7,345 matches
-
să insiste prea mult, oricum n-ar înțelege mai nimeni. Dar știe că e bine ce face: „Desenul are un efect terapeutic asupra mea. Dacă n-aș desena, probabil că mi-aș tăia venele - sau pe ale altcuiva. Încerc să desenez în fiecare noapte. Cred că asta mă menține cât de cât normal...“. Nu-i plac oamenii, nu-i place societatea în care trăiește, nu-i place nici măcar arta pe care o vede în galerii. „Este stupid. Există o mulțime de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
îmi trimitea mereu chestii prin poștă. De Father’s Day am primit de la ea niște viermi și un cartonaș pe care scria «Felicitări, ești tată!». Altădată mi-a trimis o bucată de piele cu un smoc de păr, pe care desenase inimioare. Dar cel mai mișto a fost când am primit o inimă de oaie. Tocmai stăteam la masă când a ajuns pachetul de la ea. Mirosul m-a izbit imediat și am vomitat tot, dar sunt extrem de flatat că cineva și-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
stânga. Nici măcar n-o dematerializează; forma și fondul artei - e ca și cum ai goli o sticlă și ai lăsa apa din ea să infiltreze lumea. O sticlă în contur de Pietà și culori de Gioconda. Daniel Knorr a reușit să-mi deseneze altfel Bucureștiul. Deși o singură dată m-am urcat într-un tramvai-instituție. Sau de două ori. De două ori era să fac câte-un accident de mașină cu ajutorul lui. E retractil și pe alocuri isteric. Convins până-n pânzele albe de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2199_a_3524]
-
Trask șopti răgușit: ― David, ceva a încercat să pună stăpânire pe mintea mea în ultimele câteva minute. În jurul lui Marin umbrele se îndesiră din nou. I se păru că în sală era aproape întuneric, iar siluetele oamenilor din ea se desenau pe fundalul unor tenebre groase. Își aminti de fiul lui, David Burnley, care avea și el "ceva" în creier. "Nu simt și eu același lucru?", se întrebă el. "Nu asta înseamnă să ai ceva în creier?" Era greu de crezut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
comedii. Uneori Fima și-l imagina pe Uri Gefen trezindu-se dimineața, bărbierindu-se cu un aparat de bună calitate, așezându-se să ia micul dejun cu un șervet imaculat pe genunchi, uitându-se În agenda de buzunar, observând cruciulițele desenate În ea de două ori pe lună și amintindu-i Ninei la cafea, ascuns În spatele ziarului, că era timpul să-i acorde lui Fima tratamentul periodic, ca să nu se usuce de tot. Dar această bănuială nu scădea cu nimic afecțiunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
normă la primăria Ierusalimului. Începem să economisim. Schimbăm mașina. Visăm să ne construim o casă cu acoperiș din olane roșii și o grădină adevărată, În Mevaseret. Stăm uneori seara, după ce copiii adorm, și răsfoim reviste care prezintă case din America, desenăm tot felul de planuri. Uneori el ciocăne cu degetul În planurile astea, de parcă ar vrea să vadă cât de solid e materialul. Se dovedește că amândoi copiii au talent muzical și cădem de acord să investim În lecțiile lor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
începeau să iasă forme, linii și puncte, care se vroiau umplute, unite și asamblate ca amintirile într-un album. Erau niște făpturi cu trup de nevoie care se doreau repoziționate. Am pus vârful creionul pe tavan și am început să desenez mici casetuțe, către care, linii continue și curbe, șerpuiau că niște căi de acces. Ceea ce se născuse din frântură călătorea către casetuțe irigându-le. Se dezvoltase un labirint ca un interior omenesc, sau ca un spațiu citadin și simțeam nevoia
A doua oară unu by Cristi Avram () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92958]
-
al „tinerei generații“ sau, dimpotrivă, al „bătrânilor“, despre reveniri spectaculoase sau debuturi mirobolante. Maturitatea sade bine literaturii de azi: tinerii se antologhează, consacrații duc la capat proiecte ample și solide, tabloul de familie al prozei, poeziei și criticii contemporane se desenează linișor, fără îmbrânceli, ba chiar într-o dispoziție destul de armonioasă. Ar fi de notat, la proza, după încheierea așteptată a trilogiei cărtăresciene, rescrierea masivă a Întâlnirii de Gabriela Adameșteanu, care a dus la un fascinant român, practic nou, cel mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2192_a_3517]
-
iar când mâna lui nu s-a apropiat destul de ea, Jina și-a împins-o pe-a ei către el. Ochii lui Zach erau de un albastru de creion colorat, nuanța pe care un copil ar fi folosit-o ca să deseneze cerul. Era un albastru incredibil de frumos, aproape ireal. Zach i-a zâmbit, iar Jina și-a dat seama că tot restul nu mai reprezenta decât o formalitate. Prezentările, poveștile, făcutul de curte - niște ritualuri care nu-și mai găseau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
și s-a uitat în oglinda retrovizoare. În care a văzut toate acele trăsături aproape frumoase, pe care Alice se chinuise într-atât să le descrie - nasul aproape drept, sprâncenele arcuite dar prea blonde ca să mai fie vizibile, gura bine desenată dar distrusă de buzele uscate și mult prea roase. Un amestec nefericit de imperfecțiuni, un chip pe care-l uiți imediat ce l-ai depășit, un trup tremurător, de femeie deja înaintată-n vârstă, care nu justifica efortul de a-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
metru optzeci și doi - și slab. Avea mâini catifelate și ochi mai blânzi, rotunzi și de culoarea chihlimbarului, niște ochi în care puteai să te îneci. Irene îl întâlnise cu ocazia unei consultații. Naji îi examinase sânii fără nici un fior, desenând cercuri în jurul sfârcurilor, acolo pe unde-avea să introducă siliconul, și unde trebuia să ascundă cicatricele. Era un om bun, o frumusețe brunetă și, cel mai important la vremea aia, era bogat. Irene l-a invitat la cină de șase ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
Ada avu un râs ascuțit, isteric: - Ăsta e cal de regiment, nu de curse . Nu isprăvi cuvântul și țipă cu toată gura. Printr-o mișcare brutală, neprecugetată, Lică o plesnise peste mâini cu cravașa. Dunga albă lăsată de curea se desena pe brațul înroșit. " Tot era să plec așa și așa!" se gândi Lică sumar. Dar de ce tăcea muierea? Mușcîndu-și buzele înroșite, Ada de usturime abia își ținea lacrimile. Dunga loviturii, acum învinețită, bobotea, și mina avea un tremur tetanic. - Ceva
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
ei, Elena nu pusese nici o rezervă în primirea făcută artistului. Mândria și răceala ei abdicase. Ca și la telefon, fusese simplă și emoționată. Găsindu-se în atmosferă prielnică și obicinuită, Marcian luase și el atitudinea iui obicinuită: predominase. Raporturile se desenase limpede și plăcut de la început. Cu ceilalți participanți ai concertului, Marcian se arătase cordial ca om, iar, în ce privește muzica, cu acea autoritate pe care o lua fără voie, profesional. în grupul ce înconjura pe Elena, snobii îl primise cu solicitudine
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
Pelerinagiul sentimental spre Gramatula nu era străin de concertul Bach. Printr-o filtrare a elementelor care compuneau acel concert, se alesese din ele esențialul și o îndrumase într-acolo. Elena nici acum nu <=va fără busolă, dar acul de direcție desena un unghi nou. Ceea ce se clarifica din tot rostul concertului era prezența lui Marcian deunăzi la Prundeni, pe proprietatea ei personală, în izolarea unui doliu personal; prezența lui în intimitatea ei afectivă care era o lume nouă. 2S9 După dejun
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
se recunoștea stăpânirea mâinilor lui de animator ... Se urcase acolo, într-un amvon de biserică cu niște coriști. . . pentru . . . pentru că! Elena ridică in sus capul pe care iar ar fi vrut să-1 întoarcă. Linia precisă a nasului și bărbiei se desena perfectă. Pictorul Greg observă că în poza aceea e foarte frumoasă, dar, prigonit de melodia sacră, își beatifică cugetarea. Cum nimeni nu se mișca pentru supremul adio, arhimandritul spuse ceva celor mai de-aproape. O ezitare țintuia slujba pe loc.
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
prin propriile-i forțe. Korita îl întrebă pe Grosvenor, cu deznădejde în glas: - Cum o s-o faci să înțeleagă că ești dispus să te lași hipnotizat, în schimbul unor informații? Fără să spună un cuvânt, Grosvenor se ridică și încercă să deseneze pe o tablă neagră imaginea. Repetă de zeci de ori desenul, până când, după vreo cincizeci de minute, imaginea se șterse de pe perete și în locul ei apăru un oraș. Nu era un oraș mare, iar la început Grosvenor îl zări de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
bordul acestei nave, putem veni de hac oricărei creaturi - bineînțeles, numai uneia... Grosvenor nu mai auzi restul vorbelor lui Korita, căci cotise după un colț al coridorului. Drept în fața lui văzu monstrul și oamenii care-l înfruntau. Von Grossen tocmai desena ceva într-un carnet. Nu fără oarecare neliniște, Grosvenor văzu că savantul se apropie de Ixtl și-i întinde foaia cu desenul. După o clipă de ezitare, monstrul arunca o privire asupra desenului, apoi se trase înapoi, mârâind. - Ce naiba faci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
ar ți fost în stare să găsească un mijloc eficace. Desenul pe care fizicianul îl arătase monstrului era probabil limitat la cunoștințele din propriul său domeniu. Deodată îl auzi pe Morton întrebând: - Bănuiește careva dintre voi cam ce-o fi desenat von Grossen pe hârtia aceea? Grosvenor aștepta ca altcineva să răspundă, însă cum toți tăceau, se hotărî să vorbească: - Cred că eu, domnule director. - Te ascultăm, zise Morton după ce șovăi o clipă. - Singurul mijloc prin care putem capta atenția unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
ține încordați! - Un atom, spuse Grosvenor. Cei din jurul lui îl priviră buimaci. - Bine, dar asta n-are nici un sens! exclamă Smith. De ce tocmai un atom? - Nu orice fel de atom, firește, adaugă Grosvenor. Aș pune rămășag că Von Grossen a desenat, pentru monstru, structura atomică particulară a metalului din care e făcut învelișul navei noastre. - Ai dreptate! exclamă directorul. - O clipă! Interveni căpitanul Leeth, apărând pe ecran. Nu mă pricep la fizică, recunosc, dar aș vrea să știu de ce are dreptate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
îi aruncă o privire iscoditoare lui Grosvenor, care spuse: - În momentul acela, monstrul luase deja contact cu rețelele noastre, fără ca acest contact să-i fi provocat moartea. Von Grossen era convins că a găsit ceva nou. Și apoi, nu poți desena pe hârtie un câmp de forță, decât cu ajutorul unei ecuații, bazate pe niște simboluri arbitrare. - Iată un raționament foarte încurajator, zise căpitanul Leeth. Bine că avem măcar un loc unde putem fi în siguranță, și anume sala motoarelor. Poate că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
pregetat să abordeze Demonul. L-au evitat nu pentru că nu ar exista acolo cîrlige de captare a interesului de la bun Început, ci deoarece, faptul l-am aflat de la unul din ei, nu-și Închipuiau că Ruba e În stare să deseneze, cromatic și volumetric, configurațiile contingentului. Cu poezia, e alt ceva: ea are un limbaj propriu, diferit de tranzitivitatea obli ga torie a prozei, iar proza, oricît de interiorizată ar fi, are nevoie de epic, de concretul existenței reconstruite, recolo rate
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
plecat. Și am Înțeles că Grosoș voia să mă bată din cauza caligrafiei. Fusesem cel mai bun la această disciplină, ca, de altfel, și la desen. Era paradoxul vederii mele slabe care se agăța cu inconștientă disperare de meșteșugul frumosului vizual. Desenam litere cît mai subțiri și ușor Înclinate spre dreapta, cu rotunduri și ovaluri atent trasate. Ghiță avea cel mai urît scris din clasă, iar doamna Învățătoare m-a dat de exemplu și m-a pus să-l corectez. Am rîs
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
despre mine. Am continuat ștergînd ziarul cu vîrful nasului: — Fostul președinte american, cu c de la kilogram, Kennedy a declarat că rachetele... Eu aici, la puncte, nu am cuvinte cu c de la kilogram. Dar el se face așa: și le-am desenat pe postavul biroului cele două puncte care alcătuiesc litera k În braille. Nu știu dacă a curs din toți o mirare sinceră. Nu le citisem ceea ce se citește atunci cînd se citește... Le pipăisem poezii, așa că unul dintre ei m-
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
dar și aproape de inima lui, ridicate acolo parcă pentru tihna și consolarea pacienților, dar și pentru calmul bisturielor. De atunci și de acolo nu mă pot despărți de lumina de miere a toamnelor Clujului, de liniștea cu care soarele Își desena geometriile prin rețeaua de umbre Întinse pe sol de vergelele gardurilor de fier forjat. Mama s-a internat pentru un timp În spital Împreună cu mine. Într-o după-amiază, cînd m-am trezit de-a binelea dintr-un somn greu, mi-
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
o duci la coafor, o îmbraci, după care începe să se simtă faină și se duce cu altul, că fiindcă i-o crescut standardu’ și așteptările. Iar tu rămâi rănit la corazon. Ce, bre, nu vedeți legătura, trebuie să vă desenez? Un prof de mate îl formezi cu creionul și foaia de apatru. Dar un doctor, care face medicina moca, și asta i se pare foarte normal, ne costă o căruță de parale. Babe moarte să le disece, spitale în care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2198_a_3523]