62,720 matches
-
prezenta în mod succint câteva modele de consiliere folosite în mod curent, în contextul strategiilor centrate pe familie și copil, la începutul secolului XXI. 1. Consilierea în criză se bazează pe teoria crizei (Hill, 1958), respectiv pe teoria intervenției în criză (Golan, 1978). Hill a dezvoltat un model teoretic al crizei, verificat în cazul crizelor familiale. Conform modelului său, în orice situație de criză există un antecedent, A, care interacționează cu resursele disponibile (pentru individ, familie, grup), B, și cu definiția
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
mod curent, în contextul strategiilor centrate pe familie și copil, la începutul secolului XXI. 1. Consilierea în criză se bazează pe teoria crizei (Hill, 1958), respectiv pe teoria intervenției în criză (Golan, 1978). Hill a dezvoltat un model teoretic al crizei, verificat în cazul crizelor familiale. Conform modelului său, în orice situație de criză există un antecedent, A, care interacționează cu resursele disponibile (pentru individ, familie, grup), B, și cu definiția C dată de sistemul-client (individ, familie, grup sau comunitate) evenimentului
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
strategiilor centrate pe familie și copil, la începutul secolului XXI. 1. Consilierea în criză se bazează pe teoria crizei (Hill, 1958), respectiv pe teoria intervenției în criză (Golan, 1978). Hill a dezvoltat un model teoretic al crizei, verificat în cazul crizelor familiale. Conform modelului său, în orice situație de criză există un antecedent, A, care interacționează cu resursele disponibile (pentru individ, familie, grup), B, și cu definiția C dată de sistemul-client (individ, familie, grup sau comunitate) evenimentului antecedent (A), determinând instalarea
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
XXI. 1. Consilierea în criză se bazează pe teoria crizei (Hill, 1958), respectiv pe teoria intervenției în criză (Golan, 1978). Hill a dezvoltat un model teoretic al crizei, verificat în cazul crizelor familiale. Conform modelului său, în orice situație de criză există un antecedent, A, care interacționează cu resursele disponibile (pentru individ, familie, grup), B, și cu definiția C dată de sistemul-client (individ, familie, grup sau comunitate) evenimentului antecedent (A), determinând instalarea crizei (X). În contextul acestei teorii, factorii determinanți ai
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
familiale. Conform modelului său, în orice situație de criză există un antecedent, A, care interacționează cu resursele disponibile (pentru individ, familie, grup), B, și cu definiția C dată de sistemul-client (individ, familie, grup sau comunitate) evenimentului antecedent (A), determinând instalarea crizei (X). În contextul acestei teorii, factorii determinanți ai crizei rezidă în sistemul-client, valorile și normele socioculturale specifice acestui sistem determinând intensitatea manifestării crizei și potențialul de adaptare al sistemului. Antecedentul A sau evenimentul declanșator poate fi (a) predictibil și așteptat
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
există un antecedent, A, care interacționează cu resursele disponibile (pentru individ, familie, grup), B, și cu definiția C dată de sistemul-client (individ, familie, grup sau comunitate) evenimentului antecedent (A), determinând instalarea crizei (X). În contextul acestei teorii, factorii determinanți ai crizei rezidă în sistemul-client, valorile și normele socioculturale specifice acestui sistem determinând intensitatea manifestării crizei și potențialul de adaptare al sistemului. Antecedentul A sau evenimentul declanșator poate fi (a) predictibil și așteptat sau (b) impredictibil și neașteptat. Putem astfel distinge două
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
și cu definiția C dată de sistemul-client (individ, familie, grup sau comunitate) evenimentului antecedent (A), determinând instalarea crizei (X). În contextul acestei teorii, factorii determinanți ai crizei rezidă în sistemul-client, valorile și normele socioculturale specifice acestui sistem determinând intensitatea manifestării crizei și potențialul de adaptare al sistemului. Antecedentul A sau evenimentul declanșator poate fi (a) predictibil și așteptat sau (b) impredictibil și neașteptat. Putem astfel distinge două categorii de crize: crizele de dezvoltare - nașterea unui copil, adolescența, pubertatea, criza de la mijlocul
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
sistemul-client, valorile și normele socioculturale specifice acestui sistem determinând intensitatea manifestării crizei și potențialul de adaptare al sistemului. Antecedentul A sau evenimentul declanșator poate fi (a) predictibil și așteptat sau (b) impredictibil și neașteptat. Putem astfel distinge două categorii de crize: crizele de dezvoltare - nașterea unui copil, adolescența, pubertatea, criza de la mijlocul vieții, menopauza/andropauza, pensionarea, moartea naturală - și crizele circumstanțiale - nașterea unui copil cu dizabilități, sarcina la adolescente, boli terminale, accidente, calamități naturale, șomajul, avortul spontan, divorțul, moartea prematură etc.
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
valorile și normele socioculturale specifice acestui sistem determinând intensitatea manifestării crizei și potențialul de adaptare al sistemului. Antecedentul A sau evenimentul declanșator poate fi (a) predictibil și așteptat sau (b) impredictibil și neașteptat. Putem astfel distinge două categorii de crize: crizele de dezvoltare - nașterea unui copil, adolescența, pubertatea, criza de la mijlocul vieții, menopauza/andropauza, pensionarea, moartea naturală - și crizele circumstanțiale - nașterea unui copil cu dizabilități, sarcina la adolescente, boli terminale, accidente, calamități naturale, șomajul, avortul spontan, divorțul, moartea prematură etc. Naomi
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
intensitatea manifestării crizei și potențialul de adaptare al sistemului. Antecedentul A sau evenimentul declanșator poate fi (a) predictibil și așteptat sau (b) impredictibil și neașteptat. Putem astfel distinge două categorii de crize: crizele de dezvoltare - nașterea unui copil, adolescența, pubertatea, criza de la mijlocul vieții, menopauza/andropauza, pensionarea, moartea naturală - și crizele circumstanțiale - nașterea unui copil cu dizabilități, sarcina la adolescente, boli terminale, accidente, calamități naturale, șomajul, avortul spontan, divorțul, moartea prematură etc. Naomi Golan adaugă perspectivei teoretice dezvoltate de Hill practicalitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
A sau evenimentul declanșator poate fi (a) predictibil și așteptat sau (b) impredictibil și neașteptat. Putem astfel distinge două categorii de crize: crizele de dezvoltare - nașterea unui copil, adolescența, pubertatea, criza de la mijlocul vieții, menopauza/andropauza, pensionarea, moartea naturală - și crizele circumstanțiale - nașterea unui copil cu dizabilități, sarcina la adolescente, boli terminale, accidente, calamități naturale, șomajul, avortul spontan, divorțul, moartea prematură etc. Naomi Golan adaugă perspectivei teoretice dezvoltate de Hill practicalitatea intervenției efective, dezvoltând principiile de bază ale consilierii în criză
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
crizele circumstanțiale - nașterea unui copil cu dizabilități, sarcina la adolescente, boli terminale, accidente, calamități naturale, șomajul, avortul spontan, divorțul, moartea prematură etc. Naomi Golan adaugă perspectivei teoretice dezvoltate de Hill practicalitatea intervenției efective, dezvoltând principiile de bază ale consilierii în criză. Din perspectiva sa, teoria intervenției în criză poate fi rezumată prin următoarele puncte esențiale: a) orice individ, familie, grup sau organizație parcurge anumite crize în cursul vieții sale, declanșate de evenimentele întâmplătoare care pot fi anticipate (crize de dezvoltare) sau
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
sarcina la adolescente, boli terminale, accidente, calamități naturale, șomajul, avortul spontan, divorțul, moartea prematură etc. Naomi Golan adaugă perspectivei teoretice dezvoltate de Hill practicalitatea intervenției efective, dezvoltând principiile de bază ale consilierii în criză. Din perspectiva sa, teoria intervenției în criză poate fi rezumată prin următoarele puncte esențiale: a) orice individ, familie, grup sau organizație parcurge anumite crize în cursul vieții sale, declanșate de evenimentele întâmplătoare care pot fi anticipate (crize de dezvoltare) sau neanticipate (crize circumstanțiale); b) pierderea determinată de
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
adaugă perspectivei teoretice dezvoltate de Hill practicalitatea intervenției efective, dezvoltând principiile de bază ale consilierii în criză. Din perspectiva sa, teoria intervenției în criză poate fi rezumată prin următoarele puncte esențiale: a) orice individ, familie, grup sau organizație parcurge anumite crize în cursul vieții sale, declanșate de evenimentele întâmplătoare care pot fi anticipate (crize de dezvoltare) sau neanticipate (crize circumstanțiale); b) pierderea determinată de evenimentele întâmplătoare plasează subiecții într-o stare acută de stres emoțional, care nu reprezintă o experiență normală
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
ale consilierii în criză. Din perspectiva sa, teoria intervenției în criză poate fi rezumată prin următoarele puncte esențiale: a) orice individ, familie, grup sau organizație parcurge anumite crize în cursul vieții sale, declanșate de evenimentele întâmplătoare care pot fi anticipate (crize de dezvoltare) sau neanticipate (crize circumstanțiale); b) pierderea determinată de evenimentele întâmplătoare plasează subiecții într-o stare acută de stres emoțional, care nu reprezintă o experiență normală de viață, din cauza perturbării echilibrului emoțional; c) persoanele care trăiesc o stare de
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
perspectiva sa, teoria intervenției în criză poate fi rezumată prin următoarele puncte esențiale: a) orice individ, familie, grup sau organizație parcurge anumite crize în cursul vieții sale, declanșate de evenimentele întâmplătoare care pot fi anticipate (crize de dezvoltare) sau neanticipate (crize circumstanțiale); b) pierderea determinată de evenimentele întâmplătoare plasează subiecții într-o stare acută de stres emoțional, care nu reprezintă o experiență normală de viață, din cauza perturbării echilibrului emoțional; c) persoanele care trăiesc o stare de dezechilibru emoțional se străduiesc în
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
de vulnerabilitate intense și temporale; e) în această situație de vulnerabilitate psihoemoțională, oamenii sunt mult mai dispuși să solicite ajutor, datorită prăbușirii mecanismelor de apărare; f) răspunsul emoțional poate fi caracterizat de parcurgerea unor stadii universal valabile ale stării de criză, trăite la intensități diferite, în funcție de natura crizei și resursele interne ale individului; g) fiecare criză depășită cu succes determină formarea unor abilități personale care vor fi folosite în depășirea unor crize ulterioare. Astfel, criza oferă un potențial de creștere și
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
această situație de vulnerabilitate psihoemoțională, oamenii sunt mult mai dispuși să solicite ajutor, datorită prăbușirii mecanismelor de apărare; f) răspunsul emoțional poate fi caracterizat de parcurgerea unor stadii universal valabile ale stării de criză, trăite la intensități diferite, în funcție de natura crizei și resursele interne ale individului; g) fiecare criză depășită cu succes determină formarea unor abilități personale care vor fi folosite în depășirea unor crize ulterioare. Astfel, criza oferă un potențial de creștere și dezvoltare, dar poate constitui totodată un element
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
mai dispuși să solicite ajutor, datorită prăbușirii mecanismelor de apărare; f) răspunsul emoțional poate fi caracterizat de parcurgerea unor stadii universal valabile ale stării de criză, trăite la intensități diferite, în funcție de natura crizei și resursele interne ale individului; g) fiecare criză depășită cu succes determină formarea unor abilități personale care vor fi folosite în depășirea unor crize ulterioare. Astfel, criza oferă un potențial de creștere și dezvoltare, dar poate constitui totodată un element patologizant, în situațiile în care stadiile crizei nu
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
de parcurgerea unor stadii universal valabile ale stării de criză, trăite la intensități diferite, în funcție de natura crizei și resursele interne ale individului; g) fiecare criză depășită cu succes determină formarea unor abilități personale care vor fi folosite în depășirea unor crize ulterioare. Astfel, criza oferă un potențial de creștere și dezvoltare, dar poate constitui totodată un element patologizant, în situațiile în care stadiile crizei nu sunt parcurse în timp și în condiții normale; h) parcurgerea etapelor unei crize acute durează în
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
stadii universal valabile ale stării de criză, trăite la intensități diferite, în funcție de natura crizei și resursele interne ale individului; g) fiecare criză depășită cu succes determină formarea unor abilități personale care vor fi folosite în depășirea unor crize ulterioare. Astfel, criza oferă un potențial de creștere și dezvoltare, dar poate constitui totodată un element patologizant, în situațiile în care stadiile crizei nu sunt parcurse în timp și în condiții normale; h) parcurgerea etapelor unei crize acute durează în mod normal între
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
fiecare criză depășită cu succes determină formarea unor abilități personale care vor fi folosite în depășirea unor crize ulterioare. Astfel, criza oferă un potențial de creștere și dezvoltare, dar poate constitui totodată un element patologizant, în situațiile în care stadiile crizei nu sunt parcurse în timp și în condiții normale; h) parcurgerea etapelor unei crize acute durează în mod normal între șase și opt săptămâni. Consilierea în criză se adresează nivelului emoțional al indivizilor afectați, deoarece impactul acut al crizei este
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
în depășirea unor crize ulterioare. Astfel, criza oferă un potențial de creștere și dezvoltare, dar poate constitui totodată un element patologizant, în situațiile în care stadiile crizei nu sunt parcurse în timp și în condiții normale; h) parcurgerea etapelor unei crize acute durează în mod normal între șase și opt săptămâni. Consilierea în criză se adresează nivelului emoțional al indivizilor afectați, deoarece impactul acut al crizei este resimțit la acest nivel. Orice situație de criză parcurge următoarele etape: a) șocul - evenimentul
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
dezvoltare, dar poate constitui totodată un element patologizant, în situațiile în care stadiile crizei nu sunt parcurse în timp și în condiții normale; h) parcurgerea etapelor unei crize acute durează în mod normal între șase și opt săptămâni. Consilierea în criză se adresează nivelului emoțional al indivizilor afectați, deoarece impactul acut al crizei este resimțit la acest nivel. Orice situație de criză parcurge următoarele etape: a) șocul - evenimentul antecedent (A) determină prăbușirea progresivă a mecanismelor de apărare, provocând o stare acută
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
stadiile crizei nu sunt parcurse în timp și în condiții normale; h) parcurgerea etapelor unei crize acute durează în mod normal între șase și opt săptămâni. Consilierea în criză se adresează nivelului emoțional al indivizilor afectați, deoarece impactul acut al crizei este resimțit la acest nivel. Orice situație de criză parcurge următoarele etape: a) șocul - evenimentul antecedent (A) determină prăbușirea progresivă a mecanismelor de apărare, provocând o stare acută de șoc; b) negarea - prima încercare de depășire a stării de șoc
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]