10,472 matches
-
cu domnul Pavel cu care mă obișnuisem, și el cu mine - aveam încredere în el, în rest nu; eram om al legii (dar oare ce însemna asta?), trebuia să tac, să mă fac chiar, potrivit unui consens public, o obișnuință devenită generală, că nu înțeleg, necum să comentez. Singura salvare pentru mine, ca om în primul rând, era să stau retras în propria mea lume, unica salvare în orice dictatură, să am libertatea mișcării interioare, acolo unde nu pătrunde nimeni, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
fi fără rost. Căci ce rost, îmi spuneam, puteau să aibă zilele acelea searbăd trecătoare, în care toate semănau, fiecare una cu alta, sub domnia unui cenușiu fără întoarcere. Procesele, ceasornic al vieții sociale, se succedau cantonate în trei-patru zone, devenite plictisitoare, ale codului civil, mereu aceleași, căci vântul alungător, prin secătuirea Dreptului (nu era vorba de îndreptarea lumii, cum ni se spunea), era același cu cel ce secătuia viața însăși, complexitatea, strălucirea relațiilor umane. Era ca și cum respirația societății se prinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
unui flux coborînd din creștet pe gît și pe umeri, În așa fel Încît musculatura li s-a relaxat spontan și, vreme de cîteva minute, aproape că n-au mai respirat - fiindcă nici nu mai era nevoie. Lumina din jurul lor, devenită nefiresc de compactă, Îi Învelea Într-un abur Încărcat cu miresme amărui de fructe arse, moale, cald, consolator, ca sînul mamei eterne. Un nou flux, venind de data asta de jos, dinspre tălpile picioarelor, Îi făcu pe cîțiva să se
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
E bine să-și știe fiecare lungul nasului. Directorul bănuia că, după formă, bolovanul ăla de pământ ar fi fost un cap de femur de mamut. Întâmplarea și numai Întâmplarea face să nu se fi Înșelat. Uriașul bucățoi de os devenit piatră a fost o vreme, până la venirea unora de la Muzeul Județean, obiect de pelerinaj pentru elevii școlii noastre - În mare parte sărăcuți de minte. Directorul ținuse cu tot dinadinsul să-i aducă pe toți ca să dea cu ochii de rămășiță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
se acordă până la data împlinirii de către beneficiar a vârstei majoratului. Creditorul întreținerii, dobândind capacitate deplină de exercițiu, își va putea valorifica dreptul la întreținere formulând o cerere, în acest scop, în condițiile prevăzute de lege. Dacă se admite cererea copilului devenit major, cuantumul stabilit inițial în favoarea copilului minor poate suferi modificări deoarece se schimbă și nevoile creditorului. Art. 94 alin. 2 și art. 44 C. fam. dispun în mod expres că instanța poate hotărî mărirea sau micșorarea obligației de întreținere sau
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
neputincioși la activitatea comercială frenetică a genovezilor în Marea Neagră, au înregistrat cu uimire faptul că ei străbăteau apele și în toiul iernii. Cooperarea dintre „imperiul stepei“ în varianta mongolă și thalasocrația mediteraneană, personificată de genovezi, a conferit Mării Negre, potrivit formulei devenite clasice, funcția de „placă turnantă“ a comerțului mondial, adică, în condițiile epocii, a schimburilor euro-asiatice8. Excepționala reușită genoveză în bazinul pontic nu putea să nu trezească invidia puterii care lăsase să-i scape din mâini acest „izvor al tuturor mărfurilor
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
acțiunea Ordinului Teuton la sud de Carpați, între 1211 și 1225. Nu este, deci, deloc sigur că asemenea convertiri nu au avut loc și mai devreme de 1227. Nu știm, de exemplu, dacă soția cumană a țarului Ioniță Caloian (1197-1207), devenită ulterior soția nepotului și succesorului acestuia, Boril (1207-12??), s-a botezat sau nu. Este plauzibil de crezut că a făcut-o. • B. P. Hasdeu, Olteneștile, ed. de Ovidiu Pecican, Cluj-Napoca, Editura Limes, 2002, p. 81. • Ibidem, p. 83. Imperiului Latin
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
dar detestau avariția, instabilitatea, vanitatea și lăcomia; italienii i-au văzut pe germani grosolani, greoi, fără tact, fără măsură la mâncare și băutură, de unde mereu certăreți, anarhici și nestăpâniți. În ochii francezilor și italienilor germanii erau barbari - furor Teutonicus - calificativ devenit loc comun în Europa secolului al XII-lea. Europenii i-au numit pe bizantini perfizi, iar Anna Komnena pe occidentali - extrem de zgârciți. La hotarul dintre secolul al XII-lea și al XIII-lea, în epoca genezei națiunilor medievale europene, au
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
provincii sau de localnicii romanizați se va avea în vedere „un nume care sună caracteristic pentru o provincie sau precizarea provinciei ori a originii italice“22. În temeiul acestor considerații, Pârvan identifica patru tipuri de „naționalități“: I. italicii; II. provincialii deveniți romani prin cetățenie sau prin însăși apartenența la statul roman; III. „grecii veritabili”; IV. orientalii de diferite origini, dar aparținând sferei culturale grecești 23. După cum se poate observa, Pârvan îmbina criteriul etnogeografic cu cel juridico-cultural. Dificultatea stabilirii „naționalității“ diverșilor negotiatores
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
Pentagon, sau că în interiorul ei încap cu ușurință 10 garnituri complete de tren. Folosiți verbe, imagini și, mai ales, scene cât mai puternice, concrete și șocante. Curzio Malaparte a relatat bătălia Leningradului pentru ziarul Corriere della Sera. Iată o descriere devenită celebră, în care autorul surprinde o scenă crâncenă, surprinsă după ce soldații ruși s-au înecat în lacul Lagoda, încercând să spargă blocada nemților: Sub încălțările mele, imprimat în gheață ca într-un cristal transparent, era un șir de frumoase fețe
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
o stare de „rezolvare de probleme”. Etapa este deosebit de importantă, fiind responsabilă de nașterea cu adevărat a conflictului, deoarece în cadrul ei se dezvoltă unele analize care vor conduce comportamentul partenerilor la pașii următori: competiția, colaborarea, compromisul, evitarea și acomodarea, pași deveniți clasici în literatura de specialitate prin utilizarea matricei care-i cuprinde pe axa afirmare-cooperare; 3) în continuitatea etapei de conceptualizare regăsim comportamentul, definind felul în care persoanele își exteriorizează modul de înțelegere a conflictului apărut în interiorul etapei precedente; 4) ieșirile
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
crucificat, în a doua, Imperiul, dezvoltă sensurile cuvintelor din Tatăl nostru, iar în a treia, Istru, încifrează în simboluri năpastele istorice abătute peste lume, văzută ca un „istm” între „Continentul de sus”, al lui Dumnezeu, și „Continentul de Jos”, al Satanei. Devenită, în exil, stare permanentă de conștiință, religiozitatea lui S. s-a exprimat și în traducerea și comentarea poeziilor lui San Juan de la Cruz. Horia Stamatu este, deci, ucenicul lui Cocteau. Un ucenic care se eliberează de maestrul lui în primul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289850_a_291179]
-
internet. Oamenii sunt fascinați de nou, iar randamentele obținute în aceste sectoare sunt foarte mari. Spunem aceasta deoarece noua tendință economică poate fi observată. A făcut-o Alvin Toffler încă din finalul secolului trecut atunci când i-a dedicat o lucrare devenită celebră, ,,Al treilea val". Noua mega-tendință și-a făcut apariția la începutul anilor '80 ai secolului trecut și s-a impus definitiv după anul 2000. Era de așteptat ca epoca industrializării și automobilului să sufere un recul. Este sfârșit de
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
jungiene în corpusul de texte al autorului. Sinele (în care, repetăm, inconștientul coexistă cu conștiința) se închide către subconștientul creator (inconștient obiectivat prin situarea sub tutela aceleiași conștiințe) și, fără a ignora irizările imaginarului, se ajunge la individuație, deci ființă devenită sine însăși (sineificare), dacă opresiuni sociale sau carențe psihice nu acționează ca factori frenatori. Considerăm că aceasta este schema creativității lui Camil Petrescu (și, parțial, a personalității sale!). Spre individuația scriitorului nu se poate ajunge decât pe cale empirică. În absolut
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
suflet, cauza fiind o incapacitate a autorului de a se dovedi echidistant față de toți eroii săi. Misoginia în exces, de care dă dovadă Fred ca personae, este fundamentată pe un matricid, însă se repercutează și asupra lui Ladima, ca personae devenită indezirabilă pentru autor. În dorința de a face calvarul trecutului uitat, Camil Petrescu nu numai că îl suprimă, dar îl și discreditează moral, angajându-l într-o relație înjositoare (și inexplicabilă pentru mulți) cu Emilia. Dennis de Rougemmont își începea
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
un fel de "Și-am încălecat pe-o șa, și v-am spus povestea-așa") imită porunca lui Negru Vodă de a ridica întreaga schelărie, fiindcă lucrarea artistică trebuie să-și arate întreaga splendoare. O splendoare, s-o spunem răspicat, devenită indiferentă la scurgerea timpului. Destule secvențe din acest Epilog II denotă o încremenire în timp a evenimentelor sau, după cum ar spune Georges Poulet: "Raportul de consecuție se desfășoară în afara timpului măsurabil".178 Iată, de exemplu, un fragment al timpului inert
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
o umbrelă de soare. (...) Mint dintr-o inexplicabilă perversitate... Foarte elegant abajur.... Trebuie să fie o frumusețe seara, când se aprinde becul și se văd picturile de pe el."346 Fred Vasilescu este, în acest pasaj, un Panurg al ironiei, atitudine devenită "o linie de retragere" pe care eroul se repliază când nu dorește ca adevărata sa opinie și personalitate să fie deconspirate: Nu putem iubi sau urî la nesfârșit, nu putem să fim plini de pasiune în fața oricărui lucru. Ironia dezvoltă
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
războiului de la 1877 a sculptat în lemn, pe stâlpii gardului care înconjura gospodăria, chipurile luptătorilor din plutonul său. Din păcate, acest ansamblu deosebit de original a fost distrus, din nepăsarea urmașilor și dezinteresul autorităților, Paul Petrescu surprinzând ultimele vestigii. Rosturilor magice, devenite încifrate, le-au urmat reprezentările pur artistice, la care s-au adăugat cele creștine, tot mai cultivate în contemporaneitate. Prelucrarea artistică a lemnului, așa cum o realizează Ticu Ungureanu din Epureni de Huși, se înscrie perfect în coordonatele de mai sus
Creativitatea artistică la copilul cu dizabilități by Cleopatra Ravaru () [Corola-publishinghouse/Science/688_a_1327]
-
de a adopta, la nivel instituțional, norme, reguli și proceduri de acțiune stabile și transparente, preferința pentru aranjamentele spontane, gustul pentru improvizație în dauna construcției răbdătoare și temeinice etc., toate nefiind, în fond, altceva decât expresiile unor vechi obiceiuri cotidiene, devenite reflexe sociale. Orice istorie își are, desigur, sursele ei. În cazul care ne interesează aici, nu există decât dificultatea alegerii. De la memorii, jurnale, corespondență până la mărturiile directe- culese, organizate și interpretate după procedeele istoriei orale -, totul poate servi la reconstituirea
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
alt tip de societate. În cultură, învățământ, economie etc. era nevoie de un nou corp de specialiști. Experiențele de început, când primeau posturi de conducere oameni total neinstruiți (uneori aproape analfabeți), dar devotați, s-au dovedit contraproductive. „Fiii din popor” deveniți „cadre” trebuiau să dovedească, mai târziu, în primul rând „competență doctrinară”, apoi competență într-un domeniu specializat. Aparatul administrativ și economic se recruta după „originea socială” (hagiografia oficială sublinia originea muncitorească a oricărui lider politic) și - în numele „luptei de clasă
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
ascunse. Prin acest procedeu (în fond ilegal, deși conform noilor legi „strâmbe”) se dădea o soluție urgentă, facilă, confortabilă din punctul de vedere al regimului, fără a se construi, imediat, noi imobile pentru rezolvarea problemei locuințelor - dispărute prin bombardamente sau devenite insuficiente prin strămutarea de populație, prin implicațiile războiului, prin necesitatea de atragere a unor susținători ai regimului. Dar cred că a prevalat intenția de a institui un control asupra vieții cetățenilor, în detaliile vieții casnice și chiar intime (cine vine
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
Obținuseră «repartiția», prin N., și, la început relativ politicoși, s-au prezentat, ne-am dat mâna, noi ne-am resemnat. Acum, nu am mai putut lua masa - ca în zecile de ani, de când mă născusem, în acea casă - în «sufragerie» (devenită realmente «loc de trecere»: la baie, la bucătărie, la scara pe unde se cobora spre ușa de intrare-ieșire). Am început să luăm masa în dormitorul mamei, nu ne-am mai putut permite plăcerea de a invita familia și prieteni la
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
puțin, rămânând drept «colocatari», în dauna celor care ar fi dorit să scape de ei). Se trecuse șí la admiterea cumpărării sau a construirii unei locuințe ca „proprietate personală” (tot un avantaj pentru stat, care avea dificultăți în întreținerea imobilelor devenite - în mare parte cu japca - proprietate a sa). Noii proprietari nu aveau însă dreptul de a deține mai mult de o singură casă ori un apartament, pentru a nu deveni exploatatori prin închirierea celor suplimentare. Noi rămăseserăm, în acea casă
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
Brașov, în cl. a VI-a. A fost anul cel mai greu. A trebuit să mă bag sergent de oraș ca să pot trăi... În scurtă vreme am reușit însă ca să intru pedagog la o școală de meserii din același oraș, devenită mai târziu școală industrială. Între timp audiam aproape regulat cursurile liceului. Profesorii mă aveau în nume de bine, fiindcă vedeau tragere de inimă la învățătură. Mulțumită acestui fapt, am ajuns, recomandat de ei, meditator în familia muzicianului Tiberiu Brediceanu. Tot
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
și am intrat în presa studențească un an mai târziu, ca titular al rubricii „Cartea de sociologie” în revista Dialog. În același an, regretatul ștefan Augustin Doinaș m-a debutat cu poezii în revista Familia de la Oradea, la o rubrică devenită celebră printre tinerii autori de poezie. Cine debuta acolo era, oarecum, confirmat ca autor talentat. N-am fost cenzurat, la început, nici în Dialog, nici în grupajul de poeme. Pot să spun că habar nu aveam că există o instituție
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]