6,948 matches
-
ei de pragul de sus, ăștia n-or avea părinți? Ce-o să spună lumea: m-ai făcut de râs, lasă-i maică, sunt tineri, matale ce te bagi babo, te caută moartea pe-acasă și matale te plimbi cu autobuzul, nene, să nu te iei de bunica, are dreptate, lasă femeia, tu ce te bagi, mă, zdrahonule, ia-i de crescut dacă-ți plac mucoșii ăștia, vezi că nu ți-a zis nimeni ceva de dulce azi, tataie, tataie ești tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
cunoscut războiul și a luptat, și ce, nu trebuie să te dai mare, nu ți-e rușine, n-ai pic de respect, tu știi câte operații am eu, nu te-am îmbolnăvit eu, dacă eram mai tânăr îți arătăm eu, nene, nu mă împinge, ce, dacă sunt copil trebuie să mă dai jos că vrei matale, fii cu respect, nu ca ăștia care duc chestiile alea nerușinate și se hlizesc la noi, sunt tineri și au dreptul să viseze maică, lasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
că noaptea a fost... una sufocantă și copleșitoare pentru amândoi, în lipsa unor cuvinte mai potrivite și în lipsa altora care nu se pot scrie de dragul eleganței și a modestiei. Capitolul 23 O conversație în bibliotecă Cerul portocaliu-sângeriu a continuat să cearnă nea peste oraș în acea noapte, la fel cum ar s-o facă multe seri de acum încolo! Oricât de mult ar fi închis legătura, eu tot mă simțeam cuprins de fericire și, într-un fel, de o nerăbdare mocnită. M-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
ghiuleaua de foc pe fată, e udă toată. Dar n-ar vrea s-o cunoască pe mama aia a lui. Nu, nu, deloc. O îngeriță?, păi, astea știu tot! * — Odată, îi povestise femeia, pe când erai tu în liceu, stăteam cu nenea Marinică, fratele lui tată-tău, de vorbă... Intrarea în casa preotului și a învățătoarei e străjuită de vie ridicată pe spaliere, aveau umbră vara și struguri toamna, Iacobeștii făceau un vin cunoscut de toată lumea, se întreba pe Valea Oltului de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
cu păhărele de țuică și sticla, pune lichidul gălbui în două pahare, ciocnește cu Marinică, să trăiești, Mărine! — Noroc, cumnată, aprigă femeie ești!... Cum te măritași, dumneatale, cu fratele, da’ te găsi greu? N-avui eu nici o vină, parcă mata, nene, nu știi că soacra, învățătoare și ea, tot întreba prin sat dacă nu au auzit de cineva, o fată bună, că trebuie să i se însoare băiatul cel mare, e frumos ca soarele, a ieșit preot și nu primește parohia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
cu veselie și glume, parcă tu nu știi, noi eram zeii din cărțile lui Octavă. — Îmi place să te ascult, îmi plac și vocea, și veselia ta. — Păi, mă Marinică, de ce nu spuseși acum cincisprezece ani, că acu e târziu, nene, am băiat de termină liceul?!, stai tu să pun niște păstăi la fiert, că vine băiatul de la Cămin, a plecat pe nu știu unde, vin repede, zicea. Îl las și eu, că e în vacanță. Păi, ce mai face actorul?, că așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
termină liceul?!, stai tu să pun niște păstăi la fiert, că vine băiatul de la Cămin, a plecat pe nu știu unde, vin repede, zicea. Îl las și eu, că e în vacanță. Păi, ce mai face actorul?, că așa-i zic eu... — Nene Marinică, nu prea merge matematica, vine bacalaureatul și mi-e frică, directorul de la liceu nu-l iubește deloc, or fi invidioși profesorii pe el că recită așa. Nu învață la ce nu-i place, că nu vrea, și gata. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
un pahar cu smântână, să-l pună peste mâncare, la sfârșit, după ce fierbe totul mai bine. Taie mărunt niște mărar din grădină, la difuzor e muzică populară oltenească, Unde-o fi Oltul mai mare, m-o trece mândra-n spinare, nene Marinică, au luat comuniștii tot, și pământuri, și vite, și case, nouă ne-au luat și cazanul de țuică, știi mata, luară averile oamenilor, nene, cât mai poate aștepta românul acuma, în 1965, cum, nu se ridică Oltul?, cum de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
muzică populară oltenească, Unde-o fi Oltul mai mare, m-o trece mândra-n spinare, nene Marinică, au luat comuniștii tot, și pământuri, și vite, și case, nouă ne-au luat și cazanul de țuică, știi mata, luară averile oamenilor, nene, cât mai poate aștepta românul acuma, în 1965, cum, nu se ridică Oltul?, cum de nu își înalță apele până la cer, să cuprindă satul ăsta și toată România, neică, ne luară ăștia tot, vorbesc cu dumneata, că afară, cu lumea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
nu știu, că nu ziseră la difuzor, nu auzii, neică... Lasă, că vine și vremea noastră, tu crezi că degeaba l-am învățat eu La arme! pe băiatul tău?, n-o să ne trădeze el, nu se dă cu comuniștii. — Marinică nene, băiatul ăsta al meu cântă trist și languros de-l ascultă toți, sunt topiți oamenii când le cântă el, mai scrie poezie, dar tot tristă, aș vrea să-l văd și eu mai vesel, mai pe terenul de sport. Ascultă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
și zice că le înțelege, mă, Marinică, și nu e nebun deloc. Îmi tot spune că nu-i de-aici, eu nu-s de-aici, măi, mamă, măi, nu că sunt mai bun, dar nu-s de-aici. — Îți seamănă. — Nene, dacă-mi semăna, bătea toate balurile, că eu așa am fost, am stat la Cămin toată tinerețea mea de zeiță. Am jucat teatru cât n-a jucat frate-tău în două vieți, numai dacă te gândești la Zestrea de ieri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
a patra, avea vreo zece ani, cred, se ducea cu mieii și, într-o zi, nu mai veni băiatul meu. Începuse o ploaie mocănească, măruntă și rece, de se uda mămăliga în traistă, proastă ploaie. Mă duc după el, știi, nene Marinică, nu pot să-l las oricum, singur. Era la margine de munte, acolo, în ploaie, așezat pe vine și se uita la o fată care dormea sus, în fața lui, pe o piatră. O fată de vreo șase ani pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
am văzut-o eu, n-avem unde, maică, cu mine în cameră, cum cu tine?, păi, te omoară tată-său... Era curios, vezi? — Văzuse și el o păsărică, de-i zise așa, era topit. — Era mai frumoasă ca un tablou, nene. Aoleu, tu auziși cum recită ăla de la difuzor? Începuse, într-adevăr, să recite cineva, era o poezie din Coșbuc, recita un tânăr cu o voce frumoasă, masculină, caldă și clară, avea o dicție bună, glasul ăla i se lipește femeii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
din Coșbuc, recita un tânăr cu o voce frumoasă, masculină, caldă și clară, avea o dicție bună, glasul ăla i se lipește femeii de inimă și de creier. — Sufletul mi l-aș vinde să aibă băiatul meu vocea asta! Bine, nene Marinică, cine-o fi, frate, ăsta care recită acuma? Păi, uite, ascultai și eu, dar nu-mi dădui seama. Păi, dacă ar fi al meu băiat!!!, nu, nu e el, nu recită el așa de bine!, cine o fi, nene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
nene Marinică, cine-o fi, frate, ăsta care recită acuma? Păi, uite, ascultai și eu, dar nu-mi dădui seama. Păi, dacă ar fi al meu băiat!!!, nu, nu e el, nu recită el așa de bine!, cine o fi, nene?, că recită așa de frumos!!! Auzi ce voce, nene Marinică? Și femeia o dădu pe celebrul personaj: cine, dracu’, o fi? Nu știu ce poezie spune tânărul, dar ascultă ca proștii și rămân așa, uimiți amândoi, foarte uimiți, că mamă, mamă, cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
acuma? Păi, uite, ascultai și eu, dar nu-mi dădui seama. Păi, dacă ar fi al meu băiat!!!, nu, nu e el, nu recită el așa de bine!, cine o fi, nene?, că recită așa de frumos!!! Auzi ce voce, nene Marinică? Și femeia o dădu pe celebrul personaj: cine, dracu’, o fi? Nu știu ce poezie spune tânărul, dar ascultă ca proștii și rămân așa, uimiți amândoi, foarte uimiți, că mamă, mamă, cine-o fi ăsta? Când termină recitatorul de la difuzor, femeia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
celebrul personaj: cine, dracu’, o fi? Nu știu ce poezie spune tânărul, dar ascultă ca proștii și rămân așa, uimiți amândoi, foarte uimiți, că mamă, mamă, cine-o fi ăsta? Când termină recitatorul de la difuzor, femeia își șterge o lacrimă imaginară, văzuși, nene Marinică, mai recită și alții... Înciudată, pune smântâna în păstăile alea, învârtește în cratiță cu oful belelei care a dat peste ea. Uite că se găsi unul de recită mai bine ca băiatul meu!? Bărbatul înțelege situația și tace. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
era, maică, ăla, oare?, că recită unul la difuzor, de ne-a rupt inima.. — Ce ai, mamă, nu-ți mai recunoști băiatul? Mamă, eu am fost!!! — Ce-ai, copile? — Păi, am recitat din Coșbuc. — Păi, bine, copile, și eu, și nenea Marin am rămas zăpăciți, am crezut că nu ești tu, mamă. Păi, mi s-a schimbat vocea, sunt și eu bărbat! Tânărul se întristează el acuma, nu mă recunoaște mama mea, păi, cum, mamă, să nu mă recunoști tu pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
de el”, m-am ridicat și i-am zis exagerat de politicos: nenea, vreți să stați jos, nenea? S-a roșit și, la prima, a coborât. Eu am râs de el, „uite cum mai trece vremea, toate fetele-mi zic nenea”, (muzica va cânta câteva acorduri din melodia populară Uite cum...), îți zic, ca proasta am râs, pentru că, de fapt, îmi plăcea, era un brunet cu barbă, subțire, simpatic, râdea din ochi, avea gropiță în barbă, semnul iubirii, cum se lăuda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
de ani, frumoasă ca o orientală, o dă pe teatru, vede că a greșit cu îndrăgostirea bărbatului și schimbă repede discuția. — I-am scos certificat medical, i-au pus dublură, dar e foarte greu, juca în mai multe piese, repertoriu nene, nu înțelege nimeni ce are, dar eu știu: îi pare rău după fata aia, e ceva ce nu înțeleg eu despre ea, despre ei doi, parcă a pierdut o femeie de demult, o fată pe care numai el o știa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
De aceea, privindu-te pe dinăuntru după o lectură de acest gen, te simți mai întîi confortabil, după care poți în voia cea bună să aplici grila unui demers critic. Ușurința de a povesti poate „să-i cauzeze”, vorba lui nenea Iancu, ori nu, dar severitatea față de sine vine cu timpul, iar Gheorghe Bălăceanu are și timp și materie primă din belșug pentru exercițiu. Lungul drum al lui Gheorghe Bălăceanu spre proza scurtă a început. Și a început cu dreptul. VALENTIN
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
vedeți că chiar o să vă placă. Numai să faceți exact ce vă spun eu, bine? Puneți în ladă cam jumătate din gunoiul ăsta și așteptați să mă întorc eu. Am încărcat după instrucțiuni și când eram aproape gata, apare și nea șoferu’ cu o ladă de ceapă pe care o bagă în gunoiul din remorcă, avertizându-ne: „asta nu vă privește, e clar?” Apoi pleacă din nou întorcându-se cu alte lazi cu castraveți, care se alăturară celei dinainte, apoi încă
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
pe chiorii, am considerat că probabil era o sarcină de partid, care oricum nu ne privea pe noi, care nu făceam parte dintre cei mai buni fii ai poporului. Confirmarea faptului că gândiserăm corect a venit în câteva minute, când nea Victor, mai binedispus ca înainte, a oprit în dreptul cooperativei din sat, întrebându-ne: - Voi ce mâncați? Salam, pastramă, pâine și o sticlă de vin, e bine? Hai c-am plecat și vin imediat! Fără să mai aștepte, a sărit din
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
și după aia haleala! Mergem și descărcăm gunoiul și când ne întoarcem, restul. Deși am fi preferat să fie invers, ne-am dat seama că într-o societate comunistă, așa era corect. Dacă la prima vedere ni se părea că nea Victor procedase de-a-ndoaselea, la o analiză mai atentă ne-am dat seama că îl judecam greșit, deoarece și în cazul concret cu lăzile de legume, întâi fusese într-adevăr munca unor oameni și după aceea, haleala. Așa că am ascultat directivele
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
și înfipt în sacoșa la care râvneam, înfulecând cu poftă și compătimindu-l pe bietul nea Victor, care era nevoit săracul să muncească și în timpul programului de serviciu! Pe la vreo cinci după amiază, după o siestă memorabilă, a apărut și nea Victor: - Sus, băieții! Gata cu trândăveala, mergem să facem prezența la ieșire! După vreo câteva minute de mers în tăcere, am primit ultimele instrucțiuni: - Fiți atenți cum vă comportați în fața domnului inginer dacă vreți să mai lucrați cu mine! Să
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]