7,104 matches
-
uita la gura ei“, a încercat Poenaru să o scuze. Pe urmă a găsit că ar fi momentul să facă prezentările : „Aia de la patefon e Mia, prietena mea, e artistă. O duc seara la local, stau cu ea s-o păzesc... Aia care spală e soră-sa, Lilly. Tot artistă, fac un număr de step împreună...“. „O știu“, a bâiguit Constantin. „Tot ce se poate“, a admis Poenaru. „Lilly e și ea fată bună. Atâta doar că e cam rea de
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
ne Întoarcem. Pentru mine, aceste pagini fermecate vor fi mereu cele pe care le-am Întîlnit pe culoarele din Cimitirul Cărților Uitate. ZILE DE CENUȘĂ — 1945-1949 1 Un secret valorează tot atît cît valorează cei de care trebuie să-l păzim. CÎnd m-am trezit, primul meu impuls a fost să-l fac părtaș la existența Cimitirului Cărților Uitate pe cel mai bun prieten al meu. Tomás Aguilar era un tovarăș de studii care Își dedica timpul liber și talentul inventării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
că numărul treizeci și doi aici e. Am coborît și am ascultat huruitul tramvaiului albastru care se pierdea În ceață. Reședința familiei Aldaya era peste drum. O poartă mare din fier forjat acoperită de iederă și de frunze uscate o păzea. Profilată printre bare, se Întrezărea o portiță Închisă zdravăn. Deasupra zăbrelelor, În prelungirea unor șerpi de fier negru, stătea numărul 32. Am Încercat să iscodesc interiorul proprietății de acolo, Însă abia dacă se zăreau muchiile și arcele unui turn mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
părerea că era curent. — Sau altceva, punctă portarul coborîndu-și glasul. Deunăzi spunea la radio: universul e plin de mistere. Aflați că au găsit sfîntul giulgiu cel adevărat la Sardanyola, În plin centru. Fusese cusut În ecranul unui cinematograf, ca să fie păzit de musulmani, care vor să se folosească de el ca să spună că Iisus era negru. Ce părere aveți? N-am cuvinte. — Ce vă spuneam eu. Multe mistere. Proprietatea asta, ar trebui s-o dea jos și să azvîrle cu var
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
precum mareea, știți dumneavoastră? zicea el transpus. Barbaria, vreau să spun. Se duce și te crezi În siguranță, dar se Întoarce mereu, se Întoarce mereu... și ne Îneacă. Eu văd asta În fiecare zi la institut. Doamne, apără-mă și păzește-mă. Numai maimuțe ajung În aulă. Darwin era un visător, vă asigur. Nici o evoluție, nici pe naiba. Pentru fiecare ființă care raționează, am de luptat cu nouă orangutani. Ne-am mărginit să Încuviințăm docil. Profesorul ne salută și se duse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
calcă pe bârna putredă sau în locul gol...Dezastrul e gata...Calul cu picioarele rupte, iar călărețul sau cei din trăsură aruncați cât colo... Doamne! Ca să nu se întâmple așa ceva, au fost puși lucrători anume să facă poduri noi și să păzească ca cele vechi să nu se strice...După cum a hotărât vodă la 1 septembrie 1776, în fruntea acestor lucrători se află un căpitan de podari, care are sub ascultare: un ceauș (curier), 20 de teslari (dulgheri), 10 toporași (cioplitori), 10
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
îl văd bine întemeiat? Lucrurile sunt ușor de priceput. Târgul are mai multe căi de intrare și ieșire. Fiecare cu o barieră sau rohatcă, cum i se mai spune. Acestea sunt vreo 11 la număr. Întrebarea e: între bariere cine păzește intrarea ori ieșirea carelor sau rădvanelor încărcate cu măfuri? Așa că acolo unde nu este o apă s-a făcut șanț adânc, numit hindichi. În alte locuri s-a făcut zid, așa cum este cel pe care tocmai îl vezi. Treabă bine
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
greu, îi înfiori... Oh, sunt fecioare cu obrazul pal, Modele albe de forme fine- Și singure dorm, albe, și senine În albele crivate, de cristal... * Baladă O noapte de sineală din vremi voievodale... Plecase voievodul în lupte blestemate; Iar eu păzeam domnița închisă în cetate- O, noaptea, de sineală, de epoci triumfale... Dormeau, adânc, oștenii în noaptea diafană Când eu sării afară din cortul de mătasă- Vedeam o semilună pe zare cum se lasă, Și nălucit, crezusem- Flamura otomană. Cu ceata
Plumb. Cu voi. Scântei galbene. Stanțe burgheze by George Bacovia [Corola-publishinghouse/Imaginative/295560_a_296889]
-
că facem parte dintr-o Europă a cărei voce ar fi foarte distinctă în negocierile globale. Bunica ar fi înțeles că izolarea României într-o politică fals naționalistă s-ar sfârși printr-o diminuare a suveranității. Un țăran care își păzește singur oile, din fudulie, și nu "le împreună" cu ceilalți săteni nu mai are timp să-și lucreze pământul. Nelucrându-și pământul, ajunge curând "la mila satului". Aide a împlinit săptămâna trecută 50 de ani. Născută în 10 mai, de
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
toate motivele. Le-am câștigat bunăvoința printr-o întâmplare. Mă plimbam prin boosh căutând șerpi, și la un moment dat am întâlnit un grup de copii aborigeni jucându-se. Ne-am speriat unii de alții, eu știam că aborigenii își păzesc copiii cu strășnicie, albii veneau și îi luau cu de-a sila, deci bănuiam că în apropiere sunt și adulți și nu puteam să le prevăd reacția, dar știam că sunt în pericol. În orice clipă mă puteam pomeni cu
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
Lui Zinzin nu i s-a luat vioara, ceea ce ar fi însemnat să i se ia viața, dar i s-a luat dreptul de a cânta după voia ei. Atât Zinzin, cât și vioara au devenit obiecte de patrimoniu național, păzite cu strășnicie. Aide stă în sala de concert scufundată în beznă. Sus pe podium Zinzin și-a proptit picioarele în podea și cântă în extaz. Trage de arcuș de parcă ar trage de propriii ei nervi. Sunete incandescente se desprind din
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
același întotdeauna, o bocceluță cu merinde. Când era foarte mică, nu avea voie să le însoțească pe Maria sau pe mama ei când acestea ieșeau să caute de mâncare. De fiecare dată una dintre ele rămânea cu Sandei și o păzea. Merindea era pusă acolo de "oameni buni", dar ele nu aveau voie să se întâlnească cu aceștia deoarece le-ar fi provocat necazuri, și atunci ar fi rămas fără hrană. Au respectat cu sfințenie poruncile maicii starețe, care le spusese
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
până a le da doctorilor, care scoteau, iarăși, cu o siringă lungă, lichide roșii, din pântecele Iustinianei. Păun dădea și de pomană, totdeauna, mai cu seamă miercurea și vinerea și în zilele luminate. Dădea din bostănăria îngrădită de spini și păzită de frica dulăilor ciobănești, cât voiau să ia văduvele din Goldana și invalizii de război, care veneau, pe malul Gegiei, în mantale ponosite, sprijinindu-se în cârje. Da' tot se cunoaște că e hapsân, fiindcă, de cumva, cineva, care era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
zăcăminte de sulf, ce se presupunea, în documentele de partid, că ar exista în tainițele montane de sub secularele păduri de brazi. Probabil, fiindcă nu toți constructorii vieții noi se extaziară, asemenea mie, să afle, să descopere, să valorifice și să păzească tezaurul de sulf de smintita lăcomie a oamenilor și de uneltirile lor, m-am trezit uns ca geolog-șef al giganticului șantier de decopertare din Masivul Pietrosul, unde se vindea pielea ursului din pădure. Căutarea ipoteticului zăcământ de sulf s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
compară cu condițiile de acuma ce era atunci. Era totul în cameră, nu era nimic închis, chiuvetă, veceu, totul era în cameră. Când aveam nevoie de WC, ne făceam nevoile față de ceilalți. Eram șase în cameră, aveam plantoane care ne păzeau zi și noapte. Nici nu se intra în cameră; acolo era grilajul, se deschidea ușa. Bine, speri până-n ultimul moment, până-n ultima secundă. Eu am fost acolo cu Ștefănescu, cu Gheorghiță și cu Badea. Până-n ultima clipă au sperat. Stăteam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
caut o libertate la corecție. Am fost necăutat, mama avea probabil problemele ei, eu eram practic un vagabond - și a trebuit să fiu pe picioarele mele. Am căutat să fiu singur. Pentru că nu aveam încredere, la corecție era să te păzești bine de tot. La începutul corecției făceam baie cu lama de ras în gură pentru ca să nu fiu violat. De caterincă, la corecție se spunea „băi, mi-a căzut și mie săpunul, și ăla când se apleca îi spunea „hai, stai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
judecătorul pentru starea în care mă aflu acum, în condițiile în care mă aflu... Judecătorul a dat aprobare să fiu băgat în celulă normală. Am fost băgat în celulă normală, mi s-a dat și dreptul la muncă, dar eram păzit mai bine decât ceilalți - că era pușcărie de pedepse mai mici, dar avea și secție de cercetări -, și mi-a cumpărat popa un televizor din banii mei munciți, fiindcă eu nu știam cum să fac cerere, a cumpărat un televizor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
diece: „Iar cine merge spre părțile tătărești va plăti pentru 12 cântare, în Suceava o rublă de argint, în Iași treizeci de groși și în Cetatea Albă o jumătate de rublă de argint...” Apoi, vodă a înfățișat orânduiala ce trebuie păzită cu strășnicie privind pe negustorii din Liov, pentru că așa a făcut așezământ cu ei... Când domnul a sfârșit ce avea de spus, logofătul mi-a șoptit: Și acum scrie, băiete: „Dat la Suceava în anul 6916 (1408), octombrie 6...” Încet-încet
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
fiu cu mare băgare de seamă, pentru a nu-i da prilej de supărare” - am gândit eu. Legănat de această închipuire, nici n-am băgat de seamă când vodă, împungându-l cu arătătorul mâinii drepte pe vameș, tuna deja: Ce păzești, boier Udrea?! Vameșii dumitale nu au nici un stăpân?! Fac ce-i taie capul?! Domnul trebuie să scrie câte un hrisov în fiecare zi? Sau însuși vodă trebuie să umble prin vămi și pe la porțile cetăților? De nu vei lua aminte
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
zmeuriș. Până la urmă, am uitat de el și am colindat rariștea de la un cap la altul, cu veverițele pe urma mea. „Să știi că neastâmpăratele astea au grijă să nu mi se întâmple cine știe ce...” gândeam eu zâmbind gândului. Între timp, păzeam umbra stejarului. Acușica îi în lungul cărării, când trebuie să mă retrag la chilie, să nu-l fac pe bătrân să mă aștepte...În cele din urmă, am pornit către chilie... Bine ai venit, dragule. Uite colea, toate bunătățile sunt
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
Iași, făcându-ne știre din Cârligătură, fiind fugit de cătani și tâmplându-să de au trecut la vinire acii tâlhari pe la satul dumisale, pe la Ruginoasa înștiințându-să și dumnealui dintr-o slugă... ne-au dat știre de vinirea acelor cătane, ca să ne păzim...” „Iaca de unde a aflat Mihai Racoviță vodă de venirea lui Ferentz spre Curtea domnească, că altfel nu știu cum și când i-ar fi chemat în ajutor pe tătarii aflați în preajma mănăstirii Aroneanu.” Întrebarea-i cum a trecut Bahluiul călărimea tătărească venită
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
nu numai c au rădicat sabiia asupra stăpânilor noștri și cu podgheaz împreună cu alții au vinit asupra noastră să ne gonească,...jăcuind pe pământeni și muncindu-i...De s-ar fi potrivit stăpânii noștri sau noi de n-am fi păzit lucrurile cu mare chiverniseală era ca să aducă țara la mare primejdie de robie și sabie...ce dară pentru unii ca aceștie, ce fără nici o pricină s-au hainit și, părăsind moșiile lor, s-au dus cu moscalii...cu mare dreptate
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
de folos învățătura...Trebuie ca să se afle și școală de obște, dascăli procopsiți, ca să poată toți în cămările învățăturii celei iscusite și luminoasă, după cum și aice în Iași, scaunul domniei mele...cea dintăiu grijă a noastră aceasta au fost, ca să păzim orânduielele cele bune și folositoare, iar mai ales a școalelor...” În timp ce citeam, îmi aruncam din când în când privirea spre bătrân. Acesta, cu pleoapele întredeschise, părea că e gata să cadă pradă somnului...Dar am băgat de seamă cum clatină
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
înghițit-o. Și din mine tot curge apă cu mătasea-broaștei și mormoloci mici, negri-cenușii. - Dă-te de-acolo, vomiți pe trandafirii de dulceață ai maică-tii... Toți de lângă ștrand știu să-noate, numai eu nu, de obicei mă lasă să păzesc hainele sau mă trimit să le-aduc chiștoace mai mari, că unii nu fumează până la filtru, așa, de chichi, le scutur de nisip și le pun în buzunare. Sorin le fumează în grădină cu furculița. - Și n-a mai găsit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
de ce scoți... așa... ești subiect, nu? Ești legat de cureaua familiei până mori? L-am băgat cu capul sub apă rece, să se trezească. - Cară-te, hai, fă pași, roiu’... n-am nevoie de îngeri păzitori! Nu vreau să fiu păzit, nu-mi trebuie infirmiere! Eu n-am nevoie de nimeni, de absolut nimeni! Mai ales de un bou, de un ratat ca tine... Ai crezut că de-acum ai vreo șansă? Așa ți-ai închipuit? O să-ți recunoască lumea meritele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]