fumegând / Și timpul zadarnic trudea la corvoadă, / Corvoada aceea numită zăpadă... / Mi-e dor. Și mă frige tot frigul de vânt. // Tăcere... Preacurgeri
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Vasile I. Schipor () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93275]
-
cerut autorităților din comuna Stulpicani, preoților de la bisericile de pe Suha Bucovineană să purceadă la ridicarea unui cenotaf în memoria lui Nectarie Cotlarciuc, în curtea bisericii din Stulpicani, unde, în situația descoperirii osemintelor sale, acestea vor trebui aduse și depuse pentru veșnicie în acest loc și nu lăsate în Cernăuțiul ostil. Vasile Diacon consideră că acest lucru se impune cu o necesitate stringentă în vederea comemorării amintirii celui ce a fost cândva mândria locuitorilor de pe Suha: Mitropolitul Nectarie Cotlarciuc. Pentru că acest lucru pare
Nectarie Cotlarciuc, Arhiepiscop al Cernăuţilor şi Mitropolit al Bucovinei by Marius Vasile Ţibulcă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91906_a_107347]
-
iubea. Acum el merge la dreptul Judecător să primească răsplata faptelor lui, lăsându-ne pe noi tinerii apostoli ca să continuăm a lucra cu aceeași bărbăție ca dânsul greaua sarcină a păstoriei [...]. Și acum suflete nobile gătindu-te să treci pragul veșniciei, rânduiască-te Domnul între ai Săi. Și de acolo din lumea senină, unde nu pătimește ura și pisma și mânia, roagă-te lui Dumnezeu și pentru noi și ne dă tărie de suflet ca și noi să lucrăm cu aceeași
Nectarie Cotlarciuc, Arhiepiscop al Cernăuţilor şi Mitropolit al Bucovinei by Marius Vasile Ţibulcă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91906_a_107347]
-
automat după sine condamnarea veșnică. Păcat veșnic, adică imposibilitate de a mai reveni asupra deciziei tale, de a te mai reconecta la sursa vieții. Se rupe circuitul economiei mântuirii: păcat-convertire-iertare-înviere. Păcatul face pereche doar cu damnarea, ambele fiind înscrise în veșnicia morții. Luca „Feriți-vă de aluatul fariseilor care este fățărnicia (hypokrisis)”, spune Isus. Luca nu acordă prea multă atenție logion-ului nostru. Acesta pare cumva lipit. Pasajul referitor la vindecarea mutului apare în capitolul 11, foarte departe. Luca trimite însă direct
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
totul altă natură și calitate. Între cele două vârste nu încape absolut nici o asemănare. Ele sunt substanțial divergente. Vârsta de acum (ho aion autos) se caracterizează prin vremelnicie, perisabilitate, efemeritate. Vârsta viitoare (ho aion mellon), dimpotrivă, are toate atributele durabilității: veșnicie, trăinicie, soliditate. Vârsta de acum e alcătuită din succesiunea imperiilor terestre (patru, după Daniel, 4Ezdra și Baruh); vârsta viitoare, atemporală, de fapt, e reprezentată de Împărăția lui Dumnezeu, sub sceptrul lui Mesia. Această vârstă invadează pur și simplu istoria, desființând
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
pară absurd de masivă. Papucii aurii îi alunecau la fiecare pas. Sari-ul îi era tras peste cap și îl ținea de margine cu dinții ca să-și păstreze, cu modestie, cât mai mult din față acoperită. I se păru o veșnicie până ajunse lângă Sampath. Era clar că fata asta nu s-ar adapta prea bine la traiul în copac. Făcu o pauză și privi în jos pentru mai multe indicații. Nimeni nu prea știa la ce să se aștepte sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
semnată doamna Pavescu, care menționează că am plătit chiria integral pentru anul 1991. 1991? Ce an o fi acesta? Oare atât de mult miaș fi dorit să trăiesc? Dacă asta era dorința mea cândva, astăzi o anulez în totalitate. Nici veșnicia nu e întru totul bună. Dacă aș ști că trăiesc veșnic, sau măcar sute de ani, aș lăsa totul de pe o zi pe alta, aș scoate din mine omul leneș, și i-aș da drumul să trăiască. Poate că dacă
A doua oară unu by Cristi Avram () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92958]
-
mizeria cea mai cruntă. Ea se împrieteni cu cartea, care închidea în sine aceste cuvinte și încă alte experiențe de viață dureroase, scoțând din ea o tristă mângâiere; cine ar putea micșora vreodată puterea acelei cărți care se întinde până în veșnicie?” J. W. Goethe 162. „<<Domnul von Schweinichen>> este o interesantă carte de istorie și morală; pentru osteneala de a citi suntem din plin răsplătiți; pentru anumite situații, ea oferă o simbolistică de cea mai perfectă speță. Nu este o carte
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
întinsă zonă a spiritualității omenești.” Eugeniu Speranția 803. „Știu o carte minunată, Glăsuind fără-ncetare, Din bătrânii munți, la Mare Despre româneasca vatră. E istoria cea vie, Cu viteji ce n-au mai fost: Leagăn, strajă și-adăpost Patriei pe veșnicie.” Haralambie Țugui 804. „Cartea e o scenă de teatru pe care se agită însă numai actorii văzuți mintal. Eroii pot fi personagii de roman, pot fi, ca în scrierile istorice, pasiuni și scopuri care au zbuciumat altădată sau zbuciumă veșnic
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
avea nevoie la toaletă. Slavă Domnului că avem râul, a fost singurul lucru la care a putut să se gândească Danny. Slavă Domnului că râul face zgomot atunci când nimeni nu mai vorbește. Preț de-un minut, care-a părut o veșnicie, Alice și John au stat unul lângă celălalt, fără să scoată nici un cuvânt. Faptul că un bărbat putea să-și lase soția să plângă în halul ăla, că plânsetul ei nu-l făcea să i se înmoaie picioarele, l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
afișaj din două saloane și de pe coridorul central și modifică ora conferinței sale, scriind 1700 în loc de 1600. La 1700, o înlocui cu 1750, apoi cu 1800. "Au să iasă de acolo, își spunea. Adunarea politica nu poate să țină o veșnicie, iar celelalte conferințe durează cel mult câte două ore." La 1755 auzi pașii a doi oameni, ce se apropiau încet pe coridor. Când se opriră în fața ușii deschise a secției de nexialism, cei doi amuțiră, apoi unul dintre ei spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
Nu avea sentimentul că plecarea chimiștilor din secția de nexialism era o victorie personală. Totuși, această soluție era preferabilă unei lupte care ar fi putut deveni prea aprigă. 13 Ixtl aștepta nemișcat în noaptea nemărginită. Timpul se scurgea încet spre veșnicie, iar spațiul era învăluit într-o beznă de nepătruns. Prin această beznă întrezărea niște pete de lumină rece. Știa că fiecare dintre ele era o galaxie de stele scânteietoare, deși de la distanța asta pâlpâiau ca niște fuioare de ceață. Acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
o deschizătură din coasta navei. Erau "bărcile de salvare" ale oamenilor, fantomatice în lumină strălucitoare a hublourilor. Deschizătura se închise, iar uriașa sferă metalică se mistui în noapte, lăsând o dâră luminoasă, ca o galaxie. Timpul se târa, leneș, spre veșnicie. Ixtl plutea, deznădăjduit, prin noaptea nemărginită, gândindu-se fără să vrea la puii lui care nu aveau să se mai nască și la Universul pe care-l pierduse pentru totdeauna! Grosvenor nu-l slăbea din ochi pe chirurg, care își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
Dor de veșnicie Aș vrea să zbor în veșnicie În infinitul stelelor Acolo unde-i bucurie și păsărele cântă-n cor. Să mă înalț în zbor de vulture Și-apoi s-ador pe pat de stele Peste pământ aș vrea să scutur Sclipirile
A doua oară unu by Cernuşcă Lavinia () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92954]
-
Dor de veșnicie Aș vrea să zbor în veșnicie În infinitul stelelor Acolo unde-i bucurie și păsărele cântă-n cor. Să mă înalț în zbor de vulture Și-apoi s-ador pe pat de stele Peste pământ aș vrea să scutur Sclipirile speranțelor rebele. Să port pe brațe
A doua oară unu by Cernuşcă Lavinia () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92954]
-
să scutur Sclipirile speranțelor rebele. Să port pe brațe scumpi luceferi Și să-mi arăte calea-n infinit Să nu mai am în suflet temeri Despre un vis neîmplinit. Până atunci rămân cu-a mea iubire Un dor nebun de veșnicie, Dar mă-ngrozesc de nemurire, De-o viață rece și pustie.
A doua oară unu by Cernuşcă Lavinia () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92954]
-
simțit că din proteza de sticlă se desprinde o așchie. În scurt timp, ochiul acela decorativ s-a destrămat În mici fîșii, ceea ce nu credeam că e cu putință cu sticla. Ea m-a liniștit:— Nu putea să reziste o veșnicie. Nu-i nimic, n-ai să-ți scoți ochelarii de soare decît noaptea, iar după ce ne Întoarcem la București, ai să-ți faci una nouă. — Și cu cioburile astea ce facem? Sper că nu vrei să le păstrezi ca amintire
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
cheamă spre viața nouă-n zori. /.../ Destinul mă leagănă-n lanțuri de coral. / Mă ndepărtez pe valuri spre noul ideal.“ (Maria Marin) „Tulpina - o rază / retezată cu ochii, / răsădită în inimă, / neîncetat izvorând. // Iar sus: / amprentele sufletelor care cred în veșnicie, / sigiliu / încoronând apoteotic / statuia unei sfinte iubiri.“ (Ioan Nistor) Exhibarea mizeriei, fără o justificare estetică. Poate fi identificată în cărțile (proaste) de poezie, proză și teatru, nu și în cele de critică literară (deocamdată). Este greu de stabilit dacă autorii
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
izbucni, fără îndoială, în râs văzându-l pe adoratorul ei cum stă în genunchi și declamă, cu ochii înălțați spre cer: „Pe umerii tăi rotunzi / Flutură arta, o, iubita mea, / Străbătând eternitatea, / Seri citind portativele lumii. / Steaua polară își leagănă veșnicia. / Suntem cu toții locuiți de himere, / De aceea vedem patratura sferei / Cântând la ghitară.“ Nu astfel se cucerește o femeie. Iar cititorul - nici atât. Roman versificat Mihai Istudor părea, cândva, un poet în plină ascensiune. Nicolae Prelipceanu, Constanța Buzea, Constantin Sorescu, Vasile
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]