6,271 matches
-
promovat o detensionare a relațiilor internaționale prin favorizarea unui echilibru triunghiular Între SUA, URSS și Chinaxe "China", Statele Unite putând Înclina spre una sau alta, după cum o cereau circumstanțele. Declarațiile de politică externă ale lui Kissinger și Nixon respectă Întru totul canonul unui manual realist clasic despre relațiile internaționale, cu un puternic accent pe necesitatea de a urmări interesul național și de a se sprijini pe echilibrul puterii ca mecanism de controlare (conducere) a instabilității Într-un mediu internațional anarhic. În acest
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
și a Talmudului dar și în alte părți se găsesc asemănări foarte supărătoare pentru țăcălia ,,poporul ales” ce s-a dat rău la cu-les în munca și înțelepciunea altora. Aceste scrieri împreună cu Cartea lui Eno și altele dispărute, formau canonul liturgic al filistenilor. Deși iudeo-creștinii spun despre această literatură că este păgînă, totuși cei care o citesc descoperă cu uimire că adevăratul creștinism este în aceste texte și nu în Tora sau Talmud, unde minciuna, lăcomia, violența, crimele de tot
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
în anul 1947 și care nu a fost pus la îndoială de nimeni nici chiar de Vatican, fiind un text total diferit de ce cunoaștem noi ca Tora și anul 90 al erei noastre, cînd la Jamnia, conclavul rabinilor a stabilit canonul textului mozaic, pe care ulterior l-au livrat ca cea mai de preț învățătură/făcătură, lepădăturilor grecești și romane. Ivriții au fost un trib de cîte cîteva mii de persoane, care s-a strecurat din deșert în Palestina, uitat de
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
puteau fi trecute decît cu ajutorul bărcilor mari sau a podurilor ca-re se trăgeau de pe un mal pe altul iar brodnic era cel care mînuia un brod. Tot așa avem paharnic de la pahar, sfetnic de la sfat, birnic de la bir, canonic de la canon, slugarnic de la slugă și altele. În Annales Polonorum vetustiares scrise între anii 1248-1282 se găsește menți- unea următoare pentru invazia tătarilor din anul 1259: ,,Tătarii după ce subjugară pe Bessarabeni, pe Litvani, pe Ruteni și alte neamuri, au luat cetatea Sandomir
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
dreptul nu numai la existență, dar și la o dezvoltare integrală și dezbatere liberă. Un nou câmp de activitate se deschide larg și promițător în față. 3. Reapare, prin simplă determinare istorică, și vechea, permanenta problemă a sincronizării. Respectiv, a canoanelor externe și interne. în ce măsură ele sunt absolute, definitive, izvor unic de inspirație și autoritate ? Ce înseamnă, de fapt, autoritate ? Cum se verifică ea ? Și ce eficiență reală are această autoritate ? Inclusiv în cultură, literatură, critică literară etc. 4. Cum și
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
contribuie la cultul personalității. Cu o astfel de mentalitate primitivă mari progrese nu vom înregistra niciodată. Fundația Cultura Română ar putea avea în vedere și astfel de publicații. O spunem fără maliție. în rest, să auzim numai de bine. 4. Canon sau personalitate literară ? Când am fost invitat de către emisiunea Actualitatea culturală a Europei libere să spun câteva cuvinte despre ultima mea carte, Biografia ideii de literatură, vol. I (1991), mi-am dat seama că, pentru a fi înțeleasă în mod
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
contribuție a unui alt remarcabil critic româno-american, Virgil Nemoianu, profesor tot de literatură comparată la Catholic University, Washington D.C. Acesta a atras atenția asupra unei probleme, tot mai studiate și dezbătute în critica americană actuală 4. Este vorba de problema canoanelor literare, codurilor, criteriilor, ierarhiilor, valorilor și metodelor proclamate drept canonice. Deci: universale, obligatorii, care trebuie să facă pretutindeni autoritate. Virgil Nemoianu a schițat recent întreaga problemă într-un dezvoltat articol introductiv (1991) 5. Să amintim că același critic a editat
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
obligatorii, care trebuie să facă pretutindeni autoritate. Virgil Nemoianu a schițat recent întreaga problemă într-un dezvoltat articol introductiv (1991) 5. Să amintim că același critic a editat în S.U.A. și un volum de studii pe această temă: The Hospitable Canon. Trebuie precizat, imediat, că ideea de canon este tot mai respinsă, mai contestată. Și atunci se pune o întrebare fundamentală, crucială, și pentru studiile literare românești: de ce ele ar fi neapărat obligate să se alinieze docil-sincronic (unii ar spune mimetic
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
Virgil Nemoianu a schițat recent întreaga problemă într-un dezvoltat articol introductiv (1991) 5. Să amintim că același critic a editat în S.U.A. și un volum de studii pe această temă: The Hospitable Canon. Trebuie precizat, imediat, că ideea de canon este tot mai respinsă, mai contestată. Și atunci se pune o întrebare fundamentală, crucială, și pentru studiile literare românești: de ce ele ar fi neapărat obligate să se alinieze docil-sincronic (unii ar spune mimetic, epigonic) exclusiv canoanelor occidentale? Faptul că acestea
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
imediat, că ideea de canon este tot mai respinsă, mai contestată. Și atunci se pune o întrebare fundamentală, crucială, și pentru studiile literare românești: de ce ele ar fi neapărat obligate să se alinieze docil-sincronic (unii ar spune mimetic, epigonic) exclusiv canoanelor occidentale? Faptul că acestea resping sintezele personale, că istoriile literare, în Vest, sunt exclusiv fragmentare, poate constitui, în toate împrejurările, un îndreptar, un reper și o obligație pentru toți autorii, români și ne români, fără excepție? Nu sunt ei autorizați
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
și o obligație pentru toți autorii, români și ne români, fără excepție? Nu sunt ei autorizați să ia, uneori, și inițiative personale, impuse și de situația particulară a culturilor din care fac parte, care pot sau nu să coincidă cu canoanele actuale occidentale? Iată întrebarea. Trebuie precizat, în același timp, și cu cea mai mare claritate posibilă, că acest punct de vedere nu reprezintă nici tendințe culturale izolaționiste, autarhice și nici, mai ales fapt și mai grav naționaliste. Este vorba de
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
planurile, a ideii de diferențiere, alteritate și particulare, prin creații libere de orice constrângere exterioară. Ceea ce presupune, în mod esențial, ieșirea și depășirea organică și autentică a ideii de normă, teoretică și practică, sub toate aspectele, ignorarea și chiar sfidarea canoanelor, clișeelor, instrucțiunilor și indicațiilor prețioase de orice grad. La toate aceste fenomene culturale profund negative, cultura alternativă propune soluțiile sale independente și, pe cât posibil, originale. Conformismul, spiritul de imitație și reproducerea mecanică, lipsită de personalitate reprezintă tot ce poate fi
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
a spiritului critic (Nae Ionescu, 1938) 8 își revendică energic și din plin dreptul la existență și manifestare liberă. Repetăm: după o lungă perioadă de obscurantism, proletcultism, mitul Conducătorului și al dictaturii sale, o rezistență critică la toate dogmele și canoanele dominante ale epocii anterioare devine strict necesară și chiar vitală pentru viitorul culturii române. Din care cauză, punem direct în discuție principiul autorității oriunde s-ar manifesta el. Sub orice formă și de către oricine. Rațiunea și spiritul critic sunt erga
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
alternative. Totul depinde de sistemul existent de relații, de afinități și, mai ales, de tehnicile moderne de difuziune și de manipularea lor. 2. Selecția valorilor culturale devine, în consecință, diferențiată și pluralistă, în mod inevitabil. Centrele de valorificare externă și canoanele respective se multiplică și se diversifică. Ele sunt tot mai critic puse în discuție, în special în S.U.A., modificate și reformulate după noi criterii, cu tendința regrupării finale în jurul unui canon universal. El nu reprezintă încă o realitate critică propriu
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
pluralistă, în mod inevitabil. Centrele de valorificare externă și canoanele respective se multiplică și se diversifică. Ele sunt tot mai critic puse în discuție, în special în S.U.A., modificate și reformulate după noi criterii, cu tendința regrupării finale în jurul unui canon universal. El nu reprezintă încă o realitate critică propriu zisă. Dar nu alta este orientarea actuală în ultimele decenii ale secolului și, mai ales, în cel viitor 19. Doar unii mici provinciali întârziați mai mizează exclusiv doar pe canoanele arondismentului
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
unui canon universal. El nu reprezintă încă o realitate critică propriu zisă. Dar nu alta este orientarea actuală în ultimele decenii ale secolului și, mai ales, în cel viitor 19. Doar unii mici provinciali întârziați mai mizează exclusiv doar pe canoanele arondismentului 6 al Parisului. Un fenomen cultural, românesc sau altfel, va fi deci receptat, după împrejurări, pe o latură sau alta, după principiul selectivității receptorului, al criteriilor și canoanelor sale și nu al emiț ătorului. Un singur exemplu: în perioada
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
19. Doar unii mici provinciali întârziați mai mizează exclusiv doar pe canoanele arondismentului 6 al Parisului. Un fenomen cultural, românesc sau altfel, va fi deci receptat, după împrejurări, pe o latură sau alta, după principiul selectivității receptorului, al criteriilor și canoanelor sale și nu al emiț ătorului. Un singur exemplu: în perioada Lovinescu-Călinescu era absolut inimaginabil ca lucrări de critică și teorie literară românească să fie traduse în Japonia, în S.U.A., în Italia și în alte zone culturale. Acum, acest fapt
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
al biculturalismului și bilingvismului, implică de pe acum participarea inevitabilă la duble, triple și chiar mai multe sisteme de relații, recepții și validări. O nouă conștiință literară se formează. Și ea nu se mai poate orienta doar după valori, criterii și canoane strict locale. Orizontul său are alte dimensiuni, orientat de noi repere. Iar tendința lor este să se apropie, chiar să se integreze și să se identifice, pe cât posibil, canoanelor recunoscute ca universale. în acest punct ultim, asimptotic, absolutul și relativul
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
ea nu se mai poate orienta doar după valori, criterii și canoane strict locale. Orizontul său are alte dimensiuni, orientat de noi repere. Iar tendința lor este să se apropie, chiar să se integreze și să se identifice, pe cât posibil, canoanelor recunoscute ca universale. în acest punct ultim, asimptotic, absolutul și relativul se întâlnesc. Valoarea de circulație devine absolută și invers. O adevărată coincidentia oppositorum culturală și axiologică începe să devină posibilă. Mai mult: să se impună chiar ca realitatea dominantă
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
1995. 10 Madrid, Instituto nacional del libro espaæol, Ministerio de Cultura, 1979, 495 p., în 8°. 11 Academia Americano-Română de Științe și Arte, vol. 13, Davis, 1992, 400 p., în 8°. 12 Tel-Aviv, Minimum, 1986, 437 p., în 8°. 4. Canon sau personalitate literară? Cu titlul redacției, la rubrica Polemici: Câteva întrebări, in: România literară, p. XXV, 38, 25 noiembrie 1 decembrie 1992. 1 București, Editura Minerva, 1990, 338 p., în 8°. 2 Volumul I (1800-1945), (București, Editura Minerva 1991), 372
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
8°. 3 Matei Călinescu, Despre Istoria literaturii române de Ion Negoițescu, in: 22, III, 39, 2-8 octombrie 1992. 4 Virgil Nemoianu, Bătălia Canonică. De la critica americană la cultura română, in: România literară, XXIII, 41, 11 octombrie 1990. 5 The Hospitable Canon... Virgil Nemoianu and Robert Royal (eds.), (Amsterdam-Philadelphia 1991). 5. O nouă cultură română. Răspuns la Ancheta revistei Vatra, 266, 3, mai 1993. 1 Ioan Petru Culianu, Cultură română?, in: Agora, 3, 1991, pp. 31-36 (datat: 8 septembrie 1982). 2 Adrian
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
Unu, dar debutul acesteia pe meleagurile dorohoiene s-a datorat originii inițiatorilor cărora provincia le-a facilitat tipărirea primelor numere. Nu poate fi vorba deci de o grupare modernistă avidă de explorarea localului, avangardiștii înscriindu-se în "lupta" pentru demontarea canoanelor literare, și nu în promovarea unui specific al provinciei. Capitolul V PRODUCȚIE INTELECTUALĂ NORD-MOLDOVENEASCĂ. INDEXARE A INTELECTUALILOR CU CONTRIBUȚIE SCRISĂ În secțiunea anterioară discutam despre identitatea intelectualului provinciei și trasam câteva coordonate generice ale năzuințelor, dar și ale structurii sale
[Corola-publishinghouse/Science/84940_a_85725]
-
favorabile: Gavril Rotică este denumit "cântăreț al suferinței care alternează violența protestatară cu jeluirea elegiacă"31, iar Iulian Vesper este apreciat pentru opera sa poetică de factură romantică, axată pe "trăirea autentică a spaimei thanatice"32. Alți autori nu corespund canoanelor literare, figurând în DSR ca scriitori minori. Este și cazul scriitorului Scarlat Callimachi, menționat cu principalele volume de creație, prezentat ca autor modest de poezie și teatru. Artur C. Enășescu se impune doar ca "poet minor, repetând până la saturație metaforele
[Corola-publishinghouse/Science/84940_a_85725]
-
Calul dracului, pe motivul, clasic, al nefârtatului păcălit de o femeie, Abu-Hasan (după Le Dormeur éveillé, din culegerea lui A. Galland, Mille et une nuits), unde, cu un nestins chef de chiolhanuri, reapare inevitabilul Mitică. Detașat și voalat ironic față de canoanele genului, de lentoarea și exagerările îndătinate, naratorul cultivă și echivocul parodic (Poveste. Imitație). Printre snoavele pe care le urzește (Norocul și mintea, Fără noroc, Minciună), una, intitulată Mamă, este prelucrată după Anton Pann. În proză, traduce basmul Făt-Frumos cu moț
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286090_a_287419]
-
cuvintele ce am auzit dă la însuș cugetul mieu (definitivată înainte de 1820), se străduiește să lămurească relativitatea unor concepte, sugerând totodată o politică de guvernare întemeiată pe rațiune. Urmărit de ideea unificării lingvistice, întocmește o gramatică, Băgări de samă asupra canoanelor gramăticești (tipărită la 1840; un capitol de prozodie conține și o definiție a metaforei, după Quintilian), precum și un „dicsioner”, Condica limbii românești (încheiat în 1832). Este o lucrare de proporții monumentale, cu un caracter enciclopedic. Uriașul material adunat aici e
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287309_a_288638]