7,100 matches
-
lupte și împotriva tendințelor sale sexuale. Ba chiar ajunsese la un nivel superior, permițându-i lui Flowers - bărbatul pe care-l detesta, pentru că se înscria în cea mai nesuferită specie de indivizi, panseluțele de birou - să i-l prezinte pe frumosul tânăr căruia îi spunea Clive. Acest Clive i-a trezit în suflet emoții atât de conflictuale, că abia mai știa pe ce lume e. Nu încape nici o îndoială în această privință. Maiorul are sentimente față de băiat. Dorința sa este sinceră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
Îi răspunde la semne Mariei Francesca, aflată la primul etaj al casei Goa, alături de o fată nouă, pe care n-o cunoaște. Fata se apleacă peste cadrul ferestrei și sânii mari i se revarsă peste bluza strâmtă. — Bună, Maria! — Salut, frumosule! Bine că ai apărut! Unul din clienții noștri vrea o sticlă! Poți să te duci până la colț pentru noi? Așteaptă, o să-ți aruncăm banii! Fata pune câteva monede într-o cârpă, o înnoadă și-o aruncă exact în mâinile lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
spre fantastic, iar acum descoperea că realitatea era diametral opusă față de tot ce gândea și reprezenta Andrew. Siguranța lui, cândva atât de atragătoare, părea acum îndrăzneală copilărească. Cum cuteza? Cum putuse să-și pună tichia de bufon și puritatea lui frumos mirositoare înaintea misterelor infinite ale universului? Pe măsură ce mica lor constelație se destrăma, Andrew, împins de forțe opuse, începu să vorbească de știință și religie rațională și de superioritatea minții europene asupra celei asiatice. Când au avut bani destui pentru o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
dețineau adepții, obținută numai după o pregătire esoterică îndelungată și disciplină spirituală severă, o cheie care-i oferea nemurirea și șansa de a se alătura iluștrilor Cagliostro, Abraham, Lao Tzu, Mesmer și Plato. Numele în sine erau amețitoare. Hilarion grecul. Frumosul Serapis și Koot Hoomi cu ochii albaștri. Boehme și Solomon. Confucius și Isus Sirianul. De-a lungul istoriei, bărbați și femei luptaseră pentru o mai bună înțelegere a lumii, pentru o înțelegere măcar efemeră a adâncurilor amețitoare, a sensurilor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
să lucească în lumină. De fiecare dată, plăcerea era aceeași, chiar aceeași, și-i readucea toată fericirea și bucuria ca și prima oară când era îndeplinită. Ducea cutia cu monede în salon. Ridica dolarul cu stânga, nu cu dreapta... ce frumos! Ce bun era unchiul Alfred, că i-l aducea înapoi! Pe la zece ani, avea sute de astfel de ritualuri, fiecare destinat să producă o anumită încărcătură afectivă, toate realizate cu același devotament religios. Evenimentele (la matematică nu stătea prea bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
numărătorii sale. Dar nu simte aceste cuvinte. Autocompătimirea se instalează odată cu frigul. Începe să bombăne singur. Trebuia să fie o aventură. Bridgeman ar fi considerat-o o aventură. De acum ar fi fost un erou al imperiului, îndrăzneț și înțelept: frumosul Bridgeman din Fotseland, cel mai englez din Africa. Ce caută aici? De când a devenit Jonathan și a încercat să gândească englezește, nu și-a imaginat decât că potrivirea lui cu oricare dintre ei poate fi oricum, dar nu perfectă. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
a soarelui. Primii îndrăzneți apărură pe plajă. Nisipul prinse a se zvânta. Pescărușii cu țipătul lor flămând săgetau văzduhul. Viața vibra, palpita în tot și în toate, și am simțit că o imensă bucurie mă cuprinde, o sete nepotolită de frumos. Eram fericit că respir mireasma mării, că văd cum păsările brăzdează văzduhul, că aud zgomotul valurilor, că simt galopul vântului, și toate gândurile bune îmi inundau sufletul. Atunci mă hotărâi să le adun mănunchi într-o rugă de mulțumire către
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
Scoate apa din urechi, Că ți-oi da parale vechi. Și ți-oi spăla cofele Și ți-oi bate dobele!” După aceea, aruncam pietrele în apă și ne scăldam, cufundându-ne împreună în undele limpezi ca cristalul ale Ozanei ,,celei frumos curgătoare”. Când am ieșit la suprafață, Nică, nicăieri. Am început să strig disperat: Nică, Nică! Unde ești? N-am primit însă nici un răspuns. Doar glasul duios al mamei m-a întrebat ce vis am visat de țip așa. Trist, i-
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
zilei?! Am început astfel să mă plimb pe lângă misterioasa baltă, să-i privesc apele purpurii. Fiorul amurgului îmi pătrundea parcă până la inimă, trezindu-mi un simțământ de teamă, dar și de admirație față de acel ținut zămislit de natură. Și ce frumos erau îmbinate acele lumini, acele culori! De o parte, frunzișul cenușiu ascundea profunzimi misterioase, de pe altă parte rumeneala asfințitului se scălda pentru o ultimă dată în apele lacului. Amurgul adusese cu el unde răcoroase. Pesemne nu numai eu simții acest
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
de o parte și cealaltă a străzilor erau înșirate ghirlande de flori. Credeam că nici nu mai sunt cu picioarele pe pământ. Într-un târziu, când soarele se culcase și afară s-a înnoptat, a luat sfârșit visul meu. Ce frumos a fost acest vis în grădina bunicilor! Crina Neculau, clasa a V-a A În împărăția nemărginită a cerului Îmi place să privesc de la fereastra casei bunicilor mei, casa lor mică și primitoare de la țară, cerul în serile liniștite de
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
masă micuță, de două persoane, nu există mese pentru persoane singure, privesc peisajul luminos, pe care furtuna l-a descoperit în urma sa, văile sunt albastre ca marea, bărcile roșii ale țiglelor de pe acoperișuri plutesc încet, tocmai în locul acesta atât de frumos și-a pierdut el vederea, și iar lacrimi, aceleași meduze transparente lipite de obrajii mei, pun capul în pământ, să nu văd veselia din jur și să nu las să se vadă rușinea mea. Chelnerul îmi toarnă cafea, iar eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
observ cât de mult seamănă, nu atât la nuanțe, cât la generozitatea și noblețea trăsăturilor feței, cu pomeții înalți, buzele frumos conturate, cât de frumoasă este, în pijamaua ei colorată, cu buclele prinse într-o coadă neglijentă, cât este de frumos să îi fiu soră, fără povara nesfârșită a îndatoririlor de mamă, iar după masă, îi umplu cada cu apă și mă așez pe vasul de toaletă, alături de ea, îi privesc trupul care se schimbase în cursul acestei săptămâni, grăsimea sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
de tortură, în care fiecare dintre noi era și prizonier, și paznic, și torturat, și torționar. Între mine și el se interpune deodată o înstrăinare totală, ce legătură am eu cu el, ce legătură am eu cu discursul acesta electoral frumos șlefuit, pentru o clipă durerea îi amenință viața, la fel cum îl amenințasem și eu, dar în scurtă vreme ea va dispărea, iar el se va întoarce la traiul său liniștit, dus cu multă inteligență, și eu mă voi întoarce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
și partidul său, capitalismul și privatizările impuse de noua orânduire socială. Am difuzat imagini și cu locurile unde D’Artagnan înfrunta pe adversarii regelui (Le cheval blanc, castelul Rochelle), și agricultura locului, monumente, transporturi dar mai ales din Parisul minunilor, frumosului, istoriei și culturii, Tour d’Eiffel, Sena, Catedrala Notre Dame etc. etc. cu bucuria de a descoperi liber capitala culturii mondiale. Dacă la Chișinău (ca și la Leningrad, Kiev, Moscova), nici la colțuri exprimarea nu era liberă, în Franța și
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
să extindă umanitatea rațională asupra tuturor bipezilor fără pene și cu unghii late. Se împotmoleau când să afirme universalitatea scopului în sine, blocându-se în problema libertății pentru toți, a legitimării ei drept constanta universală (Kant, în Observații asupra sentimentului frumosului și sublimului). Toți oamenii se nasc liberi și egali în drepturile lor la viață și autoafirmare. Bine. Dar asta însemnă să legitimezi dreptul la autoafirmare și căutarea sensului și pentru femei. Poți oare să-ți permiți să subminezi și ultima
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
de gând femeiesc în el. Deschid tot ce am publicat între ’90 și ’92. La fel. Nici o clipă nu mi-am bătut capul că ignor total orice idee filosofică, morală sau politica femeiască, nici dacă există așa ceva pe lume. Ce frumos! Peste tot colcăia eminescianul: „Eu sunt un cuget, tu o problemă”. Se înțelege sexul protagoniștilor. Începusem să scriu cărți împreună cu Adrian Miroiu. Nici măcar nu mă deranja prea tare ideea că unii spuneau că el le concepe și eu le bat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
jucându-se cu ei. Aici oamenii sunt tăcuți, serioși, cu liniile feței puțin cam obosite și-i salută respectuos pe Domni, iar nu slabi și ogârjiți ca cei de la șes. Ici, o femeie mănâncă un măr, dincolo șerpuiește Ozana cea frumos curgătoare din care nu se vede calul și călărețul, iar alături te afunzi într-o mare de grâu și porumb în care ursul se plimbă în voie. Episodul 23 POPAS LA TOPOS Drumețului care la începutul sec. al XVII-lea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
și n-o crede. Pentru el e poveste, pentru mine nu e, că eu am văzut cu ochii mei. Nu stăteau mai departe de zece pași, cam cât îi până la bradu cela strâmb, și străluceau. Vai, cum mai străluceau de frumos! — Cine? - întrebă Metodiu. — Să vă spună el - zise Parnasie. Să vă spună Surduc, că lui i-am povestit. — De ce să spun eu? Eu nu spun minciuni, eu povestesc - zise Surduc. Spune tu, că tu zici c-ai văzut. Spune, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
i-a căzut cu tronc țigăncușa armeanului. Am spus corect? — Corect, luminăția-ta - răspunse spătarul. Vădiți o uimitoare cunoaștere a limbii noastre.. — Natura meseriei mele și-o frecventarea asiduă a ținuturilor dunărene m-au ajutat mult în descifrarea și aprofundarea frumosului dumneavoastră idiom. Mai știu și alte expresii: puteam să spun, de pildă, că rapsodului „i s-au aprins țurloaiele”, nu? — Călcâiele, luminăția-ta - îl corectă spătarul Vulture. — Da? - se încruntă viziriul. Inițial am fost informat că „țurloaiele”. înseamnă că am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
de-atâtea ori le purtăm fără nici un folos! Căci iată, degeaba mă-nvrednicesc să le port, cum se cuvine, de o parte și de alta a capului, dacă în găoacea lor n-a intrat niciodată, cum cu rușine o recunosc, frumosul luminăției-tale nume! Ajuns aici, Metodiu se uită cu coada ochiului spre Ximachi. Acesta stătea în aceeași poziție, de om adormit. — Căci ce e urechea - reluă cu glas înalt Metodiu - dacă nu locul unde se strâng de-a valma, fără nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
schimbau între ei impresii, informații, solnițe, ardei iuți. Lângă bi-vel-vornicul Drăguțescu, mărunțica sa nevastă mânca grijuliu, abia deschizându-și gurița spre a primi lichidul călduț, delicios, din lingură. înghiți cu gingășie și-și întoarse frumoșii ei ochi spre soț: — Ce frumos a vorbit Vodă! - șopti ea privindu-și bărbatul cu dragoste. — Tacă-ți fleanca! - murmură printre dinți Drăguțescu - și șterge-te pe bărbie. Ești plină de unsoare. Rușinată, femeia lăsă capul în piept și se șterse. într-adevăr, mândria tinereții ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
La ce te gândești? - întrebă cu gingășie Cosette când, în sfârșit, intrară în pupă. — La zbuciumata noastră istorie - răspunse spătarul. Uite... poate aș vrea acum să-ți spun și eu... pentru că meriți... două-trei vorbe drăguțe, să te asemăn cu ceva frumos... dar nu-mi vin în minte decât îndemnuri la luptă... comenzi... răcnete, urale, cuvântul „iatagan”... e groaznic. — Nu-i nimic - șopti Cosette. Aseamănă-mă cu ce vrei. Păi cu ce? - zise cu obidă spătarul. Pot eu spre pildă, să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
ofensați dacă acum după ce-a trecut atâta amar de vreme de când pan Bijinski ș-a făcut oale și ulcele, am dezgropa lucruri nu tocmai plăcute și nu ușor de justificat. Nu e totuna dacă ești strănepotul lui Radu cel Frumos sau al lui Mihnea Turcitu, iar în domeniul ficțiunii e mai bine să te înrudești cu bunul Bezuhov decât cu, să zicem, Iago. Pan Bijinski n-a fost, să ne înțelegem, un înger. Dar nici nu i se pot pune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
noi, dar îngăduie înalt-prea sfinția Voastră ca la răcoarea ei să intre cât de curând și câțiva dunăreni de-ai noștri. Socotiți numai ce lumină ar răspândi aceștia peste plaiurile noastre, după o ședere de un an-doi-trei aici. Bănuiesc că frumosului dumneavoastră gând - zise cardinalul Damiani - i se asociază și mica rugăminte ca scaunul papal să le ofere acestor tineri studioși și mijloacele materiale șederii aici. — încă o dată mă plec în fața adâncii dumneavoastră intuiții - răspunse Metodiu. Noi, chiar de-am vrea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
voci? - Îmi place și-acum... Dar de ce spui: cântam În slavonește cântam cu la-la-la și cu, mai ales vocale... Cu ooosebire, ooo... Îmi place, cum nu, dar o găsesc prea operă, prea Boris Godunov... - Și ce-i rău În asta? Frumosul atrage, pe calea frumosului poți strecura și un adevăr, două... Și-apoi, ce: liturghia nu-i operă? Nu-i spectacol? Oricâte am avea Împotriva Rușilor - și avem, avem... - muzica lor... Liturghia cea rusească până-n măduva oaselor... - Da, mda... Totuși, e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]