8,392 matches
-
Claudiu Constantinescu Saxofonist de jazz, psihanalist cu cabinet într-o vreme, Christian Gailly (1943- 2013) s-a făcut cunoscut mai ales ca prozator, începînd cu anii ’80. Romanele sale au o scriitură pe cît de minimalistă, pe atît de provocatoare, topind ritmurile într-un jam session stupefiant, inventînd armonii ale neliniștii și, în general, improvizînd cu o dezinvoltură larg polifonică pe tema tragediilor cotidiene. O seară la club (Minuit, 2001; Premiul Livre Inter, 2002) va apărea anul acesta la Editura Univers
Christian Gailly - O seară la club by Claudiu Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/2700_a_4025]
-
vecilor, Care a făcut cerul și cele ce sunt în cer și pământul și cele ce sunt pe pământ și marea și cele ce sunt în mare, că timp nu va mai fi... CEASUL UNIVESRULUI A STAT. Ori s-a topit... Trecem peste ghicitori și peste toți comentatorii fatidicei cifre 6 menționată pe larg în Apocalipsă. Nici o ambiguitate. Decât să cauți... După descrierea fizică a Fiarei, a cărei înfățișare - oricât i-am pune noi la lucru zi de zi pe Dali
Sfârșitul lumii by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/5580_a_6905]
-
scurt, cu experiența lecturii, intimă, însingurată și intensă. L.V.: Flaubert's Parrot ilustrează hibridizarea genurilor literare. Amalgamați roman, poezie, dramă, critică și istorie literară, chiar lucrări ale studenților. Construiți o istorie în istorie, includeți o epocă în alta, personajele se topesc într-unul singur, care până la urmă e însuși autorul. E oare acest autor eroul principal al romanelor dvs., o inteligență histrionică ce ascunde în fapt o sensibilitate introvertită la maximum? Mai putem vorbi în romanele dvs. de un autor camuflat
Julian Barnes - Desperado sau nu? by Lidia Vianu () [Corola-journal/Journalistic/16564_a_17889]
-
cu mult mai ușor să te lași de critică decât de băutură sau de fumat, credeți-mă. L.V.: Romanul dvs. Staring at the Sun e și un poem epic. în Talking It Over experimentați amestecul de narațiune și teatru. Aici topiți proza în poezie. E un roman care creează cititorului o stare de spirit binecuvântată. Apoi intervine ironia, care însuflețește reprezentația și reînvie intriga, ca pe Frumoasa din Pădurea Adormită. De la simbol la distopie, parcurgeți toată gama de emoții. Ați scris
Julian Barnes - Desperado sau nu? by Lidia Vianu () [Corola-journal/Journalistic/16564_a_17889]
-
pe care ea îi preferă. în primul rând Eminescu, apoi Blaga, Sorescu, Nichita, Păunescu, Rilke. Temele sunt dintre cele mai comune, iar forma, deocamdată, fără străluciri deosebite. O pornire adolescentină îi ritmează patetic clipele de inspirație: "Sărutul tău mi-a topit aripile de ceară/ Atingerea ta mi-a oprit orice cuvânt pe buze/ Privirea ta mi-a retezat orice îndemn./ Cu vorbele tale de gheață mi-ai despicat inima în patru bucăți/și apoi a pornit spre nord// în urma piciorului tău
Actualitatea by Susana Georgiu () [Corola-journal/Journalistic/8456_a_9781]
-
și cu Mircea Florian. Folosind mijloace și media contemporane, spectacolul este o re-înscenare (New Media Live-Action Role-Playing) a relației dintre Maria Tănase și etnomuzicologul Hary Brauner. Cu ajutorul tehnologiilor actuale vocea Mariei Tănase a dialogat cu noi, imaginea ei s-a topit în imaginarul zilei de azi. Spectatorii au văzut proiecții multiple și interactive și au auzit voci digitalizate, instrumente acustice și electronice în încercarea de a reinventă un concept: Musical Historical Reenactment. Grupul FloriMan este: MC Tatăl Nostru (Mircea Florian), DJ
Concerte by Gabi MATEI [Corola-journal/Journalistic/83962_a_85287]
-
Iuga a ajuns un încîntător talmeș-balmeș. Fie că se numesc romane, poeme (în proză) sau, mai nou, ca în cazul cărții Fetița cu o mie de riduri, ?poem-roman?, scrierile sale sînt un soi de pastă gelatinoasă în care s-au topit amintiri, sentimente, lecturi mai vechi sau mai noi, revelații, cugetări, senzații, trăiri, observații directe, gînduri, speranțe, vise, jocuri ale imaginației. Altfel spus, toată viața unui om cu bunele și cu mai puțin bunele. Demarcația dintre poezia și proza Norei Iuga
Exuberanța solitudinii by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/10878_a_12203]
-
Tatiana Segal Anul de glorie al scriitorului chinez MoYan, laureat al Premiului Nobel pentru Literatură, se apropie de sfârșit. Printre specialiști se fac deja „pariuri” privind viitorul nominalizat. Vâlva stârnită de decizia juriului de la Stockholm în octombrie 2012 s-a topit încet-încet într-un freamăt care a mai fost întreținut o vreme de editori, redactori, specialiști pentru ca într-un final să se stingă. În urma acestei vâlvătăi, în spațiul cultural românesc au rămas câteva articole risipite în publicații culturale citite de un
Anul Mo Yan by Tatiana Segal () [Corola-journal/Journalistic/3191_a_4516]
-
fac cei din apropierea noastră. Ieșim în acest fel din starea de indiferență față de lumea din jur și poate de atenție excesivă, egocentrica pentru eul nostru personal. Învățăm să ne transcendem granițele. Îmbrățișările sunt poate cel mai frumos lucru din lume. Topesc toate tensiunile și dizolva toate granițele. Cum am putea oare să ne contopim cu Divinul, daca nu putem face să dispară limitele dintre noi ? Citește și:
Emoții care ne pot vindeca - Transcenderea granițelor sinelui personal (binefacerea) () [Corola-journal/Journalistic/67953_a_69278]
-
insomniile chinuitoare o scot periodic la suprafață, reproiectând vechi amintiri și tulburând nostalgic desenul coerent al relaționării cu noua lume. Situația se simplifică pe teritoriul Statelor Unite (țară de emigranți în valuri succesive), dar nu cu mult. Permisivitatea societății americane nu topește complet particulele elementare, idiomatice, biografice ale scriitorului plecat din patria și din limba lui - și nu dintr-o fascinație a aventurii, ci din repulsia față de regimul totalitar fixat acolo, parcă, pe vecie. Un fel de jurnal (1973-1981) pendulează permanent între
Viață rescrisă by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10738_a_12063]
-
aproape, o fotografie cu Odin Teatret la Chicxulub, Yucatan, Mexic, în 1988. Personaje definitorii pentru teatru, deformate sau nu, clovni, siluete cu spatele la noi, privind apa, nesfîrșită, și salutînd infinitul. Sau viitorul. Pe noi. În acest gest găsesc curajul de a topi povestea lui Barba și a lor în povestea mea, în relația mea cu teatrul și cu singurătatea, în căutarea mea, în revolta mea, în melancolia mea. Cartea aceasta mi-a reașezat perspectiva asupra valorii teatrului. A ceea ce înseamnă rezistență. Nebunie
Maestrul by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/6067_a_7392]
-
conservele expirate cu zacuscă și gem de prune/ o grădină în care// atingi marginea japoneză a unui moment unic// face flotări genuflexiuni se rostogolește pe sub pat/ iar desface o conservă și iarba se întoarce la locul ei// tălpile ți se topesc ani întregi și piticul nu obosește// până la urmă faci și tu flotări genuflexiuni te rostogolești și/ sub pat o mulțime de pitici îmbrăcați la fel ca tine spun/ o poveste în care/ încurajările vegetale se opintesc în/ bordura prosopului pe
Cuvinte în aer by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10823_a_12148]
-
exemplare de acest fel, și nu puține ar fi meritat să devină eroine de roman. Le observam mai ales vara, în vizite la rude sau la prieteni ai părinților mei. Aș putea construi o veritabilă galerie a femeilor ce se topeau pe picioare de plictiseală. Fie că erau măritate, fie nu, fie că aveau copii sau ba, le unea un fel de somnolență ce anunța leșinul, o tensiune despre care nu știai niciodată dacă se va epuiza într-o criză de
Vă plictisiți ușor? by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/7779_a_9104]
-
de vedere literar, mai mult decît o agreabilă cursivitate, un tip de eleganță melancolică ce ne poate încă reține interesul. Constituie un document nu doar moral ci și liric. Găsim în ele ecouri firești din Goga, din Macedonski și Pillat, topite într-o pastă melodioasă, precum o complinire a discursului acestora cu un prețios acord venit de pe un meleag românesc mai urgisit, în destule privințe, decît Ardealul: „În amurg, pe furiș mi-ai dat ochii,/ Ochi de cer și-nflorit liliac
Un poet basarabean by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/4310_a_5635]
-
Alexandru Dabija, Radu Afrim, Mihai Măniuțiu, Tompa Gabor, Vlad Massaci, Claudiu Goga, mai tinerii Radu Apostol și Bogdan Georgescu au fost invitați. Tușa fiecăruia se simte în fiecare actor și se vede în fiecare spectacol. Lucrurile și experiențele s-au topit unele în altele și astăzi se face saltul. Cred în continuare că citirea Nopții furtunoase pe care a făcut-o Dabija a determinat un spectacol viu, dinamic și reinterpretări majore. Ca și Visul unei nopți de vară în regia lui
Seducția iluziei by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/3816_a_5141]
-
colo și, cred, înnobilează toată povestea cu harul teatrului și al misterului. Seducția pare la îndemîna oricărui creator. Al doilea accent major este alternarea cuvîntului, a textului rostit, cu sunetele, cu cîntecele compuse de Vasile Șirli. Corul și protagoniștii își topesc granițele, ca și ziua în noapte, ca și noaptea în zi, ca și aventura în iubire. Totul este suav, fin, într-o cromatică ce definește armonios nisipiul și tonurile de alb în costume și decorurile lui Dragoș Buhagiar, dar povestea
Seducția iluziei by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/3816_a_5141]
-
de constructori sau de arhitecți de mâna a doua, ele sunt de cea mai variată arhitectură, imitații ale manierei Mincu, stil Secession (ușă în potcoavă, balustrade învelite în niște enorme frunze de stuc, ca și făcute dintr-o ceară care, topindu-se, a rupt contururile), cubism platificînd acoperișurile și provocând astfel eroziunea suprafețelor pe timp de ploaie. Curțile în general au mici grădini. Cum însă casele sunt așezate unele la drum, altele câțiva metri îndărăt sau în fundul curților, străzile n-au
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
tipărite în perioada regimului comunist trebuiau păstrate și în provincie, în fonduri destinate exclusiv cercetării științifice, și din respect pentru propriul trecut „forma cea mai înaltă de religie a umanității”, cum afirma cu îndreptățire Mihai Eminescu, nu trimise repede la topit ori, chiar, comercializate clandestin. Într-o campanie asiduă de „rinocerizare” a unei întregi epoci din istoria noastră contemporană, aceste noi epurări n-au vizat altceva decât „spălarea” imaginii nomenclaturii comuniste și au fost executate de români, fără consilieri politici și
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Vasile I. Schipor () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93273]
-
electrosudabile: se bazează pe realizarea unui manșon electric ca mod de racord. Manșonul din polietilenă conține la interiorul peretelui o rezistență electrică care unește suprafața interioară a manșonului cu cea externă a tubului. În timpul răcirii, fenomenul de contracție comprimă staturile „topite”, generând condițiile optime de sudură. Operațiile de sudare, fixare și curățirea tuburilor sunt efectuate cu ajutorul unui aparat de sudare portabil care recunoaște modelul manșonului, temperatura mediului și fixează parametrii de sudare și timpul de încălzire. Este important a se curăța
Reţele de canalizare : partea teoretică by Viorel TOBOLCEA,Valentin CREȚU, Cosmin TOBOLCEA () [Corola-publishinghouse/Administrative/91723_a_93003]
-
ar prăvăli la podea dintr-o lovitură piezișă, apoi le-ar înghesui pe fete într-un colț, cu toate scîncetele lor, și le-ar sfîșia hainele. Apoi imaginea devenea confuză, pentru că fiecare dintre fanteziile lui avea tendința de a se topi în alta înainte de a ajunge la punctul culminant. După aceste vise îl cuprindeau frigul și deprimarea. La un moment dat, se surprinse mîngîindu-și mîna rece cu vîrfurile degetelor de la mîna stîngă și murmurînd: „Cînd o să fiu așa cu totul...“ Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Se așeză pe zdențele hainei și se descălță. Frica îl făcea să-și încetinească mișcările; se îngrozi la ideea de a se opri, așa că se duse spre gură fără să-și mai scoată nimic de pe el. Răsuflările reci și fierbinți topiseră zăpada din jur preschimbînd-o într-o fîșie de pietriș umed și tare. Mișcîndu-se repede pentru a-și suspenda gîndirea, se așeză cu picioarele în gură, apucă dinții din față și alunecă pînă rămase agățat de ei. Pentru că brațul drept era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
luna țipă la el. Era o sirenă. Vaierele sale treceau straniu peste acoperișuri, părînd că se năpusetesc amenințătoare peste el, singura ființă vie de acolo. Alergă pe cărarea dintre urzici, prin poartă și trecu pe lîngă straturile întunecate. Sirena se topi în tăcere și peste cîteva clipe îThaw nu mai auzise așa ceva) se iscă un zgomot ca de metal sec, ram-ram-ram-ram, și forme întunecate trecură deasupra lui. Mai tîrziu se auziră bufnituri sacadate, de parcă niște uriași dărîmau cu pumnii un acoperiș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
de gang, cînd auzi pași repezi și ușori depășindu-l. Fu cuprins de o stare confuză de speranță și suferință și simți înțepături în pielea feței. înainte ca pașii să-l ajungă, traversă brusc strada, amestecul de sfidare și autocompătimire topindu-se într-un sentiment de izolare tragică. Atunci văzu că peste drum, înaintea lui, nu erau omoplații lui Kate Caldwell dansînd disprețuitor, ci o bătrînică energică ducîndu-și sacoșa. Ajunse la terenul de joacă rușinat și dezamăgit. Apoi se duse spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
să se gîndească la o experiență asemănătoare și era invidios. — Pare puțin cam sentimental, zise. Simțeai asta cînd vedeai stelele? — Asta s-a-ntîmplat o singură dată. Thaw se uită la cer. Deși la prima vedere era doar întuneric, ochii lui îl topi într-un violet-maroniu care trecea în portocaliu tern la linia orizontului, spre centrul orașului. — De ce are culoarea asta? întrebă Thaw. — Presupun că datorită luminii electrice care reflectă petrolul și funinginea din aer. Ajunseră la mijlocul distanței dintre casele lor și-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
curioasă și încîntătoare. O să sugereze c-ar fi cazul să bem o cafea. O, mă dorește. Puțin. Uneori. Poate că-i frigidă. Bineînțeles că-i frigidă. Și eu sînt. Dar nu toți rămînem așa, și chiar blocurile de gheață se topesc dacă se freacă suficient de mult. Poate că nu-i frigidă. Poate că-i îndrăgostită de altcineva. — E onestă, Duncan... mă îndoiesc să fie altcineva la mijloc. — Chiar așa? M-aș îndoi, dar... e atît de drăgălașă de fiecare dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]