62,720 matches
-
și dezvoltarea unui conflict, această dezbatere teoretică este considerată Însă din ce În ce mai puțin relevantă pentru subiect. 12.2.3. Gestionarea conflictelor Gestionarea (sau managementul) conflictelor reprezintă o direcție atât de cercetare, cât și de practică ce Încearcă să identifice situațiile de criză, precum și conflictele curente sau potențiale, În vederea eliminării sau diminuării efectelor negative ale acestora. În acest scop, sunt create instrumente de analiză și acțiune care să contribuie la prevenirea, reglementarea sau transformarea situațiilor de criză ori conflictuale În situații satisfăcătoare sau
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
ce Încearcă să identifice situațiile de criză, precum și conflictele curente sau potențiale, În vederea eliminării sau diminuării efectelor negative ale acestora. În acest scop, sunt create instrumente de analiză și acțiune care să contribuie la prevenirea, reglementarea sau transformarea situațiilor de criză ori conflictuale În situații satisfăcătoare sau mai puțin distructive pentru părțile implicate ori afectate de acestea. Până În prezent, această abordare a fost dezvoltată și utilizată În mai multe discipline, ca, de pildă, managementul economic și științele politice. În relațiile internaționale
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
utilizată În mai multe discipline, ca, de pildă, managementul economic și științele politice. În relațiile internaționale, gestionarea conflictelor este un domeniu interdisciplinar, preocupat În principal de modalitățile de prevenire a conflictelor violente de pe scena internațională. 12.3. Abordări teoretice ale crizelor și conflictelortc "12.3. Abordări teoretice ale crizelor și conflictelor" În ceea ce privește managementul conflictelor, credem că În prezent pot fi identificate trei abordări distincte ce provin din direcții de cercetare și practică strâns legate Între ele - prevenirea prospectivă a conflictelor (early
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
managementul economic și științele politice. În relațiile internaționale, gestionarea conflictelor este un domeniu interdisciplinar, preocupat În principal de modalitățile de prevenire a conflictelor violente de pe scena internațională. 12.3. Abordări teoretice ale crizelor și conflictelortc "12.3. Abordări teoretice ale crizelor și conflictelor" În ceea ce privește managementul conflictelor, credem că În prezent pot fi identificate trei abordări distincte ce provin din direcții de cercetare și practică strâns legate Între ele - prevenirea prospectivă a conflictelor (early warning research), teoria conflictelor (conflict theory) și studiile
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
În soluționarea conflictelor este Înțelegerea factorilor și mecanismelor care contribuie la declanșarea lor. În mediul academic, cercetarea În domeniu se concentrează deci asupra identificării unor recurențe și similarități În datele istorice, precum și asupra elaborării de indicatori care să permită prognoza crizelor și a evoluției lor. Din punct de vedere al politicilor publice, aceasta Înseamnă o atenție majoră asupra prevenirii conflictelor prin eliminarea elementelor conflictuale atâta timp cât se află Încă În formă incipientă. Până În prezent, cele mai utilizate instrumente sunt cartografierea (mapping), ca
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
De asemenea, Lederach (1995; 1997) dezvoltă semnificativ cadrul teoretic discutând pe larg relația dintre rezolvarea conflictelor și procesul de reconciliere. Dat fiind faptul că se concentrează În principal asupra schimbărilor profunde astfel Încât să elimine inclusiv factorii structurali ce pot genera crize și tensiuni majore, transformarea poate fi considerată o strategie diferită de gestionarea propriu-zisă a conflictelor. Din acest punct de vedere, este mai degrabă o serie de metode prin care părțile aflate În conflict pot dispune de mijloace prin care să
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
utilă pentru analiza și intervenția În conflictele internaționale. De asemenea, transformările ce au caracterizat sistemul ONU de gestionare a conflictelor au fost realizate pe baza acestor idei. Ele integrează triada Reimann, adăugându-i În același timp și preocuparea pentru prevenirea crizelor și a conflictelor. Tabelul 12.6. Cadrul ONU pentru gestionarea conflictelor Prevenirea crizelor și a conflictelor Această strategie se referă la acțiunile politice, economice sau militare Întreprinse de terțe părți cu scopul de a evita transformarea unei crize Într-un
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
caracterizat sistemul ONU de gestionare a conflictelor au fost realizate pe baza acestor idei. Ele integrează triada Reimann, adăugându-i În același timp și preocuparea pentru prevenirea crizelor și a conflictelor. Tabelul 12.6. Cadrul ONU pentru gestionarea conflictelor Prevenirea crizelor și a conflictelor Această strategie se referă la acțiunile politice, economice sau militare Întreprinse de terțe părți cu scopul de a evita transformarea unei crize Într-un conflict violent de amploare. Din acest punct de vedere, intervențiile internaționale au rolul
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
pentru prevenirea crizelor și a conflictelor. Tabelul 12.6. Cadrul ONU pentru gestionarea conflictelor Prevenirea crizelor și a conflictelor Această strategie se referă la acțiunile politice, economice sau militare Întreprinse de terțe părți cu scopul de a evita transformarea unei crize Într-un conflict violent de amploare. Din acest punct de vedere, intervențiile internaționale au rolul de a gestiona conflictele În formele lor incipiente, așa Încât dezvoltarea elementelor de violență să poată fi Împiedicată. Aceasta nu este o idee nouă, fiind, de
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
crearea de zone demilitarizate. Înainte de a decide ce acțiuni specifice trebuie Întreprinse, sunt necesare identificarea contextului În care se desfășoară respectivul conflict, precum și natura, cauzele și dinamica ce Îl caracterizează. De asemenea, trebuie create mecanisme de monitorizare a indicatorilor de criză, astfel Încât să poată fi identificate la timp orice modificări semnificative În situația conflictuală În cauză. Inițial, această abordare viza În special prevenirea conflictelor prin mijloace strict diplomatice. În prezent, acestea se concentrează tot mai mult și asupra intervențiilor structurale. Pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
de a doua se concentrează mai mult asupra procesului propriu-zis. 12.4. Aspecte legaletc " 12.4. Aspecte legale" 12.4.1. Reglementarea diferendelor internaționale Din motive ce țin de evoluția relațiilor internaționale, cele mai multe reglementări legale cu privire la gestionarea conflictelor și a crizelor se referă la problematica diferendelor Între state. Normele internaționale În domeniu, dezvoltate În jurul cadrului legal instituit de Organizația Națiunilor Unite, vizează În primul rând desfășurarea și soluționarea conflictelor, dar acordă o importanță semnificativă și problematicii prevenirii acestora. Astfel, de pildă
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
precum și să decidă ce acțiuni se impun (Carta Națiunilor Unite, art. 39). Recursul la forță trebuie să fie, desigur, ultimul mijloc pentru a restabili pacea; de aceea, Consiliul dispune și de alte instrumente pentru a preveni escaladarea unor tensiuni sau crize internaționale. Printre acestea se numără sancțiunile economice și Întreruperea relațiilor diplomatice (art. 41), precum și blocadele și alte operațiuni executate de forțe terestre, navale sau aeriene (art. 42). În astfel de demersuri, ONU este sprijinită de statele membre, de agențiile sale
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
necesar rezultatul diferendelor Între state. După cel de al doilea război mondial, multe din tensiunile etnice și religioase acumulate În interiorul granițelor naționale, precum și eșecul unor state de a asigura cetățenilor săi minime standarde În ceea ce privește securitatea și calitatea vieții au generat crize și conflicte internaționale. De altfel, În ultimul secol se poate observa o tendință de descreștere a numărului de conflicte interstatale dublată de o creștere a numărului de războaie civile și a conflictelor ce transced frontierele naționale (Marshall și Gurr, 2005
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
cazul statele care Încalcă tratate la care sunt parte (Carta Națiunilor Unite, art. 2,§7). Totuși, În cazurile grave de Încălcare a drepturilor fundamentale, Consiliul de Securitate al ONU poate decide intervenția comunității internaționale pentru a evita sau limita efectele crizelor umanitare (ibidem, cap. VII). Spre deosebire de normele internaționale referitoare la diferendele Între state, care sunt interesate În primul rând de prevenirea conflictelor violente și de desfășurarea echitabilă a disputelor, reglementările În domeniul protecției drepturilor fundamentale se concentrează În special pe sancționarea
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
au avut organizațiile universale și regionale de securitate, superputerile, puterile majore și doar ocazional actorii de putere mai mică (Wilkenfeld și Brecher, 1984). Noul context internațional generat de sfârșitul Războiului Rece a adus Însă schimbări semnificative și În practica gestionării crizelor și a conflictelor. 12.5.1. Sistemul tradițional de gestionare a crizelor și conflictelor Bipolaritatea Între 1945 și 1989 scena relațiilor internaționale era divizată În două blocuri, unul sub influența SUA, iar celălalt sub influența URSS. În acest context, sistemul
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
doar ocazional actorii de putere mai mică (Wilkenfeld și Brecher, 1984). Noul context internațional generat de sfârșitul Războiului Rece a adus Însă schimbări semnificative și În practica gestionării crizelor și a conflictelor. 12.5.1. Sistemul tradițional de gestionare a crizelor și conflictelor Bipolaritatea Între 1945 și 1989 scena relațiilor internaționale era divizată În două blocuri, unul sub influența SUA, iar celălalt sub influența URSS. În acest context, sistemul internațional de securitate era definit de acțiunile NATO și ale Pactului de la
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
de pe glob În obiecte de considerație strategică, astfel Încât intervențiile directe sau indirecte deveniseră un fapt obișnuit. De aceea, multe din disputele esențialmente locale au căpătat un caracter interstatal. În aceste condiții, comunitatea internațională se concentra În primul rând asupra gestionării crizelor și conflictelor dintre state (Wallensteen, 2002; Kaldor, 1990). Din punct de vedere pragmatic, acțiunile celor două superputeri și crearea zonelor proprii de influență erau motivate de dorința de a evita o confruntare directă Între ele (Doran, 1991). Ce se Întâmpla
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
degrabă În a-și sprijini proprii aliați În conflictele cu aliații celeilalte părți. Totuși, la sfârșitul anilor ’80, noul context internațional a permis cooperarea dintre URSS și SUA pentru evitarea, gestionarea și chiar soluționarea cu un oarecare succes a unor crize din Lumea a Treia (Doran, 1991). Aceasta s-a realizat Însă exclusiv În cadrul sistemului ONU. Misiunile ONU de gestionare a crizelor Relațiile tensionate dintre URSS și SUA au fost Însoțite frecvent de o lipsă de consens În cadrul Consiliului de Securitate
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
a permis cooperarea dintre URSS și SUA pentru evitarea, gestionarea și chiar soluționarea cu un oarecare succes a unor crize din Lumea a Treia (Doran, 1991). Aceasta s-a realizat Însă exclusiv În cadrul sistemului ONU. Misiunile ONU de gestionare a crizelor Relațiile tensionate dintre URSS și SUA au fost Însoțite frecvent de o lipsă de consens În cadrul Consiliului de Securitate al ONU. Aceasta Însemna că organizația nu Își putea Îndeplini misiunea principală, și anume asigurarea securității și păcii internaționale, fiind paralizată
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
tensiunile dintre Iranxe "Iran" și Irakxe "Irak" (1987) -, Consiliul de Securitate a admis existența unei amenințări la adresa păcii și securității internaționale, dar nu a impus nici o măsură coercitivă (Escudero, 2002). ONU a intervenit totuși În aproape 50% din situațiile de criză sau conflicte internaționale din timpul Războiului Rece (Wilkenfeld și Brecher, 1984). Analizele realizate În cadrul International Crisis Behaviour Project 1 sugerează faptul că ONU a acționat mai ales În situațiile În care negocierea sau intervenția armată au fost folosite ca mijloace
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
timpul Războiului Rece (Wilkenfeld și Brecher, 1984). Analizele realizate În cadrul International Crisis Behaviour Project 1 sugerează faptul că ONU a acționat mai ales În situațiile În care negocierea sau intervenția armată au fost folosite ca mijloace de gestionare a respectivelor crize și că acțiunile ONU au dus, de regulă, la Încheierea de acorduri (tratate, armistiții, acorduri de Încetare a ostilităților). Din punct de vedere instituțional, Secretarul General al ONU a jucat un rol important În detensionarea crizelor, acționând fie din proprie
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
de gestionare a respectivelor crize și că acțiunile ONU au dus, de regulă, la Încheierea de acorduri (tratate, armistiții, acorduri de Încetare a ostilităților). Din punct de vedere instituțional, Secretarul General al ONU a jucat un rol important În detensionarea crizelor, acționând fie din proprie inițiativă, fie la cererea expresă a Consiliului de Securitate, În principal prin practica bunelor oficii, precum și prin mediere și arbitraj (Skjelsbaek și Fermann, 1996). Intervențiile ONU au fost cel mai frecvent politice, nu militare, preferându-se
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
et al., 2004). De asemenea, la aceste operațiuni au participat frecvent contingente din state neutre și de putere mică ce au contribuit voluntar cu trupe, iar secretarul general al ONU a fost responsabil pentru controlul tututor activităților de gestionare a crizelor (Hansen et al., 2004). În principal, rolul acestor misiuni, În majoritate de gestionare a unor conflicte interstatale, a fost de a monitoriza teritoriile de graniță și de a crea zone de siguranță Între părțile beligerante după Încheierea acordurilor de Încetare
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
a Împiedicat dezvoltarea unui mecanism de securitate internațională care să acorde un rol important organizațiilor regionale. Abordarea regională a fost mai degrabă politică și frecvent ad hoc, statele rămânând principalii actori În domeniu. 12.5.2. Noi direcții În gestionarea crizelor și a conflictelor Contextul contemporan de securitate Încheierea Războiului Rece a Însemnat, printre altele, sfârșitul bipolarității, ceea ce a generat o dezbatere aprinsă despre noua natură a structurii sistemului internațional. Unele voci susțineau că Statele Unite sunt capabile să facă față oricărei
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
opune procesul de globalizare (a valorilor, culturii, tehnologiei, economiei etc.) celui de individualizare (apărare a propriilor valori). Cea de-a doua opune regionalizarea (crearea de blocuri economice regionale) procesului de globalizare economică. Una dintre consecințele acestor procese este modificarea naturii crizelor și conflictelor internaționale. În perioada de după Războiul Rece, conflictele au devenit, În proporție de aproape 90%, intrastatale, spre deosebire de perioada anterioară când acestea erau În majoritate interstatale (Wallensteen, 2002). Unii observatori ai fenomenului au exprimat această idee folosind conceptul de „război
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]