8,366 matches
-
mea memoria Începe să șchioapete... E izbitor că baza lor este un pătrat a cărui latură măsoară 234 de metri. La origine Înălțimea era de 148 de metri. Dacă traducem În coți sacri egipteni, avem o bază de 366 de coți, adică numărul zilelor dintr-un an bisect. După Piazzi Smyth, Înălțimea Înmulțită cu 10 la puterea a noua dă distanța Pământ - Soare: 148 de milioane de kilometri. O bună aproximare pentru timpurile acelea, dat fiind că azi distanța calculată este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Isbister, 1880, p. 583) „Îmi imaginez că autorul dumneavoastră susține că Înălțimea piramidei lui Keops este egală cu rădăcina pătrată a numărului dat de suprafața fiecăreia dintre laturi. Firește, măsurile trebuie luate În picioare, care sunt unități mai apropiate de cotul egiptean și de cel ebraic, și nu În metri, pentru că metrul e o măsură abstractă inventată În timpurile moderne. Cotul egiptean are 1,728 picioare. Dacă Însă nu avem Înălțimile precise, ne putem raporta la pyramidion, care era acea piramidă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
a numărului dat de suprafața fiecăreia dintre laturi. Firește, măsurile trebuie luate În picioare, care sunt unități mai apropiate de cotul egiptean și de cel ebraic, și nu În metri, pentru că metrul e o măsură abstractă inventată În timpurile moderne. Cotul egiptean are 1,728 picioare. Dacă Însă nu avem Înălțimile precise, ne putem raporta la pyramidion, care era acea piramidă mică așezată deasupra piramidei mari pentru a-i constitui vârful. Era din aur sau din alt metal care strălucea În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
neliniștea. Așa că, ieșind În oraș, m-am hotărât să trec pe la bibliotecă și să caut Mission de l’Inde en Europe. În sala fișierelor și la masa unde se depun buletinele era, ca de obicei, aglomerație. Făcându-mi loc cu coatele, am pus mâna pe sertarul pe care-l căutam, am completat fișa și i-am dat-o funcționarului. Mi-a comunicat că acea carte era Împrumutată și, așa cum se Întâmplă În biblioteci, părea că se bucură de asta. Dar chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
secvențe lineare. Apa din aceste fântâni n-o face. Natura n-o face, natura ignoră timpul. Timpul e o invenție a Occidentului”. Tot urcând, Întâlneam și alți invitați. Uitându-se atent la unii dintre ei, Belbo Îi făcea semn cu cotul lui Diotallevi, care comenta cu voce scăzută: „Ei, da, facies hermetica”. Tocmai printre pelerinii cu facies hermetica‚ mai la o parte, cu un surâs de o indulgență severă pe buze, l-am Întâlnit pe domnul Salon. I-am zâmbit, mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
preferă să-l vadă ca număr sacru, uitând că și țâțele mele ies În afară, Însă răbdare. Opt -, Doamne, nu avem nici un opt... ba nu, așteaptă, dacă brațele și picioarele nu le socotim câte unul, ci două câte două, datorită coatelor și genunchilor, avem opt oase cât se poate de lungi care se bălăbănesc În afară, și ia-le pe-astea două plus trunchiul și ai nouă, care, dacă mai pui și capul, fac zece. Și tot așa, dacă te Învârți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
pasă s-o spun. — Întotdeauna ne sfătuim clienții ca la faza asta să fie cît se poate de deschiși, zise Helen. — HÎm, făcu bărbatul. Să-și deschidă și portofelul, aș spune. Era Îmbrăcat Într-un costum albastru de demobilizat, cu coatele și manșetele deja lustruite, iar fața Îi era pămîntie, cu un bronz tropical șters. Avea părul fantastic de bine Îngrijit, cu o cărare dreaptă și albă, ca o cicatrice, dar pe briantină erau mici cruste de mătreață, care o făceau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
era suplu; era bronzat, cu o față plesnind de sănătate, și Într-o formă trăsnet. Era Îmbrăcat cu niște pantaloni din catifea reiată, cu o cămașă cu gulerul răsfrînt și o haină din tweed maro, cu petice de piele la coate. Avea un săculeț ca un rucsac de autostopist, iar cureaua Îi stătea de-a curmezișul pe piept. Părul blond era lung - Duncan, desigur, Îl văzuse doar tuns scurt - și nu era dat cu briantină; datorită gesturilor lui energice, cîte o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
urmărea, privirea Îi deveni fixă și Începu să zîmbească. Cred că-i - da. Ce nostim! Ridică mîna mai sus și-o flutură. Ursula! strigă Julia atît de tare Încît vocea Îi sparse timpanele lui Helen. Aici! Helen se ridică În cot și se uită În direcția În care Julia flutura mîna. Văzu o femeie suplă, elegantă, care se Îndrepta spre ele și rîdea. — Doamne sfinte! zise femeia, cînd se apropie mai mult. Nu-mi Închipuiam să te văd tocmai pe tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
iubește. Detestă doar bestia din tine, monstrul ăsta ridicol... Își mișcă din nou Încheietura mîinii Încît să atingă insesizabil coapsa Juliei. Aceasta rămase nemișcată o clipă, apoi Își lipi Încheietura de a lui Helen. Lăsă cartea și se ridică În cot. Luă un măr și un cuțit. Curăță coaja Într-o fîșie lungă, apoi despică fructul În patru sferturi și-i Întinse două lui Helen. MÎncară Împreună, uitîndu-se la copiii și cîinii care alergau, așa cum o făcuseră cînd sosiseră acolo. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
iar În loc de pălărie Își pusese un batic alb pe care și-l Înnodase sub bărbie. Baticul și ochelarii contrastau puternic cu părul ei negru și rujul roșu. Își netezi fusta, așezîndu-se confortabil, apoi coborî geamul din partea ei, și-și propti cotul pe marginea lui. Cu fața În calea curentului arăta ca o fată dintr-un film american, cum Îi spusese Reggie deja. Încetinind viteza la semafor, Îi puse mîna pe coapsă și murmură admirativ: — O, dacă m-ar vedea tipii din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Ceaiul se vărsă - văzu cum pătase una din pernele lui Mickey. Puse brusc cana jos și Încercă să curețe cu batista partea cea mai pătată. Surprinse privirea lui Mickey În timp ce făcea asta și-i căzură umerii. Se aplecă, proptindu-și coatele pe genunchi și fața În palme. — Uită-te la mine Mickey! zise ea. Uite ce-am ajuns! Chiar am făcut lucrurile alea? - tu și cu mine, cînd războiul era În toi? Uneori nu pot să mă ridic din pat dimineața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Poți veni cu mine, dacă ții neapărat, pînă În Trafalgar Square. — Trafalgar Square să fie, se Înclină el. Îi oferi brațul. Ea nu vru să-l accepte, apoi se gîndi la minutele care treceau. Își puse mîna ușor la Încheietura cotului și o luară din loc Împreună. Avea un braț extraordinar de tare, iar mușchii i se mișcau sub degetele ei În ritmul pașilor. Așa cum lăsase să se Înțeleagă, străzile pe care intrară acum erau cam deocheate, cu un amestec de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
lămpile. Trecea de la una la alta. Salonul se Întunecă, iar fețele din pozele de pe pereți și bibelorurile de pe polița șemineului se retraseră În umbră. Era ora zece. Urcară Împreună sus, Încet, pășind rar. Domnul Mundy Îl ținea pe Duncan de cot, și sus trebui să se oprească, cu mîna Încă pe brațul lui Duncan, și să-și recapete răsuflarea. CÎnd vorbi, vocea Îi era răgușită. — Vii peste cîteva minute, fiule, să-mi spui noapte bună? Îl Întrebă el pe Duncan, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
mai mare, Încă strîns cu cordonul de la halat. Astea erau Întinse sub o pătură. Înfășurate Într-o mușama, lîngă ea, erau diverse părți din trup: brațe mici, piciorușe, o falcă, un membru dolofan care putea fi un genunchi sau un cot. — La Început am crezut că sînt o femeie, o fiică și un fiu, spuse polițistul Încet. Dar, cinstit vorbind, sînt... Își șterse gura. SÎnt mai multe membre decît putem socoti. Acum credem că, probabil, au fost trei copii, poate patru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
efort Îi lăsa cu respirația tăiată. La Trei, trebui să se oprească să-și tragă sufletul. În coridorul de la etajul lui se rezemă de balustrada din afara celulei, așteptînd ca inima să-și Încetinească bătăile. Își Încrucișă brațele, se lăsă În coate și privi Înapoi În sală. Zarva vocilor care se certau, a rîsetelor și strigătelor se auzea mai potolit de aici. Priveliștea era teribil de impresionantă, pentru că sala era cît o străduță, cu un acoperiș de sticlă camuflată. De-a lungul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
poseda-o așa cum e, Îmbrăcată. N-aș desface o copcă. I-aș slăbi un nasture sau doi din spate și i-aș desface sutienul În timp ce-aș fi pe-aproape - și i-aș trage rochia și sutienul pînă la coate și i-aș pune mîinile pe piept. Aș ciupi-o. Aș putea să trag puțin - n-ar putea face nimic dac-aș face așa, pentru că rochia - Înțelegi? - rochia i-ar țintui brațele În lături... Și după ce-aș termina cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
că leșină. În prezența domnului Mundy era uneori ca un băiețel... Apoi deveni serios. — Dumnezeule, spuse el, ce stare nasoală! Pus la pămînt de o biată țigară! Își ținu picioarele pe podea, dar se lăsă pe spate, sprijinindu-se În coate. Se Întreba unde erau tatăl lui și Viv În acel moment. Încercă să-și imagineze drumul de Întoarcere al tatălui său și nu reuși. Apoi Încercă să vizualizeze camerele din apartamentul tatălui, dar brusc Îi apăru În minte imaginea bucătăriei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
o deschidere Îngustă dintre două clădiri. Asta e Idol Lane, murmură ea - sau, poate că spusese, Își zise Helen, „Idomnul e Lane“. E pe-aici. Helen se trase Înapoi. — E prea Întuneric! — Dar e aici, spuse Julia. Strînsoarea alunecă de la cotul la mîna lui Helen. Îi strînse degetele și o conduse pe o potecă În pantă și, apoi, puțin mai departe, făcu o haltă. Balansă raza lanternei și, În curba descrisă, Helen ghici forma unui turn: era Înalt, elegant, cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
o aparență sidefie. Îi dădea senzația că este soioasă; se gîndi la manevrele pe care ar trebui să le facă pentru a nu lăsa urme sau pete. Brusc, se cutremură epuizată; Închise capacul toaletei și se așeză pe el cu coatele pe genunchi și fața În mîini. Încă nu-și dăduse jos paltonul și pălăria. Rămase așa mult timp, pînă cînd Reggie bătu la ușă s-o Întrebe dacă-i e bine. CÎnd ea Îi dădu drumul Înăuntru, el se uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
derutanți ca oricînd, se gîndi ea, cînd Îi vedea pe toți ca acum. Aprinse un chibrit, iar ea se aplecă spre flacără, apoi se retrase și stătu În gardă, cu un braț peste piept, cu Închietura sprijinindu-i-se de cotul celuilalt și tocurile lipite de perete, ca un suport Împotriva mersului clătinat al trenului. Era greu să nu bagi de seamă toaleta de porțelan - peste care se aplecase de curînd cu fundul gol. Mai mult, la fel ca toți ceilalți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
groaznic. Alec Își trase sufletul. Pulsul Îi crescuse, aproape sărind În lamă. Dar cînd vorbi, i se adresă ca din Întîmplare, Încît Duncan crezu că glumea, și aproape că izbucni În rîs. — Pe curînd, Duncan. Își Încordă mîna, ridică ambele coate de parcă era pe cale să Îndepărteze un liliac; apoi tăie. — Pe aici, le spunea gardianul. Kay și Mickey Îl urmau prin moloz cu mare atenție. Această grămadă de moloz fusese pînă nu de mult o locuință Înșiruită cu patru etaje În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
simțeam suficient de puternică și nu ar fi fost cazul decît dacă aș fi fost perfect protejată de armura mea, adică machiajul și hainele. Astfel, m-am furișat În direcția băii, lăsînd-o pe mama prietenului meu cu mîinile pînă la coate În detergent de vase. Am ieșit după o jumătate de oră, cu părul strîns În coadă la spate, Într-o pereche de blugi și un tricou alb, simțind că puteam face față oricui. — Am pregătit niște cafea, spuse Linda veselă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
o bere În mînă și cu picioarele goale pe măsuța de cafea. — Îți vine să crezi că o să te măriți În mai puțin de o săptămînă? Lily se ridică și vine cu mine În bucătărie, dîndu-mă la o parte cu cotul În vreme ce se apucă să spele oalele și cratițele lăsate În părăsire. Eu rîd, căci Încă mi se pare totul extrem de ireal. Cu toate astea, sînt zile, ca asta, de pildă, În care simt că Dan și cu mine sîntem căsătoriți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
spune Linda pe un ton iarăși crescînd. Nu mă acuza pe mine că sînt insensibilă, cînd am cheltuit o avere pe rochia asta, care acum, fir-ar să fie, nici nu se mai potrivește, pentru că pe mireasă o doare În cot de felul În care arată. Încîntătoare scenă. — Nu vrei să te liniștești odată? Emma ia șireturile corsetului și trage zdravăn, strîngînd materialul cu Încă un centimetru, dar lăsînd vreo trei de piele bronzată să se ițească printre legături. Ei bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]