7,819 matches
-
fără vreun tremur perceptibil al brațelor și fără acel balans al corpului, aproape inevitabil după o lungă ședere-n picioare. Turiștii întîrziau uneori minute-n șir în fața lor, fascinați de limpezimea albastră a ochilor lor, în care norii răsfrânți erau singurii în mișcare pe chipurile lor ca de piatră. Acești amatori nu foloseau nici o recuzită și nu reprezentau pe nimeni în afara mecanismului moale, rigidizat de voință, al trupului lor. Hainele le fluturau în vînt: cămăși, costume și rochii, iar în interior
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
când abjectul, abominabilul, inomabilul li se arată încifrat în linii și suprafețe; ei nici nu percep imaginea astfel, ci o transmit doar ochiului mai mare din spatele lor, care-o transmite și el, nu ca imagine, ci ca tragedie, Ochiului atoatevăzător, singurul în stare să pătrundă prin lacrimi și sânge; astfel, trei creiere ca trei ochi înglobați unu-n altul, fiecare simbol pentru cel dinainte, se-n-ghioacă pentru ca să se vadă), tu, izolat și pierdut cititor al acestei cărți, implicat și voluntar devorator al
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
o palmă, intră în cutia cea limpede și trase, cu palmele, placa înapoi. Rămase așa, întinsă pe suprafața tare și neașteptat de caldă, privind, prin sticlă, bolta încăperii. Văzu atunci, pentru prima dată, plafonul pictat din punctul central al sălii, singurul adevărat, singurul ce ordona corect liniile de fugă ale minunatei imagini. Din miliardele de desene organizate în constelații și genealogii, simboluri și mituri, sisteme și aparate se alcătuia acum, tridimensional, căprui și blând, un gigantic ochi care o privea. Cutia
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
intră în cutia cea limpede și trase, cu palmele, placa înapoi. Rămase așa, întinsă pe suprafața tare și neașteptat de caldă, privind, prin sticlă, bolta încăperii. Văzu atunci, pentru prima dată, plafonul pictat din punctul central al sălii, singurul adevărat, singurul ce ordona corect liniile de fugă ale minunatei imagini. Din miliardele de desene organizate în constelații și genealogii, simboluri și mituri, sisteme și aparate se alcătuia acum, tridimensional, căprui și blând, un gigantic ochi care o privea. Cutia de cristal
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să vă vindece. Atâta doar că după rezultatele de săptămâna trecută, lucrul acesta a devenit destul de puțin probabil. Iată de ce a sosit momentul să vă organizați într-o comunitate... O să aveți multă vreme de stat împreună. Iar tu, Stin, ești singurul care îi poți conduce și îi poți îndruma spre calea adevărată a credinței augustiniene, aceea de a vă împlini menirea și de a-l sluji pe Dumnezeu. Va trebui să-i înveți politica, să le fii exemplu și, mai ales
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
puterile mentale supranaturale. Unele dintre cele mai dureroase lupte ale lor se petrecuseră cu asemenea oameni. Era o lege nescrisă a oricărui quint aceea de a ucide tăcut, discret, orice ființă telepată, indiferent de cât de slabe erau puterile sale. Singurii care erau iertați de vina de a putea spiona gândurile erau operatorii psiacului. De altfel, nu de puține ori, cei mai înverșunați dintre inamicii lor se ascundeau în psiac, rămânând toată viața acolo într-un statu quo mulțumitor pentru ambele
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
minuni în repararea randului, în timp ce Abatele și Mariile se dovediră extrem de eficienți în tratarea celor cu arsuri. Primiră cu toții mantii shu și, câtăva vreme, tribul Omenori se amuză privind cutele total necuviincioase pe care le făceau veșmintele pe trupul Mariilor. Singurul care se ținea departe era N'Gai Loon, care îl urmărea pe Arrus cum tratează mințile vătămate de atacurile de mai devreme. La un moment dat lucrul acesta deveni atât de evident încît Făurarul se îndreptă spre Maestru și-l
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
îmbrace mereu alte forme. Când au construit satul de clone, călugării au constatat că distilarea unui mântuitor e destul de grea. S-au gândit atunci că în sat ar trebui să existe și clona unei conștiințe cu adevărat religioase. Și cum singurul astfel de om era Sf. Augustin, au decis să-l cloneze la infinit. Aveau la dispoziție pletele sale, pe care Întemeietorul și le tăiase cu o zi înainte de a muri, insistând să fie păstrate ca moaște, într-o raclă de
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
sprijinea răsturnat pe antebraț; se opri să bea din burduf pentru o clipă, apoi își dezlipi buzele de gura lui, se șterse cu dosul celeilalte mâini și, clătinându-se pe picioare, arătă cu degetul către omul ce ședea alături de Ademar, singurul dintre cei prezenți care nu purta arme. Numai blestemații ăștia de diaconi sunt de vină. Nu fac decât să semene șovăială și frică. Ptiu! Palavrele lor despre un dumnezeu care nu dădea doi bani pe el și s-a lăsat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
hotărâre. în ceea ce mă privește, dacă mă uit la cum suntem noi astăzi și apoi la disperarea în care am văzut poporul nostru sub călcâiul hunilor, nu pot decât să mă consider norocos, de vreme ce acum - și cu siguranță nu sunt singurul aici, de față - am mult mai mult decât mai avea tatăl meu acolo, lângă Rin. Dar, cum am zis, toate astea sunt vorbe goale și e vremea să ajungem la o concluzie. Peste puține zile, trimișii lui Etius vor fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
pe Gundovek la pregătirile de război. Odată luată inițiativa, capul burgund se arătă hotărât și neîndurător: toți oamenii din suita lui Gualfard, care fuseseră închiși, fură trecuți prin tăișul săbiei în aceeași noapte, în timp ce se desfășura banchetul funebru. Geremar fu singurul care scăpă de judecată; de dimineață, Gualfard spusese câtorva dintre prietenii lui să aștepte sosirea fratelui său până la lăsarea întunericului; acesta însă nu apăru, în mod evident fiindcă fusese avertizat din timp de vreun mesager. Astfel că tot ceea ce putu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
loc mai bun pentru cineva care ar fi vrut să renunțe la lume și să caute pacea sufletului trăind după poruncile lui Cristos. Și, într-adevăr, mulți veniseră în anii din urmă ca să încerce acea experiență, dar cei opt erau singurii care rămăseseră: nu-i unea rangul social din care proveneau - Baudelius, de pildă, era de viță nobilă înaltă, în vreme ce Simplicius, dimpotrivă, era fiul unui grăjdar -, nici intensitatea credinței, ci, mai presus de toate, capacitatea de a renunța, disponibilitatea spre suferință
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
intuiau că, fiind un roman de rang, cu siguranță se simțea de-a dreptul umilit, nu doar fiindcă fusese luat prizonier, dar și din cauza bărbii lungi și a hainelor zdrențuite. Pentru câteva secunde, gâfâitul tot mai înăbușit al lui Odolgan, singurul care nu observase apariția sa acolo, dădu naștere, în tăcerea generală, unui contrast curios cu ritmul măsurat al pașilor săi; în sfârșit, după un soi de muget de ușurare, tânărul războinic se desprinse de copilă, se iți pe jumătate de după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
Așadar, ai de gând să pleci? întrebă celălalt pe un ton sumbru, ridicându-se în picioare. — Bineînțeles! Am mai vorbit despre asta până acum. Dormeai cumva? Tu știi că pe Atila Genava nu-l interesează Era adevărat, dar Mandzuk era singurul care cunoștea cu precizie ordinele pe care Balamber le primise de la Utrigúr. întreaga seară însă nu scosese nici o vorbă, cum de altfel făcea întotdeauna; totuși, acum, sigur de trecerea pe care i-o dădea fidelitatea sa dovedită de zeci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
pe petecul pătrat de lână albă, apoi, ridicând mica greutate, o așeză pe flacăra ce ardea în cazanul de cărbuni de lângă el. în vreme ce mirosul cărnii fripte se ridica în aer, se spălă în ligheanul pe care-l ținea tânărul servitor - singurul pe care-l avea - ce-l însoțise și se șterse apoi cu șervetul pe care acesta îl ținea pe umăr; după aceea, dezlegându-și de pe frunte panglica albă pe care o purtase în timpul ritului, o fixă încruntat pe Hippolita, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
chiar cu musculosul Cilonus, care avea dor trei pasiuni: jocul, caii, și grija și contemplarea narcisistă a propriilor mușchi. O excepție remarcabilă o constituia Servilio Cludiano: bărbat la patruzeci de ani, aristocrat de modă veche și stoic convins, era poate singurul care se putea mândri cu ascendenți romani autentici, a căror așezare în Galii se întâmplase chiar în vremea lui Tiberiu. Soția sa, palida, umila Livilla, puțin peste douăzeci de ani, era în luna a treia de sarcină: deși defel incultă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
Matidia își strigară într-un singur glas groaza. Cuprinși de panică, servii porniseră deja să alerge prin toată casa și în lungul colonadei peristilului, iar felinarele cu care își făceau lumină proiectau sumbru pe pereți umbre gigantice. Cei doi soldați, singurii pe care Cilonus îi luase cu el, îl priveau cu teamă din grădină, așteptându-i ordinele. Alături de ei, cu un felinar în mână, apăru repede Clemantius, care o chemă pe stăpâna sa: — Hunii sunt în sat, domina! Sunt oameni care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
sus, se cățărau până și pe taluzul ce fusese ridicat pentru susținerea zidului. Totuși, într-o strălucitoare intuiție, Maliban le sugeră să plece de acolo și să se ducă spre turnul ce veghea la poarta din miazăzi. Nu erau, firește, singurii cărora le venise această idee, astfel că fură obligați să urce scările într-un vacarm asurzitor, dând coate civililor și milițienilor în delir, cu grijă, însă, să nu strivească de zidul de piatră vreun copil. Cu toate acestea, când ieșiră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
neputința de a ne cuprinde, de a ne mângâia și a ne face micile capricii. Simțea cum totul se scurge mult prea repede și de fiecare dată când intram în camera bunicii mă ruga să mă așez pe genunchii săi, singurii care poate mai răspundeau unor impulsuri nervoase. Mă cuibăream în poala bunicii, îi masam genunchii și stăteam acolo preț de câteva minute. Uneori o pieptănam, avea bunica un pieptene special din os și-mi tot spunea s-o fac lent
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
85 Tudoran, M. - 1993, an al contrastelor în lumea sportului, Revista Educației Fizice Române, Mannheim, nr. 2/1993, p. 13. Comitetul Internațional Olimpic ca miză politică în relațiile internaționale 130 atletele în formare. E monstruos, dar nimeni n-are dovezi. Singurii care ar putea vorbi sunt sportivii ce au traversat infernul.86” „În ultimele decenii a devenit clar faptul că CIO acordă o atenție specială controlului doping. Sa format o comisie medicală (1967) care a introdus controale stricte cu scopul de
Comitetul Internaţional Olimpic ca miză politică în relaţiile internaţionale by Oana Rusu Demmys Rusu () [Corola-publishinghouse/Administrative/753_a_1124]
-
neputința de a ne cuprinde, de a ne mângâia și a ne face micile capricii. Simțea cum totul se scurge mult prea repede și de fiecare dată când intram în camera bunicii mă ruga să mă așez pe genunchii săi, singurii care poate mai răspundeau unor impulsuri nervoase. Mă cuibăream în poala bunicii, îi masam genunchii și stăteam acolo preț de câteva minute. Uneori o pieptănam, avea bunica un pieptene special din os și-mi tot spunea s-o fac lent
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
sfere. Ea a fost în schimb îngrozitor de cenzurată tocmai de cei care nu puteau să creadă în puterea poeziei de a schimba ceva în lume. Un ciudat instinct de apărare îi făcea pe cenzori să se poarte ca și cum ar fi singurii care mai cred în poezie și să ferească lumea cu spaimă de acest hohot omenesc de plâns. Nu i-a mai speriat la fel de mult decât forța hohotului omenesc de râs al comediei, căreia nu i-a fost mai ușor să
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
și prin lipsă de încrâncenare - își face loc un entuziasm de prisos, care, literar vorbind, este neverosimil. Așa stând lucrurile, textul său ar păcătui oricum, chiar dacă autorul nu ar avea nici o altă vină; dacă dreptul său de a fi fost singurul care a putut să intre și să iasă din țară ori de câte ori a vrut (în vreme ce la graniță erau împușcați oameni) n-ar fi fost plătit prin nimic, ci s-ar fi datorat doar marelui său talent și farmecului prin care ar
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
celor două state și Comisia Dunării a avut menirea de a satisface atât interesele RPR și RPFI, cât și pe cele ale celorlalte state riverane ale Dunării. Astfel, acest al doilea ingredient vital al oricărei negocieri de succes, comunicarea, este singurul prin care se pot face propuneri explicite și adoptarea unei anumite poziții de către o parte în negociere poate fi argumentata și apoi înțeleasă de cealaltă parte, reducându-se riscul apariției unor neînțelegeri care pot să ducă negocierile în impas. În
Dunărea. Geopolitică şi negociere by Ciprian Beniamin Benea [Corola-publishinghouse/Administrative/1419_a_2661]
-
varul la față, avea puțin păr și am crezut că era doar un călător în vârstă. Ulterior am aflat că-l chema Toyoda și că era coleg cu cei doi conductori care muriseră (domnii Hishinuma și Takahashi). El a fost singurul care a supraviețuit. A stat cel mai mult în spital. A sosit ambulanța. O asistentă m-a întrebat: — E conștient? Nu, dar are puls! Cei din ambulanță au adus o mască de oxigen și i-au pus-o pe față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]