7,594 matches
-
propria apartenență; trebuie însă să îți asumi această atitudine și să te învingi pe tine însuți. Numai cu un astfel de preț se poate ajunge la tranzacții juste și, totodată, profitabile. Cum aceste tranzacții dezamăgesc (mai întotdeauna) și câteva speranțe, diplomația este fatalmente "puțin populară". Francezii, care au un spirit prin excelență "frondeur" (revoltat, nesupus n.tr.), nu au acceptat niciodată, de bună voie, concesiile pe care, de pildă, Mazarin 25 sau Talleyrand le-au făcut la timpul lor e drept
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
de "independente" ca altădată; ele trebuie să țină cont de așteptarea opiniei publice; de aici și până la a negocia în piața publică, este, totuși, o cale lungă. De altfel, aceasta este o dispută la fel de veche ca și aceea privitoare la diplomația secretă: în Constituantă, Pétion32 și Volney 33 au atacat-o, susținând că Franței îi era suficient ca ea să fie justă. Rewbell 34 declara că o mare națiune nu ar trebui să aibă drept aliați decât Providența, Forța și Justiția
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
ajungeau în parlamente; majoritatea tratatelor trebuiau supuse aprobării acestora, înainte de a fi ratificate. S-ar putea spune că, de atunci încoace, secretele negocierilor încetează chiar în momentul în care ele sunt stipulate în convenții și că, în final, nu există "diplomație secretă". Oricum ar fi, natura umană va rămâne mereu aceeași: au fost și vor exista întotdeauna intriganți capabili să se "arunce", într-o stare de confuzie maximă, drept în mijlocul negocierilor. Aceștia pot surprinde pe toată lumea, reușind, în consecință, să clatine
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
drept în mijlocul negocierilor. Aceștia pot surprinde pe toată lumea, reușind, în consecință, să clatine autoritatea veritabililor negociatori și să facă suspectă buna credință a guvernului pe care, de altfel, ei pretind că îl servesc. Opinia publică nu face distincție între această diplomație, "ocultă" și diplomația "secretă"; cum cele două cuvinte par a fi sinonime, ele sunt considerate la fel de compromițătoare și periculoase. Oricât de puțin te-ar preocupa interesele țării tale în străinătate, îți poți da seama că, în ziua în care nu
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
Aceștia pot surprinde pe toată lumea, reușind, în consecință, să clatine autoritatea veritabililor negociatori și să facă suspectă buna credință a guvernului pe care, de altfel, ei pretind că îl servesc. Opinia publică nu face distincție între această diplomație, "ocultă" și diplomația "secretă"; cum cele două cuvinte par a fi sinonime, ele sunt considerate la fel de compromițătoare și periculoase. Oricât de puțin te-ar preocupa interesele țării tale în străinătate, îți poți da seama că, în ziua în care nu vor mai exista
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
nu spuneți, cu glas tare, prețul cel mai ridicat la care, poate, v-ați gândit. Dacă doriți să scăpați de un cal, nu dați publicității prețul cel mai scăzut la care sunteți dispus să cedați, cu resemnare, într-un final. Diplomația trebuie să acționeze cu această înțelepciune elementară". Și este elementară, într-adevăr. Oricare ar fi evoluția, în viitor, vor exista întotdeauna ignoranți, vorbăreți, "flecari", "încurcă-lume" și, atâta timp cât națiunile vor avea interese de dezbătut, aceleași reguli de bun simț se vor
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
de altădată, diplomați de ieri " În fond și la urma urmei, nu există știință mai utilă decât știința de a te face plăcut în societate" (Montaigne, Cartea I, Cap. XIII) I Nu am pretenția de a scrie o "Istorie a diplomației", însă aș vrea să ilustrez ceea ce am afirmat anterior, cu exemple luate din trecut. În general diplomații nu sunt, precum militarii, niște copii răsfățați ai istoricilor. Aceștia de-abia că le menționează numele, iar secretul negocierilor (care este atât de
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
știința de a te face plăcut în societate" (Montaigne, Cartea I, Cap. XIII) I Nu am pretenția de a scrie o "Istorie a diplomației", însă aș vrea să ilustrez ceea ce am afirmat anterior, cu exemple luate din trecut. În general diplomații nu sunt, precum militarii, niște copii răsfățați ai istoricilor. Aceștia de-abia că le menționează numele, iar secretul negocierilor (care este atât de des disputat de contemporani), este omis cu "generozitate", prin tăcere, de posteritate. Aș dori să reamintesc acum
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
aliații au respins acele propuneri, emițând niște pretenții inacceptabile și dându-i mareșalului Villars 49 timpul necesar pentru a câștiga bătălia de la Denain pentru ca Marlborough să cadă în dizgrație. În cursul secolului al XVIII-lea, Franței nu i-au lipsit diplomații, însă politica ei nu s-a făcut simțită și, din cauza acestui fapt, a fost condamnată la eșec. După moartea lui Ludovic al XIV-lea, regentul*, impunând o linie de conduită care a fost aproape întotdeauna aceea a "casei sale", i-
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
Franța*. El beneficia de încrederea și chiar de colaborarea regelui. Perfecta cunoaștere a Europei, relațiile personale, extrem de solide, cu toți oamenii de stat ai epocii, au explicat, după incertitudinile debutului, influența sa majoră în cadrul deliberărilor congresului. În conformitate cu tradiția constantă a diplomației franceze, el a fost susținătorul celor mai "slabi" și s-a sprijinit pe aceștia pentru a determina puterile occidentale să se unească împotriva ambițiilor cabinetelor de la Berlin și Sankt Petersburg. El a început să practice propria politică, cea pe care
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
dozării", să fie când "presant", când răbdător, și a demonstrat puterea pe care o pot da unui ambasador chiar și simpatiile de care știe să se înconjoare. Hegemonia Prusiei nu ar fi fost stabilită în Germania fără efortul îndelungat al diplomației sale. Înainte de anul 1866, dl. de Bismarck a avut de a face cu contele Beust care, fiind șeful guvernului saxon, s-a plasat în fruntea rezistenței manifestată față de guvernul de la Berlin de Confederația germanică. Acesta era un om remarcabil, care
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
în fața întregii Europe, că, în sfârșit, tratatele din 1815 au fost anulate. El nu a dorit altceva decât să le distrugă, fără a ține seamă, însă, că aceste tratate menținuseră în Franța, în ciuda tuturor dezastrelor, situația în care o adusese diplomația de-a lungul secolelor și că ruinarea operei europene realizată până atunci echivala cu o acțiune menită a lucra în favoarea altora. Ei reprezentau o generație alimentată cu un "lapte" mult prea tare -, pentru care regretele, speranțele și visele mergeau mult
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
toți, dar absolut toți, au contribuit, fiecare urmându-și propriul geniu, la ridicarea în plan extern a țării, făcând astfel ca Franța să dobândească simpatia lumii întregi. La rându-le, au fost bine răsplătiți; în preajma războiului din 1914 nici o altă diplomație nu era superioară aceleia a Republicii Franceze. Nu-i pot numi aici pe toți ambasadorii, însă îmi va fi permis să îl amintesc doar pe acela care, după ce va fi organiziat Protectoratul tunisian, și-a marcat trecerea prin Constantinopol, apărându
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
Pe vremea vechiului regim erau folosiți, la fel ca și acum, de altfel atât oameni precum Villars bun diplomat, dar și mare general -, cât și un mare număr de reprezentanți ai bisericii și de magistrați care au ilustrat cu glorie diplomația franceză. La un anumit nivel, unitatea intereselor de stat se impune ca una obligatorie. Particularitățile profesionale se șterg; orizonturile se lărgesc; punctele de vedere se confundă. Toate drumurile care duc la aceste vârfuri se unesc. Fie că ți-ai servit
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
a mărturisit că el crezuse vreme îndelungată în superioritatea monarhiei în materie de politică externă, dar că Franța, tocmai în acel moment, îi oferise o dezmințire, făcând, cu un succes incontestabil, o excelentă politică. Trebuie să recunoaștem că, în istoria diplomației, există puține pagini care să fie mai demne de laudă decât aceea scrisă de diplomația franceză între anii 1871-1914. Să menții demnitatea unei națiuni învinse în fața tuturor cabinetelor europene, în general ostile ideii republicane și grăbite a căuta prietenia învingătorului
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
dar că Franța, tocmai în acel moment, îi oferise o dezmințire, făcând, cu un succes incontestabil, o excelentă politică. Trebuie să recunoaștem că, în istoria diplomației, există puține pagini care să fie mai demne de laudă decât aceea scrisă de diplomația franceză între anii 1871-1914. Să menții demnitatea unei națiuni învinse în fața tuturor cabinetelor europene, în general ostile ideii republicane și grăbite a căuta prietenia învingătorului; să faci ca, în Asia și Africa, să fie acceptată o politică de "expansiune a
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
faci ca, în Asia și Africa, să fie acceptată o politică de "expansiune a puterii"*, care răspunde nevoilor țării; să dobândești noi prietenii și să pregătești un "concert al națiunilor" capabil să permită înfruntarea atacului invadatorului aceasta a fost sarcina diplomației franceze, de altfel îndeplinită cu glorie. Domnul Aerenthal avea dreptate: Republica nu avea motive pentru care să invidieze Monarhia. Și totuși, în această perioadă, au fost mulți cei care și-au imaginat că o națiune ar putea renunța la diplomați
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
prin urmare, înseși condițiile fundamentale ale vieții naționale vor fi altele. Atât timp cât guvernele diverselor țări vor avea raporturi între ele, ele vor avea nevoie de diplomați pentru a fi reprezentate și informate; oricare ar fi denumirile, acești agenți vor face diplomație (s.tr.). Rolul acestora va deveni de la o zi la alta, din ce în ce mai anevoios. Presa, viața ce palpită pe culoarele parlamentelor, activitatea oamenilor de afaceri, ignoranța publicului, nerăbdările opiniei publice care vrea să afle totul și care, deseori, chiar după ce i
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
pe bătrânul prinț a aplaudat acest pasaj al discursului său. Diplomatul octogenar sugerase că, în spatele omului de stat, plutea încă umbra fostului episcop din Autun. Este ciudat, într-adevăr, să vezi câți agenți remarcabili ai fostei monarhii au fost furnizați diplomației de către Biserică. Ba, mai mult chiar, cei mai mari dintre ei provin din această instituție. În serviciul prestat, ei au dovedit regelui un devotament rar întâlnit; la Roma (la Sfântul Scaun, mai ales), veșmântul le permitea să folosească un limbaj
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
ambasadorilor; se mulțumesc doar să le dea decorații, ceea ce este mai puțin costisitor. Ambasadorii au obiceiul de a schimba între ei acele decorații, atunci când li se oferă ocazia: vizita unui suveran, semnarea unui tratat, o expoziție, o ceremonie oarecare. Astfel, diplomații, în decursul carierei lor nomade, adună multe panglici și cordoane, de toate culorile. Acestea sunt "accesorii" ale meseriei. Se întâmplă uneori ca misiunile diplomatice să se încheie într-un mod mai puțin agreabil. S-a întâmplat, și nu o dată, ca
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
de la Haga, Societatea Națiunilor iată materializarea unui sentiment unanim care va face ca războaiele să fie, de acum înainte, tot mai rare. Este rezultatul unei lungi și tihnite acțiuni, care s-a făcut simțită până și în limba cancelariilor, căci diplomația a fost auxiliarul activ, însă prudent, al acestei evoluții a spiritelor. Cine ar mai îndrăzni să vorbească astăzi despre un război de "magnificență"? Dar despre un război de cucerire? De un secol încoace, politicile au simțit nevoia de a oferi
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
în Turcia, slavi în Grecia. Se știe cum populația greacă din Anatolia a trecut Helespontul pentru a face loc turcilor din Rumelia; în țările în care aceste schimburi barbare de populație nu au fost posibile, s-a dispus protecția minorităților. Diplomații sunt cei care trebuie să vegheze ca această protecție să nu devină un cuvânt în van. Și, iată un lucru ciudat: tocmai la ora la care principiul naționalităților cel care, după cum se spune, ar fi trebuit să contribuie la instaurarea
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
sistemului care și-au pus în ea speranțe extravagante și care își imaginează că ea ne va conduce la un fel de paradis terestru, unde nu vor mai fi dispute între națiuni. Acei entuziaști proclamă că, de aici înainte, rolul diplomației a luat sfârșit. La ce ar servi ea oare, dacă delegații tuturor națiunilor se vor întâlni, în fiecare an, la Geneva, în sala Reformării? Iată o idee "glumeață" despre raporturile internaționale, atât timp cât îți imaginezi că acel curs continuu al vieții
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
adunărilor; ei nu vor să accepte că, în toate parlamentele, nu la tribună, ci pe culoare sunt practicate negocierile care pregătesc voturile decisive. Chiar dacă la Societatea Națiunilor nu e loc pentru diplomați, acolo va fi însă, întotdeauna, un loc pentru diplomație, atât timp cât prin diplomație se înțelege intriga și apriga dispută a intereselor. Anumiți teoreticieni de la Societatea Națiunilor merg până la a suspecta popoarele de suficient dezinteres pentru a justifica sacrificiul lor personal. Ei cred că pe viitor, popoarele, detașate de trecutul lor
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
vor să accepte că, în toate parlamentele, nu la tribună, ci pe culoare sunt practicate negocierile care pregătesc voturile decisive. Chiar dacă la Societatea Națiunilor nu e loc pentru diplomați, acolo va fi însă, întotdeauna, un loc pentru diplomație, atât timp cât prin diplomație se înțelege intriga și apriga dispută a intereselor. Anumiți teoreticieni de la Societatea Națiunilor merg până la a suspecta popoarele de suficient dezinteres pentru a justifica sacrificiul lor personal. Ei cred că pe viitor, popoarele, detașate de trecutul lor, nu vor avea
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]