8,293 matches
-
a frigului aduce câteva elemente diferite. Avem efectiv de-a face cu pericole exterioare, dar situate la limita registrului fricii. Căci, în acest caz, mai curând absența a ceva provoacă frica, și nu prezența imediată a unui anumit pericol. În speță, e vorba despre absența produselor alimentare sau a combustibililor. Prin urmare, e discutabil că frica e reductibilă la pericolul extern, căci amenințarea poate fi și anticipată. Cu alte cuvinte, trăirea internă este la fel de importantă și în absența unei cauze externe
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
provocate de pericol. Se pare că așa stăteau lucrurile în cazul foamei și al frigului. Pericolul era real, dar nu neapărat imediat, mai ales în cazul penuriei alimentare. Motiv pentru care erau persoane care imaginau mai ușor obiectul fricii, în speță foamea sau frigul, și care resimțeau în mai mare măsură trăirea subiectivă de amenințare. Alte persoane, fără să aibă o trăire importantă de frică, erau pur și simplu foarte active în a lua măsuri contra acestor frici și făceau rezerve
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
eul - se apără el însuși de pericolele cu care se confruntă. Refularea este mecanismul de apărare cel mai important. Deși aparent nu îndepărtează decât sursa fricii interne, și anume imaginile mentale „periculoase”, refularea are și un efect asupra afectului, în speță, duce la o diminuare a angoasei. Această diminuare nu este reușită o dată pentru totdeauna. Imaginile îndepărtate vor încerca să revină în viața psihică conștientă, punând mereu refularea la încercare. Gama de mecanisme de apărare este mult mai mare, dar efectele
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
care Cioran descoperă sensul negativității. Astfel, rezumă: „Tânăr fiind, îi iubeam pe Nietzsche, pe Spengler, pe anarhiștii ruși din secolul al XIX-lea, îl admiram pe Lenin, și aș putea lungi lista la nesfârșit. Îi iubeam pe orgolioșii de toate spețele, și sunt legiune” (III, 282). Firește, e vorba de orgolioșii care se instituie ca prezență. Or, acum, modelul e Buddha. Cu el se identifică Cioran, resorturile acestuia îl construiesc. „Să renunți la lume și să predici apoi renunțarea, fiindcă trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
în autenticitatea vechilor documente în așa măsură, încît ele chiar au fost integrate în lucrări despre istoria orașului Bristol (Masson 1874: 53). Alți critici sînt de părere că documentele falsificate fuseseră create pentru a-i păcăli pe cei care (în speță Catcott și Barrett) încercaseră să îl înșele pe el primii (dintre cei doi, cel puțin Catcott pesemne ar fi crezut că Chatterton nu avea nici o idee privind valoarea vechilor pergamente, astfel că ar fi încercat să le procure fără cheltuială
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
Skeat asupra poemelor lui Rowley (Essay on the Rowley poems) în ediția Aldine, din 1883 (vol II) a Operei poetice (Poetical works) a lui Chatterton (Groom 1999: 4-5), dar acest fapt încă nu elimină întreg misterul și ambiguitatea din această speță, mai ales dacă luăm în calcul și atitudinea lui William Blake cu privire la această chestiune: Eu îi cred pe Macpherson și Chatterton, că ceea ce ei spun că este Străvechi Este așa. / Recunosc că sînt un admirator al lui Ossian și deopotrivă
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
de sinucideri din Anglia "climei umede, cețoase" din această țară; Mathews (1891: 478) obiectează, afirmînd că Anglia nu este "pe primele locuri în privința ratei sinuciderilor" și că în anotimpul cețos sînt cele mai puține suicideri. Indiferent cine are dreptate în speța de mai sus, după explorările aprofundate ale unor cercetători precum Franz Boas și alți antropologi privind relațiile dintre civilizația umană și mediul înconjurător, această chestiune în cel mai bun caz rămîne deschisă, în sensul că nu putem ști dacă Chatterton
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
romanticii au adus nou în literatură este modul "lămpii", depășind modul "oglinzii" - altfel spus, romanticii nu s-au mulțumit doar cu mimesis-ul aristotelian, ci au introdus în poezie ideea că lumina lăuntrică a autorului intervine în procesul creației artistice (în speță în poezie), care astfel nu mai este doar un mimesis, ci o recreare a realității prin filtrul propriei ființe, al propriilor energii creative. În mod semnificativ, modul "lămpii" ca bază a creativității poetice originale a fost schițat de unul dintre
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
prosternează neamurile toate, / Tată al restriștii, origine-a păcatului, / A cărui primă existență cu frica a-început", "Învăl[uindu]-ți Elizeul cu un nor al îndoielii"; "furtuna reflecției"; "Învățămîntule, pururea greșit, / Ție ți se cuvin blestemele-omenirii", " Un măcelar licețiat al speței omenești"; "pironul inutil al răzbunării"; "această sabie de plumb a urgiei"; "înclinația să-ți fie călăuză".** [*the soul-Camelion's varying hue - această expresie-cheie este cel mai probabil la originea ideii lui John Keats privind "poetul-Cameleon" / Camelion-poet.] [**let inclination be thy
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
concretă, socială, presupun desprinderea din imanență și ridicarea la nivelul conștiinței individuale, a unor fenomene de „suprastructură”, care nu sunt „naturale”, ci sunt fenomene de cultură, anume iubirea și filosofarea. Iubirea în stadiul de civilizație nu mai e doar „geniul speței”, ci are un caracter conștient și autonom, așa cum au arătat, de la Platon la Pascal, Kierkegaard, Stendhal și până la Camil Petrescu, pentru a nu cita decât câțiva, unii dintre cei mai consecvenți gânditori. „Câtă luciditate atâta conștiință și deci atâta pasiune
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
Amintiri au fost publicate, cu o prefață de Radu Crutzescu (descendent al colonelului) și însoțite de un studiu istoric al lui Ion C. Filitti. Eu cred că dacă un critic se ocupă de un scriitor ca teoretician al romanului, în speță de Camil Petrescu, e necesar să citească și acele scrieri la care acesta se referă în mod deosebit, socotindu-le exemplare, în speță Amintirile colonelului Lăcusteanu (în Istoria lit. rom..., G. Călinescu citează din ele doar câteva rânduri, ceea ce e
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
Filitti. Eu cred că dacă un critic se ocupă de un scriitor ca teoretician al romanului, în speță de Camil Petrescu, e necesar să citească și acele scrieri la care acesta se referă în mod deosebit, socotindu-le exemplare, în speță Amintirile colonelului Lăcusteanu (în Istoria lit. rom..., G. Călinescu citează din ele doar câteva rânduri, ceea ce e departe de a fi îndestulător). N. Manolescu numește aceste Amintiri „operă de valoare documentară”, dar Camil Petrescu scrie: „Nu încape pentru noi îndoială
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
sunt niciodată anacronice. Dar Al. Ivasiuc declară că opera însăși poate fi modificată definitiv și univoc de interpretarea și consecințele ei ulterioare. Opera ca atare e deci amendabilă, interpretarea însă nu: nimeni nu mai poate veni s-o contrazică (în speță eu n-aș mai putea încerca acum, indiferent dacă argumentele mele sunt bune sau nu, să susțin că Rousseau, contrar opiniei admise, e în fond un apărător al civilizației). Asemenea concepție absolută asupra istoriei postume a ideilor, exprimată tocmai de
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
b. rămâne o formă de guvernare cu un mare impact asupra lumii occidentale. Definirea și componentele statului bunăstării Orice încercare de definire a conceptului de s.b. trebuie să aibă în vedere legăturile acestuia cu măsurile de protecție socială, în speță, cu politicile sociale. Se consideră, astfel, că, în timp ce politicile sociale se referă la măsuri care vizează acoperirea unor riscuri sociale, pentru a se putea vorbi de un s.b. este nevoie de o implicare masivă a statelor în procesele de
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
să nu reducă textul la acel Înțeles. Cornel Vâlcu: Chiar În momentul În care Începuse discuția, cred că atunci când intervenise Marius Jucan, am avut intuiția unui mod pe care nu mi-l imaginasem până acum de a citi literatură, În speță pe Nichita Stănescu. Am impresia că această intuiție funcționează În cele din urmă și la modul În care Heidegger trebuie să-l fi citit pe Hölderlin. Imaginați-vă un dialog Între teorie („Eu cred că există trei temporalități”) și textul
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
diverge complet față de cercetările pe marginea anarhetipului. Or, am impresia că termenul sau conceptul propus de ea poate fi integrat ușor Într-o opoziție de paradigme de tip arhetip vs anarhetip. La ce mă gândesc: societățile totalitare, societatea comunistă În speță, s-au construit având drept ideal un model ideologic unic și centrat, modelul omului nou. Societatea comunistă și-a propus să creeze o nouă tipologie umană, să reeduce oamenii În spiritul unei pedagogii de masă, să le inducă un mesaj
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
se potrivi mai bine pentru modalitatea de existență a intelectualului În spațiul public totalitar, cum zice Sanda, În raport cu puterea politică. Când mă raportez la rezistență, Îi exclud categoric pe cei care aveau Îngăduința autorităților comuniste să publice anumite texte (În speță romane ale „obsedantului deceniu”). Mă gândesc Însă și mă raportez prin termenul rezistență la cei care au pătimit concret pentru curajul lor. Consider că termenul ar fi, astfel, potrivit pentru cei care au fost interziși, cărora le-au fost interzise
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
ca să apară în permanență. Poate că rațiunea este deja printre noi sub forma norocului. KARLI: Norocul e o târfă, care rămâne mereu afară, unde are ea liniștea ei. O scroafă lașă e norocul ăsta. CÂRCIUMAREASA: Un animal de așa joasă speță ca tine din întreaga natură nu merită ca să fie căutat de un noroc ca ăsta. Păi când unul ca tine e tot timpul băgat la pușcărie pentru violență corporală, mai rămâne numai o mică speranță ca norocul să trimită poate
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
voi fi făcută pentru D-voastră, cu toate că odată cu ocazia unui tur al orașului toate veverițele au dispărut, și cu toate că fantazările tale fără sfârșit le pot găsi simpatice și atrăgătoare. EL: Asta-i un mod de gândire de cea mai joasă speță, o fantezie care vrăjește stând lungită pe jos și spălându-se pe dinți. De necrezut, ce zi, cu toate astea poți să pui la cale cu unul ca ăsta. Într-o anume măsură un caz pentru gustul apei din pârârile
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
putea să spună chiar ceva serios, ca să rămână totul cât mai exotic și plin de antrenament. Cineva ca tine trebuie să fi învățat lumea să fie așa de plicitisitoare. Și drept mulțumire lumea știe, cine este ea, adică de joasă speță, și în împrejurările date plictisitoare în exclusivitate și pur si simplu, mai ales, tâmpită. (Vehiculul El face câțiva pași pe scenă, ținând pe cap o coroniță de lauri. Plin de sfiiciune dispare la iuțeală de unde a venit) EA: Nu-mi
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
posibile. (Vehiculul-EL a scos un cuțit, face tot felul de exerciții grotești de gimnastică cu el îndreptate spre propriul corp) Călirea, știți d-voastră, alungarea sângeroasă a barierelor de sprijin, durerile naturale, distanțele micșorățele. Ele sunt de cea mai joasă speță, și tu nu ești, nici jos și nici speță. Dar eu folosesc tocmai timpul cel mai mic, toți cei aleși vor deveni în chip ofensiv muritori din cauza gustului lor delicios, și această cădere o folosiți d-voastră fără rușine împotriva
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
de exerciții grotești de gimnastică cu el îndreptate spre propriul corp) Călirea, știți d-voastră, alungarea sângeroasă a barierelor de sprijin, durerile naturale, distanțele micșorățele. Ele sunt de cea mai joasă speță, și tu nu ești, nici jos și nici speță. Dar eu folosesc tocmai timpul cel mai mic, toți cei aleși vor deveni în chip ofensiv muritori din cauza gustului lor delicios, și această cădere o folosiți d-voastră fără rușine împotriva.. împotriva... nu știu. Nici măcar nu se poate ști așa ceva
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
dur cu ea. Se mânjește pe mână cu sânge de pe frunte și apoi îl linge. Propriul tău sânge poate să aibă un gust ca de olog preacurvit, Mariedl, ca și cum ar fi fost răspișat de javră într-o mahala de ultima speță. Dar poate că mâncarea miroase a Mariedl, atunci când o să se dedea singură foamei, Mariedl, și atunci cu siguranță, drept răsplată, o să primească Mariedl un gust propriu în trupu-i, pentru că s-a pus așa de harnic în șirul lanțului trofic. Își
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
fanatic și putrezit. Lumea, scroafa, și-a deschis din nou coapsele pietroase, și eu o să-mi ejaculez creierul înăuntru. INSPECTORUL DE POLIȚE (resemnat către părinții lui Mariedl): Cum de v-a nereușit să creșteți asemenea creaturi de cea mai joasă speță? Cu siguranță ați fost gravidă la intestinul gros, sau nu-i așa? TATĂL LUI MARIEDL: Când a trebuit să-mi însămânțez prima oară nevasta, abia număra cinci anișori și eu a trebuit să stau tot cinci ani în fundul lumii. Când
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
predestinării care, de la Augustin până în secolul al XVII-lea jansenist și pascalian, a făcut să curgă multă cerneală... Anumite pasaje din Actele apostolilor, din Epistolele lui Pavel sau din Apocalipsa lui Ioan stau mărturie a confruntărilor dintre creștinii primitivi - în speță, Petru și Pavel - și gnostici, îndeosebi Simon. Cele două curente se adaptă din aceleași izvoare, răspund acelorași nevoi dintr-o aceeași epocă. Climatul apasă asupra lor într-un mod asemănător: angoasă, teamă, frică, sentimentul unei lumi care se prăbușește și
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]